รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 539 เอาชนะ

บทที่ 539 เอาชนะ
เสี่ยวฉวนอู่เจิ้งกำลังถูกฉินหลั่งเตะกระเด็นลอยออกไป กลิ้งตกกำแพงเมืองจีนไปหลายสิบเมตร นอนราบอยู่ตรงหน้าทุกคนเหมือนดั่งสุนัขที่ตายแล้ว
“ตอนนี้ คุณยอมแพ้หรือยัง?”
ฉินหลั่งเอามือทั้งคู่ไขว้หลัง เดินมาอย่างสบายอารมณ์ ฝุ่นขี้เถ้าฟุ้งกระจาย ดูเหมือนจะไม่ทิ้งร่องรอยไว้บนเสื้อผ้าของเขา เขาดูเหมือนไม่ใช่นักสู้ที่ดุเดือดเหมือนก่อนหน้านี้ แต่ดูสบายอกสบายใจเหมือนออกมาท่องเที่ยวนอกชานเมือง
สิบนาทีก่อนหน้านี้ เสี่ยวฉวนอู่เจิ้งที่มีความเชื่อมั่นว่าสามารถเอาชนะได้ทุกคนในโลก ตอนนี้ได้นอนกิงอยู่บนพื้น ไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย
“ผมยอมแพ้แล้ว”
เสี่ยวฉวนอู่เจิ้งกำลังพยายามเงยหัวขึ้นมา ดวงตาฉายแววเกลียดแค้นอย่างที่สุด กลับทำได้เพียงก้มหัวให้กับฉินหลั่ง ความน่ากลัวของฉินหลั่ง มีมากเกินกว่าที่เสี่ยวฉวนอู่เจิ้งคิดไว้ ต่อให้ได้ต่อสู้กันอีกครั้ง เขาก็จะยิ่งพ่ายแพ้อย่างรวดเร็ว
เขาบาดเจ็บอยู่ไม่ใช่หรือ? เขาไม่ได้เรื่องเลยไม่ใช่หรือ? ทำไมวันนี้ถึงได้มีพลังเช่นนี้?
ในใจเสี่ยวฉวนอู่เจิ้งตอนนี้ ตกตะลึง แปลกประหลาด เกลียดฉินหลั่งไปถึงคั่วกระดูก
เป็นของผ่านช่วงนี้ไปก่อน ผมจะต้องบีบกระดูกของคุณให้แหลกเป็นผง
เสี่ยวฉวนอู่เจิ้งกำลังหรี่ตาลง เป็นการปกปิดความเกลียดแค้นในดวงตาได้เป็นอย่างดี เขาตัดสินใจแล้วว่า ทำเป็นยอมแพ้ฉินหลั่งก่อน ต่อให้ฉินหลั่งแข็งแกร่งแค่ไหน ยังไงก็ยังเป็นแค่เด็ก มีปรมาจารย์คนหนึ่งอุ้มชู คิดว่าไม่นานก็คงจะกระพือปีกหลงระเริง ถึงตอนนั้นเสี่ยวฉวนอู่เจิ้งก็จะมีโอกาสได้แก้แค้นแล้ว
“ฮ่าๆ ถึงปรมาจารย์จะแข็งแกร่ง แต่ยังไงก็เป็นสังคมยุคปัจจุบัน ต่อให้คุณมีเนื้อหนังที่แข็งแกร่งแค่ไหน ก็จะสามารถต้านทานปืนไรเฟิลได้หรือ? สามารถต้านทานชุดเกราะกันกระสุนได้หรือ?” เสี่ยวฉวนอู่เจิ้งกำลังคิดหัวเราะเยาะอยู่ในใจ
ด้วยความสามารถของสำนักหมอผี กับอำนาจเบื้องหลังของเขา อยากได้สิ่งของพวกนี้ ไม่ใช่เรื่องที่ยากเลย
จั่วเถิงที่ยืนดูอยู่ด้านข้าง สีหน้าซีดเซียว ลูกกระเดือกสั่นไหว สายตาแน่นิ่ง
ลูกศิษย์ที่ติดตามเสี่ยวฉวนอู่เจิ้งมาทั้งหมด ต่างก็อึ้งตกตะลึงอย่างบอกไม่ถูก
ในภาพจินตนาการของพวกเขา เสี่ยวฉวนอู่เจิ้งไม่มีทางแพ้เด็ดขาด ไม่มีคำว่าแพ้อยู่ในความคิด
ฉินหลั่งยิ้มพูดขึ้นว่า “ดี ดี ดี นี้ถือเป็นการที่คุณก้มหัวให้กับประเทศจีนของเราแล้ว คิดไม่ถึงจริงๆว่า ปรมาจารย์คนหนึ่งของญี่ปุ่น ก็สามารถยืดได้หดได้ ความเป็นซามูไรของคุณหายไปไหนแล้ว?”
