รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 392 ข่มขู่ด้วยความตาย

บทที่ 392 ข่มขู่ด้วยความตาย
ไม่มีใครพูดอะไรกับผมทอง เห็นเพียงผมทองที่เดินมาเบื้องหน้ากลุ่มคนด้วยไม้ค้ำ แววตาดุร้ายกวาดมองไปรอบ ๆ ก่อนพูด
“บอกมา เรื่องนี้จะหาทางออกยังไง?”
เพียงสิ้นเสียง ดาบยาวนับร้อยกว่าเล่มก็ยกขึ้นพร้อมกัน เตรียมที่จะสังหาร
ไอแห่งความหวาดหวั่นเข้าครอบคลุมไปทั่ว
ความดุเดือดบนถนนสายนี้ คนปกติคงไม่อาจทนได้ บางคนที่ขี้ขลาดก็ฉี่รดกางเกงอย่างอดกลั้นไว้ไม่ได้
ไม่ควรเด็ดขาดไม่ควรเลย เจ้าคนที่ไปหาเรื่องแก๊งม้า ผู้คนขาสั่นกึกกัก รู้สึกไม่กล้าสูดอากาศด้วยซ้ำ
“ไอ้เย็ดแม่ หูหนวกกันหมดรึไง?! ทำไมไม่หายใจวะ?!”
ผมทองชี้นิ้ว ชายฉกรรจ์คนหนึ่งถือดาบย่างเข้าหานักเรียนคนหนึ่งก่อนเตะเข้าที่ขาอย่างแรง นักเรียนคนนั้นไม่มีเวลาได้โอดโอย ก็กระอักเลือดออกจากปาก แล้วทรุดลงทุรนทุรายอยู่บนพื้น
ชายฉกรรจ์ยังไม่ยอมหยุด เตะซ้ำเข้าไปที่นักเรียนคนนั้นอีก นักเรียนคนนั้นกลิ้งไปกับพื้น เสียงครวญครางอย่างทรมานนั้นทำให้ผู้คนในที่นั้นต่างตกใจกลัว
ในตอนนั้นสีหน้าของอึ้งย้งกลับค่อนข้างสงบนิ่ง ถึงแม้นี่จะเป็นครั้งแรกที่เธอเจอกับสถานการณ์แบบนี้ แต่ถึงยังไงเธอก็เป็นคนที่เคยฝึกฝนมา มองออกทันทีว่าชายฉกรรจ์เหล่านั้นไม่ใช่อันธพาลธรรมดา แถมยังเป็นนักสู้ที่มีฝีมืออีกด้วย
ในสถานการณ์แบบนี้ ถ้าหยิบดาบอ่อนขึ้นมาห้ำหั่นกับอีกฝ่าย คงได้เลือดสาดอยู่ตรงนั้น เรื่องกล้าบ้าบิ่นแบบนั้นคงทำไม่ได้หรอก ต้องคิดหาวิธีอื่น
อึ้งย้งก็เห็นใจนักเรียนที่ล้มลงกับพื้นคนนั้นอยู่บ้าง ในหัวก็ครุ่นคิดอย่างรวดเร็ว
ไม่รอให้คนอื่น ๆ ตอบสนอง ผมทองส่งเสียงอีกครั้ง ชายฉกรรจ์คนนั้นยกดาบขึ้นจ่อที่คอของนักเรียนอีกคนหนึ่ง
“แม่ง จะถามอีกครั้ง เรื่องนี้จะแก้ไขยังไง?”ผมทองคำรามอย่างบ้าคลั่งราวกับหมาบ้า
นักเรียนคนนั้นถูกกดดันอย่างรุนแรงจนตื่นกลัว สองขาสั่นเป็นเจ้าเข้า เมื่อกี้นี้เขาพูดโอ้อวดความกล้าหาญของตัวเอง กดฉินหลั่งให้เป็นคนไร้ค่า ตอนนี้เหงื่อเม็ดโตกำลังไหลลงมา ด้านล่างส่งกลิ่นปัสสาวะ พร้อมกับน้ำสีเหลืองที่ไหลหยดลงพื้น
ความรู้สึกที่ผู้คนรู้สึกได้อย่างชัดเจน นั้นคือหากนักเรียนคนนั้นพูดผิดแค่คำเดียว ก็อาจถูกฆ่าในดาบเดียว!
