รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 582 รักษาสัญญา

บทที่ 582 รักษาสัญญา
โดนผู้หญิงดึงไว้ ฉินหลั่งรู้สึกตัวเองขายหน้ามาก
เขาเสียใจเล็กน้อยที่ตนเกิดเล่นพิเรนทร์เป็นเด็กๆ
เพราะหลู่เหม่ยเฉินกำลังครุ่นคิดอย่างจริงจัง จากนั้นไม่ถึงถึง3วินาทีจู่ๆหน้าหลู่เหม่ยเฉินก็แดง พลางตอบอย่างเขินๆ：
“เห้อ โอเคๆ แค่จูบไม่ใช่เหรอ ฉันไม่สนล่ะ คิดซะว่าโดนอะไรกัดก็จบแล้ว？！”
ฉินหลั่งตะลึง จู่ๆก็รู้สึกกลัดกลุ้มขึ้นมา ในขณะเดียวกันเพราะความเจ้าชู้ของตน จึงรู้สึกไม่ค่อยไม่เหมาะสม
ฉินหลั่งยิ้มเจื่อนๆ กุมมือพลางพูด：“คุณหลู่ ผมล้อเล่น เรื่องบริษัทผมไม่เข้าร่วมนะ ต่อไปคุณมีเรื่องอะไรสามารถมาหาผมได้”
พูดจบฉินหลั่งกลับไปเย็นชาเหมือนเดิม แล้ววิ่งไปยังประตูโรงพยาบาลเพียงชั่วพริบตา
“เดี๋ยว เดี๋ยวก่อน……”
เห็นฉินหลั่งวิ่งไปอย่างรวดเร็ว หลู่เหม่ยเฉินจึงตะโกนเรียกแล้วตามไป
“ฉินหลั่ง！”
เมื่อเห็นฉินหลั่งยิ่งเร็วขึ้นเรื่อยๆ หลู่เหม่ยเฉินก็โมโหขึ้นมา กังวลว่าพอฉินหลั่งหายไปก็จะไม่เจออีก
เธอถอดรองเท้าส้นสูงทิ้ง วิ่งตามฉินหลั่งด้วยเท้าเปล่า
“อย่าไปนะ！”
เมื่อตามมาถึงประตูโรงพยาบาล ไม่รอให้ฉินหลั่งทันได้โบกมือเรียกแท็กซี่ หลู่เหม่ยเฉินพุ่งเข้าไป
เธอกระโดดกอดฉินหลั่งจากด้านหลัง
ทันใดนั้นเธอก็จูบฉินหลั่งอย่างแรง
“จุ๊บ—-”
ฉินหลั่งช็อค：“คุณหลู่ คุณ……”
“หึๆๆ จูบแล้ว ตอนนี้คุณเป็นคนของฉันแล้ว ไม่ คนของบริษัท”
หลู่เหม่ยเฉินประกาศอภิสิทธิ์ฉินหลั่ง：“คุณห้ามกลับคำนะ”
“ผม……”
ฉินหลั่งโมโห โมโหจริๆ เพราะใบหน้านี้ไม่ใช่ใครจะจูบก็ได้ พูดถึงการประทับตรา เคยประทับไว้แล้วยู่เอ๋อ
ฉินหลั่งไม่พูดอะไรอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อครู่ตนเหลาะแหละเกินไป ไม่ควรล้อหลู่เหม่ยเฉินเล่นแบบนี้
คิดไม่ถึงจริงๆว่าหลู่เหม่ยเฉินจะหมุนตัวมาจูบเขา……
“เร็ว ให้ฉันขี่หลังแล้วพาไปหารองเท้า เจ็บเท้าจะแย่แล้ว”
หลู่เหม่ยเฉินดีใจมากที่ชนะฉินหลั่ง หัวเราะคิกๆ：“ถ้าฉันพิการ คุณต้องเลี่ยงฉันไปตลอดชีวิตนะ”
แสงอาทิตย์ตกกระทบกับศีรษะหลู่เหม่ยเฉิน ทำให้ใบหน้าของเธอมีสีทองแซมๆอยู่ ความสวยของเธอทำให้ใจสั่น
ทำให้หัวใจฉินหลั่งเจ็บจี๊ดขึ้นมา
เขานึกขึ้นได้ว่าในหลายๆครั้ง ตอนตนมองไปยังร่างๆหนึ่ง ก็สาบานอย่างเงียบๆว่าในอนาคตจะดูแลเธอไปตลอดชีวิตแน่นอน
ฉินหลั่งเดินออกไป ไม่ได้แบกหลู่เหม่ยเฉินไปหารองเท้าอะไรนั่น ทำเอาความอ่อนโยนของหลู่เหม่ยเฉินแหลกไม่มีชิ้นดี