เสี่ยวฉวนก้มหน้าก้มตาพูดขึ้นว่า “คุณฉิน ขออภัยที่ผมต้องพูดตรงๆ ครั้งก่อนที่สหพันธ์บูโดเย็นจีน ผมเคยปล่อยคุณไป ครั้งนี้ ขอความกรุณาจากคุณ ผมยอมแพ้แล้ว”
ฉินหลั่งพูดขึ้นว่า “อือ? คุณนึกว่าผมไม่รู้หรือ การต่อสู้ที่สหพันธ์บูโดเย็นจีนครั้งนั้น นอกจากคุณช่วยคนแล้ว ยังมีอีกจุดประสงค์หนึ่งก็คือฆ่าผม”
“แต่ว่าตอนนั้นคุณก็ได้รับบาดเจ็บภายใน พวกเรายังมีคนเป็นจำนวนมากกว่า คุณก็เลยทำเป็นใจกว้างไว้ชีวิตผม”
เขาพูดถึงความคิดในตอนนั้นของเสี่ยวฉวนออกมาอย่างหน้าตาเฉยว่า “หากผมเดาไม่ผิด หลังจากที่อู๋หย่งตาย แล้วได้ข่าวว่าผมกลายเป็นประธาน คุณก็เลยคิดที่จะลงมือกับสหพันธ์บูโดเย็นจีน ล้างแค้นสหพันธ์บูโดเย็นจีนก่อน คุณคิดว่าตนเองจะสามารถชนะได้อย่างราบรื่น หากสามารถฆ่าผมทิ้งได้บนกำแพงเมืองจีน คุณก็จะสามารถกลับมาฆ่าล้างสหพันธ์บูโดเย็นจีน แย่งชิงอำนาจสูงสุดของสหพันธ์บูโด”
“ดังนั้นวันนั้นที่คุณปล่อยผม เป็นเพียงแค่แผนการหนึ่ง เพราะคุณได้รับบาดเจ็บภายใน ไม่สามารถรับประกันได้ว่าตนเองจะสามารถเดินออกไปจากสหพันธ์บูโดได้ ยิ่งไม่สามารถล้างเลือดสหพันธ์บูโดได้อย่างสมบูรณ์”
“คุณอยากที่จะยึดครองศิลปะการต่อสู้ของประเทศจีน คุณอยากสร้างความสะเทือนใจให้กับคนหนุ่มของประเทศจีนทั่วโลก ซึ่งผมก็เป็นคนที่คุณคิดว่าเป็นคนโง่ไม่รู้จักเจียมตัว ถือเป็นหมากที่ดีของคุณตัวหนึ่ง”
“คุณวางแผนการไว้อย่างรอบคอบ แต่ภายนอกกลับดูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ใช่ไหม?” ฉินหลั่งยิ้มพูด
“ผมยอมแพ้แล้ว คุณฉิน ผมยอมแพ้แล้ว คุณฉินเป็นผู้ชนะจะไม่ถูกประณาม”
ท่าทีเสี่ยวฉวนดูนอบน้อมมาก เผชิญหน้ากับคนหนุ่มอายุน้อยกว่าตนเองหลายสิบปี โดยไม่ประหม่าแม้แต่น้อย
ภาพสถานการณ์นี้ จั่วเถิงซานหลังพูดขึ้นอย่างโกรธเคืองว่า “โง่เง่า”