ไอสังหารนั้น มีเพียงคนฆ่าสัตว์เท่านั้นที่จะมี ควรจะเป็นสิ่งที่มีอยู่บนร่างของผู้ที่ช่วงชิงชีวิตมาแล้วมากมาย
“พี่ชาย ผมผิดไปแล้ว ผมผิดไปแล้วจริง……”นักเรียนคนนั้นกลืนน้ำลายเฮือก คุกเข่าลงดังตึง “ผมจะชดใช้ให้ ผมจะชดใช้เงินให้ ให้จนกว่าคุณจะพอใจ…..”
เมื่อได้ยินคำพูดนั้น นักเรียนคนนั้นก็ดูเหมือนเป็นคนรวยขึ้นมา
เมื่อครู่นั้นเดิมทุกคนไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะส่งกองทหารสี่ห้าร้อยคนมาทันที กำลังของแก๊งไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะคาดเดาได้ ภายใต้ความห่างชั้นของความแข็งแกร่ง ดูเหมือนว่าการให้เงินเท่านั้นเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการเอาชีวิตรอด
ตึง!
ตึง!
ตึง!
……
อีกสิบกว่าคนคุกเข่าลงกับพื้น พวกคนที่ดูถูกฉินหลั่ง ตอนนี้ล้วนคุกเข่าอยู่บนพื้น น้ำหูน้ำตาไหล อ้อนวอนให้อีกฝ่ายปล่อยไป….
“เชอะ….”แววตาของอึ้งย้งฉายความไม่เข้าใจและเหยียดหยามอย่างไร้ที่สิ้นสุด คิดในใจว่าพวกนายไม่ใช่คนมี่ดูถูกฉินหลั่งอะไรนั่นรึไง ตอนนี้แต่ละคนฉี่ราดกันหมด
อึ้งย้งยังคงยืนอยู่บนพื้นอย่างมั่นคง อย่างดื้อรั้นไม่ยอมแพ้ ความจริงในสถานการณ์ที่หมดหนทาง มากสุดก็แค่ตาย ยังจะห่วงอะไรอีก!
“เข้าใจผิดแล้ว ลูกพี่ พวกเราขออภัยต่อคุณ เราจะชดใช้ให้…..”
นักเรียนที่คุกเข่าอยู่บนพื้นนั้นไม่ใช่ทั้งหมด ยังมีบางคนที่พวกเขารู้สึกว่าการก้มหัวขอความเมตตาเท่านั้นที่จะรอดพ้นจากความตายได้…..
“สองแสนสาม พวกเราจะให้ สองแสนสาม….”ผู้คนน้ำตาไหลและร้องขอชีวิต คนที่สามารถควบม้าใหญ่มาที่ทุ่งหญ้าได้ ไม่นับว่าเป็นคนจน ดังนั้นพวกเขาจึงคิดจะใช้เงินขจัดปัญหา
โดยเฉพาะคนที่ถูกดาบจ่อคอคนนั้น น้ำตาก็ร่วงกราวลงบนพื้น “พี่ชาย ผมจะให้เงินแล้วนี่ไง….”พูดแล้วก็หยิบบัตรเครดิตออกมาจากกระเป๋าอย่างสั่นเทิ้ม เขาไม่พูดว่าเท่าไหร่ แต่หลับหูหลับตายื่นการ์ดออกไปใต้ดาบ
ไม่นึกว่า เมื่อผมทองทำสัญญาณ ชายฉกรรจ์คนนั้นก็ตบอย่างแรงจนลอยไปไกล!
“ไอ้แม่เย็ด แค่มีเงินก็ได้รึไง? บัตรเครดิตใบเดียวคิดจะว่าจะได้เรื่องเรอะ?”ผมทองคำราม
ทั้งสถานที่นั้นหยุดชะงักไปชั่วขณะ
เอะอะอยู่ตั้งนาน ให้เงินก็ไม่ได้งั้นเหรอ?!
“เฮ้ย! ไอ้เวรที่กล้ามียุ่งกับแก๊งม้า พวกแกเป็นฝ่ายเริ่ม! วันนี้จะให้เงินเท่าไหร่ก็ไม่พอ กูจะฆ่าแม่งให้หมด!”ขณะพูดผมทองยกไม้ค้ำขึ้นฟาดหัวอีกฝ่ายอย่างรุนแรง ไม่กี่ทีเลือดก็ไหลออกมา เลือดไหลโชกออกจากหัวของนักเรียนนองอย่างน่ากลัว
อ๊า!
