รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 442 ได้รับชัยชนะกลับมา

บทที่ 442 ได้รับชัยชนะกลับมา
ทุกคนกลั้นลมหายใจ รอการระเบิดออกของลูกระเบิดที่อยู่บนหลังคา แต่จนกระทั่งฉินหลั่งกระโดดลงมาจากบนหลังคาแล้ว ก็ไม่มีการระเบิดใดๆ
“แม่งเอ้ย” จางต้าไห่อ้าปากหวอด้วยความตกตะลึงเหม่อ มองดูระเบิดลูกนั้นโดยไม่พูดสักประโยคเดียว
หลี่เสี่ยนเข้าใจลูกระเบิดเป็นอย่างดี ผลึกน้ำแข็งไม่สามารถเกิดขึ้นได้อย่างไม่มีสาเหตุ และน่าจะเป็นฉินหลั่งที่ใช้ปราณเย็นสร้างตาข่ายออกมา ด้วยอานุภาพของตาข่ายนั่นยังมีพลังมากกว่าลูกระเบิดที่กำลังจะระเบิดภายในพริบตาเดียวเสียด้วยซ้ำ ไม่อย่างนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะหยุดยั้งการระเบิดได้!
ซึ่งหมายความว่าพลังของปรมาจารย์ฉินมีมากกว่าพลังของลูกระเบิด จึงเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อมากจริงๆ
ตัวอาคารโรงงานร้างไม่ได้รับความเสียหายใดๆ ทุกคนมองฉินหลั่งแบกห่อผ้ากระโดดลงมาจากบนหลังคาด้วยสายตาที่น่าตกใจ ร่างกายที่คล่องแคล่วปราดเปรียวนั่นไม่เหมือนกับพวกมนุษย์เลย
ทุกคนล้วนตื่นตระหนกตกใจ ไม่มีใครเห็นว่าฉินหลั่งเข้าไปได้อย่างไร เพราะมันน่าเหลือเชื่อมาก และสิ่งที่ทำให้คนยิ่งตื่นตระหนกก็คือ เมื่อครู่ฉินหลั่งใช้วรยุทธแช่แข็งระเบิดที่ยิงออกไปได้ภายในพริบตาเดียว ซึ่งน่าตกใจมากเกินไปแล้ว
และห่อผ้าที่อยู่บนหลังของฉินหลั่งก็เห็นได้ชัดว่ามีสิ่งมีชีวิตกำลังเคลื่อนไหวอยู่ ทุกคนสามารถเดาออกได้ว่า นั่นคืออึ้งย้งที่เป็นตัวประกัน ฉินหลั่งช่วยเธอออกมาได้แล้ว
ทุกอย่างสามารถพูดได้ว่าเป็นความสมบูรณ์แบบ ทั้งสองคนปลอดภัยและไม่มีอันตรายใดๆ
“ยืนทื่อทำอะไร? ยังไม่รีบไปรับอีก!” หลังจากหลี่เสี่ยนได้สติกลับมาแล้ว จึงใช้เสียงดุดันของผู้หญิงตะโกนใส่วิทยุสื่อสาร
หน่วยรบพิเศษที่แยกย้ายไปคนละทิศต่างก็ตกใจตื่นจากเสียงตะโกนนี้ คนกลุ่มหนึ่งพุ่งไปที่ฉินหลั่ง เพื่อรีบรุดเข้าไปช่วยฉินหลั่งอย่างรวดเร็ว จากนั้นทุกคนถึงได้ถอนหายใจโล่งอก