พวกเหย่หยวนเม๋ยจื่อก็โกรธเคืองอย่างมาก จะมีอะไรน่าอับอายไปกว่าการที่ไอดอลของตนก้มหัวลง
“สารเลว”
เสิ่นชิงซานก็อย่างมากเมื่อได้เห็นภาพนี้ มองดูเสี่ยวฉวนอู่เจิ้งที่ถูกฉินหลั่งถีบอยู่ใต้ฝ่าเท้า
คนที่เขาคาดหวังว่าจะเป็นผู้ชนะ ตอนนี้เสี่ยวฉวนอู่เจิ้งกำลังส่ายหางเหมือนดั่งสุนัขอย่างน่าสงสาร
ส่วนฉินหลั่งคนที่เธอดูถูก กลับมองดูเสี่ยวฉวนด้วยท่าทีเย็นชาอย่างผู้ชนะ
ภาพนี้เหมือนดั่งความฝัน ภาพนี้ไม่ควรเป็นภาพที่กลับกันหรือ?
“ฉินหลั่ง”
ไม่ทันรอให้พวกจั่วเถิงซานหลังลงมือ เสิ่นชิงซานเดินออกมาตะโกนพูดขึ้นอย่างไม่พอใจว่า “ฉินหลั่ง คุณอย่าดีใจเกินไป”
“รีบขอโทษคุณเสี่ยวฉวน ขอโทษแขกญี่ปุ่นที่อยู่ที่นี่ทุกคน”
“ยกนี้คุณเสี่ยวฉวนแสดงฝีมือออกมาได้อย่างผิดปกติ ดังนั้นยกนี้ไม่นับ”
เสิ่นชิงซานพูดขึ้นอย่างเคร่งขรึมว่า “ตอนนี้ คุณรีบขอโทษเขาดีๆ ผมจะพิจารณาไม่เอาเรื่องคุณ”
“หลังจากนั้น สามยกชนะสองยก แล้วค่อยมาตัดสินแพ้ชนะ”
จั่วเฉินบิงก็พูดขึ้นว่า “ฉินหลั่ง ขอโทษเถอะ ไม่งั้นผลที่ตามมาจะร้ายแรงอย่างมาก คุณเสิ่นไม่มีทางล้อเล่นกับคุณ”
“เขาจะใช้ให้คนในวงการต่อสู้ทั้งหมดของประเทศจีนเป็นศัตรูกับคุณ เขามีอำนาจนี้ ต่อให้คุณเก่งแค่ไหน ก็จะสามารถสู้กับนักสู้ทั่วทั้งประเทศจีนหรือ?”
ฉินหลั่งส่ายหัว ทำไมคนพวกนี้ถึงได้ไร้ยางอายถึงเพียงนี้
“ฉินหลั่ง ผมรู้ว่าคุณอยากเอาหน้า อยากที่จะอาศัยการต่อสู้ในครั้งนี้ป่าวประกาศความสามารถของตนเอง”
เสิ่นชิงซานมองดูฉินหลั่ง พร้อมพูดขึ้นว่า “แต่ชัยชนะไม่ใช่การได้มาด้วยวิธีแบบนี้”
“อีกอย่าง คุณเสี่ยวฉวนเป็นคนญี่ปุ่น เราเป็นมิตรที่ดีกันมาตลอด คุณไม่ขอโทษ นั่นจะเป็นการทำลายความสัมพันธ์ที่ดีของทั้งสองฝ่าย คุณรับผิดชอบไหวไหม?”
