รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 415 พี่ใหญ่ถูกตบหน้า

บทที่ 415 พี่ใหญ่ถูกตบหน้า
“ได้! งั้นก็ทำตามที่แกพูด! ก่อนหน้านี้พวกเราไม่กล้าแตะต้องนักเรียนห้องหกเลย แต่ว่าตอนนี้สถานการณ์มันไม่เหมือนเดิม เราไปจับตัวหม่าเซียวเซียวมาก่อน ไม่ต้องบอกทางบ้านของเขา แต่ไปหาฉินหลั่งแทน ดูสิว่าเขาจะจัดการอย่างไร?!” จู้จี้เหวินพูดอย่างโกรธแค้น
เขาเป็นผู้อำนวยการฝ่ายวิชาการ หรือว่าตอนนี้ยังไม่รีบใช้อำนาจที่อยู่ในมือของตนเอง?!
“ครูประจำชั้นควรจะเกรงใจกับคณบดีฝ่ายวิชาการหน่อย เรื่องนี้พวกเราควรสั่งสอนให้ฉินหลั่งว่าจะเป็นครูประจำชั้นยังไง!” หลิวซูเซิงกระซิบแบบเน้นย้ำ
“คืนนี้ลงมือเลย!” จูจี้เหวินกับหลิวซูเซิงจับมือตกลงกัน
ยามเมื่อใกล้ถึงเวลาเลิกเรียนชั่วกลางคืน จ้าวซิงก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพร้อมทั้งทำท่าส่ายไปมาต่อหน้าเฉินเหมิงเลี่ยง และพูดอย่างดีใจ “เดี๋ยวพี่ใหญ่ของฉันก็จะพาคนมาแล้ว ฉินหลั่งนี่ซวยจริงๆ เลย!”
เฉินเหมิงเลี่ยงคลี่ยิ้ม “เร็วขนาดนี้เลย ทว่าพวกเขาเข้ามาในโรงเรียนไม่ได้จะทำยังไงดี?!”
“นี่ฉันยังต้องถามแกอีกเหรอ?” จ้าวซิงเกาหัวไปมา
“แกโง่หรือไง หัวหน้าห้อง แกต้องออกไปทำเรื่องนอกรั้วโรงเรียน จากนั้นก็ให้คนไปบอกเรื่องนี้กับฉินหลั่ง เขาต้องออกไปช่วยจัดการปัญหาแน่นอน เวลานั้นเราอยากทำอะไรก็ทำไปสิ…”
“ได้! เวลาคับขันเช่นนั้นฉินหลั่งเกิดเรื่องขึ้นก็ไม่มีทางสงสัยในตัวเราได้!” จ้าวซิงยิ้มกรุ้มกริ่ม
ไม่นาน ก็เลิกเรียน ทุกคนต่างเดินออกนอกห้องไป อยากทำอะไรก็ทำไปสิ
เวลานั้นเองเสียงโทรศัพท์ของฉินหลั่งก็ดังขึ้น
“อาจารย์ฉิน นักเรียนหกห้องมาก่อเรื่องนอกโรงเรียน คุณรีบออกมาดูเร็ว” เหลียงลี่ยุ่นโทรเข้ามา
“ได้ครับ ผมไปเดี๋ยวนี้” ฉินหลั่งขมวดคิ้ว แต่ก็รีบลงจากตึกไป
เมื่อเดินมาที่ประตูยาม ก็เห็นว่าจ้าวซิงถูกจูจี้เหวินตำหนิ ตอนที่ฉินหลั่งปรากฏตัวนั้น จ้าวซิงก็เอานิ้วชี้มาที่ฉินหลั่ง
“อาจารย์ฉิน! ดูสิคุณสอนนักเรียนยังไง!” จูจี้เหวินได้วางแผนไว้ว่าคืนนี้จะไปจับตัวหม่าเซียวเซียว แต่ทางยามไปโทรศัพท์เข้ามาว่า รถยนต์ของเขาถูกนักเรียนทุบซะแล้ว
จูจี้เหวินรีบวิ่งออกมา ก็เห็นว่ารถของตนเองนั้นถูกทุบจะเละขาดเป็นท่อนๆ ล้อรถเละเป็นท่อนๆ จากนั้นจ้าวซิงยังฉี่รดใส่รถของเขาอีก
อีกอย่างจ้าวซิงยังยืนเต๊ะท่าอยู่หน้ารถ ราวกับรอให้คนมาจับตัวเขา
จูจี้เหวินอยากจะฆ่าจ้าวซิงให้รู้แล้วรู้รอดไป อีกอย่างต้องการใช้โอกาสนี้ในการสั่งสอนฉินหลั่งได้ด้วยนี่?!
