รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 610 ขอเพียงแค่พยักหน้า

บที่ 610 ขอเพียงแค่พยักหน้า
อิงจิ่งหลิงเป็นนักฆ่าแต่โดยกำเนิดและเป็นคนที่ละเอียดอ่อนมาก ถึงแม้ว่าเธอกับฉินหลั่งเพิ่งจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันไม่นาน แต่เธอย่อมรู้ดีว่าฉินหลั่งเป็นคนที่คิดรอบคอบไม่มีทางฆ่าคนในที่สาธารณะอย่างแน่นอน
สวี่วีเหวินก็พยักหน้าเช่นกัน “ใช่ ฉินหลั่งไม่มีทางฆ่าคน”
“หุบปาก!”
สีหน้าของชายวัยกลางคนคนนั้นเต็มไปด้วยความเย็นชา เห็นได้ชัดว่าเขาได้ยินคำพูดเขาอิงจิ่งหลิง “เรื่องราวทุกอย่างมันชัดเจนอยู่แล้ว พวกเธอยังคิดจะบ่ายเบี่ยงอะไร? ไอ้พวกเวรตะไลรนหาที่ตาย!”
“คุณ……” สวี่วีเหมินรู้สึกโกรธจนแทบจะระเบิด อยากจะเดินเข้าไปฉีกปากของเขาให้ขาด
ส่วนอิงจิ่งหลิงยื่นมือไปจับที่เอวของตัวเองเห็นได้ชัดว่าเป็นท่าทางของการชักดาบ เพียงแต่ว่าเธอลืมไปว่าตอนนี้เธอได้ล้างมือลาวงการไปแล้ว แต่ในใจของเธอมันยังคงเต็มไปด้วยไฟแห่งความโกรธ
เมื่อเห็นทั้งสองฝ่ายกำลังโต้เถียงกัน หลงเย้นจึงตะโกนขึ้น “พวกคุณเลิกทะเลาะกันได้แล้ว”
“ไม่ว่าจะเป็นยังไง ฉันเชื่อว่าฉินหลั่งไม่มีทางฆ่าคนอย่างแน่นอน”
ใบหน้าของอิงจิ่งหลิงเต็มไปด้วยความเด็ดเดี่ยว “ทั้งชีวิตของฉันคนที่ฉันชื่นชมนับถือก็คือเถ้าแก่ฉิน เขาไม่มีทางเป็นพวกไร้สมองแบบนั้นแน่นอน”
“มีสายตาของผู้คนหลายสิบคู่จับจ้องมองอยู่ในตอนนั้น ประธานผู้จัดการหลงเย้นคนนี้ก็อยู่ด้วย”
คุณชายฉู่รู้สึกโกรธจนหัวเราะ “ทุกคนเห็นกับตาว่าฉินหลั่งเป็นคนโยนเมิ่งเหมิงเหมิงลงไป เธอยังมาบอกว่าเขาไม่มีทางฆ่าคน?”