เวลานี้ผู้บัญชาการที่อยู่ด้านล่างจึงโบกธง จากนั้นหน่วยกู้ระเบิดจึงรีบปีนขึ้นไปบนหลังคาตัวอาคารโรงงานอย่างรวดเร็ว หลังจากตรวจสอบ “ลูกระเบิดที่ใช้การไม่ได้” ลูกนั้นแล้ว จึงทำสัญญาณมือให้กับคนด้านล่าง เพื่อบอกว่าระเบิดลูกนี้ใช้การไม่ได้แล้ว ไม่สามารถระเบิดได้ หลังจากยืนยันความปลอดภัยแล้ว หน่วยรบพิเศษกลุ่มใหญ่จึงเข้าไปในตัวอาคารโรงงานร้างโดยตรง และเริ่มการโจมตีทั้งหมดเป็นครั้งสุดท้าย
แต่ ไม่ช้าก็ต้องถอยออกมา
“รายงานครับ! ศัตรูถูกกวาดล้างหมดแล้วครับ!” เสียงพูดที่ผ่านมาจากวิทยุสื่อสาร ทำให้ทุกคนนิ่งเป็นหุ่นไก่
“เป็นไปได้ยังไง ศัตรูที่อยู่ข้างในถูกฆ่าตายหมดภายในระยะเวลาสั้นๆ?” อธิบดีเฉินพูดพึมพำ
“สองนาทีเองนะ” จางต้าไห่ทำท่ามือเป็นเลขสองให้กับอธิบดีเฉินด้วยมาดที่หยิ่งยโส
“เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้!” ไม่ว่าจะพูดอะไรท่านเสี้ยงก็ไม่เชื่อ “เรื่องที่ผมทำไม่ได้ เขาทำได้ยังไง?!”
แต่ความจริงก็ทำให้เขาต้องหุบปาก ผ่านไปสักพักหนึ่ง ศพหกเจ็ดศพก็ถูกหามออกมาจากด้านใน ทุกคนจึงไม่สามารถพูดอะไรได้อีก
ฉินหลั่งทำได้แล้ว ทำงานได้อย่างสะอาดหมดจด จากสถานการณ์วิกฤตที่ต้องแพ้อย่างแน่นอน กลับกลายเป็นการโจมตีกลับสุดคลาสสิคที่สวยงามทันที
คนที่อยู่ด้านในนี้มีความเก่งกาจแค่ไหน ท่านเสี้ยงนั้นรู้ดี ทุกคนต่างมีความสามารถรอบด้าน และยังมีวรยุทธก็แข็งแกร่งมาก
ทว่าชายหนุ่มคนนี้กลับเก่งกว่าปรมาจารย์เสียอีก หรือว่าเขาก็คือปรมาจารย์แดนฟ้าในตำนาน?
และบนใบหน้าของอธิบดีเฉินนั้น ก็มองไม่เห็นความยินดีใดๆ อีกเลย ตอนนี้เขากลับตกอยู่ในสถานการณ์วิกฤตแทน ฉินหลั่งชนะแล้ว ชนะอย่างสมบูรณ์แบบ และการดูถูก หยามเหยียด กับคำพูดถากถางต่างๆ นานาของเขาที่มีต่อฉินหลั่งนั้น ก็ถูกบันทึกไว้ได้ เดิมทีสงครามการสู้รบที่ยากจะหลีกเลี่ยง แต่กลับมีมือของเขาแทรกเข้ามา ผลสรุปคือทำให้ต้องเสียสละเพื่อนร่วมงานที่ยอดเยี่ยมมากมาย อยากถามว่า หลังจากสิ้น สุดแล้ว เบื้องบนยังจะเก็บเขาไว้อยู่ไหม?
นอกจากนี้ ตอนที่ฉินหลั่งเดินออกไปได้พูดไว้แล้วว่า จะกลับมาเอาเรื่องกับพวกเขาอีกที!
จางต้าไห่มีนิสัยมุทะลุ และพลันหมุนตัวมาด่าว่า “คนแซ่เฉิน! ตอนนี้คุณมีอะไรจะพูดอีกไหม! คุณมันโง่ มีตาหามีแววไม่! ทำร้ายพี่น้องไปตั้งเท่าไร! แม่งเอ้ย ก่อนที่คุณจะไปคุกเข่าต่อหน้าหลุมศพพวกเขาช่วยละอายใจและสำนึกผิดด้วยนะ!”
