รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 362 พวงหรีด

บทที่ 362 พวงหรีด
“สวัสดีครับ คุณชายซ่ง”จงเส่นซานเสียงต่ำเก็บอารมณ์ไว้ ต้อนรับซ่งอวี่อยู่ที่ข้างประตู
ซ่งอวี่รู้สึกภาคภูมิใจมาก เขามีความเย่อหยิ่งของผู้ชนะและพยักหน้าอย่างยิ่งใหญ่：
“พาฉันเข้าไปด้านในเลย นี่เป็นของขวัญที่ฉันเอามาให้กับคุณท่านจงนะ”ซ่งอวี่กล่าว
จงเส่นซานมองไปปุ๊บ ซ่งอวี่ถือตะกร้าดอกไม้ไว้ในมือ กระเช้าดอกไม้นั้นมีความแตกต่างจากอันอื่นเป็นทรงกลมมีแถบสีขาวห้อยทั้งสองข้าง เขียนว่าซ่งอวี่เคารพ
ร่องรอยของความโกรธเกรี้ยวที่มากปรากฏขึ้นในดวงตาของจงเส่นซาน เพราะว่ากระเช้าดอกไม้นี้ใครมองก็รู้ว่าเป็นรูปทรงกลม คิดไม่ถึงเลยว่าบ้านตระกูลซ่งจะเอาสิ่งนี้มาเยี่ยมผู้ได้รับบาดเจ็บ
ซ่งอวี่หัวเราะฮ่าๆ เห็นได้ชัดเลยว่าเขาไม่ได้มองความโกรธของจงเส่นซานไว้ในสายตาเลยด้วยซ้ำ
“ได้ครับคุณชายซ่ง ของคุณสำหรับความเป็นห่วงที่คุณมีต่อพ่อผมนะครับ”จงเส่นซานพยายามกลืนความโกรธนี้เข้าไป เดินนำหน้า สีหน้าที่เศร้าโศกเสียใจ
ได้เห็นท่าทางของใบหน้าใบนี้ที่พ่อกำลังจะตาย ซ่งอวี่ก็รู้เลยว่าอาการของจงจิ่วเจินแย่มากๆเลยแน่นอน เป็นไปอย่างที่คิด หลังจากที่เดินเข้าไป จงจิ่วเจินก็ได้ไออยู่ข้างเตียงอย่างหนัก ซ่งอวี่ตั้งใจเข้าไปดูใกล้ๆ ทันใดนั้นก็ได้ตกใจขึ้นมาทันที
เลือดท่วมปากเยอะมาก
จงจิ่วเจินไอไปครึ่งวัน ฟองเลือดที่ปากก็ได้ไหลออกมาเรื่อยๆ ในใจของซ่งอวี่ยิ้มได้เบิกบานมาก แต่บนใบหน้ากลับแสดงสีหน้าท่าทางที่เสียใจออกมา จนจงจิ่วเจินได้นอนลงอย่างชักช้าแล้ว จากนั้นซ่งอวี่ก็ได้พูดว่า：
“ท่านจง ทำไมถึงได้รับบาดเจ็บหนักขนาดนี้ล่ะ？”
จงจิ่วเจินไม่ได้พูดอะไร ชี้ที่คอของตนซ้ำๆ ออกเสียงร้องไปไม่กี่คำ ใบหน้าของเขาที่โดนระเบิดเป็นแต่รอยแผล มองแล้วน่าตกใจเป็นอย่างมาก วีรบุรุษรุ่นหนึ่ง แม้แต่จะพูดก็พูดไม่ได้แล้ว
เป็นซะแบบนี้แล้ว ยังจะมีชีวิตอยู่ต่อได้มั้ย？อยู่ไปแล้วได้อะไร？ซ่งอวี่สูดลมหายใจเย็นเข้าหนึ่งที นี่ก็คือจุดจบผู้พ่ายแพ้ ตนมาเยี่ยมจงจิ่วเจินอะเรื่องจริง นี่เป็นการสื่อเชิงลบที่ชัดเจน
ภายในห้องมีกลิ่นที่ไม่น่าดมเลย ในเวลานี้ชายชราที่มีลักษณะเหมือนหมอ ถือกล่องยาแล้วเดินเข้ามาอย่างเร่งรีบ หลังจากตรวจสอบด้วยเครื่องมือแล้ว เขาก็ส่ายหัวแล้วกล่าว：“เตรียมจัดงานศพได้เลยครับ คาดว่าน่าจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่วันแล้ว”
“หุบปาก ไอ่เย็ดแม่มึงพูดเหี้ยอะไรของมึง？！”จงเส่นซานที่ยืนอยู่ข้างๆก็ได้ระเบิดขึ้นมาทันที เขาส่งซิกที่ตา แล้วจ้องมองหมอไปด้วย พูดกับหมอว่า：“แกลองดูใหม่อีกรอบสิ？！”
