รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 556 ตระกูลเหลียนมอบค่ารักษา

บทที่ 556 ตระกูลเหลียนมอบค่ารักษา
สวี่ซีเหวินนิ่งไปนานมาก ถึงได้พูดขึ้น : “คุณคู่เค่อ ขอโทษมากๆ นะ เป็นเพราะฉันเองที่ห่วงคนป่วยมากเกินไป คุณให้อภัยกับสิ่งที่ฉันทำหน่อยนะ”
“เธอไม่ต้องพูดแล้ว ความสามารถทางแพทย์ของเธอนั้นยังเทียบไม่ได้กับปรมาจารย์สักคนที่ฉันรู้จัก มีแค่ฉันที่ดูออก หมอฉินคือสุดยอดในปฐพี พวกเราที่เป็นหมอเล็กๆ ไม่มีทางจะสัมผัสถึงอาณาเขตของหมอฉิน ได้หรอก”
คู่เค่อทำสีหน้ายกย่องเขาทันที พร้อมกับหันไปคำนับฉินหลั่ง
“เธอยังจะให้ฉันตรวจสอบ ดูแล้วน่าจะไม่เชื่อคุณฉินหลั่ง สิ่งที่เธอเรียนรู้ในกลุ่มคู่เค่อนั้นเป็นเรื่องรอง แต่สิ่งที่เธอได้จากการเรียนรู้นั้นถึงเป็นสิ่งสำคัญจริงๆ แต่น่าเสียดาย ที่เธอไม่ได้เรียนรู้อะไรจากมัน เธอกลับเอาแต่เอะอะโวยวายเรื่องหมอฉิน มันเป็นสิ่งที่ทำให้พวกเราอับอายมาก”
สีหน้าของสวี่ซีเหวินแดงขึ้นมาด้วยความอับอาย นี่เป็นครั้งแรกที่คุณคู่เค่อพูดให้เธอ แต่น่าเสียดายที่เป็นการพูดแบบไม่พอใจ
แต่คิดไม่ถึงว่า เขาจะยิ่งพูดหนักขึ้นอีก :
“คุณสวี่ ผมขอเป็นตัวแทนของกลุ่มคู่เค่อในการประกาศว่า คุณไม่ผ่านการฝึกปฏิบัติในกลุ่มของเรา คุณไม่มีความสามารถ แถมยังรังแกปรมาจารย์แพทย์อีก ดังนั้นผมเลยตัดสินใจ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ขอให้คุณเอาใบปริญญาบัตรจบมาคืนด้วย เพราะมันไม่มีประโยชน์อีกต่อไป เพราะคุณถูกไล่ออกจากกลุ่มของเราแล้ว หลังจากนี้คุณสวี่ไม่มีสิทธิ์อ้างชื่อกลุ่มพวกเราในการทำอะไรแล้ว เพื่อป้องกันปัญหาที่จะตามมา”
“หมอฉิน ต่อไปนี้สวี่ซีเหวินไม่มีอะไรข้องเกี่ยวกับพวกเราแล้ว ผมต้องขอโทษกับสิ่งที่เธอทำลงไปทั้งหมด” คุณคู่เค่อหันไปขอโทษฉินหลั่ง
และในตอนนี้เอง สวี่ซีเหวินก็ได้เดินออกไปด้วยความอับอาย เพียงแต่ตอนที่จะออกไปนั้น เธอหันหน้ามามองฉินหลั่งด้วยความเคียดแค้น
สือฟางเฟยมองดูหล่อนแล้วก็หัวเราะอย่างพอใจ นังคนนี้ ถ้าไม่คิดอะไรให้รอบคอบ ก็จะมีแต่เสียกับเสีย
“พอแล้ว คู่เค่อ ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว!”
