รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 334 เอาหัวของแกมาเซ่นไหว้

บทที่ 334 เอาหัวของแกมาเซ่นไหว้
“สำหรับแก๊งที่พ่ายแพ้ให้กับวงการต่อสู้ของจีนของแก๊งหัวชิงอย่างพวงแก ยังต้องพูดโอ้อวดแบบนี้อีกเหรอ!” ศิษย์พี่ใหญ่ตะคอกใส่เสียงดัง
“ดี! พวกแกคิดว่าฉันจะกลัวคนกระจอกงอกง่อยอย่างพวกแกมาเล่นตลกแบบนี้เหรอ!” การเผชิญหน้ากับคนทั้งเจ็ดคนที่คอยล้อมรอยอยู่รอบตัว ลี่ไห่ซาไม่มีความเกรงกลัวเลยสักนิด
“จัดการ!” ศิษย์พี่ใหญ่สั่งคำสั่งทันที
บรรดาลูกศิษย์ทั้งเจ็ดคน ใช้กลยุทธ์ตามตำแหน่งของตนเองที่รับผิดชอบ พร้อมทั้งลงมือจู่โจมลี่ไห่ซาทันที
ทั้งเจ็ดคนพร้อมใจกัน จนบรรลุผลเป็นที่น่าพอใจ
พวกนักพรตเต๋าขู่เสวียนใช้วิชากลยุทธ์อันแสนวิเศษ เพื่อใช้เป็นจุดเด่นในการจู่โจมลี่ไห่ซา
ทว่าทั้งฝ่ายยังคงต่อสู้กันอย่างสูสี
นักพรตเต๋าขู่เสวียนและพวกถึงกลับเก็บงำความตกใจไว้ในใจ พวกเขาทั้งเจ็ดคนร่วมมือกัน แต่ก็ยังไม่สามารถโค่นล้มลี่ไห่ซาได้ วิทยายุทธ์ของลี่ไห่ซ่านั้นล้ำเลิศไปถึงขั้นไหนกันแล้ว?
อีกอย่าง เขาเป็นแค่ผู้พิทักษ์ของแก๊งหัวชิงเท่านั้นเอง แล้วจ้านเทียนหยาหัวหน้าแก๊งของแก๊งหัวชิงล่ะวิทยายุทธ์จะสูงส่งไปถึงขั้นไหนแล้ว?
“พวกแกมีปัญญาเท่านี้เอง?” ลี่ไห่ซาตะคอกใส่
คำพูดนี้มันทำให้ศิษย์ทั้งเจ็ดคนตกใจทันที ลี่ไห่ซาหมายความว่ายังไง? หรือว่าหมายถึงว่าเขายังไม่ได้เอาความสามารถของตนเองออกมาใช้เลย?
“ฉันหมดสนุกแล้ว ตอนนี้ฉันจะให้พวกแกได้รู้จักกับความเก่งกาจของ “ฝีเท้าจี๋ซิง!” ” ลี่ไห่ซาพูดจบ ร่างกายของกระโจนทันที ฝีเท้าถีบไปที่ศิษย์พี่ใหญ่ทันที
ศิษย์พี่ใหญ่ตกใจมาก รีบเอาแขนทั้งสองข้างมาทำมือกั้นขวางเอาไว้ บริเวณแผ่นอกกำยำ เพื่อป้องกันฝีเท้าของลี่ไห่ซาที่เตะเข้ามา
“กร๊อบ แกร๊บ” เป็นเสียงดังหลายครั้งตามมาติดๆ แขนทั้งสองของศิษย์พี่ใหญ่หักออกจากกัน พร้อมทั้งลอยทะยานไปทางด้านหลัง จนมีเสียงดัง “ตุ๊บ” จนกองหล่นยังพื้น
“อั๊ก”
ศิษย์พี่ใหญ่กระอักเลือดสดๆ ออกมาจากปาก!
