รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 632 ฝันกลางวัน

บทที่ 632 ฝันกลางวัน
ฟู่……เห็นฉินหลั่งขยับตัวกะทันหัน มือทั้งสองข้างประสานเข้าด้วยกัน……
สีหน้าของเหย่หลังเปลี่ยนไป นึกขึ้นได้จึงคว้าปืนขึ้นมา แต่กลับพบว่าข้อมือเย็นเฉียบ จากนั้นความรู้สึกเจ็บปวดพลุ่งพล่านขึ้นมา
เขาอดไม่ได้ที่จะร้องเสียงดัง เดินโซเซถอยหลังสามสี่ก้าว ก้มหน้าลงมองไปที่มือขวา
เห็นเพียงข้อมือขวาถูกฟันไปแล้ว มือขวาหายไป
“แก……แก……” เหย่หลังเจ็บจนสูดอากาศเย็นเข้าไป พร้อมกับมองฉินหลั่งด้วยความโมโห
เห็นด้านหลังของฉินหลั่งมีชายหนุ่มเสื้อขาวปรากฏตัวเพิ่มขึ้นมา รอบตัวของเขาเย็นยะเยือก สีหน้าไร้อารมณ์ ในมือถือฝ่ามือขวาเอาไว้
เขาวางฝ่ามือขวาที่มีเลือดไหลนองวางไว้ตรงหน้าฉินหลั่ง
ซึ่งคือมือของเหย่หลัง
คนที่มาด้วยนับสิบเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นสีหน้าเปลี่ยนไปกันหมด
พวกเขาคิดไม่ถึง ฉินหลั่งจะกล้าลงมือรุนแรงแบบนี้ ยิ่งคิดไม่ถึงว่ารอบตัวฉินหลั่งจะมียอดฝีมือแบบนี้คอยปกป้อง
หญิงสาวที่มาดูเหตุการณ์พากันกรีดร้องแล้วถอยหนี
“เสี้ยงย่าเยว่?”
ฉินหลั่งกวาดตามองมือที่ขาด จากนั้นยิ้มบางๆ“เขียนสวยดี แต่ตวัดหางมากไปน้อย ได้แล้ว ฉันเห็นฝ่ามือประทับแล้ว”
“กลับไปบอกเสี้ยงย่าเยว่ ฝ่ามือประทับนี้ เชิญฉันไม่ได้”
ฉินหลั่งกวาดมีดไปมา มือขวาพุ่งออกไป โดนเข้ากับจมูกของเหย่หลัง
เป็นความเจ็บปวดอีกครั้ง
เหย่หลังฮึดฮัด กุมจมูกแล้วถอยหลังหลายก้าว
เขาโมโหมาก แต่ก็ยังคงพูดตะคอกออกมา“ไม่เห็นตระกูลเสี้ยงอยู่ในสายตาแบบนี้ แกเป็นใครกันแน่?”
ฉินหลั่งพูดด้วยความใจเย็น“ฉัน？
“เป็นแค่หมอตัวเล็กๆคนหนึ่ง และเห็นคนที่กล้าหาญเพื่อความชอบธรรม”
“ไอ้สารเลว กูไม่สนใจว่ามึงเป็นใคร กล้าทำร้ายกู วันนี้กูจะกำจัดมึง”
เหย่หลังทนต่อไปไม่ได้แล้ว บอกกับบอดี้การ์ดที่อยู่รอบตัว“ทุกคน ลุย เอามันให้ตาย”
ตามด้วยคำสั่งของเขา บอดี้การ์ดนับสิบของตระกูลเสี้ยงคว้าอาวุธออกมา พุ่งมาที่ฉินหลั่งด้วยรังสีสังหาร
มือทั้งสองของฉินหลั่งประสานเข้าด้วยกัน ผายมืออย่างแรง ใช้ชี่แท้
บอดี้การ์ดตระกูลเสี้ยงนับสิบปลิวแล้วล้มลง เลือดพุ่งออกมาจากหน้าอกลงบนพื้น
ไม่ตาย แต่บาดแผลใกล้กับหัวใจ ทำให้พวกเขาไม่สามารถสู้ต่อไปได้
“ฉึบ—-”เหย่หลังไม่สามารถนิ่งเฉยได้แล้ว ใช้มือซ้ายคว้าปืนสั้น
แสงไฟเคลื่อนผ่าน ระหว่างนิ้วของฉินหลั่งมีของบางอย่างที่มีไฟกระพริบ
เหย่หลังร้องโอดครวญ
เลือดไหลลงจากมีดดาบ ตกตะลึงภายใต้แสงไฟ
“อ๊าก—-”เหย่หลังอดไม่ได้ที่จะกรีดร้อง
เขาอยากจะดีดดิ้น แต่ความเจ็บปวดบนหัวไหล่ ทำให้เขาไม่กล้าขยับ เขาทำได้เพียงจ้องฉินหลั่งแล้วตะคอก“ไอ้เด็กเปรต มึงกล้าทำร้ายพวกกู?”