“เธอนั่นแหละเป็นคนที่ไม่มีสมอง”
ในตอนนี้เอง
ใบหน้าที่สวยงามของหลงเย้นดูเศร้าหมองและยังมีร่องรอยของความเจ็บปวด
ถ้าหากเป็นไปได้เธอยอมที่จะไม่ปรากฏตัวในห้องจัดเลี้ยง เธอยอมที่จะมองไม่เห็นภาพการตายของเมิ่งเหมิงเหมิง
ตอนนี้ทางตำรวจให้เธอเปิดปากพูด เธอไม่เพียงแต่ไม่สามารถช่วยเหลือฉินหลั่ง และยังมีความเป็นไปได้เธอจะกลายเป็นพยานชี้ตัวฉินหลั่งจนดิ้นไม่หลุด
อิงจิ่งหลิงมองหลงเย้นแล้วหัวเราะอย่างเย็นชา “สาวน้อยฉันเชื่อว่าเธอเป็นคนมีเหตุผล เธอมองสถานการณ์ทุกอย่างให้ออกอย่างชัดเจนก่อนแล้วค่อยพูด ไม่อย่างนั้นกรรมมันจะตามสนอง” เห็นได้ชัดว่าคำพูดของเธอเป็นการข่มขู่
หลายวันที่ผ่านมาที่ได้ใช้ชีวิตอยู่กับฉินหลั่ง เธอได้เห็นความมีเมตตาที่มีต่อคนไข้ของฉินหลั่ง ความใจกว้างที่มีต่อตัวเองและหมอทั้งแปด
เธอได้ข้อสรุปว่าฉินหลางเป็นคนที่น่าดึงดูดและควรค่าแก่การจงรักภักดีมากที่สุดในบรรดาผู้ชายที่เธอรู้จัก
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงทักษะการต่อสู้ที่เหนือชั้นของเขา มันอยู่เหนือความเข้าใจของคนธรรมดาทั่วไปที่ได้แต่มอง คนแบบนี้เพียงแค่ยื่นนิ้วมือออกไปก็สามารถฆ่าคนได้อย่างกริบ ทำไมต้องทำให้สะเทือนฟ้าสะเทือนดินฆ่าคนต่อหน้าผู้คนมากมายแบบนี้ สร้างปัญหาที่ไม่จำเป็นให้กับตัวเอง
เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!
อิงจิ่งหลั่งรู้สึกว่าคนพวกนี้มีตาแต่ไม่มีแวว
“เถ้าแก่คิดจะฆ่าคนเขาไม่จำเป็นต้องถือมีดด้วยซ้ำ ส่วนฉันก็ยังห่างชั้นจากเขาอีกไกลมาก” อิงจิ่งหลิงมองหลงเย้น
“สวะ! เธอกล้าขู่หลงเย้นเหรอ ฉันจะจัดการเธอเอง” คุณชายฉู่ระเบิดความโกรธออกมาในทันที ตระกูลฉู่ของพวกเขาช่วยสนับสนุนหลงเย้นแห่งหลินอาน มีความคิดที่จะขอหลงเย้นแต่งงานตั้งนานแล้ว แน่นอนมันย่อมทำให้เขารู้สึกโกรธเป็นฟืนเป็นไฟเป็นเรื่องธรรมดา
ใบหน้าของหลงเย้นกลับไม่มีวี่แววของความโกรธเลยสักนิด แต่กำลังตกอยู่ในห้วงความคิดของตัวเอง
หรือว่าเธอตาฝาดไปเอง? เธอยินดีที่จะเชื่อว่าตาของเธอฝาดไปเอง
ส่วนการขู่ของอิงจิ่งหลิงที่มีต่อตัวเอง เธอเข้าใจดีทุกอย่างมันเกิดจากความเป็นห่วงพี่ใหญ่ มันไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น
ตอนนี้ฉินหลั่งปฏิเสธว่าเป็นคนโยนเมิ่งเหมิงเหมิงลงไปหรือยัง คำพูดนี้เขาไม่ได้พูดโกหกอย่างแน่นอน มันต้องเป็นเพราะเมิ่งเหมิงเหมิงรนหาที่ตายเอง
หลงเย้นรู้สึกสับสนไปหมดแล้ว เมิ่งเหมิงเหมิงคนนี้เธอก็รู้จัก รู้ว่าตระกูลเมิ่งมีอิทธิพลอย่างมากในเมืองเย็นจีน ทำไมเขาต้องฆ่าตัวตาย? หลงเย้นยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกสับสน
“หลงเย้น! คุณไม่เป็นอะไรใช่หรือเปล่า?”