นักเรียนไม่น้อยกรีดร้องออกมา พวกผู้หญิงปิดตา ไม่กล้ามองฉากนองเลือดนั้น
นักเรียนคนนั้นถูกตีจนล้มลงกับพื้น เลือดสีแดงฉานไหลนองและกระตุกอย่างแรงบนพื้น
เขาเป็นคนที่ดูถูกฉินหลั่งที่สุดในตอนนั้น ไม่รู้ว่ากลายเป็นคนที่โชคร้ายที่สุดไปได้ยังไง ถูกผมทองตีจนเหลือเพียงไม่กี่ลมหายใจ
“ลูกพี่ ยกโทษให้ด้วย ยกโทษให้ด้วย จะชดใช้ให้พวกคุณยังไงก็ยอม จะให้ผมทำอะไรก็ยอมทั้งนั้น สมบัติของตระกูลก็จะแบ่งให้ครึ่งหนึ่ง ลูกพี่ ได้โปรดอย่าฆ่าผม ขอโอกาสซักครั้ง ขอโอกาส……”
ชายหนุ่มที่คิดว่าจะถูกทำร้ายเริ่มเพ้อเจ้อออกมาเรื่อย ๆ อย่างสิ้นหวัง คงจะขวัญหนีดีฝ่อกันหมดแล้ว
หากเอามาเทียบกับชีวิต ศักดิ์ศรีทั้งหมดมันจะไปมีค่าอะไร?! แก๊งไม่ได้ขู่ทุกคนแน่!
“ได้สิ….”ไม้ค้ำที่ฟาดอยู่นั้นหยุดลง ผมทองสูดควันแล้วพ่นออกมา พูดอย่างน่ากลัว “นายบอกว่า อะไรก็ได้ งั้นก็ดี พวกนายเห็นด้วยกับเขารึเปล่า?!”
พวกอันธพาลจ้องมองไปที่กลุ่มคนนั้น คนเหล่านั้นจะกล้าพูดอะไรได้ ได้แต่ผงกหัวเป็นไก่แล้วโค้งคำนับ “เห็นด้วย เห็นด้วย”
“ได้ พวกแกก็ไม่ขาดทุน เทียบกับชีวิต เงินก็ช่วยได้! ถ้างั้น พวกแกจ่ายให้แก๊งม้าหนึ่งหมื่นล้าน ก็ไปจากที่นี่ได้ ขาดแม้แต่แดงเดียวก็ไม่ได้!”
“หนึ่งหมื่นล้าน?”
“อะไรนะ?!”
“หนึ่งหมื่น….ล้าน?”
กลุ่มคนที่เดิมทีกำลังถอนหายใจได้สูดมันเข้าไปอีกครั้ง หนึ่งหมื่นล้าน ไม่ได้ฟังผิดไปใช่มั้ย?
“ใช่ หนึ่งหมื่นล้าน หยวน พวกแกฟังฉันให้มันดี ๆ หน่อย!”ด้านหลังของให้ผมทองมีกำลังสนับสนุนนับหลายร้อย สีหน้าน่ากลัว
คนทั้งหมดตกตะลึงอีกครั้ง! แต่ละคนมองหน้ากันทั้งน้ำตา ในใจขมขื่นไม่อาจเปรียบ!
ถึงแม้ว่าพวกเขาส่วนใหญ่จะไม่ใช่คนยากจน มีบางคนถึงกับเป็นบุตรของตระกูลที่ร่ำรวยด้วยซ้ำ แต่จำนวนมากขนาดหนึ่งหมื่นล้านนั้น ก็เป็นครั้งแรกที่ได้ยิน
นักเรียนบางคนในนั้นก็มีสมบัติถึงหนึ่งหมื่นล้าน แต่ถ้าหากให้ควักเงินสดออกมาทันทีตอนนี้ ให้ตายทุกคนก็ไม่มีใครเอาออกมาได้หรอก
จะเก็บเงินสดไว้สักหมื่นล้าน มันยากเกินไปจริง!
แต่ถ้าไม่ให้เงิน ก็อาจตายได้ นี่เป็นปัญหาที่มีเพียงสองทางอย่างไม่มีทางเลือก ไม่มีใครกล้าเอ่ยคำว่าไม่ออกมาแม้ครึ่งเดียว