“ถึงตาพวกแกแล้ว!” ลี่ไห่ซากระตุกยิ้ม
ได้แค่เห็นว่าเท้าทั้งสองข้างของเขาราวกับเครื่องตบดินเตะเข้ามาหา มันรวดเร็วมากจนมองเงายังไม่ชัดเลย
จนทั้งหกคน ถูกลี่ไห่ซาเตะเข้าอย่างจัง
จนลอยละลิ่วไปตกอยู่ด้านข้างของศิษย์พี่ใหญ่
“อั๊ก” ทั้งหกคนต่างกระอักเลือดสดออกมาตามๆ กัน กระดูกหักออกจากกัน แต่ยังเหลือลมหายใจอยู่
บรรดาลูกศิษย์คนอื่นที่อยู่ในโรงเต๋าไทเก็ก รีบพาอาจารย์และอาจารย์อาทั้งเจ็ดคน ประคองลุก จากนั้นก็ส่งตัวเข้าไปด้านในโรงเต๋าเพื่อทำการรักษาตัว
เมื่อเห็นว่าบรรดาลูกศิษย์ของตนเองทั้งเจ็ดคน ถูกทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บสาหัสมาก กำปั้นของจ้าวไห่โย่วก็กำแน่นขึ้น สายตาของเขาจับจ้องไปที่ลี่ไห่ซา แววตาจงเกลียดจงชัง แถมยังกังวลใจอยู่มาก
“ฮ่าๆ โรงเต๋าไทเก็กป่าวประกาศว่าตนเองเป็นโรงเต๋าอันดับหนึ่ง มีลูกศิษย์ลูกหาที่มีชื่อเสียง….”
ลี่ไห่ซายิ้มให้อย่างเย็น เขาจ้องจาจ้าวไห่ซา พลันกล่าวว่า “จ้าวเจินหริน ในปีนั้นอาจารย์ของฉันถูกฆ่ายกครัว อาจารย์จู่ซือของแกก็อยู่ในเหตุการณ์ด้วย หนี้เลือดนี้ วันนี้ฉันจะมาเอาคืนจากแก!”
“ทำไมแกไม่ลงมือกับฉันตรงๆ เห็นสภาพลูกศิษย์ของแกที่ตกอยู่ในสภาพทรมานทุเรศทุรัง ทำไมตกใจจนไม่กล้าเข้ามาสู้กับฉันงั้นสิ? ห๊า! วันนี้ฉันลี่ไห่ซาจะมาปลิดหัวของแก!” ลี่ไห่ซาตะคอกใส่อย่างร้ายกาจ
“จองหอง!”
ด้วยนิสัยของจ้าวไห่โย่วเป็นคนที่มีความอดทนสูง ยังอดกลั้นกับอารมณ์ความโกรธไว้ไม่ได้ เขารีบพูดทันควัน “จู่ซือหูหรูหลี่เป็นคนก่อตั้งแก๊งหัวชิง เป็นคนขายชาติ การที่เขาก่อตั้งแก๊งหัวชิงขึ้นมาก็เพื่อมีไว้ล้างแค้นวงการต่อสู้ของจีน นิสัยจิ้งจอกทะเยอทะยาน วันนี้แกยังมาทำนิสัยจองหองที่โรงเต๋าไทเก็ก ฉันจะเป็นคนลงมือแก้ไขคนใจหยาบอย่างแกให้กับวงการต่อสู้ของจีนเอง!”
พูดจบ จ้าวไห่โย่วก็ใช้กำลังภายใน เพื่อให้ร่างกายตัวลอยขึ้นมา พร้อมทั้งพุ่งไปยังลี่ไห่ซา
“มาได้ทันเวลาพอดี ไอ้แก่ วันนี้เป็นวันตายของแก!” ลี่ไห่ซาพูดจบ ก็ใช้หมัดต่อยไปที่จ้าวไห่โย่ว
พริบตาเดียวทั้งสองคน ก็เริ่มลงมือต่อสู้กันไปมา
ลี่ไห่ซาลงมือกับจ้าวไห่โย่ว ด้วยพลังทั้งหมดที่มี ไม่เสียแรงที่จ้าวไห่โย่วเป็นผู้อำนวยการขอ
โรงเต๋าไทเก็ก พลังภายในย่อมแก่กล้ากว่าพวกของนักพรตเต๋าขู่เสวียนมากมายนัก
จ้าวไห่โย่วใช้มวยไทเก๊ก ต่อยลี่ไห่ซา ความคล่องตัวของมวยไทเก๊กนั้นดูเหมือนช้าเนิบนาบแต่รวดเร็วยิ่งนัก อ่อนโยนลึกล้ำ เขาฝึกมวยไทเก๊กมากว่าหกสิบปีแล้ว ทุกกระบวนท่า การเปลี่ยนท่วงท่ามันเป็นธรรมชาติมาก หลังจากที่เก็บตัวถือศีลฝึกฝนมาอย่างยากลำบากมาตั้งแปดเดือน จนทำให้มวยไทเก๊กสามารถแสดงพลังได้เห็นอย่างชัดเจน!
