รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 358 ลอบสังหาร

บทที่ 358 ลอบสังหาร
ครั้งนี้ซ่งจงผิงลงมือเอง เขานำข้อมูลทั้งหมดที่แอบรวบรวมมาได้ของฉินหลั่ง ส่งให้แก่ผู้พิทักษ์ลึกลับคนหนึ่ง
ผู้พิทักษ์คนนั้นคือเหลียงชิงหย่วน คนที่แก๊งหัวชิงเหลียงชิงหย่วนส่งมาติดต่อกับซ่งจงผิง พวกเขาเคยติดต่อกันข้ามน้ำข้ามทะเลมาก่อน
“เอาข้อมูลทั้งหมดที่เกี่ยวกับฉินหลั่ง มอบให้แก่คนที่ฉันส่งไป จำไว้ว่าทั้งหมดต้องเก็บเป็นความลับอย่างเข้มงวด！”เหลียงชิงหย่วนปลายสายพูดด้วยน้ำเสียงออกคำสั่ง
ซ่งจงผิงรับรู้ได้ถึงสิ่งผิดปกติจากน้ำเสียงของเหลียงชิงหย่วน เขาคิดว่าการแก้แค้นของแก๊งหัวชิงใกล้จะมาถึงแล้ว นี่เป็นเรื่องที่ดีมากๆสำหรับตระกูลซ่ง
ไม่ว่ายังไงตอนนี้พวกเขาก็เป็นตั๊กแตนที่อยู่บนเส้นด้าย ตระกูลซ่งและแก๊งหัวชิงลงเรือลำเดียวกันแล้ว
“คุณเหลียงผมจะไปจัดการให้เดี๋ยวนี้ แต่ผมสามารถรู้แผนการที่เจาะจงหน่อยได้ไหม？”น้ำเสียงซ่งจงผิงถ่อมตนมาก ยิ่งไปกว่านั้นดูน่าเวทนาเล็กน้อย เขารู้ดีว่าในสายตาแก๊งหัวชิงตนไม่ได้มีความหมายอะไรเลย
“เรื่องที่ไม่ควรถามก็อย่าถาม คุณดูข่าวในเย็นจีนก็พอแล้ว”
ฝ่ายตรงข้ามตัดสายไป
จากการบงการของเหลียงชิงหย่วน ซ่งจงผิงเอาข้อมูลไปใส่ไว้ในผนังกำแพงที่สามารถเคลื่อนที่ได้นั่น เขามีลางสังหรณ์ว่าครั้งนี้จะพูดอย่างหนึ่งทำอีกอย่างหนึ่ง การโจมตีที่เปิดเผยและแอบแฝงไปด้วยสิ่งต่างๆ ดูซิว่าครั้งนี้ฉินหลั่งจะหนียังไง！
เมื่อจงยู่กลับมาถึงเย็นจีน ก็กลับไปเรียนที่มหาวิทยาลัยเย็นจีนต่อ ส่วนฉินหลั่งก็กลับไปเป็นรปภ.เหมือนเดิม ตอนนี้เขาเป็นที่รู้จักในโลกศิลปะการต่อสู้ แต่ในที่ที่ต้องปกปิดตัวตนอย่างมหาวิทยาลัยเย็นจีนเช่นนี้ เดินๆอยู่ในมหาลัยก็อาจบังเอิญเจอคนดังระดับชาติของจีนก็เป็นได้ หากมีคนรู้จักฉินหลั่ง ก็ไม่ค่อยแปลกใจนัก
ใกล้วันหยุดสุดสัปดาห์ ฉินหลั่งและจงยู่ไปบ้านตระกูลจง ไปเย็นจีนไปเยี่ยมจงจิ่วเจินที่อาคารจงซื่อด้วยกัน ช่วงนี้ชายชราคนนี้ต้องการการปลอบใจมากๆ
ขณะที่ทั้งสามคนกำลังคุยกันเรื่องอนาคตของบริษัทจงซื่อ จู่ๆอาคารจงซื่อก็ตกอยู่ในความตื่นตระหนก
10นาทีที่แล้ว 1ชั่วโมงหลังจากที่ฉินหลั่งกับจงยู่เข้ามาในอาคาร จู่ๆพนักงานแผนกต้อนรับของอาคารจงซื่อก็ได้รับสายขู่แบล็คเมล์ คนในสายอ้างว่าเขาวางระเบิดเวลาไว้ในอาคารจงซื่อ ฝ่ายตรงข้ามบอกให้ฉินหลั่งจ่ายเงินสด5ร้อยล้านก่อนบ่าย3โมง ไม่งั้นจะระเบิดอาคารจงซื่อให้เละเป็นจุล！
