รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 477 เป็นเมียน้อยก็ยังดี

บทที่ 477 เป็นเมียน้อยก็ยังดี
สายตาที่ดุร้ายของเฉินเมิ่งลู่ ทำให้ฉินหลั่งหันไปสบตากับอีกฝ่ายตามสัญชาตญาณ สายตาแหลมคมเฉียบแหลม
ใช่แล้ว สายตาของเฉินเมิ่งลู่อันตรายมาก
ในตอนนี้เฉินเมิ่งลู่กับลู่เสี่ยวม่านและพวกผู้หญิงไปอีกด้านของคฤหาสน์ เริ่มพูดคุยกันขึ้นมา
เฉินเมิ่งลู่อะแฮมเสียงดัง ไม่ได้พูดอะไรก็เดินออกไปต้อนรับแขกทันที
“ฉินหลั่ง คิดไม่ถึงว่าฉันจะมาเมืองเย็นจีนใช่ไหมล่ะ” ส้งเส่นเอ๋อหัวเราะ ใบหน้ากลับมีความเขินอายเล็กน้อย
“ไม่ได้พาพี่สะใภ้มาด้วยเหรอ?” ส้งเส่นเอ๋อพูดขึ้น
“อืม เธอมีธุระน่ะ” ฉินหลั่งพูดเบาๆ ส้งเส่นเอ๋อหน้าแดงฉ่าไปถึงใบหู ให้ความรู้สึกเหมือนจะแย่งสามีชาวบ้าน เธอเป็นที่รักของชายทุกคน แต่กลับไม่คิดว่าจะหลงรักชายในตอนแรกที่เธอเกลียดนักหนา โลกนี้มีเรื่องแปลกมากมาย
ส้งเส่นเอ๋อในตอนแรก ต่อมาที่ตามจีบฉินหลั่งแท้จริงแล้วไม่ได้รักจริง แต่เป็นเพราะอยากจะไต่ขึ้นที่สูงมากกว่า แต่ตอนนี้เธอหลงรักฉินหลั่งเข้าอย่างจริงจัง เพราะความหล่อเหลาของฉินหลั่งเป็นสิ่งที่ชายทั่วไปไม่มี และความสูงส่งของฉินหลั่งก็ไม่มีชายธรรมดาหน้าไหนมาเปรียบเทียบได้
ถือว่าเป็นความสุขในระยะสั้นแล้วกัน ส้งเส่นเอ๋อตอนนี้ก็ดีใจมากแล้ว เป็นโชคครั้งใหญ่จริงๆ! แต่คำนี้จะพูดออกไปได้ยังไง? เดี๋ยวฉินหลั่งจะคิดว่าเธอต่ำเอาได้
“ไม่มีอะไรฉันไปก่อนล่ะ” ฉินหลั่งมือยัดเข้ากระเป๋ากางเกง พูดอย่างเรียบเฉย เพราะสายตาที่ร้อนผ่าวของส้งเส่นเอ๋อ รู้สึกขอแค่ฉินหลั่งกวักมือ อีกฝ่ายก็คงโผล่เข้ากอดแล้ว
หัวใจส้งเส่นเอ๋อเต้นตึกตักไม่หยุด ทันใดนั้นก็พูดว่า: “งั้น พี่ฉินหลั่ง พวกเรา……ถ่ายรูปด้วยกันได้ไหมคะ?”
พูดแล้วส้งเส่นเอ๋อก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาไว้ตรงหน้าของทั้งสอง เอาตัวที่หอมฟุ้งของตัวเองเข้าใกล้ฉินหลั่ง และกดถ่ายรูปทันที
ท่าทีนั้น ความตื่นเต้นนั้น ก็เหมือนกับสาวน้อยที่เจอกับไอดอลตัวเอง
และเฉินเมิ่งลู่กับเพื่อนๆ ยังมีพวกลู่เสี่ยวม่านอีก ก็ต่างมีสีหน้าอึ้งกันหมด ตายามคนนี้ ทำให้ส้งเส่นเอ๋อผู้หญิงที่สวยที่สุดหลงรักงั้นเหรอ?
อย่าว่าแค่พวกเขาเลย พวกหวงเกอกับโจวซินยังต้องมึนงงเลย ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
พวกเพื่อนมหาลัยของฉินหลั่งก็รู้ประวัติของฉินหลั่งมาบ้าง แต่ก็เป็นข่าวลือจากภายนอกตลอด ลือกันต่อๆมา แต่ครั้งนี้พอเห็นสายตาส้งเส่นเอ๋อที่เต็มไปด้วยความหลงใหล ถ้าไม่ชอบแล้วคืออะไรได้อีก?!