“ได้ อาจารย์จู ฉันรู้เรื่องแล้ว คุณกลับไปก่อนเถอะ ฉันจะสั่งสอนเขาเอง” ฉินหลั่งกล่าว
จูจี้เหวินแทบกระอักเลือดใส่กำแพง “ฉันยังไม่ได้พูดอะไรคุณก็รู้เรื่องแล้ว? ครูประจำชั้นอย่างคุณนี่มันจริงๆ เลย….”
เวลานั้นเองโทรศัพท์ของเขาก็มีเสียงขึ้น เขารีบเก็บอารมณ์ทันควัน พร้อมมุ่งหน้าไปทางหอพักแทน
คืนนี้ประเด็นคือจับตัวหม่าเซียวเซียวให้ได้ ไม่งั้นเรื่องที่จูจี้เหวินวางแผนกำจัดฉินหลั่งคงไม่สำเร็จ
“ได้! ฉันหวังว่าแกจะให้คำตอบดีๆ กับฉัน!” จูจี้เหวินตอบตกลง พลันรีบวิ่งหนีทันที
ฉินหลั่งมองไปทางจ้าวซิง
จ้าวซิงก้มหน้าก้มตา ในใจคิดว่าฉินหลั่งต้องชี้หน้าดุด่าเขาเป็นแน่ ครูประจำชั้นไม่ใช่ทำตัวเช่นนี้เหรอ? ยังไงก็ต้องพูดพร่ำไปหลายประโยคอยู่
แต่ว่านี่มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร อีกเดี๋ยวพี่ใหญ่ก็จะมาแล้ว จัดการเขาอย่างโหดเหี้ยมก็ถือว่าประสบผลสำเร็จแล้ว
แต่ว่า!
“พอแล้ว นายไปได้!” ฉินหลั่งหลุดพูดออกมา
ทำให้จ้าวซิงที่เตรียมใจไว้ก่อนหน้านี้แล้วถึงกับตะลึงพรึงเพริดทันที
“คุณไม่ด่าผมเหรอ?”
“ฉันจะด่านายทำไม? เรื่องมันใหญ่โตขนาดนั้นเลย?” ฉินหลั่งก็รู้สึกแปลกใจ จ้าวซิงพูดหมายความว่าไง?
คนเขาก็เคยฆ่ามาแล้ว ละครอันทุเรศแบบนี้ในสายตาของฉินหลั่งก็เหมือนผายลมออกมาเท่านั้นเอง
“เมื่อครู่คุณไม่ใช่พูดว่าเดี๋ยวจะสั่งสอนเหรอ?” จ้าวซิงถามกลับ
“อ้อ อีกนิดก็จะลืมแล้ว ฉันจะบอกนายให้ ต่อไปทุบกระจกรถคนอื่น อย่าทำกับคนอื่นให้เขารู้ตัว แอบทำก็พอ เข้าใจไหม?”
จ้าวซิงตะลึงไปชั่วขณะ!
อาจารย์คนนี้ไม่ได้เป็นไปตามกฎเดิมๆ นี่!
ทว่า การที่ครูประจำชั้นไม่ตำหนิเขา พี่ใหญ่เขาก็ยังไม่มา เรื่องนี้จะทำอย่างไรดี
เดิมทีคิดว่าการถูกตำหนิจะกินเวลาให้ยาวไปสักนิด
“งั้นคุณไม่ถามเหรอ ว่าทำไมผมถึงได้ไปทุบรถของจูจี้เหวิน? เพราะว่าที่นี่มีรถจอดไว้ตั้งมากมาย” จ้าวซิงถามกลับ
“อืม นายพูดมา” ฉินหลั่งดูเหมือนว่าอยากจะรู้ถึงสาเหตุ
“เพราะว่าเขามักจะหลอกล้อเพื่อนผู้หญิง จนฉันเห็นมาหลายครั้งแล้ว…”
“ตี๊ดตี๊ด…” เสียงโทรศัพท์ของฉินหลั่งดังขึ้น
“อาจารย์ฉิน นักเรียนของหกก่อเรื่องอีกแล้ว ครั้งนี้อยู่ที่หอพักหญิง กำลังเดินไปที่ห้องของครูใหญ่” เสียงปลายสายยังคงเป็นเหลียงลี่ยุ่นเช่นเดิม
เมื่อได้รับสายจากครูใหญ่ที่โทรศัพท์เข้ามาหาแล้ว ฉินหลั่งมองเห็น ก็ตัดสายทั้งสองสายทิ้งทันที
ชีวิตดั่งไฟสุมเช่นนี้มันทำให้โมโหเสียจริง
จากนั้นฉินหลั่งก็หันหลังเพื่อเตรียมตัวเดินไปอย่างเร่งรีบ
“อาจารย์ฉิน อย่าเพิ่งไป…” จ้าวซิงร้อนรน เพื่อจะได้ถ่วงเวลาให้ฉินหลั่งได้สั่งสอนตนเองต่อ เพราะว่าเดี๋ยวพี่ใหญ่ใกล้จะมาถึงแล้ว
“ห๊ะ? เดี๋ยวค่อยคุยกัน ตอนนี้มีเรื่องอื่นให้จัดการ นายเอาไว้ก่อน” ฉินหลั่งพูดจบ ก็รีบเดินมุ่งหน้าไปยังห้องทำงานของครูใหญ่ทันที
ฉินไปเดินจากไปไม่ถึงสองนาที โทรศัพท์ของจ้าวซิงก็ดังขึ้น “พี่ใหญ่ พี่มาแล้วเหรอ?”