หมอตกใจหนักมาก เหลือบตาไปมองซ่งอวี่ด้วยความระมัดระวังแวบหนึ่ง จากนั้นก็ตรวจดูอาการของจงจิ่วเจิน รีบแก้คำพูดอย่างรวดเร็ว：“ยังช่วยได้ครับ ยังช่วยได้ครับ คุณชายจงครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”
พูดจบ หมอก็เดินออกไปอย่างเร่งรีบและว่องไว
ในห้องที่เต็มไปด้วยกลิ่นเลือด ซ่งอวี่แอบหัวเราะอยู่ในใจ ป่วยจนจะตายแล้วแท้ๆ แล้วยังมีหน้ามาโกหกฉันอีก ทั้งหมดนี้ฉันได้มาพบเห็นพอดี แกอยากจะเก็บเป็นความลับไม่ให้หลุด？นี่มันยุคไหนกันแล้ว
ซ่งอวี่เป็นคนที่ร้ายกาจมาก เขาเห็นจงจิ่วเจินโดนระเบิดจนจะตายอยู่แล้ว ในใจก็ได้ตัดสินใจไว้แล้วว่า ถ้าได้กลับไปปุ๊บ ก็จะรีบมาโจมตีบ้านตระกูลจงทันที แย่งชิงร้านค้าทั้งหมดที่ควบคุมโดยตระกูลจงมา จะไม่มีร้านค้าหลังจากผ่านหมู่บ้านนี้อีก
และบ้านตระกูลจงในตอนนี้ ตื่นตระหนกตลอดทั้งวัน แน่นอนว่าต้องไม่มีอารมณ์มาแย่งพื้นที่กับบ้านตระกูลซ่งแน่นอน พวกเขาแย่งชิงกันมานานหลายปี สุดท้ายแล้วในที่สุดผู้ชนะก็คือบ้านตระกูลซ่ง
“คุณท่านก็พูดไม่ได้แล้ว ฉันก็จะไม่รบกวนท่านแล้ว งั้น ฉันขอตัวลาก่อนนะ มีเรื่องอะไรก็อย่าลืมมาบอกตระกูลซ่งฉันด้วยล่ะ”
ความผ่อนคลายสบายใจที่ซ่งอวี่ไม่เคยมีมาก่อน จากนี้ไปโลกใต้ดินของเย็นจีน ตระกูลซ่งพวกเขาสามารถเดินแนวไหนทางไหนก็ได้แล้ว
จงเส่นซานไอ่หมอนั่น ตนส่งพวงหรีดมาให้ยังไม่รู้จักโมโหเลยแม้แต่นิดเดียว กระดูกของตระกูลจงก็มีอยู่แค่นี้ สามารถปล่อยผ่านได้โดยไม่ต้องกังวลอะไรเลย
ทั้งหมดนี้ก็เป็นแผนการของซ่งจงผิง กระทั่ง จนซ่งอวี่เข้าไปในบ้านตระกูลจง ใช้เครื่องมือสื่อสารที่ดีที่สุดในโลกและทันสมัยที่สุดติดต่อกับซ่งจงผิงไว้ตลอดเวลา สถานการณ์ของบ้านตระกูลจงทั้งหมดซ่งจงผิงก็จะรับรู้ไปด้วยพร้อมๆกัน
“โอเค ตระกูลจงจบแล้วจริงๆแหละ ปิดฉากแล้วสินะ”หลังจากที่ซ่งอวี่ได้ยินคอมเม้นของพ่อจากหูแล้ว ทางนั้นก็ได้วางสายลงด้วยความสบายใจ ซ่งอวี่ก็ได้เดินไปทางรถปอร์เช่ แต่ว่าในขณะนี้ ในย่านของบ้านตระกูลจงก็ได้มีบอดี้การ์ดโผล่ออกมาเยอะมาก แต่ละคนต่างก็กล้ามโตๆทั้งนั้น เดินเข้ามาล้อมรอบเขา
“พวกแก พวกแกจะทำอะไรอะ？”ซ่งอวี่เดินถอยหลังเรื่อยๆ แล้วพยายามจะเปิดการติดต่อสื่อสารใหม่อีกครั้ง รีบส่งข่าวให้ซ่งจงผิงได้รับรู้
สีหน้าของซ่งอวี่เปลี่ยนไปอย่างมาก ตระกูลจงหมายความว่ายังไง？จะมาลักพาตัวกันโดดๆแบบนี้เลยหรอ ตอนเช้าๆเนี่ยนะ？เป็นไปไม่ได้หรอกมั้ง？
เพราะบอดี้การ์ดพวกนั้นอยู่ๆก็ได้โจมตีเข้ามากะทันหัน กระชากหูฟังที่อยู่ในหูของเขาออกมาอย่างง่ายดาย จากนั้นก็ทิ้งลงพื้นแล้วเหยียบจนเละ
“ทำอะไร？ช่วยด้วย！”ในที่สุดซ่งอวี่ก็ร้องขอความช่วยเหลือเหมือนกับหมูโดนเชือด
“ช่วยด้วย！”ซ่งอวี่ตะโกนร้องเสียงดังมาก
“แปะแปะแปะ……”