หลี่เสี่ยนก็โกรธมากเช่นกัน แต่เธอสามารถควบคุมอารมณ์ได้ จากนั้นจึงเดินไปอยู่ตรงหน้าอธิบดีเฉินแล้วพูดว่า “ถ้าหากตอนแรกพวกคุณไม่ฝืนที่จะเข้ามาแทรก แล้วจะเกิดเหตุการณ์เหมือนในตอนนี้ได้ยังไง? อธิบดีเฉิน สุดท้ายพวกเราก็เป็นฝ่ายพลิกสถานการณ์กลับมาชนะได้ และคุณกลับเป็นคนที่ห้ามไม่ให้คุณฉินออกมือ นอกจากคำว่าโง่แล้ว ฉันก็ไม่รู้จะหาคำไหนมาอธิบายตัวของคุณแล้วจริงๆ”
“ผมจะไปรู้ได้ยังไงว่าเรื่องจะเป็นแบบนี้?” อธิบดีเฉินยังคงย้อนกลับด้วยท่าทีพาล
หลี่เสี่ยนถอนหายใจ ตอนนี้จะใช้คำว่าโง่มาบรรยายอธิบดีเฉินไม่ได้แล้ว เพราะเขาก็คือท่อนไม้ดีๆ นี่เอง
สาเหตุที่หลี่เสี่ยนด่าเขา ความจริงแล้วก็เพื่อปกป้องเขา หลังจากได้ทำความรู้จักกันมาสองสามวันนี้ หลี่เสี่ยนได้รู้จักนิสัยของฉินหลั่งอย่างลึกซึ้ง เขาคนนี้เกลียดคนเลวกับเรื่องชั่วๆ เหมือนกับศัตรูก็ไม่ปาน และการกระทำต่างๆ นานาของอธิบดีเฉินที่ปฏิบัติต่อฉินหลั่งนั้น ฉินหลั่งเคยพูดไว้ว่าจะเอาคืน และจะต้องเอาคืนให้ได้ นอกจากนี้หลี่เสี่ยนก็ด่าเขาสองสามประโยค ไม่แน่ว่าฉินหลั่งอาจจะเกรงใจไม่ลงโทษอธิดีเฉินแล้ว
ในเมื่อฉินหลั่งได้แสดงฝีมือของตัวเองแล้ว ตอนนี้เขาที่อยู่ด้านล่างก็ไม่จำเป็นต้องหลบอีกต่อไป ต่อหน้าสายตาของทุกคน เขาเห็นเพียงฉินหลั่งเดินไปตามกำแพงด้านนอกของอาคารแล้วเหยียบผนังกำแพงกระโดดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็กระโดดลงไปที่หน้าต่างชั้นสิบเอ็ดอย่างสบาย
หลี่เสี่ยนถอนหายใจ ปรมาจารย์ฉินคือชื่อเสียงปลอม? และท่านเสี้ยงของเขาก็มีแต่สมองหมู รอดูต่อไปเถอะ ตอนนี้เธอก็ไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว เพราะปรมาจารย์แบบนี้จะถูกพวกคุณทำให้อับอายขายขี้หน้าติดต่อกันได้อย่างไร?!
ปรมาจารย์จะถูกหยามไม่ได้! ไม่มีประโยคนี้ในโลกของยุทธภพ!
ท่ามกลางความเงียบครู่หนึ่ง ฉินหลั่งค่อยๆ วางอึ้งย้งอย่างช้าๆ ดูเหมือนอึ้งย้งกำลังนอนหลับสนิท ถึงแม้สีหน้าจะดูซีดเซียวไปบ้าง แต่ก็ยังหายใจสม่ำเสมอ ไม่มีร่องรอยได้รับบาดเจ็บใดๆ และใบหน้าก็เป็นสีหน้าของความพึงพอใจ ราวกับว่ากำลังนอนหลับฝันดี
เวลานี้ ฉินหลั่งจึงค่อยๆ เดินไปอยู่ตรงหน้าอธิบดีฉิน
“แกคิดจะทำอะไร?!”ดูเหมือนคราวที่แล้วอธิบดีเฉินจะถูกต่อยเบาเกินไป จึงมองฉินหลั่งด้วยท่าทีพาล
“เปี๊ยะ!”