“คุณหลู่ ผมแค่ล้อเล่น คุณควรรักนวลสงวนตัว……”ฉินหลั่งพูดคำพูดแสนเย็นชาที่สามารถฆ่าคนได้ทิ้งท้ายไว้ จากนั้นเอามือล้วงกระเป๋ารีบเดินออกไป
หลู่เหม่ยเฉินอ้าปากเล็กน้อย เหมือนจะพูดอะไร แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป
“คุณหลู่ ทำไมจู่ๆก็ร้องไห้ล่ะ……”
หมอเทพสวี่อยู่ด้านหลังครุ่นคิด
ช่างงดงามประณีต
หลังจากฉินหลั่งตอบหลู่เหม่ยเฉิน ก็ไปโรงพยาบาลในเครือของมหาวิทยาลัยเย็นจีนทันที
เมิ่งฮุ่ยเสียนฟื้นตัวได้มากแล้ว เพียงแต่ดูเงียบขรึมขึ้นเยอะ ไม่มีความเย่อหยิ่งเหมือนครั้งแรกที่เจออีกเลย
คนที่รู้เรื่องภายในไม่กี่คน ล้วนรู้สึกเห็นใจและไม่เข้าใจเมิ่งฮุ่ยเสียน เมิ่งฮุ่ยเสียนเป็นคนตระกูลเมิ่ง หลังจากการลอบสังหารล้มเหลวตระกูลเมิ่งก็เริ่มแบ่งเป็นฝักฝ่าย เสือถึงร้ายก็ไม่กินลูกตัวเอง แต่ตระกูลเมิ่งกินซะแล้ว
จนหลังจากนั้นฉินหลั่งก็ต้องมารักษาให้ ชีวิตหน่ะนะ เหมือนละครน้ำเน่านั่นแหละ
เมิ่งฮุ่ยเสียนอารมณ์ร้ายมาก ฉินหลั่งก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก เขาเชื่อว่าเมิ่งฮุ่ยเสียนสามารถปรับปรุงได้ เขาจึงไม่ได้สืบหาเบาะแสการลอบสังหารในวันนั้น
อารมณ์อย่างเมิ่งฮุ่ยเสียน ไม่ช้าก็เร็วตระกูลเมิ่งก็หาเจอ
ฉินหลั่งดูอยู่เงียบๆก็พอแล้ว ตอนนี้เขากำลังรอโอกาส รอให้ตระกูลเมิ่งเผยตัวออกมา
วันข้างหน้าฉินหลั่งจะได้ไตร่ตรองเกี่ยวกับแผนธุรกิจของเขา ในเย็นจีนมากขึ้น
วันนี้ตอนกำลังไปฉินหลั่งคฤหาสน์ฝู่ตง หมอเทพสวี่ก็โทรมา คำพูดดูจริงใจมาก บอกหวังว่าตอนเขาว่างให้ไปร้านยาปุ่นฉ่าวสักหน่อย
ฉินหลั่งค่อนข้างรู้สึกดีกับหมอเทพสวี่ กินข้าวเช้าเสร็จก็ขับรถออกไป ไม่นานนักก็มาถึงร้านยาปุ่นฉ่าวที่ดูโบราณ
“ฉินหลั่ง คุณมาแล้วเหรอ”
แต่ทว่าฉินหลั่งกลับไม่เห็นหมอเทพสวี่ แต่เป็นสวี่ซีเหวินมาต้อนรับแทน：“นี่เป็นตราราชการและรายการบัญชีใหม่ของร้านยาปุ่นฉ่าว คุณปู่บอกให้คุณเก็บไว้”
เธอยื่นกล่องสีดำใบหนึ่งให้ฉินหลั่ง：“คุณเคยเห็น”
เมื่อเทียบกับความยโสสองครั้งก่อนหน้านี้ สวี่ซีเหวินในตอนนี้ดูเคารพขึ้นมาก คงรู้ว่าฉินหลั่งเป็นภูเขาใหญ่ที่ไม่อาจเอาชนะได้
ฉินหลั่งตกตะลึง：“คืออะไร？”
“พ่อฉันบอกว่าการเดิมพันของฉันกับคุณในครั้งนี้ พ่อรับไม่ได้ที่จะส่งลูกสาวแท้ๆของตัวเองให้คุณ3ปี นึกถึงตอนฉันไปเป็นสาวใช้ของคุณที่ทั้งลำบากและเหนื่อย ดังนั้นเขาจึงจำนำร้านยาปุ่นฉ่าวกับคุณ เพื่อแลกกับอิสระของฉัน”