เขาโมโหมาก“กูเป็นคนของคุณหนูเสี้ยง สิ่งที่ตามมา มึงรับได้หรอ?”
“นี่ไม่ใช่คำพูดเหลวไหลหรอ?”
ฉินหลั่งลุกขึ้นเดินไปตรงหน้าเหย่หลัง“ฉันทำร้ายคนไปมากมายขนาดนี้แล้ว ยังจะถามกลับด้วยน้ำเสียงแบบนี้?”
“กูอยู่เย็นจีนมาหลายปี มึงเป็นคนแรกที่กล้าทำร้ายกู”
เหย่หลังกัดฟันกรอด“มึงมีปัญญาก็ฆ่ากูให้ตาย ไม่อย่างนั้นมึงก็รอความตายเถอะ”
“เพี๊ยะ！”
ฉินหลั่งตบออกไป ทำให้ฟันของเหย่หลังร่วง“คำพูดเหลวไหลเยอะจริงๆ”
“โทรหาเสี้ยงย่าเยว่ บอกเธอ ฝ่ามือประทับนี้ไม่พอที่จะเชิญฉันได้”
“ทั้งแกและเถียงมู่ฉันจะเก็บเอาไว้”
เขาหยิบโทรศัพท์หนึ่งเครื่องขึ้นมาจากบนพื้น ทิ้งไปตรงหน้าเหย่หลัง
หนังตาเหย่หลังกระตุกไม่หยุด อยากจะขัดขืน แต่ภายใต้ดาบที่แหลมคม สุดท้ายก็ทำได้เพียงยอมอ่อนข้อ
เขาโทรศัพท์ไปหาเสี้ยงย่าเยว่
ปลายสายรับอย่างรวดเร็ว เสียงเรียบเฉยของหญิงสาวดังขึ้น“เหย่หลัง ยังไม่พาคนกลับมาให้ฉัน?”
เหย่หลังยากที่จะออกเสียง“คุณหนูครับ ผมถูกฟันแล้วครับ……” ปลายสายเงียบไปพักหนึ่ง จากนั้นพูดด้วยเสียงเรียบเฉย“เคลียร์พื้นที่！”
สิบนาทีหลังจากนั้น คนทั่วทั้งไนท์คลับถูกไล่ออกไป
ตามด้วย หน้าประตูห้องหนึ่งศูนย์สี่มีบอดี้การ์ดชุดดำจำนวนมากปรากฏตัวขึ้นมา พวกเขาเข้าแถวเป็นสองแถว ไม่ได้บุกเข้าไป แต่มองประตูไม้ด้วยสายตาเหี้ยมโหด
ไม่นาน เสียงรองเท้าส้นสูงดังขึ้น ไม่รีบไม่ร้อน แต่กลับเคล้าไปด้วยความเหี้ยมเกรียม
“ครืด—-” ขณะที่ฉินหลั่งเก็บแว่นกันแดดของเหย่หลังขึ้นมาสวมให้ตนเอง ประตูห้องถูกมือหนึ่งเปิดออก
กลิ่นหอมลอยฟุ้งเข้ามา
ตามด้วย เสี้ยงย่าเยว่และโอวโจ่ปรากฏตัว ถือแก้วไวน์เอาไว้แล้วเดินเข้ามาช้าๆ ด้านข้างมีคนญี่ปุ่นจำนวนไม่น้อยและยอดฝีมือของตระกูลเสี้ยง
ปกคลุมด้วยความมืด ทำให้บรรยากาศในห้องหดหู่ และทำให้คนรู้สึกหายใจไม่ออกโดยไม่สามารถบรรยายได้
พวกเขากวาดตามองคนที่ได้รับบาดเจ็บบนพื้นนับสิบคนก่อน จากนั้นหันไปมองฝ่ามือประทับของเสี้ยงย่าเยว่ สุดท้ายก็จับจ้องไปยังฉินหลั่งที่กำลังดื่มไวน์
เห็นเหย่หลังนอนอยู่บนพื้นเหมือนหมาตาย ยอดฝีมือของตระกูลเสี้ยงนับสิบเห็นแบบนั้นจึงโมโหอย่างมาก ต่างจะคว้าอาวุธออกมาประจันหน้ากับฉินหลั่ง