ยังดีที่พอถ่ายเสร็จแล้ว ส้งเส่นเอ๋อก็เดินออกไปทันที และฉินหลั่งรู้สึกคฤหาสน์ก็ดูแล้ว ควรจะออกไปได้แล้ว
ในตอนนี้หวงเกอก็รีบมาตรงหน้า เขารู้สึกว่าวันนี้รู้สึกผิดต่อฉินหลั่ง ผู้หญิงพวกนั้นทำเกินไปจริงๆ ดังนั้นจึงจับฉินหลั่งไว้และพูดว่า: “เพื่อ ไปเถอะ! ฉันแนะนำเพื่อนๆให้พวกนายรู้จัก!”
โซฟาในห้องโถงคฤหาสน์มีผู้ชายนั่งอยู่ ดูแล้วจะดูโตกว่าหวงเกอและพวกฉินหลั่ง
“นี่เป็นเพื่อนๆจินหวู่หุ่ยในเมืองเย็นจีน ถ้าต่อไปเจอปัญหาอะไรก็มาหาพวกเขาได้” หวงเกอพูดกับเพื่อนๆของเขา
“ประธานหม่า ผมไม่ได้จะพูดชมตัวเองนะ แต่พูดเตือนด้วยความหวังดี ถ้ามีโอกาสต้องมาทำความรู้จักกับหัวหน้าของพวกเรานะ!”
“หัวหน้าของพวกเราอายุก็ประมาณยี่สิบกว่า แต่ก็มีชื่อเสียงไปทั่วประเทศจีนแล้ว ไม่เพียงแต่มีความสัมพันธ์ที่สนิทแน่นแฟ้นกับพวกคนใหญ่คนโต และยังได้ยินว่ามีคนปลื้มเขาอยู่ด้วย นี่ไง ทางฝ่ายทหารอาจจะเชิญเขาไปทำหน้าที่อะไรอีกด้วย!”
“เก่งขนาดนี้เชียวเหรอ? หัวหน้าของจินหวู่หุ่ยมาจากไหนกัน ทำไมฉันไม่เคยได้ยินเลย?” ประธานหลี่ก็รู้สึกแปลกใจมาก
“ฮ่าๆ ประธานหลี่ ผมขอพูดอะไรหน่อยนะ คุณน่ะไม่สนใจอะไรเลยจริงๆ ผมจะบอกให้นะ ตอนนี้ขนาดเด็กผู้ชายข้างถนนยังเคยได้ยินอำนาจของหัวหน้าพวกเราเลย!”
“ดูแล้วฉันคงไม่สนใจอะไรเลยจริงๆ แก่แล้ว นายรีบพูดเถอะ หัวหน้าเคยทำอะไรแล้วบ้าง?” ประธานหลี่เหมือนเด็กนักเรียนที่ถามคำถาม
“เรื่องของจอมยุทธเป็นความลับมาโดยตลอด พวกเราที่เป็นศิษย์ก็ไม่จำเป็นต้องไปสืบหาหรอก แม่น้ำเหลือง ปีนี้ฤดูหนาวมีการแข่งขันการต่อสู้ระดับโลก หัวหน้าพวกเราสุดท้ายก็ปราบหัวหน้ามาเฟียแก๊งหัวชิงได้ นี่เป็นเรื่องใหญ่ที่ดังสะท้านไปทั่วโลก เพราะโลกการต่อสู้ของประเทศจีน ก่อนหน้านั้นก็ถูกคนของจ้านอู๋หย่าปราบไปแล้ว”
ศิษย์ในจินหวู่หุ่ยคนนี้พูดอย่างสนุกสนาน พูดอย่างเพลินๆ เหมือนตัวเองผ่านมาแล้วกับตัว ที่จริงฉินหลั่งมองแวบไป ก็รู้ว่าศิษย์คนนี้ในตัวตนดูธรรมดามาก การต่อสู้ก็ไม่ได้เรื่อง นับว่าเป็นศิษย์แค่ผิวเผิน
แต่ว่า คนที่ปราบจ้านอู๋หย่าได้เป็นตัวเอง ทำไมเขาถึงบอกว่าเป็นหัวหน้าพวกเขาล่ะ?
