รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 486 กลิ่นหอมแปลกๆ

บทที่ 486 กลิ่นหอมแปลกๆ
“ฉันก็บอกแล้วไง เขาจะรักษาผู้ป่วยได้ยังไง” จางหลีเย่วยังคงดูถูกไม่หยุด
“ใครบอกให้นายว่าฉันรักษาไม่ได้?” ฉินหลั่งหันไปพูดกับเหลิ่งเชียนชีวว่า“คุณเหลิ่ง โรคของคุณหนูผมรักษาได้ เธอตื่นขึ้นมาได้ครับ”
“เสี่ยวหลั่งนายเก่งจริงๆเลย!” จงยู่ที่อยู่ข้างๆเชื่อใจฉินหลั่งมากที่สุด เธอกระโดดขึ้นมาอย่างดีใจ
ทุกคนในห้องต่างมองไปหาฉินหลั่งหมด ต่างก็ทำหน้าไม่อยากจะเชื่อกัน
“ว่าไงนะ? นายว่ายังไงนะ?”
“ลูกสาวฉันจะตื่นขึ้นมาได้งั้นเหรอ?”
เหลิ่งเชียนชีวตื่นเต้นจนไปคว้ามือฉินหลั่งมาจับไว้ ตัวก็สั่นไม่หยุดด้วย
เพื่อนๆของเหลิ่งชุนอวี่คนอื่นๆก็ต่างมองฉินหลั่งด้วยสายตาเฝ้ารอ รอปาฏิหาริย์จะเกิดขึ้น
“โม้ โม้ไปเถอะ” เสียงเย็นชาหนึ่งดังขึ้น
“ฉันบอกแล้วไง เรื่องที่เหลิ่งชุนอวี่กลายเป็นเจ้าหญิงนิทราเป็นเรื่องจริง ฉันเป็นผู้เชี่ยวชาญทางด้านนี้ ก็ยังหาวิธีทำให้เหลิ่งชุนอวี่ตื่นไม่ได้เลย นายก็แค่หมอเถื่อน จะเก่งกว่าฉันหรือไง? หรือนายจะพลิกบทสรุปเรื่องวิจัยเจ้าหญิงนิทราของวงการแพทย์โลก?”
จางหลีเย่วพูดอยู่ข้างๆ
“คนที่ไม่รู้เรื่องการแพทย์เลยถ้าบอกทุกคนว่าสามารถรักษามะเร็งได้ ทุกคนลองคิดดูสิ เรื่องนี้ดูจะไร้สาระไปหรือเปล่า?!”
จางหลีเย่วพูดแล้วก็ทำเอาทุกคนเงียบไปทันที พวกเขาก็เริ่มสงสัยในตัวฉินหลั่งทันที
“อย่าพูดเรื่องไร้สาระแล้ว ฉันจะรับผิดชอบกับทุกคำพูดของฉันเอง รวมไปถึงความรับผิดชอบด้านกฎหมายด้วย” ฉินหลั่งขี้เกียจไปสนใจจางหลีเย่ว เขาจึงพูดเสียงดังฟังชัด
“ความรับผิดชอบด้านกฎหมาย? นายรู้จักกฎหมายด้วยเหรอ? ชีวิตของเหลิ่งชุนอวี่ถ้าถูกนายรักษาจนเสียชีวิตล่ะ นายจะรับผิดชอบอะไรก็ไม่มีประโยชน์กับญาติผู้ป่วยหรอกนะ!” จางหลี่เย่วพูด
“และเมื่อกี้นายก็จับชีพจรไปไม่กี่วิ ฉันก็มองออกแล้ว นายเป็นแพทย์โบราณไม่ใช่เหรอ แพทย์แผนโบราณก็มีแต่หลอกคนไปทั่ว!”
จางหลีเย่วยกแขนสองข้างขึ้นพูดบ่นอย่างไม่พอใจ ฉินหลั่งไม่ฟังคำพูดไร้สาระของเขา หันไปพูดกับเหลิ่งเชียนชีวว่า“คุณเหลิ่ง ผมอยากถามว่า ครึ่งปีก่อน คุณกับเหลิ่งชุนอวี่เคยไปสถานที่ที่มีพลังหยินใช่ไหมครับ?”