ฉินหลั่งออกมือโดยตรง ตบหน้าไปหนึ่งฉาด! ซึ่งเป็นการกระทำที่เด็ดขาด ตรงไปตรงมาและคล่องแคล่วมาก!
จางต้าไห่กัดฟันทำเสียงซี๊ด โอ้ยแม่งเอ้ย แค่ดูก็เจ็บแล้ว
แต่ในใจของจางต้าไห่กลับรู้สึกสะใจมาก เพียงแต่เขามีตำแหน่งข้าราชการไม่สามารถทำแบบนี้ได้ ทว่าเขาคิดอยากจะทำแบบนี้มานานแล้ว มันน่าสมน้ำหน้าอีตาทึ่มเฉินนัก!
“เปี๊ยะ!” จากนั้นเสียงตบก็ยิ่งดังขึ้นอีก!
“พวกคุณ พวกคุณทำอะไร? ยังไม่เข้าไปอีก?!” อธิบดีเฉินตะโกนเสียงดังยาวใส่ลูกน้องที่อยู่ข้างๆ ลูกน้องสองสามคนนั้นจึงรีบลงมือทันที แต่ผลลัพธ์กลับถูกหลี่เสี่ยนกับจางต้าไห่ขวางไว้
จางต้าไห่โชว์กล้ามแขน พร้อมกับเบิกตากลมโตทั้งสองข้าง “หืม?” คนสองสามคนนั้นถอยหลังไปด้วยความหวาดกลัว ถ้าหากต้องสู้กับคนสองสามคนนี้ จางต้าไห่ยังพอรับไหว!
“หลี่เสี่ยน คุณกำลังกระทำการทารุณกรรม! ทารุณกรรม!” อธิบดีเฉินโกรธจนตัวสั่น
หลี่เสี่ยนไม่ได้พูดอะไร แต่กลับโบกมือ แล้วหน่วยรบพิเศษสองสามนายก็เข้ามาหามอธิบดีเฉินออกไปโดย ตรง
อธิบดีเฉินที่ไม่มีคนคอยคุ้มกันจึงหงอยทันที แต่ก็ยังพูดปากแข็ง “คุณจำไว้…”
ยังพูดไม่ทันจบ ก็เกิดเสียงดัง “เปี๊ยะ!” ขึ้นมาอีกครั้ง
จากนั้นฉินหลั่งก็จับคอของอธิบดีเฉินโดยตรง เหมือนกับบีบคอไก่ตัวน้อยก็ไม่ปาน
“ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้ ปล่อยฉัน!” อธิบดีเฉินแผดเสียงพูด
“หยุดนะ!”
ท่านเสี้ยงพูดคำรามอย่างรุนแรง เขากับอธิบดีเฉินเป็นเพื่อนรักกันมานาน ดังนั้นจึงทนเห็นอธิบดีเฉินถูกฉินหลั่งย่ำยีไม่ได้
“เปี๊ยะ!” ฉินหลั่งยกมือตบอีกหนึ่งฉาด!
“ไอ้หนุ่ม ฉันบอกให้แกหยุด!” ท่านเสี้ยงโกรธเดือดดาลขึ้นมาทันที ตอนนี้อาการบาดเจ็บของเขาได้ถูกควบ คุมไว้แล้ว บวกกับความโอหังอวดดีและกำเริบเสิบสานที่เสมอต้นเสมอปลาย ดูเหมือนฉินหลั่งจะไม่หยุดมือ และเขาก็จะเริ่มเปิดศึกแล้ว
แต่ฉินหลั่งกลับทำเป็นเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา พร้อมกับใช้หนึ่งหมัดซัดไปที่หน้าอกของอธิบดีเฉิน แค่ใช้แรงเพียงเล็กน้อย ก็ชกอีกฝ่ายจนกลิ้งไปบนพื้นโดยตรง