รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 371 หัวหน้าแก๊งหัวชิง ผู้ใช้สมองเก่ง

บทที่ 371 หัวหน้าแก๊งหัวชิง ผู้ใช้สมองเก่ง
“ได้ ผมโทรเอง” เหลียงชิงหย่วนไม่ลังเลแม้แต่น้อย รับเอาโทรศัพท์มา แล้วโทรไปยังฝั่งอเมริกา แล้วก็เปิดลำโพงโทรศัพท์
“หัวหน้าแผนกเมิ่งใช่ไหม ผมคือเหลียงชิงหย่วน”
ทางฝั่งนั้นก็รีบตอบมาว่า “ใช่แล้ว คุณเหลียง เรื่องทางฝั่งจีน จัดการเรียบร้อยแล้วใช่ไหม?”
“ยังครับ ตอนนี้ฉินหลั่งเป็นเจ้านายของยาวเย่วกงแล้ว ผมขอแนะนำให้ท่านหัวหน้าแก๊งเปลี่ยนวิธีการต่อสู้จะดีกว่า” เหลียงชิงหย่วนกล่าว
“ยาวเย่วกงหรือ？” ฝั่งนั้นก็นิ่งไปสักพัก “เช่นนั้นเรื่องนี้มันก็เร่งด่วนมากขึ้นแล้ว ส่งนักฆ่าไปสังหารย์เจ้านายของยาวเย่วกง ก็เหมือนจะไม่ใช่สิ่งท่านหัวหน้าแก๊งประสงค์จะทำ”
“คุณพูดถูก ผมเองก็คิดเช่นนี้ เช่นนั้นก็รีบไปรายงานท่านหัวหน้าแก๊ง ฉินหลั่ง เจ้านายของยาวเย่วกงแห่งประเทศจีนที่ยิ่งใหญ่ ส่งหนังสือท้าสู้กับจ้านอู๋หยาหัวหน้าแก๊งหัวชิงของพวกเรา คุณจำได้แล้วใช่ไหม?”
“จำได้แล้ว คุณเหลียง หัวหน้าแก๊งจ้านจะให้ความสำคัญกับการประลองครั้งนี้ ท่านนั้นมีความสนใจเกี่ยวกับยาวเย่วกง ผมก็พอรู้มาบ้าง” หัวหน้าแผนกเมิ่งก็ตอบกลับมาอย่างมีมารยาท
“ครับ หัวหน้าแก๊งยังเก็บตัวถือศีลอยู่หรือ? ตามหลักเกณฑ์การเก็บตัวถือศีลที่ผ่านมา ยังต้องเก็บตัวอีก43วันใช่ไหม จึงจะสิ้นสุด?” เหลียงชิงหย่วนถาม
“ไม่ใช่ครับ คุณเหลียง ครั้งนี้หัวหน้าแก๊งเก็บตัวถือศีลได้ประสบความสำเร็จมาก และไวมาก พลังฝีมือก็เพิ่มกว่าเมื่อก่อนเยอะ คาดว่าภายใน1-2วันจะได้ข่าวดีที่ท่านกลับมา” น้ำเสียงของหัวหน้าแผนกเมิ่งแฝงความดีใจ
“ดีเลย ถ้าหัวหน้าแก๊งออกจากการเก็บตัวถือศีลแล้ว กรุณาบอกข่าวต่อด้วย” สายตาของเหลียงชิงหย่วนก็เผยความดีใจออก
“ครับ คุณเหลียง” ฝั่งนั้นตอบกลับมา
เหลียงชิงหย่วนก็วางโทรศัพท์ แล้วก็รู้สึกหมดหวังเล็กน้อย “คุณฉิน ความหวังของคุณ ผมได้ช่วยส่งต่อให้แล้ว คุณวางใจได้ หัวหน้าแก๊งจะพิจารณาสิ่งที่ผมบอกไป”
“อืม จัดการได้ไม่เลว” ฉินหลั่งพยักหน้าแสดงความพอใจ เหลียงชิงหย่วนก็แสยะยิ้มอยู่ในใจ ในใจคิดว่า ฉินหลั่ง แกนี่มันไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงจริงๆ ต่อให้หลายวันนี้จะรอดตายไปได้ แต่หัวหน้าแก๊งก็จะสับแกเป็นหมื่นชิ้น