เหลิ่งเชียนชีวอึ้ง“เรื่องนี้……” เหลิ่งเชียนชีวขมวดคิ้วและนึกย้อนกลับไป
“เช่นงานศพ สุสาน วัด……” ฉินหลั่งพูดแนะ ต้องรู้ว่าศิลปะความรู้ของประเทศจีนนั้นมีมายาวนาน มันไม่ได้มีอย่างโดดเดี่ยว ศิลปะการต่อสู้หากได้รับการฝึกมาในระดับหนึ่งแล้ว ก็จะเข้าใจบางอย่างได้โดยธรรมชาติ เช่นอภิปรัชญา การแพทย์ โดยพื้นฐานแล้วทั้งหมดนี้ก็รวมอยุ่ในระบบเดียวกัน ก็เหมือนกับการฝึกว่ายน้ำ ขอแค่สามารถลอยน้ำได้ การว่ายน้ำแบบอื่นเช่นว่ายท่ากรรเชียง ท่าลูกหมาตกน้ำ ท่ากบ ดำน้ำ ก็จะเรียนได้เองตามธรรมชาติ
ตอนนี้ฉินหลั่งอยู่ในระดับปรมาจารย์แดนฟ้าแล้ว ในโลกการต่อสู้ของเขา นอกจากนี้ยังมีความเข้าใจเกี่ยวกับอภิปรัชญา แต่เดิมทฤษฎีการแพทย์แผนจีนของจีนถือเอาอภิปรัชญาเป็นทฤษฎีที่นำมาวิจัย และแน่นอนว่า ฉินหลั่งเข้าใจเรื่องนี้ดี
“ครึ่งปีก่อน……” เหลิ่งเชียนชีวเดินไปมาในห้อง ฉินหลั่งพูดเตือนอีกว่า“ก็ตอนที่เหลิงชุนอวี่เริ่มรู้สึกไม่สบาย ต้องกินยาหรือไปหาหมดในสองสามวันก่อนหน้านั้น”
“อืม มี มีจริงๆ วันนั้นฉันกับชุนอวี่ไปเล่นกันตามชนบท เคยผ่านสุสานหนึ่ง ตอนนั้นก็ไม่ได้สนใจอะไร ก็ลัดผ่านทางสุสานไปเลย คุณฉิน หมายความว่ายังไง?”
“คุณอย่าพึ่งถาม ผมถามคุณนะ สุสานนั้นเป็นที่ฝังไหนที่พิเศษกว่าที่อื่น และอยู่ตำแหน่งไหน?” ในหัวฉินหลั่งมีภาพปริศนาด้านหลังเขายาวเย่วกงสือปี้ซานปรากฏขึ้น เริ่มครุ่นคิด
อีกด้านจางหลีเย่วก็หัวเราะเยาะขึ้นมา“น่าขำสิ้นดี? ไร้สาระมาก? ว่าไหม?”
“เจ้าหญิงนิทรากับที่อยู่สุสานเกี่ยวข้องกันยังไง? ทุกคนลองพูดดูสิ! ว่าไหม? นักเรียนมหาลัยเย็นจีน พวกเธอเป็นคนที่มีความคิดเป็นของตัวเองอยู่แล้ว พวกเธอลองคิดดูสิ ไร้สาระไหม?!”
ทุกคนเงียบกันหมด
มีแต่จางหลีเย่วที่ตะโกนไม่หยุด“เขาก็เป็นแค่นับต้มตุ๋นดีๆนี่เอง ทำไสยศาสตร์ เพื่อจะหลอกเอาเงิน? หรือว่าทุกคนดูไม่ออกหรือไง?”
“คุณเหลิ่ง คุณควรไล่คนแบบนี้ออกจากห้องนะ เขาไม่มีสิทธิมาพูดไร้สาระต่อหน้าพวกเรา”
“ไสหัวออกไปเลย นายเป็นความอัปยศของโรงพยาบาลพวกเรา ฉันไม่รู้ว่านายเข้ามาในนี้ได้ยังไงกัน!” จางหลีเย่วโกรธมากขึ้นเรื่อยๆ โมโหจนยื่นมือไปผลักฉินหลั่งออก
ฉินหลั่งสะบัดมือของจางหลีเย่วออกไป พูดว่า“นายดูตื่นเต้นมากเลยนะ?”
“เหมือนนายไม่อยากให้เหลิ่งชุนอวี่กลับมาเลย?” ฉินหลั่งถาม
ทันใดนั้นสายตาของเหลิ่งเชียนชีวก็เปลี่ยนเป็นแหลมคมทันที และยังมีแสงสว่างออกมาเล็กน้อย
“นาย……” จางหลีเย่วเงียบลงทันที ชี้หน้าฉินหลั่งพูดว่า“นายอย่ามาพูดกลับผิดเป็นถูก อย่ามาก่อกวนยุยงนะ ฉันเป็นหมอจะไม่อยากรักษาชุนอวี่ให้หายได้ยังไง? นายอย่ามาแว้งกัดคนอื่นนะ?!”