พนักงานแผนกต้อนรับบันทึกเสียงการโทรแล้วส่งให้จงจิ่วเจิน เมื่อฟังจบทุกคนก็มั่นใจว่า เสียงของผู้ชายคนนี้ดัดแปลงมา เห็นได้ชัดว่าเขาเตรียมความพร้อมมาแล้ว
ส่วนที่ว่าทำไมถึงต้องแบล็คเมล์ฉินหลั่ง และโจมตีอาคารจงซื่อนั้น ยังคงเป็นปริศนาอยู่
แต่จงจิ่วเจินกลับรู้เป็นอย่างดี ช่วงนี้เขากำลังจะส่งต่อทรัพย์สินตระกูลจงให้ฉินหลั่ง เรื่องนี้เคยเผยในที่ประชุมคณะกรรมการ ไม่รู้ใครทำข่าวรั่วออกไป แน่นอนว่าคนคนนั้นชี้เป้าไปที่ฉินหลั่งเรียบร้อยแล้ว
จงจิ่วเจินให้ฉินหลั่งเรื่องแบล็คเมล์ในครั้งนี้ ฉินหลั่งก็ไม่เกรงใจล่ะ รีบอพยพคนในอาคารทันที ในขณะนั้นเองหน่วยสวาทก็ขับรถบัสเข้ามาหลายคัน นำสุนัขตำรวจตรวจค้นทั้งอาคารจงซื่อ พวกเขาตรวจทุกซอกทุกมุมก็ไม่พบร่องรอยของระเบิด
จงจิ่วเจินและจงเส่นซานคอยช่วยฉินหลั่งอยู่ตลอด หลังจากออกจากตัวอาคาร เห็นตำรวจกำลังวุ่นอยู่ จงเส่นซานพลางพูดขึ้น：
“ฉินหลั่ง แปลกจริงๆ ฉันถามพนักงานทุกคนในอาคารแล้ว พวกเขาล้วนบอกว่าไม่ได้แจ้งตำรวจ แต่เหมือนว่าตำรวจจะมาตอนที่เราโดนแบล็คเมล์พอดีเลย จุดนี้มันแปลกมาก”
ฉินหลั่งมองตำรวจในอาคารที่กำลังวุ่นอยู่ ในใจก็รู้สึกไม่ค่อยเข้าใจเช่นกัน ในเมื่อไม่ใช่พนักงานในอาคารเป็นคนแจ้งตำรวจ งั้นใครแจ้งล่ะ？
ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ฉินหลั่งก็พูดขึ้น：“บางทีเป้าหมายของพวกเขาอาจไม่ใช่เงิน แต่เป็นความโกลาหลวุ่นวาย บางทีที่ฝ่ายตรงข้ามพุ่งเป้ามาที่ผมอาจเป็นแค่ฉากบังหน้า ท่านจงอยู่ในอาคารตลอดพวกมันไม่มีโอกาสลงมือ ดังนั้นเลยใช้วิธีนี้ล่อท่านจงออกมา”
หลังจากฉินหลั่งพูดออกไป แม้แต่เขาก็ยังตกใจกับการคาดการณ์ของตัวเอง ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกความที่อันตรายพุ่งเข้ามา เขามองไปยังจงจิ่วเจิน จากนั้นก็ผลักฝ่ายตรงข้ามออกไป พลางตะโกน：
“หมอบลง！มีมือปืนซุ่มยิ่ง！”
เกือบจะในเวลาเดียวกัน“ปัง！”กระสุนเฉียดศีรษะจงจิ่วเจินไป จากนั้นมีเสียงยิงดังปังๆๆอย่างต่อเนื่อง ผู้คนวิ่งแตกตื่นคนละทิศละทาง ฉินหลั่งไหวตัวเร็ว รีบพาจงจิ่วเจินกลับเข้าไปในตัวอาคาร
จากการเล็งเป้าของมือปืน จุดมุ่งหมายของพวกเขาคือจงจิ่วเจิน กระสุนกระหน่ำยิงไปยังที่ที่จงจิ่วเจินเคยยืนอยู่
“พวกคุณอย่าออกไป รีบเรียกบอดี้การ์ดมาคุ้มกันท่านจงด้วย จำเอาไว้ ห้ามให้ใครเข้าใกล้เป็นอันขาด！ฉันจะไปจับตัวมือปืน！”ฉินหลั่งวิ่งออกไปจากตัวอาคาร
“ปัง!”