วันนี้เขาเห็นจ้านอู๋หยาแสดงฝีมือกับตา รู้ว่าฝีมือของหัวหน้าแก๊งนั้น ไม่มีใครรับมือได้
“เช่นนั้น คุณเหลียง เรื่องความแค้นของเรานั้น เอาวางไว้ก่อนได้หรือไม่ รอเวลาที่หัวหน้าแก๊งมายังประเทศจีนแล้ว ค่อยมาสะสางต่อดีไหม?” เหลียงชิงหย่วนรู้สึกว่าคำพูดของตนเองนั้นอ้อมค้อม ในแก๊งนั้น เขาใช้ความกล้าความสามารถ ถึงได้มาอยู่ในตำแหน่งนี้
คนอยู่ใต้ชายคาบ้าน ก็ต้องก้มหัวเป็นธรรมดา หลังจากที่หัวหน้าแก๊งบอกว่าเขาไม่มีมอง ตอนนี้เขาก็ได้เรียนรู้ที่จะควบคุมอารมณ์ของตนเอง
แผนในใจของเขานั้นก็คือ พอเพียงฉินหลั่งปล่อยเขาไป เขาก็จะหาที่แห่งใหม่ เพื่อทำการลอบสังหารให้สำเร็จ
“ได้ คุณโขกหัวคำนับผม3ครั้ง ขอโทษผม และประกาศออกไปว่า หลังจากนี้จะไม่มาเหยียบที่ประเทศจีนอีก ผมก็จะปล่อยคุณไป” ฉินหลั่งพูดยิ้มๆ
เมื่อพูดคำนี้ออกมา สายตาของพวกคนแก๊งหัวชิงก็หันมามองเหลียงชิงหย่วน ในสายตามีแต่ความโกรธ ข้อเรียกร้องนี้มันมากเกินไป ถ้าเหลียงชิงหย่วนทำลงไป แก๊งหัวชิงก็เหมือนมาล้มเสียหน้าที่ประเทศจีน หนักกว่าการมีคนตายเสียอีก
“นี่คุณ…..พูดพล่อยๆ ！” ในที่สุดเหลียงชิงหย่วนก็โมโหจนได้ เขาผายแขนออก2ข้าง เห็นหน้าอกที่บึกบึน แล้วพูดอย่างเหี้ยมโหดว่า “ไอ้คนแซ่ฉิน อย่าบีบกันมากเกินไป！มึงไปถามประเทศแถบเอเชียดูได้เลย ว่าเหลียงชิงหย่วนอย่างกูเนี่ยคือใคร? จะมาให้มึงดูถูกอย่างนั้นหรือ?”
“เหอะเหอะ ธาตุแท้เผยออกมาแล้วละสิ คุณไม่ตอบรับก็ไม่เป็นอะไร” ฉินหลั่งหลับตา พร้อมนั่งสงบสติอารมณ์
(เสียงชักปืน) หญิงงดงามสองคนด้านหลังก็ชักปืนขึ้นลำกล้อง จะลั่นไกโดยไม่ลังเล ในตอนนั้นเองเหลียงชิงหย่วนก็เหงื่อแตก พร้อมตะโกนบอกว่า
“รอเดี๋ยว！ เดี๋ยวก่อน！ ให้ผมคิดก่อน………”
สายตาของเหลียงชิงหย่วนน่ากลัวอย่างมาก มุมปากกระดิก ราวกับว่าในใจนั้นกำลังการโต้แย้งของความคิด
เสียงเข็มนาฬิกาในห้อง ก็ดัง ติ๊กตอก ติ๊กตอก คนในแก๊งที่ถูกปลดอาวุธอยู่ในห้อง ก็มองมายังเหลียงชิงหย่วน พวกเขาล้วนเป็นคนที่เหลียงชิงหย่วนตั้งใจเลือกมา เดิมทีอยากจะมาตะลุมบอนเสียหน่อย ใครจะรู้ว่าจะถูกฉินหลั่งบุกรังได้ในไม่กี่วัน
แม้แต่ผู้หญิงสองคนด้านหลัง ก็สงสัยเล็กน้อย ผู้อาวุโสของแก๊งหัวชิงจะก้มหัวให้ใครเพราะความกลัวหรือเปล่านะ?
บรรยากาศในห้องเงียบไปอย่างน่ากลัว 1วินาที 2วินาที 3วินาที ………..