“ตอนนี้ ผมเชื่อว่ากำลังอันเข้มแข็งเกรียงไกรของคุณนั้นเสื่อมทรุดลงแล้ว หากยังไม่ทำตามที่พวกเราบอก ขอเพียงพวกคุณจั่วเถิงลงมือ คุณก็จะถูกโจมตีเหมือนที่อยู่ในสหพันธ์บูโดเย็นจีนแบบนั้น”
เสิ่นชิงซานพูดเตือนฉินหลั่ง และก็เป็นการเตือนจั่วเถิงซานหลัง
จั่วเถิงซานหลังค่อยๆเงยหน้าขึ้น ลูกศิษย์เสี่ยวฉวนหลายสิบคนชักดาบออกมายืนล้อมฉินหลั่ง
“ถอยลงไป”
เสี่ยวฉวนเห็นสถานการณ์นี้แล้วกลับไม่มีความยินดีเลยสักนิด ตะโกนพูดขึ้นว่า “คุณฉิน คุณมีพลังที่แข็งแกร่งมาก ผมขอโทษแทนลูกศิษย์ที่เสียมารยาทต่อคุณ ผม เสี่ยวฉวนอู่เจิ้ง ขอประกาศต่อนักสู้ประเทศจีนอย่างจริงใจว่า ผมยอมแพ้แล้ว”
ทุกคนเงียบสนิท เวลานี้แม้แต่ลมหายใจก็เหมือนหยุดนิ่งแล้ว
วีรบุรุษคนหนึ่งของญี่ปุ่น กลับพูดคำว่ายอมแพ้ออกมาแล้วสามครั้งติดต่อกัน
ในใจนักสู้คนญี่ปุ่นทุกคน ต่างก็เหมือนถูกมีดแทง
“ยอมแพ้แล้วก็ไปตายเสียเถอะ”
คิดไม่ถึงว่าฉินหลั่งจะใช้เท้าเหยียบลงไป เสี่ยวฉวนอู่เจิ้งยังไม่ทันรู้ตัว ก็ถูกเขาใช้เท้าเหยียบอยู่บนหน้าอก ฉินหลั่งรวบรวมลมปราณไปที่เท้าอย่างแรงกล้า เสี่ยวฉวนอู่เจิ้งถูกเขาใช้เท้าเหยียบจนทะลุร่างกาย หัวใจแตกสลายจนตาย
“คุณ”
คนที่เสี่ยวฉวนอู่เจิ้งพามาต่างก็จิตใจแตกสลาย อาจารย์เสี่ยวฉวนยอมแพ้แล้ว ฉินหลั่งกลับยังฆ่าเสี่ยวฉวนอู่เจิ้งอย่าโหดเหี้ยมต่อหน้าทุกคน
“ผมถามคุณว่ายอมแพ้หรือไม่ ไม่ได้แปลว่าจะไม่ฆ่าคุณ” ฉินหลั่งเอามือไขว้หลัง พร้อมพูดขึ้นอย่างเฉยเมย
ดวงตาเสี่ยวฉวนแทบระเบิดแตก เต็มไปด้วยความตกใจ โกรธแค้น ไม่พอใจ
เขาไม่เคยคิดเลยว่า ตนเองจะมาตายอยู่ที่กำแพงเมืองจีน ยิ่งคิดไม่ถึงว่า เขาจะมาตายด้วยน้ำมือของฉินหลั่ง
เสิ่นชิงซานในฐานะที่เป็นตัวแทนสมาคมบูโดยืนออกมาพูดเตือน ใครจะไปคิดว่าการพูดเตือนนี้ในสายตาฉินหลั่งกลับเห็นว่าเป็นแค่เรื่องไร้สาระ
ทุกคนตกอยู่ในสภาวะเงียบงัน
นี่เป็นแผนการที่ญี่ปุ่นคิดจะขยายอำนาจ กลับถูกคนจีนอย่างฉินหลั่งฆ่าตายอย่างไร้เยื่อใย ส่งผลกระทบอย่างเหนือความคาดหมายมาก
ใช่ว่าประเทศจีนไม่มีคน ญี่ปุ่นสูญเสียซามูไรที่มีชื่อเสียงมานานกว่าสิบปีคนหนึ่ง
สภาพจิตใจของนักสู้ญี่ปุ่นทั้งหมด ต่างก็ล่มสลาย