จ้าวไห่โย่วใช้มือทั้งสองข้างแนบชิดใบหู หมัดทั้งสองข้างพุ่งไปบริเวณแผ่นอกกำยำของลี่ไห่ซา รวดเร็วมาก ยากที่จะหาคนเปรียบเทียบได้
กระบวนท่าการเปลี่ยนฝีเท้าจี๋ซิงของลี่ไห่ซานั้นช่างยากแก่การจินตนาการ เขาอยู่เหนือศาสตร์การเดินขอฝีเท้าของเขามาแล้ว พร้อมทั้งหลบหมัดทั้งสองของจ้าวไห่โย่วได้
ในเวลาเดียวกัน ลี่ไห่ซาก็ใช้ขาทั้งสองข้างกระทุ้งไปที่จ้าวไห่โย่ว จ้าวไห่โย่วหลบไม่ทันท่วงที จนถูกลี่ไห่ซากระทุ้งเข้าอย่างจัง จนกองอยู่ที่พื้น
“ไอ้ไร้ค่า ไปตายซะ!” ลี่ไห่ซาตะคอกเสียงใส่ พร้อมทั้งอ้าเท้าทั้งสองข้างออกจากกัน พร้อมกับคีบไปที่ศีรษะของจ้าวไห่โย่ว
จ้าวไห่โย่วได้ยินเสียงลมบริเวณข้างหูที่ดังอื้ออึง พลันรู้ทันทีว่ายามเมื่อเท้าของลี่ไห่ซาสัมผัสโดนแล้ว ตนเองก็หมดทางสู้ จนต้องจบชีวิตลง!
จ้าวไห่โย่วพยายามกระเสือกกระสน ลุกขึ้นเพื่อจะให้รอดชีวิตจากลี่ไห่ซา!
“อาจารย์! รับกระบี่!” ในบรรดาลูกศิษย์ มีคนโยนกระบี่มาให้จ้าวไห่โย่ว
จ้าวไห่โย่วรับกระบี่ไว้ในมือ พร้อมทั้งใช้วิทยายุทธ์กระบี่ไท่เก๊ก พร้อมทั้งจู่โจมลี่ไห่ซาทันควัน
ลี่ไห่ซาเองก็จับดาวยาวลูกศิษย์เช่นกัน พร้อมทั้งต่อสู้กับจ้าวไห่โย่วทันที ยามเมื่อกระบี่กระทบกัน เสียงดังสนั่น ดังแสบแก้วหูเหมือนมีสะเก็ดดาว
“อร๊าก!” จ้าวไห่โย่วใช้จังหวะ แทงไปบริเวณแผ่นอกของลี่ไห่ซา
“ฉันเล่นกับแกด้วย! ไอ้แก่!” ลี่ไห่ซาพูดอย่างไม่เกรงกลัว พร้อมทั้งเอากระบี่แทงมายังจ้าวไห่โย่วเช่นกัน
ท่ามกลางการต่อสู้ที่ลุกโชน พลันมีเสียงกระบี่ทะลุเข้าในเนื้อคน เป็นสถานการณ์ที่รวดเร็วมาก
จ้าวไห่โย่วกับลี่ไห่ซาลงมาอยู่ที่พื้นในเวลาเดียวกัน
ลี่ไห่ซาค่อยๆ ลุกขึ้นยืน พร้อมทั้งหันไปมองจ้าวไห่โย่ว
เมื่อเห็นว่าร่างกายของจ้าวไห่ซาสั่นเทาเล็กน้อย จนในที่สุดก็มีเสียง “ฟุ๊บ” เซจนล้มลงบนพื้น
ดวงตาของเขาเบิกตา ในปากมีเลือดไหลออกมา บนลำคอของเขามีรอยบาดแผล ลึกจนทะลุเข้ากระดูก จนเลือดสดๆ ไหลออกมาไม่หยุด
ลี่ไห่ซาเดินไปข้างตัวของจ้าวไห่โย่ว พร้อมทั้งจ้องมองจ้าวไห่โย่วที่เหมือนกับหมาที่กำลังจะตายเช่นนั้น จนมุมปากแสยะยิ้มความเย็นชาออกมา
เห็นแค่ว่าเขาชูมือขึ้น จนมีเสียงแสบตาปรากฏกลับมา จากนั้นก็มีเสียงเอามีดตัดเนื้อดังออกมา ศีรษะของจ้าวไห่โย่วกับร่างกายก็แยกออกจากกันแล้ว
“จู่ซือ คนร้ายที่ปองร้ายท่านในปีนั้น ฉันฆ่ามันได้แล้วหนึ่งคน ฉันจะเอาหัวของมันไปเซ่นไหว้ต่อหน้าหลุมศพของท่าน!”