เสียงปรบมือได้ลอยมาจากไกล จงเส่นซานได้เดินออกมา สีหน้าของเขาเฉยชาและดูถูก ไม่มีความอ่อนแอเหมือนก่อนหน้านี้เลยแม้แต่นิดเดียว
“ตะโกนสิ ตะโกนต่อสิ ดูสิ่ว่าจะมีใครได้ยินมั้ย？”จงเส่นซานกล่าว
“จงเส่นซาน แกจะทำอะไรอ่ะ？”ซ่งอวี่ตะโกน
“ไม่ได้ทำอะไร แกลองคิดดูสิว่าก่อนหน้านี้แกฆ่าคนบนโลกนี้ไปแล้วกี่คน？แกลองนับดูหน่อยได้มั้ย นะครับ？”
จงเส่นซานเดินเข้าไปใกล้ๆใบหน้าของซ่งอวี่ แววตาที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้น
ซ่งอวี่ตะลึงกับความโกรธแค้นนี้มาก บนหัวของเขาก็ได้ย้อนแย้งนึกถึงภาพของคนที่ต้องทรมานตายในมือของเขา คนพวกนั้นมองเขาด้วยสายตาที่อาฆาตแค้น สีหน้าของเขาได้เปลี่ยนแปลงไปทันที ซีดมากเหมือนไม่มีเลือดเลย เสมือนกับว่าวิญญาณพวกนั้นจะอยู่กับเขาไม่ไปไหน
“แก……จะ……ฆ่าฉัน？”ซ่งอวี่แสดงสีหน้าที่ไม่น่าเชื่อออกมา
“ถูกต้อง แก้แค้นให้ลูกชายของฉัน”จงเส่นซานสวมถุงมือในมือของเขาโดยไม่รีบร้อน และหยิบมีดคมจันทร์เสี้ยวอันเป็นเอกลักษณ์ของสำนักช้างจันทรา ออกจากเอวของเขา จากนั้นก็โยนมันลงไปทันทีมีดคมกระแทกลงบนพื้นหินชนวนดังโครม ข้างหูได้มีเสียงที่เย็นชาของจงเส่นซานลอยมา：
“ตระกูลจงของฉันเป็นครอบครัวใหญ่ในท้องถิ่นมาหลายชั่วอายุคน แต่เราไม่เคยฆ่าผู้บริสุทธิ์ตามอำเภอใจ เราฆ่าแต่คนที่สมควรตายเท่านั้น ตอนนี้ แกมีสองทางเลือก อย่างแรกคือการโดนทรมานตาย อีกอย่างคือการฆ่าตัวตาย แกลองคิดเอาเองละกัน ว่าจะเลือกอันไหน？”
ซ่งอวี่หัวใจสั่นไปหมด กระวนกระวายมาก เลือก？เขาเองก็เคยบีบบังคับจงจิ่วเจินให้เลือกอยู่สามทางเลือกไม่ใช่หรอ？
นี่คือการแก้แค้น การแก้แค้นอย่างโจ่งแจ้ง และมันมาอย่างรวดเร็ว
“พี่เส่นซานครับ พี่เส่นซาน พี่ฟังผมพูดก่อนนะครับ ผมจะเล่าทุกอย่างให้พี่ฟังให้หมดเปลือกเลย พี่ให้อภัยผมนะครับ ผมยอมเป็นวัวเป็นควายให้พี่เลยครับ จากนี้ไปตระกูลซ่งของผมจะนับถือและเคารพตระกูลจงหนึ่งเดียวเลยครับ ได้มั้ยครับ ได้มั้ย？”
ขาของซ่งอวี่อ่อนแรงและคุกเข่าลง ความเย่อหยิ่งของคุณชายได้หายไป แต่สิ่งที่เขาได้รู้สึกในตอนนี้คือความตื่นตระหนกอย่างมาก
“คนที่ฆ่าท่านจงคือแก๊งหัวชิง ผมจะบอกพี่ทั้งหมดเลยครับ คนที่ฆ่าท่านจงคือแก๊งหัวชิง อีกอย่างเป้าหมายสุดท้ายของพวกเขาคือฉินหลั่ง！ ทีนี้ก็ได้แล้วใช่มั้ย ขอร้องเถอะนะครับ พี่ยังอยากรู้อะไรอีก ผมจะบอกพี่ทั้งหมดเลย ทั้งหมดเลยจริงๆ！”ซ่งอวี่สัมผัสได้ถึงความโกรธแค้นบนกายของจงเส่นซานที่อยากจะฆ่าเขาทิ้งมาก ฝ่ายตรงข้ามไม่เหมือนกับกำลังล้อเล่นอยู่
แต่นิสัยไม่ดีที่ชอบระเบิดออกมาเขาคิดว่าเขาทำพังอย่างลับๆไม่ได้เปลี่ยนการแสดงออกของจงเส่นซานเลยแม้แต่นิดเดียว
จงเส่นซานใจเย็นเหมือนพื้นผิวน้ำที่เรียบ กล่าว：“ตัวเลือกที่ฉันให้ไปแกเลือกได้หรือยัง？”