“ฉันแค่ ไม่อยากให้คนแบบนายไปหลอกคนอื่น เอาเงินไปมีชีวิตอยู่สบาย นายจะทำให้เหลิ่งชุนอวี่ตายได้ ไม่มีความเป็นไปได้อื่นแล้ว!”
“เฮอะๆ แม้ฉันจะเป็นเทพ ตอนนี้เหลิ่งชุนอวี่ป่วยอยู่ในขั้นวิกฤตแล้ว ทำไมพวกเราลองวิธีอื่นไม่ได้ล่ะ?”
ฉินหลั่งพูดอย่างเย็นชา“หรือว่าไม่ทำอะไร นายถึงจะพอใจเหรอ?”
“หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว ฉันเป็นหมอผู้รับผิดชอบ คุณเหลิ่ง ตอนนี้คนป่วยอยู่ในช่วงไม่คงที่ ตอนนี้ทางที่ดีควรจะรักษาเหลิ่งชุนอวี่แบบค่อยเป็นค่อยไป อย่าเอาการรักษาอื่นมาผสมเลย ไม่งั้นชีวิตของชุนอวี่อาจจะเป็นอันตรายได้”
“ผมพูดไว้เลยนะ ถ้าพวกคุณให้ต้มตุ๋นคนนี้รักษา ถ้ามีปัญหาอะไรผมจะไม่รับผิดชอบใดๆทั้งสิ้น ผมไม่มีวันยอมให้ชื่อเสียงของตัวเองป่นปี้เด็ดขาด!”
“นายเป็นคนของสำนักหมอผีสิท่า?” ในตอนนี้เองฉินหลั่งก็พูดคำนี้ออกมา สายตามองไปที่จางหลีเย่ว
เหลิ่งชุนอวี่กับจงยู่ก็มองไปที่จางหลีเย่วพร้อมกัน
จางหลีเย่วตกใจอึ้ง“นายพูดอะไร? สำนักหมอผีอะไรกัน? ฉันไม่เข้าใจว่านายพูดอะไร?! นายอย่ามาพูดปรักปรำกันนะ ไม่มีความหมายอะไรหรอก”
ฉินหลั่งแสยะยิ้มเย็นชา“นายตื่นเต้นอะไรล่ะ? ใช่ก็คือใช่ ไม่ใช่ก็คือไม่ใช่ กลิ่นบนตัวนายลบไม่ออกหรอกนะ”
“กลิ่นอะไร นายพูดบ้าอะไรอยู่? นายอยากเปลี่ยนประเด็นงั้นเหรอ? อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง ฝันไปเถอะ! นายจะมาพูดโกหกแบบนี้ไม่ได้นะ พูดทำให้คนอื่นเข้าใจผิดได้ยังไง!” จางหลีเย่วทำหน้าเหมือนผู้บริสุทธิ์
สายตาของฉินหลั่งมีความเย็นชา อิงจิ่งหลิงบนตัวก็มีกลิ่นหอมของซากุระ เมื่อกี้ในตอนที่จางหลีเย่วเดินผ่านเขาตั้งใจมองเขาก็เพราะเหตุผลนี้ บนตัวของจางหลีเย่วมีกลิ่นหอมแบบนี้อยู่ เป็นกลิ่นเดียวกันเลย
จางหลีเย่วตื่นเต้นแบบนี้ พูดอย่างระมัดระวังรอบคอบ เหตุผลมาเต็ม แต่ตามสายตาคนที่รู้ดี การตะโกนแบบนี้ก็เห็นได้ชัดว่าจิตใจเขากำลังวุ่นวายอยู่
และเมื่อกี้อารมณ์ตื่นเต้นเกินไป กลิ่นซากุระบนตัวของจางหลีเย่วก็เด่นชัดยิ่งขึ้น
ฉินหลั่งจำได้ว่า อิงจิ่งหลิงบนแขนยังมีรอยสักรูปดอกซากุระด้วย น่าจะเป็นสัญลักษณ์ของสำนักหมอผี เพื่อสะดวกต่อการจำพวกเดียวกัน จะได้ไม่ต้องสู้กันเอง
แน่นอน กลิ่นซากุระพวกนี้มีเพียงคนของสำนักหมอผีที่เคยผ่านการฝึกพิเศษมาถึงจะได้กลิ่น ส่วนที่ว่าทำไมฉินหลั่งถึงได้กลิ่น คงไม่ต้องพูดถึงแล้ว เขาเป็นถึงปรมาจารย์ ช่วงนี้การได้กลิ่นก็ดีกว่าช่วงไหนๆ
“นายไม่เข้าใจจริงเหรอ?!” ฉินหลั่งมองจางหลีเย่ว ในใจก็ต่างแน่ชัดตัวตนของอีกฝ่าย