ฉินหลั่งยกมือขึ้นเหนือหัว แสดงสัญญาณมือว่าเริ่ม
พุ่งออกไป！
ตอนที่จับปากกระบอกปืนขึ้นมานั้น เหลียงชิงหย่วนนั่งคุกเข่าลงไปทางฉินหลั่ง สีหน้าของเขาซีดขาวอย่างไม่เคยเห็นมาก่อน ราวกับตนเองนั้นได้กลายเป็นผีไปแล้ว ดวงตาสองข้างไร้สติ สีหน้าหยุดนิ่ง ราวกับร่างที่ไร้วิญญาณ
ฉินหลั่งลืมตา เขาช่างน่าขำสิ้นดี สถานการณ์ทั้งหมด ดูเหมือนว่าผู้นำกลุ่มมาเฟียจะไม่ใช่เหลียงชิงหย่วน แต่คือฉินหลั่งแทน เกรงว่าคนในเหตุการณ์ทั้งหมดจะรู้สึกเช่นนั้น
“เอาเถอะ โขกหัวคำนับเถอะ คนเรา เมื่อได้ตำแหน่งและอำนาจ ก็จะกลายเป็นคนกลัวตาย แต่คนแก๊งหัวชิงของพวกแก เป็นคนกล้า แต่ละคนนั้นมองความตายเป็นเรื่องธรรมดา” ในดวงตาฉินหลั่งฉายให้เห็นมือปืนที่ตายไปแล้ว
เหลียงชิงหย่วนก็หน้าไร้อารมณ์ ราวกับไม่สนใจการประชดประชันของฉินหลั่ง จากนั้นก็พนมมือ แล้วตั้งใจโขกหัวคำนับลงไป3ครั้ง แต่ละครั้ง ทำท่าเหมือนกับกำลังคำนับผู้อาวุโสของตนเอง
ลูกน้องทางด้านข้างเขา ก็เสียหน้าเจื่อน หญิงสาวสองคนด้านหลังยิ่งหัวเราะออกเสียงออกมา พอการคำนับครั้งที่3จบลง ตอนที่คนกำลังผ่อนคลายการจดจ่ออยู่นั้น เหลียงชิงหย่วนก็พลิกตัวกลับมากระทันหันปานสายฟ้า ใช้เท้าถีบออกไป หญิงสาวหนึ่งในนั้นก็ร้องออกเสียงมา ตัวทั้งตัวถูกถีบออกไปติดกำแพง แล้วก็เด้งกลับออกมา แล้วร่วงลงพื้นอย่างจัง จนมือต้องจับหน้าอกด้วยความเจ็บปวด จากนั้นก็นอนหงายแน่นิ่งขยับตัวไม่ได้อยู่ที่พื้น
ในเสี้ยววินาทีนั้นเอง เสียงปืนดังขึ้น หญิงสาวอีกคน ก็ลงไปนอนกองที่พื้น เหลียงชิงหย่วนก็ตะโกนออกมา ยังจะรออะไรกันอยู่อีก？！
ลูกน้องก็ตั้งสติขึ้นได้ แล้วหยิบปืนAK47 กราดยิงออกไป ปังปังปังปังปัง ภายใต้เสียงปืนที่ดังระงม ปืนยาวที่ใส่เครื่องเก็บเสียง ยิงไปทางเก้าอี้ที่ฉินหลั่งนั่ง ราวกับพ่นไฟออกมา ไม้กระเด็ดเซ็นซ่าน ควันไฟคลุ้งไปทั่วห้อง แก๊งหัวชิงระดมยิงอย่างอุกอาจ
แต่ที่พวกระดมยิงอย่างโมโหออกไปนั้น เดิมทีนั้นคิดว่าฉินหลั่งคงจะถูกยิงจนพรุนไปแล้ว แต่พอสังเกตมองดีๆ เก้าอี้ที่ถูกยิงจนเละนั้น หมุนอยู่ที่พื้น ส่วนฉินหลั่ง ก็ไม่รู้ว่าหายไปตั้งแต่ตอนไหนแล้ว
พวกเขาถือปืนเดินตรวจดูในห้อง ก็ยังไม่พบร่องรอยของฉินหลั่ง
“เล่นของเสียแล้ว หรือมันจะดำดินหนีไปได้อย่างนั้นหรือ?” นักเลงหนึ่งในนั้นเอามือเกาหัว คิดว่าไม่น่าเป็นไปได้ ถึงแม้เขาตาฝาดคนเดียว แต่คนอื่นๆ ก็เห็นได้ชัดว่ามองไม่เห็นฉินหลั่ง
นอกเสียจากเป็นไปได้ทางเดียว ก็คือ ความเร็วของการหลีกของฉินหลั่งนั้น เร็วกว่าสายตาของมนุษย์
“ไปค้นดู！จะต้องหาตัวฉินหลั่งให้พบ ให้มันรู้ความร้ายกาจของแก๊งหัวชิง” เหลียงชิงหย่วนกัดฟัน เดินถือปืน ราวกับเสียสติไปแล้ว เดินเตะอะไรไปมั่ว เพื่อตามหาร่องรอยของฉินหลั่ง
ในความคิดของเขา ฉินหลั่งจะต้องตาย และตายยิ่งอนาถยิ่งดี เช่นนี้ จะได้เป็นการลบล้างความอัปยศที่เขาได้รับในคืนนี้
ไม่เช่นนั้น หน้าตาของแก๊งหัวชิง จะถูกเหลียงชิงหย่วนทำให้อับอาย
การโขกหัวไป3ครั้งนั้น ก็เหมือนเป็นข้อตอบแทน ที่รู้จักหัดใช้สมองเสียบ้าง…..