“สำนักเอ๋อร์เหมย สำนักเส้าหลิน เขาบู๊ตึ้ง ถูกแก๊งหัวชิงปราบมาแล้วหลายครั้ง”
“คุณท่านจงจิ่วเจินรู้ใช่ไหม ยังต้องเคารพต่อหน้าฉินหลั่งเลย”
“ก่อนหน้านั้นได้ข่าวมาว่าทหารรับจ้างฝรั่งที่เก่งกาจยังถูกหัวหน้าพวกเราจัดการในระยะเวลาสั้นๆเลย ตอนนั้นไม่มีคนช่วยได้……”
ฉินหลั่งสูดหายใจเข้าลึกๆ ศิษย์ที่ต้อยต่ำแบบนี้ ทำไมถึงรู้เรื่องตัวเองฆ่าทหารรับจ้างได้ และ เขาบอกว่านั่นเป็นฝีมือของหัวหน้าพวกเขา
“ประธานหลี่ ขอแค่คุณรู้จักกับหัวหน้าพวกเรา รับรองว่าการงานของท่านต้องได้ดีแน่ ความร่ำรวยจะมาหาคุณเอง……” อีกฝ่ายพูดขึ้น
“เป็นไง? ฉินหลั่ง พวกเราชาวบ้านธรรมดาจะรู้เรื่องพวกนี้ได้ยังไง ดังนั้นต้องเป็นเพื่อนกับทุกคนไว้ อย่างน้อยก็จะได้เปิดโลกมากขึ้น” หวงเกอก็รู้สึกสนอกสนใจมาก
“ยี่สิบกว่า?”
“ปราบหัวหน้าแก๊งหัวชิง?”
“กลุ่มทหารรับจ้างต่างประเทศ?”
“มีเส้นสายทั่วเมืองเย็นจีน?”
ข่าวพวกนี้ทำเอาหวงเกอ หยินห้าว ยินถิงต่างตื่นเต้นมาก รู้สึกเลือดสูบฉีดดีขึ้นมา โจวซินกับเด็กผู้หญิงคนอื่นๆก็ต่างอึ้งชะงัก รู้สึกหน้าต่างอีกโลกที่ไม่เคยเห็นถูกเปิดออก ได้กลิ่นบรรยากาศใหม่ๆ
“อายุน้อยขนาดนี้? เป็นถึงฮีโร่อีก นี่สิเป็นเจ้าชายขี่ม้าขาวของพวกเรา งั้นเขามีหน้าตายังไงกัน?”
มีผู้หญิงคนหนึ่งถามขึ้น
“หน้าตาหล่อเหลา ไม่มีหญิงคนไหนที่เห็นแล้วไม่หวั่นไหว” ศิษย์จินหวู่หุ่ยพวกนั้นพูดด้วยสายตาเปล่งประกาย
“ว้าว!” ทุกคนต่างกรีดร้องขึ้นมา นี่เป็นฮีโร่ลำดับหนึ่งจริงๆ เป็นฮีโร่ที่ไม่มีจุดอ่อนหรือที่ด่างพร้อยเลย
“นายมีโทรศัพท์เขาไหม ตอนนี้ฉันจะได้โทรหาเขา” หญิงคนหนึ่งไม่มีความลังเลเลยสักนิด อยากจะรีบลงมือทันที
“คือ……” พวกศิษย์ของจินหวู่หุ่ยยิ้มเหยาะๆพูดว่า: “พวกเรามีระดับที่ต่ำ จะมีโทรศัพท์ของหัวหน้าได้ยังไง น้องสาว ลองหาวิธีเองดีกว่านะ”
ในตอนนี้ ฉินหลั่งก็พูดขึ้นว่า: “น้องคนนี้ พวกนายไม่มีโทรศัพท์ของหัวหน้าเข้าใจได้ แต่หน้าตาของหัวหน้าก็น่าจะเคยเจอนะ เขาชื่ออะไรพวกนายรู้ไหม?”
พูดแล้ว ฉินหลั่งตั้งใจขยับขึ้นไปตรงหน้าพวกเขา
“คือว่า……ไม่เคยเจอจริงๆ ปรมาจารย์ฉิน พวกเรารู้แค่ว่าชื่อว่าปรมาจารย์ฉิน หัวหน้าหายตัวไปมา ไม่ใช่คนธรรมดาที่จะเข้าพบได้ง่ายๆ”
ทุกคนได้ยินแล้วต่างพยักหน้ากัน พูดมาก็ถูก คนพอถึงตำแหน่งไหน ไม่ใช่ใครก็ได้ที่จะได้เห็น
มีเพียงฉินหลั่ง ที่หัวเราะออกมา