ในขณะที่หลงเย้นกำลังครุ่นคิด มีรถอีกสองสามคันแล่นเข้ามาจอดลงในที่โล่งแล้วเปิดประตูรถ มีคุณชายหลายคนของเย็นจีนมุดออกมา
หนึ่งในนั้นมีคนหนึ่งที่ชื่อคุณชายหยางท่าทางดูไม่ธรรมดา เดินเข้าไปหาหลงเย้นแล้วถอนหายใจ “เรื่องราวทั้งหมดผมได้ยินมาหมดแล้ว และเข้าใจสถานการณ์ในตอนนี้”
“ทั้งหมดเป็นความผิดของผมเอง ผมไม่น่าแนะนำให้คนอย่างเมิ่งเหมิงเหมิงไปที่นั่น”
ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความขอโทษ “สุดท้ายไม่เพียงแต่ช่วยอะไรคุณไม่ได้ ในทางกลับกันยังสร้างปัญหาให้คุณอีก”
“คุณชายหยางพูดอะไรของคุณ เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคุณทั้งนั้น”
คุณชายฉู่ไม่ได้สนใจหรือคิดจะโต้แย้งกับอิงจิ่งหลิงที่เขาคิดว่าเป็นบุคคลไม่สำคัญ เขาเพียงแค่จ้องมองอิงจิ่งหลิงแวบเดียว หลังจากนั้นรีบพูดแทรกบทสนทนาของคุณชายฉู่คนนั้น “เรื่องทั้งหมดมันเป็นเพราะฉินหลั่งทำตัวหยิ่งยโสโอหังไม่เห็นกฎหมายอยู่ในสายตา”
คุณชายฉู่พยักหน้า “ถูกต้อง ทั้งหมดเป็นเพราะฉินหลั่งทำร้ายหลงเย้น ทำร้ายไนท์คลับ”
“หุบปาก!”
หลงเย้นทนฟังต่อไปไม่ไหวแล้ว จึงตะคอกเสียงดัง หลังจากนั้นก็หันไปพูดกับคุณชายหยางด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา “คุณชายหยาง เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณ”
“พวกเมิ่งเหมิงเหมิงผมเป็นคนแนะนำให้ไปจัดงานเลี้ยงที่นั่น เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นไม่ว่ายังไงผมก็ต้องมีส่วนร่วมในการรับผิดชอบ”
คุณชายหยางเอียงหน้าไปทางห้องโถงของสถานีตำรวจเล็กน้อย “ดังนั้นผมตัดสินใจจะช่วยชดเชยเอง”
“เมิ่งเหมิงเหมิงตายแล้ว คนเป็นยังต้องใช้ชีวิตต่อไป ผมได้ยินมาว่าคุณรู้จักกับฉินหลั่งและยังเรียกเขาว่าพี่ใหญ่มาโดยตลอดใช่หรือเปล่า?”
หลงเย้นก้มหน้าลงในทันที เหมือนกับว่าความคิดของสาวน้อยอย่างเธอจะถูกคนอื่นมองจนทะลุปรุโปร่ง คุณชายหยางคนนี้ ในเมืองเย็นจีนอิทธิพลของเขามีแต่จะมากกว่าเมิ่งเหมิงเหมิง และเขายังคอยช่วยเหลือตัวเองด้วยความกระตือรือร้นมาโดยตลอด ถึงแม้จะบอกว่าเห็นแก่หน้าของชายชราหลงเถิง วันนี้ที่เขามาด้วยตัวเองแบบนี้ตกลงกำลังคิดอะไรอยู่หลงเย้นก็ไม่แน่ใจ
ส่วนคุณชายฉู่คนนั้นเบิกตากว้าง เขาคิดไม่ถึงว่าหลงเย้นจะเรียกฉินหลั่งว่าพี่ใหญ่?