สวี่ซีเหวินเตือนฉินหลั่ง：“พ่อฉันพูดแล้วต้องทำ เห็นคำพูดสำคัญกว่าชีวิตอีก เมื่อวานเขาพูดกับฉันว่าแพ้ก็คือแพ้ จากนี้ให้จำไว้ก็พอ”
“ตอนนี้คุณมาแล้ว ร้านยาปุ่นฉ่าวก็ต้องยกให้คุณ”
หน้าสวี่ซีเหวินเศร้าๆ พลางชี้ร้านยาปุ่นฉ่าว：“นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณคือเจ้าของร้านยาปุ่นฉ่าวอย่างแท้จริง”
“เห้อ—-”ฉินหลั่งตีศีรษะไปทีหนึ่ง พึ่งนึกเรื่องการเดิมพันเมื่อวานออก จากนั้นโบกมือไปมา：“ไปบอกพ่อคุณนะ ร้านยานี้ผมรับไว้ไม่ได้ ตอนนั้นแค่ล้อเล่นเฉยๆ”
ร้านยาปุ่นฉ่าวนี้ มี3ส่วน รวม10กว่าห้อง เหมือนคลินิกเล็กๆ หากไม่รวมที่ดิน อุปกรณ์และของแบรนด์เนมต่างๆรวมมูลค่าได้หลายร้อยล้าน
ฉินหลั่งรับไว้ไม่ได้
“พ่อบอกว่าเดิมพันแพ้ก็ต้องยอมรับ คลินิกนี้เป็นของคุณแล้ว”
สวี่ซีเหวินพูดต่อ：“ถ้าคุณไม่รับช่วงต่อ เขาจะไม่สะดวกในสายงานทางการแพทย์ ความน่าเชื่อถือที่มีมาหลายสิบปีไม่อาจถูกทำลายได้ ถึงเวลานั้นคลินิกคงไม่มีหน้าที่จะเปิดต่อไปได้”
เธอดักทางถอยฉินหลั่ง
ฉินหลั่งจนปัญญา：“ผู้เฒ่าคนนี้เหมือนเด็กเลย เขาอยู่ไหน ผมจะหาเขา ผมจะพูดกับเขาเอง”
เขาอยากสั่งสอนสวี่ซีเหวิน แต่ให้มายึดร้านยาปุ่นฉ่าวของหมอเทพสวี่นี่ไม่ค่อยถูก
“พ่อไปธุระที่เมืองอื่น กว่าจะกลับคงอีกนาน”
“ถึงกลับมาแล้วเขาคงไม่คุยกับคุณเรื่องนี้ ถ้าคุณไม่รับไว้ เขาคงไปส่งฉันที่บ้านคุณต้วยตนเอง ยกเรื่องเดิมพันมาให้ฉันเป็นสาวใช้คุณ จนกว่าจะครบ3ปี”
สวี่ซีเหวินจะร้องไห้แล้ว：“ฉันล้างจานทำความสะอาดอะไรไม่เป็นสักอย่าง ได้ยินมาว่ายังต้องอุ่นเตียงให้เจ้านายอีก จริงรึเปล่า？”
ฉินหลั่งปวดหัวขึ้นมาทันที หมอเทพสวี่หัวโบราณไปรึเปล่า คนปกติคงไม่ยอมรับแน่นอน แต่เขากลับจริงจังเป็นอย่างมาก เหมือนเด็กจริงๆ
แค่จะรับสวี่ซีเหวินไว้เป็นสาวใช้ ตอนนั้นที่พนันตนปากไวไปหน่อย ตอนนี้ฉินหลั่งรู้สึกเสียใจภายหลังแล้ว
เพราะสวี่ซีเหวินทำงานบ้านอะไรไม่เป็นเลย ตนที่เป็นเจ้านายต้องหาข้าวให้กิน ถึงตอนนั้นไม่รู้ใครต้องปรนนิบัติใครกันแน่！
“คุณฉิน คุณต้องรับโรงหมอปุ่นฉ่าวไว้นะ พ่อฉันบอกไว้แล้วว่าคุณกับฉันต้องเลือก ไม่ก็ฉันไปกับคุณ ไม่ก็จำนองคลินิกให้กับคุณ และหมายความว่าหลังจากนี้โรงหมอปุ่นฉ่าวเป็นของคุณ”สวี่ซีเหวินพูดติดๆขัดๆ
ฉินหลั่งทำอะไรไม่ถูก：“งั้นก็ได้ ผมจะมาบริหารร้านยาปุ่นฉ่าวนี้ ยังไงผมก็ไม่อยากให้คุณมาอยู่กับผม”