ลี่ไห่ซาหยิบศีรษะของจ้าวไห่โย่วขึ้นมา จากนั้นก็ค่อยๆ เดินออกจากประตูโรงเต๋าไทเก็ก เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากศีรษะของจ้าวไห่โย่ว ไหลนองหยดบนพื้นจนเป็นทางออกไป…
จากนั้น ซ่งอวี่ก็พาลี่ไห่ซาไปยังมณฑลยูนนาน มณฑลส่านซี จังหวัดฝูเจี้ยน ลี่ไห่ซาฆ่าเจ้าสำนักของสำนักอู๋เลี่ยง สำนักหัวซาน สำนักอู่ฮี๋ตามลำดับ พร้อมทั้งตัดหัวของพวกเขาออกมา เพื่อเอาเซ่นไหว้หน้าหลุมศพของจู่ซือหูหรูหลี่
ในเวลาเดียวกัน ลี่ไห่ซาก็ให้ซ่งอวี่ปล่อยข่าวออกไปว่าหลังจากนี้สิบวันแล้ว นั่นก็คือวันที่หนึ่งเดือนหนึ่งปีสองศูนย์สองศูนย์ ลี่ไห่ซาจะรอต้อนรับจอมยุทธ์ของวงการต่อสู้ของจีนที่ทะเลสาบจีนไห่เมืองเย็นจีน บรรดาลูกหลานคนรุ่นหลังของเหล่าจอมยุทธ์ที่เข้าร่วมการฆ่ายกครัวหูหรูหลี่ในปีนั้น ต้องมาให้ได้ ไม่งั้น เขาจะไปตามหาตัวถึงที่ พร้อมทั้งจะเอาคืนให้สาสม!
ส่วนคนที่ใครอยากจะมาแก้แค้นให้กับโรงเต๋าไทเก็ก สำนักหัวซาน สำนักอู๋เลี่ยง สำนักอู่ฮี๋ ก็สามารถมาหาเขาที่ทะเลสาบจีนไห่ได้เช่นเดียวกัน
ลี่ไห่ซาจงใจก่อสงครามกับวงการต่อสู้ของจีนทั้งวงการอย่างไม่ต้องสงสัย
ภายในระยะไม่กี่วัน ข่าวคราวที่เจ้าสำนักรวมถึงจ้าวไห่โย่วถูกฆ่าตาย และข่าวที่ลี่ไห่ซานัดหมายไว้ที่ทะเลสาบจีนไห่นั้น ก็ดังกระฉ่อนไปทั้งวงการต่อสู้ของจีน!
วงการต่อสู้ของจีนโกรธยิ่งนัก ต้องการจะฆ่าลี่ไห่ซาจนอยากเอาดินกลบหน้า
สำนักต่างในภาคกลาง รวมถึงเส้าหลิน สำนักเอ๋อร์เหมย สำนักคงทอง และยังมีบรรดาผู้อาวุโสในวงการต่อสู้ต่างๆ ต่างเห็นพ้องต้องกัน ว่าต้องไปที่ทะเลสาบจีนไห่ ถึงแม้ว่าไม่ได้อยากเป็นศัตรู แต่ก็ไม่อาจนั่งไม่ดูดำดูดีทำให้วงการต่อสู้ของจีนเสียชื่อเสียงได้!
จงจิ่วเจินก็ได้รับข่าวนี้เช่นกัน
ยี่สิบวันก่อน เขาก็ได้รับโทรศัพท์จากฉินหลั่งและจงยู่ สภาพของจงยู่ในเวลานี้ สามารถควบคุมได้แล้ว แต่ต้องพักรักษาตัวที่อยู่เขาเทียนซานหนึ่งเดือน ถึงจะรักษาหาย
จงจิ่วเจินรู้ข่าว เรื่องการเคลื่อนไหวของแก๊งหัวชิงระยะหลายวันมานี้ ซึ่งแสดงให้เห็นได้ถึงท่าทีที่พวกเขาจะกลับมาที่ประเทศจีนได้นั้นไม่ได้ไกลตามความฝันไปมากนัก อาศัยสภาพของตนเองในเวลานี้ พูดเลยว่าอันตรายมาก เขาจงใจที่จะไม่เอาเรื่องของลี่ไห่ซา ไปแจ้งแก่พวกของฉินหลั่ง
ไม่งั้นจงยู่อาจจะคอยกังวลอันตรายของตระกูลจง จนต้องลงมาจากเขาก่อนกำหนด เช่นนั้นร่างกายของเขาก็ไม่อาจสามารถฟื้นฟูกลับมาได้เลย