“สบายใจได้” คุณชายหยางพูด “ผมหยางจ้างกั๋วก่อนหน้านี้สิบนาทีได้เคลียร์พยานทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์แล้ว รวมไปถึงบอดี้การ์ดของเมิ่งเหมิงเหมิง พวกเขาทุกคนจะเปลี่ยนคำให้การไม่ชี้ฉินหลั่งเป็นคนฆ่าเมิ่งเหมิงเหมิง”
“เป็นเพราะเมิ่งเหมิงเหมิงพยายามดิ้นรนมากเกินไปจนหลุดจากมือของฉินหลั่ง”
“ตอนนี้เหลือเพียงคำให้การของคุณ วันหลังถ้าหากตำรวจมาสอบถามคุณ คุณก็บอกพวกเขาไปว่าตอนนั้นได้รับแรงกระตุ้นมากเกินไป จึงจำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น”
“เมื่อไม่มีคนเป็นพยาน ฉินหลั่งก็จะไม่ถูกทางตำรวจระบุตัวว่าเป็นคนฆ่าคนในที่สาธารณะ ส่วนเรื่องที่โยนลงไปก็ยังต้องรอดูหลักฐานพยานที่อยู่ในมือของตำรวจ”
“ผมคาดว่าพวกเขาไม่สามารถตัดสินว่าเมิ่งเหมิงเหมิงถูกฆ่าหรือว่าไม่ทันระวังพลัดตกลงไป”
“เมื่อเป็นแบบนี้คดีต้องสงสัยที่ไม่มีหลักการ อย่างมากฉินหลั่งก็แค่ฆ่าคนโดยไม่เจตนา หลังจากที่ผ่านการดำเนินการติดคุกประมาณสามหรือห้าก็ออกมาได้แล้ว”
เขาพูดเสริมด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน “เมื่อเป็นแบบนี้คุณก็สามารถมีคำอธิบายให้กับพี่ใหญ่ของคุณได้แล้ว”
“หา—–”
เมื่อได้ยินคำพูดแบบนี้ ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างรู้สึกตกใจ มองหยางจ้างกั๋วอย่างไม่เชื่อสายตา
ดูเหมือนไม่มีใครคิดว่าเขาจะดำเนินการแบบนี้
แม้ว่าหยางจ้างกั๋วจะเก่งมาก แต่เขากับเมิ่งเหมิงเหมิงเป็นถึงคนสนิทกัน อย่างมากเขาก็น่าจะเป็นกลาง จะเป็นไปได้ยังไงที่เขาจะช่วยฉินหลั่งจัดการกับเรื่องใหญ่ขนาดนี้ทั้งที่ไม่เคยรู้จักกันเลย?
ยิ่งไปกว่านั้น ตระกูลเมิ่งมีอิทธิพลมากขนาดไหนในเมืองเย็นจีน เกรงว่าคนในวงการไม่มีใครที่ไม่รู้ ลูกชายของเมิ่งเย่าตงตายแต่กลับไม่มีการแสดงความคิดเห็นแต่อย่างใด แบบนี้มันจะเป็นไปได้เหรอ พวกเขาไม่จัดการกับฉินหลั่งให้ตายในคุกก็ถือว่าเป็นบุญมากแล้ว จะเป็นไปได้ยังไงที่ฉินหลั่งจะถูกปล่อยไป?
มันน่าเหลือเชื่อเกินไปจนรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระ!
แม้แต่หลงเย้นก็ตกตะลึง การกระทำของหยางจ้างกั๋วอยู่เหนือความคาดหมายของเธอไปมาก เธอพูดออกมาเพียงแค่คำเดียวทำให้คุณชายฉู่รู้สึกตกใจและตกอยู่ในความสับสน “คุณชายหยาง ฉันต้องขอขอบคุณความชอบธรรมของคุณ!”
“หลงเย้นพูดเกินไปแล้ว ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรไม่มีอะไรมาก”
หยางจ้างกั๋วโบกมืออย่างนอบน้อม หลังจากนั้นก็มองหลงเย้นด้วยสายตาที่ลึกซึ้งแล้วพูด “หลงเย้นขอเพียงแค่คุณพยักหน้า ฉินหลั่งก็จะสามารถหนีพ้นภัยพิบัติครั้งนี้”
อิงจิ่งหลิงก็รู้สึกสับสนเช่นกันไม่รู้ว่าตกลงมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ จึงพูดขึ้น “น้องสาวที่เป็นห่วงฉินหลั่งคนนี้รีบพยักหน้าเถอะ ช่วยเถ้าแก่ด้วย”
“ใช่แล้ว น้ำใจของคุณชายหยางอย่าทำให้เขาต้องผิดหวัง”