เสี้ยงย่าเยว่ผายมือเบาๆห้ามเอาไว้ จากนั้นเดินไปด้านหน้า ยิ้มให้กับฉินหลั่ง“มือข้างนี้ของเขา แกเป็นคนฟัน?”
รอยยิ้มงดงาม แต่ไม่ว่าใครก็ล้วนสัมผัสได้ถึงแรงสังหาร
“ถูกต้อง”
ฉินหลั่งตอบกลับสั้นๆ“เขาเอาฝ่ามือประทับของเธอมาให้ฉันดู แต่ฉันเห็นไม่ชัด เขาไม่ยอมมา ฉันก็ไม่ยอมไป ฉันก็เลยทำได้แค่สั่งให้คนฟันมันทิ้งแล้วเอามา”
ความโอหังนี้ ทำให้คนจำนวนไม่น้อยโมโห เหย่หลังเป็นถึงมือซ้ายแขนขวาของเสี้ยงย่าเยว่ ฉินหลั่งบอกว่าฟันก็ฟันทิ้ง?
โยวโจ่ชาวกางก็มองฉินหลั่งอย่างพิจารณา เพียงแต่ฉินหลั่งสวมแว่นกันแดดเอาไว้ เขามองไม่เห็นอะไรมากมาย ในทางตรงกันข้ามกลับมองฉินหลั่งเป็นคนโง่ที่ทำเป็นเท่ห์
“มีความหมาย！”
ฟังคำตอบที่กล้าและบ้าระห่ำของฉินหลั่ง เสี้ยงย่าเยว่กระตุกมุมปาก“แกจะเป็นศัตรูกับฉันเสี้ยงย่าเยว่?”
สำหรับผู้หญิงคนนี้ เธออยากให้คนอื่นกลัวเธอมากยิ่งกว่าตระกูลเสี้ยง
“เป็นศัตรู?”
ฉินหลั่งส่ายหน้าเบาๆ“เธอไม่คู่ควร”
“โอหังจริงๆ！เหิมเกริมมาก！ฮ่าๆๆ……” เสี้ยงย่าเยว่ไม่โมโหแต่กลับหัวเราะ“นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเจอคนที่โอหังอย่างแก น่าสนใจๆ！”
“แต่แกต้องคิดให้ดี และต้องช่างน้ำหนัก ว่าแกสามารถแบกรับผลที่ตามมาได้ไหม！”
“จริงด้วย ลืมบอกแก ฉันเคลียร์ไนท์คลับไปแล้ว ทั้งในและนอกมีคนอีกเป็นร้อย และมียอดฝีมือของสำนักกุ่ยอีอีกด้วย”
เธอรู้สึกสนใจในตัวฉินหลั่งขึ้นมากะทันหัน“ฉันอยากเห็นจริงๆ แกจะเดินออกไปจากไนท์คลับยังไง”
บอดี้การ์ดที่กำลังโมโหเตรียมจู่โจม ขอแค่เสี้ยงย่าเยว่มีคำสั่ง พวกเขาก็พร้อมล้มฉินหลั่ง
“ฉันไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อน”
ฉินหลั่งขยับแว่นกันแดดเบาๆ“ฉันแค่คิดว่า พวกแกวางยาเพื่อนของฉัน ควรจะให้คำตอบฉันยังไง”
เสี้ยงย่าเยว่ยังคงยิ้มหวาน มองต่ำไปที่ฉินหลั่งแล้วพูด“ผู้หญิงที่คุณชายโอวโจ่ชอบ ถือเป็นเกียรติของแก”
“แกควรจะขอบคุณถึงจะถูก ไม่ใช่ไม่รู้ที่ตายรนหาที่ตาแบบนี้”
เธอกวาดตามอง“จริงด้วย ผู้หญิงของแกล่ะ?”