จ้าวซิงรีบวิ่งพรวดพราดออกไป เวลานี้รถฝั่งตรงข้ามมีคนใส่ชุดดำตัวใหญ่ลงมา เวลากลางคืนยังใส่ว่านตากันแดด ด้านหลังยังมีคนอีกแปดเก้าคนยืนอยู่ด้วย
“แกพูดถึงไอ้คนนั้นล่ะ?” ชายชุดดำถามเสียงแข็ง
“คนมันไปแล้ว!”
“เอาเงินมา!” ชายชุดดำเริ่มวิธีต้องการเอาเงิน
“ยังไม่ได้…”
“เพี๊ยะ!” จ้าวซิงถูกฝ่ามือตบหน้าอย่างแรง!
“ไม่อะไร? คนหนีไปแล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน!” ชายชุดดำเสียงแข็ง
จ้าวซิงก้มหน้าก้มตาควานหาเงินหนึ่งหมื่นหยวนออกมา
ชายชุดดำนับเงินแล้ว “เหี้ย! ทำเหมือนว่าพวกกูมาขอเงินกินข้าวแบบนั้น?!”
เพี๊ยะ!
ฝ่ามือใหญ่ๆ ตบหน้าจ้าวซิงอีกครั้งอย่างหนักหน่วง! จนบริเวณด้านหน้าของจ้าวซิงมีดาวระยิบระยับ
“แต่ว่าพี่ใหญ่ เราไม่ได้คุยกันอย่างดิบดีแล้วนี่….”
“ถุย!” ชายชุดดำพ่นน้ำลายใส่หน้าจ้าวซิง! “ไม่รู้กฎเลย! ให้กูพาคนมั่งตั้งเก้าคน มึงให้ตังค์กูมาหมื่นเดียว?!”
ชายชุดดำมองหน้าจ้าวซิงอย่างเคร่งขรึม
“งั้นพี่ใหญ่จะเอาเท่าไหร่?” จ้าวซิงเอามือกุมใบหน้าของตนเองไว้
“ห้าหมื่น ขาดไปหน่อยก็จะจัดการแก!” ชายชุดดำทำเสียงแข็ง
“ได้ครับพี่ใหญ่ พรุ่งนี้ผมจะโอนเงินให้พี่ได้ไหม?” จ้าวซิงก้มหน้าก้มตา ไม่กล้าพูดมา เพื่อจะได้ไม่ถูกทำร้ายอีก
“ได้กับแม่แกสิ! เอาตัวมันไป!” ชายชุดดำหัวเราะเย็นชาใส่ หลายคนที่อยู่ด้านหลังจับจ้าวซิงเอาไว้ แล้วโยนใส่ในรถทันที
“โทรศัพท์หาเพื่อนผู้หญิงที่สนิทของแก ให้พวกเธอออกมาเที่ยวด้วย เงินไม่ต้องให้แล้ว” ชายชุดดำพูดขึ้น
“แต่ว่าพี่ใหญ่ จะทำเรื่องนี้ได้ยังไง?” จ้าวซิงเริ่มกังวลใจ
“ทำไมไม่ได้?” ชายชุดดำชูมือขึ้น เพื่อเตรียมจบตบหน้าจ้าวซิงอีกครั้ง จากนั้นก็เหมือนฉุกคิดอะไรได้ เลยพูดว่า
“พวกเราเห็นว่าผู้หญิงที่อยู่ในนี่มีน้อยมาก ที่เรียกให้พวกเธอมาก็เพื่อจะยลโฉมเท่านั้นเอง เรื่องอื่นไม่ต้องให้พวกเธอทำอะไรทั้งนั้น แกวางใจได้เลย!”
“ไม่ทำเรื่องอื่นจริงใช่ไหม พี่ใหญ่?” จ้าวซิงถาม
“จะมีเรื่องอะไรได้ ในที่นี่ฉันคอยดูอยู่! ฉันกล้ารับประกันเลย จะไม่มีเรื่องอื่นเกิดขึ้น แค่มาเป็นส่วนร่วมเท่านั้นเอง!”