ฉินหลั่งไม่ได้สนใจเธอ และยื่นมือไปพยุงคู่เค่อ : “ไม่ต้องพิธีรีตองอะไรมากหรอก”
“ถ้าอาจารย์ยอมรับผมเป็นศิษย์ ผมยอมโขกหัวร้อยครั้ง ขอแค่ท่านยอมชี้ทางให้ผม” คู่เค่อพูดด้วยความนอบน้อม
ฉินหลั่งรู้สึกโล่งใจ ข้าวที่ออกรวงยังโน้มลงมาเพราะความอุดมสมบูรณ์ คนที่มีความนอบน้อมอยู่แล้วนั้น แสดงว่าเป็นคนที่รู้ความและมีปัญญาพอสมควร ดูแล้วเขาจะไม่ใช้คนที่ดังแต่ชื่อ เพราะท่าทางก็ถือว่าดีมาก
เพียงแค่ ยาคายเหมิงตันเป็นความลับที่สืบทอดกันมาของบรรพบุรุษ เขาเลยไม่สามารถจะบอกใครได้ง่ายๆ
“ท่าทางของเจ้าถือว่าดีมาก เพียงแต่ ข้อเสนอของคุณมันสูงมาก ต้องขออภัยที่ผมไม่สามารถยอมรับได้” ฉินหลั่งพูดปฏิเสธเขา
“ไม่ ถ้าอาจารย์ไม่ยอมรับผม ผมก็จะพยายามดึงความจงรักภักดีออกมาให้เห็น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร ผมก็จะตั้งใจและพยายามทำให้ถึงที่สุด” คู่เค่อพูด พร้อมกับคุกเข่าลงไป แล้วโขกหัวที่พื้นอย่างแรกสามครั้ง
สือฟางเฟยเห็นเขาที่อายุมากขนาดนั้นแต่ยังยอมโขกหัวให้กับฉินหลั่งเพื่อขอเป็นศิษย์ หล่อนจึงอดไม่ได้ที่จะเลื่อมใสตาม : “ท่านพี่ พยายามอดทน เพื่อจะได้ขวนขวายหาความรู้ คู่เค่อยอมคุกเข่าต่อหน้าทุกคน เพื่อแสดงความจริงใจ มิน่าล่ะเขาถึงยอมเสียสละให้แก่ทางการแพทย์มากมายขนาดนี้ สิ่งที่เขาทำทั้งหมดนั้นมันแสดงถึงความกตัญญูที่ศิษย์มีต่ออาจารย์อย่างเห็นได้ชัด”
“พ่อหนุ่ม ดูสิ……” สือฟางเฟยหันไปทำสายตาขอร้องฉินหลั่งอย่างน่าสงสาร
“ไม่ต้องทำแล้ว ลุกขึ้นเถอะ วิชาการแพทย์ของผม ไม่ใช่จะถ่ายทอดให้ใครง่ายๆ เอาแบบนี้ หญิงสาวคนนี้ถึงจะพ้นขีดอันตรายแล้ว แต่ก็อย่าพึ่งดีใจไป ผมหวังว่าคุณจะรักษาเธอเป็นอย่างดี คุณคิดว่าเป็นไง?”
ที่จริงฉินหลั่งได้ให้โอกาสกับคู่เค่อ และเขาเองก็ดีใจอย่างมาก เพราะว่าฉินหลั่งมอบหมายหน้าที่ให้เขาทำ สำหรับเขาแล้วเป็นเหมือนคำสั่งจากฉินหลั่ง เขารู้สึกว่า การที่ได้รับมอบหมายจากฉินหลั่งนั้น เหมือนว่าสั่งให้เขาเข้าร่วมการรักษาผู้ป่วย และก็เป็นเกียรติสำหรับเขามาก และถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ เขาก็สามารถสมหวังตามที่ตัวเองต้องการเป็นสิทธิ์ และก็มีเพียงปัญหาของเวลาเท่านั้น
“ผมรู้สึกเป็นเกียรติอย่างมากหมอฉิน พวกเราจะดูแลเหลียนเทียนเหอตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงเลย ท่านวางใจได้” คู่เค่อพูดด้วยความดีใจ
“อืม รอให้เหลียนเทียนเหออาการดีขึ้นแล้วค่อยไป เข้าใจไหม?” ฉินหลั่งกุมมือแล้วพูด
“เข้าใจแล้ว เข้าใจแล้ว ขอบคุณหมอฉินที่ให้งานผม ขอบคุณมากๆ ” สีหน้าคู่เค่อนั้นดูดีใจมาก เพราะเขาสนใจในเรื่องการรักษาอย่างมาก พอเขาได้เจอกับคนที่มีความสามารถทางนี้ เขาจึงอยากจะได้คำชี้แนะเพื่อได้พัฒนาให้มากขึ้น และที่โชคดีกว่านั้น คือเขาได้เจอกับคนอย่างฉินหลั่ง
ทางการรักษานั้นฉินหลั่งเก่งกว่าคู่เค่อมาก แต่สำหรับการดูแลนั้นต้องยกให้พวกของคู่เค่อ
“พอแล้วๆ อย่าพึ่งคุยกันเลยนะ พวกคุณลงมือเถอะ”
ในขณะนั้นเอง ฉินหลั่งก็มีสายเข้า และก็รู้สึกดีแบบแปลกๆ
ฉินหลั่งส่งสัญญาณให้เขาพลางบอกดูแลเหลียนเทียนเหอ หลังจากนั้นก็มาที่ห้องโถงใหญ่เพื่อเขียนใบสั่งยาให้สือฟางเฟย : “นายหญิง คุณไปหยิบยาตามที่สั่ง พอหยิบมาครบแล้วก็เอาให้คู่เค่อ เขารู้ว่าต้องทำไงต่อ”
แล้วเขาก็พูดเตือนขึ้น: “แล้วก็พอเหลียนเทียนเหอตื่น ภายในสองเดือนนี้ห้ามให้ฝึกวิทยายุทธ อาการจะได้ไม่กลับมากำเริบอีก”
สือฟางเฟยมีสีหน้าซึ้งใจมาก : “ต้องขอบคุณหมอฉินมากแล้ว”
ฉินหลั่งยิ้มรับ : “อืม ในเมื่อไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวก่อนนะ”
สือฟางเฟยรีบรั้งเขาทันที : “หมอฉิน คุณยังไม่ทันได้กินข้าวเลย กินก่อนค่อยไป”
เมื่อกี้หล่อนเอาแต่พะวงเรื่องของเหลียนเทียนเหอ พอตอนนี้โล่งใจแล้ว เลยนึกได้ว่าตั้งแต่หมอฉินเข้ามาน้ำก็ยังไม่ได้กินเลย
เหลียนหรงหวาเองก็ลูบหัวไปมา : “ใช่ ใช่ หมอฉิน กินข้าวก่อนค่อยไป”
ฉินหลั่งส่ายมือ : “ไม่เป็นไร ผมยังมีเรื่องอีกเยอะ ไม่ขอรบกวนแล้ว”
สือฟางเฟยรู้สึกเสียใจ : “ท่านจะไปไหน?