“เรียกเธอออกมา เดี๋ยวฉันจัดการแกเสร็จ ฉันจะต้องให้เธอระบายความโมโหให้กับคุณชายโอวโจ่”
ฉินหลั่งได้เห็น ได้ฟังเรื่องเกี่ยวกับหลู่เหม่ยเฉิน ลมหายใจของโยวโจ่ชาวกางแปรเปลี่ยนเป็นรีบร้อน สายตากวาดมองไปรอบๆ
จากนั้นเขาก็หยิบขวดเล็กๆออกมาหนึ่งขวด เทยาลงไปหนึ่งเม็ดแล้วกินเข้าปาก
ฉินหลั่งกวาดมองขวาด แล้วสูดอากาศ
“แกคงไม่ให้เธอไปแล้วใช่ไหม?”
ไม่เห็นร่างของหลู่เหม่ยเฉิน เสี้ยงย่าเยว์ยิ้มบางๆ“ไม่เป็นไร ฉันจัดการแกเสร็จ แกจะให้เธอกลับมาอย่างว่าง่ายแน่นอน”
“เสี้ยงย่าเยว่ ทำไมเธอถึงไม่เป็นของเล่นของโอวโจ่?”
ในเวลานี้เอง เสียงเย็นยะเยือกดังมาจากด้านนอกประตู“เธอมันน่าเกลียดมาก”
มีเสียงต่อว่าและโวยวายดังขึ้นที่ประตู จากนั้นตามด้วยสีฝีเท้าจำนวนมากมาย หลู่เหม่ยเฉินในชุดสีดำเดินเข้ามา
ด้านหลังของเธอ มีหลิ่วกุ้ยและบอดี้การ์ดมากมายของวางซื่อ คนหนึ่งจ้องคนหนึ่ง จ้องคนของเสี้ยงย่าเยว่จนหมด
โยวโจ่ชาวกางเห็นหลู่เหม่ยเฉินดวงตาเป็นประกายทันที“ที่รัก คุณปรากฏตัวขึ้นอีกแล้ว……” “สัตว์เดรัจฉาน！”
“เพี๊ยะ—-” ยังไม่ทันพูดจบ หลู่เหม่ยเฉินตบลงไปกะทันหัน ทำเอาหน้าของโยวโจ่ชาวกางมีรอยฝ่ามือเพิ่มขึ้นทันที
ตัวของเขาโซเซ ไม่ได้เอาคืน เพียงแค่จับหน้าเอาไว้ คลายยิ้มมากกว่าเดิม
หน้าอกกระเพื่อมอีกครั้ง
ใบหน้าสวยของเสี้ยงย่าเยว่แปรเปลี่ยน“หลู่เหม่ยเฉิน？”
“ถูกต้อง ผู้หญิงที่โอวโจ่อยากจะล่วงเกิน ผู้หญิงที่เถียงมู่วางยา ผู้หญิงที่เธอเสี้ยงย่าเยว่อยากจะประเคนให้ คือฉันหลู่เหม่ยเฉิน”
หลู่เหม่ยเฉินเดินไปด้านหน้า ยืนอยู่ข้างฉินหลั่ง มองเสี้ยงย่าเยว่แล้วพูดเสียงเย็นยะเยือก“ดูท่าตระกูลเสี้ยงจะทำสงครามกับตระกูลหลู่แล้ว”