ปลอกกระสุนร่วงกระทบพื้นอีกครั้ง
“ปังๆๆ！”
เบื้องหน้าฉินหลั่งเต็มไปด้วยประกายไฟ เขม่าจากกระสุนฟุ้งกระจายไปทั่ว
ฉินหลั่งรีบวิ่งไปยังตึกตรงข้ามอาคารจงซื่ออย่างคนป่า ขณะที่ฝ่ายตรงข้ามยิงเขาคาดตำแหน่งของมือปืนอย่างคร่าวๆ
หลังจากที่ฉินหลั่งไปอินเดียเหมือนเขาจะเปลี่ยนไป ประสาทสัมผัสไวกว่าเดิม และจังหวะการก้าวเท้ากับกระดูกก็ดีขึ้นเยอะมาก นี่เป็นเพราะซ่าหมี่เทอทำเพื่อปกป้องจงยู่ ชดเชยที่เขาทำร้ายฉินหลั่ง เลยถ่ายทอดพลังลึกลับในสำนักช้างจันทราของตนให้ฉินหลั่งไปมากกว่าครึ่ง
ดังนั้นตอนนี้เขาจึงมีทักษะที่น่าทึ่งบางอย่าง
เช่นอาคารตรงข้ามอาคารจงซื่อที่ห่างออกไป800เมตร แต่ฉินหลั่งวิ่งไปถึงตึกได้โดยใช้เวลาเพียงแค่1นาที ห้องโถงของอาคารนี้คนแน่นขนัด แต่กลับไม่มีใครสังเกตเห็นการกราดยิงของทั้งสองฝั่ง ฉินหลั่งไม่ได้มองผ่านทางประตู แต่กลับมองสภาพคร่าวๆของตึก จากนั้นปีนขึ้นไปบนอาคาร
ตึกสูง33ชั้น พริบตาเดียวก็เห็นฉินหลั่งปีนไปถึงชั้น20กว่าๆแล้ว ทันใดนั้นเองก็มีคนเวี่ยงเชื้อกลงมาจากชั้นบน จากนั้นชายคนสะพายกล่องยาวหนึ่งโรยตัวลงมาตามเชือก
ฉินหลั่งไม่ได้สนใจชายคนนั้น ชายคนนั้นคิดไม่ถึงว่าคนที่เขาจะโจมตี จะปีนขึ้นไปชั้นบนด้วยมือเปล่าในเวลาอันสั้นเช่นนี้ ฉินหลั่งปีนขึ้นไปบนยอดตึกได้อย่างง่ายดาย
จากนั้นฉินหลั่งก็หันไปเห็นเชือกอันแข็งแรงนั่น เขาคว้าเชือกเส้นนั้นแล้วดึงขึ้นโดยไม่รีรอ
ดึงอยู่ครู่หนึ่ง ชายที่โรยตัวไปตามเชือกคนนั้นเหมือนจะสังเกตเห็นสิ่งผิดปกติ แต่เขาก็ยังตั้งหน้าตั้งตาไต่ลงไป จนกระทั่งไปถึงจุดปลายสุดของเชือกจึงพบว่าเชือกที่เดิมทีนั้นยาวพอ แต่ตอนนี้กลับสั้นลงซะแล้ว ตอนนี้เขาห้อยกลางอากาศอยู่กลางตึก！
ชายคนนั้นดูตกตะลึงไปชั่วขณะ คิดว่าวันนี้ตัวเองต้องตายแน่ๆ……
เขาติดแหง็กอยู่กลางอากาศ ขึ้นก็ขึ้นไม่ได้ลงก็ลงไม่ได้ กลุ้มใจอยู่ครู่หนึ่ง จู่ๆก็สึกว่าตัวเองลอยขึ้นไปด้านบนโดยอัตโนมัติ พอเงยหน้าขึ้นไปมอง ชายคนนั้นก็ถึงกับตะลึง！
มีชายรูปหล่อคนหนึ่งกำลังดึงเชือก พลางดึงพลางให้สัญญาณเขา