งั้นให้พ่อบ้านเหลียนไปส่ง ที่นี่เรียกรถยาก”
ฉินหลั่งบอกที่อยู่มาที่หนึ่ง : “เลขที่ 3 ถนนหู้เจ!”
สือฟางเฟยยิ้มให้เขาทีหนึ่ง : “เลขที่ 3 ถนนหู้เจ? ที่นั่นคือแกรนด์เธียเตอร์เมืองเจียง หมอฉินอยากไปฟังการแสดงคอนเสิร์ตเหรอ?”
“ใช่ ผมว่าจะไปลองฟังดู” ฉินหลั่งตอบพลางยิ้มอ่อน
วันก่อนแม่ของเขาได้โทรมาหา พอรู้ว่าเขาอยู่เมืองเจียง ก็รีบบินมาเลย ท่านแม่นัดเขามาเจอที่นั่น คงเป็นเพราะเสพติดพวกนี้มันกำเริบขึ้นอีกรอบ
จ้าวหมิงหมิงมีเรื่องเสพติดอันหนึ่ง ก็คือ การร้องเพลง เพียงแค่มีเวลาพัก ถ้าไม่ร้องเพลงก็ไปดูคอนเสิร์ต ฉินหลั่งรู้สึกว่ามีอะไรที่ชอบทำนี่มันดีมากเลย
ตามกฎของบ้าน จ้าวหมิงหมิงจะไม่สามารถเจอลูกได้ง่ายๆ เพราะตระกูลฉินกับฉินหลั่งได้ตัดขาดกันแล้ว
แต่มันจะเป็นไปได้ยังไงกันล่ะ! จ้าวหมิงหมิงจะไม่คิดถึงลูกตัวเองได้ยังไง
“หมอฉิน ท่านรอแป๊บหนึ่ง”
สือฟางเฟยยิ้มให้เขา แล้วส่งสายตาบอกให้เขารอ จากนั้นหล่อนก็เดินเข้าไปในห้องสมุด
ไม่นาน หล่อนก็กลับออกมา ในมือถือถุงมาหนึ่งถุง : “เมื่อกี้ป้ากำลังเอาแต่คิด ที่ท่านทำให้เหลียนเทียนเหอตื่นขึ้นมาด้วย ป้าก็ควรจะตอบแทนยังไง”
“ป้ารู้ว่าหมอเป็นคนที่ยาวเยว่กงนับถือ ทั้งตำแหน่ง เงินทอง อำนาจ ก็ไม่ขาดเลย”
“แต่ได้ยินว่า ท่านอยู่ที่เย็นจีนกลับไม่มีบ้านเป็นหลักเป็นแหล่ง เป็นไปได้ยังไง ดังนั้น ของในถุงนี้ ถือว่าเป็นของตอบแทนที่หมอฉินมาลำบากมาตรวจอาการให้ครั้งหนึ่ง”
พูดพลาง ยื่นถุงนั่นให้เขา : “แค่ของเล็กๆ น้อยๆ พ่อหนุ่มรับไว้เถอะนะ”
ฉินหลั่งชะงักไป เพราะเขาไม่ได้คิดต้องการอะไรตอบแทน ไม่ว่าเรื่องอะไร ถึงจะไม่เกี่ยวกับเขา เขาก็จะเข้าไปช่วยให้ถึงที่สุด
“นายหญิงสือ คนตระกูลป้าเองก็เป็นคนที่คนยาวเยว่กงนับถือ สิ่งที่ผ้าทำนั้นสำคัญกว่าของตอบแทนอีก ป้าไม่ต้องเกรงใจหรอก” ฉินหลั่งพูดยิ้มๆ
“บุญคุณของบรรพบุรุษนั้น คนรุ่นหลังก็ตอบแทนไม่หมด ถ้าหากว่าหมอไม่รับ ก็เป็นเรื่องที่น่าเสียดายของตระกูลเหลียน บรรพบุรุษเองก็จะไม่พอใจไปด้วยนะ” สือฟางเฟยพูดด้วยความจริงใจ