รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 655 ซวยจริงๆ

บทที่ 655 ซวยจริงๆ
“ฝีมือคุณ？ฝีมือคุณใช่ไหม？”ต่งเต๋อเผยกลุ้มจนในลำคอมีกลิ่นหวาน แทบจะกระอักเลือดอยู่แล้ว
ใบหน้าเคร่งขรึมของหลู่เหม่ยเฉิน อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา บังเอิญซ่งซื่อหยูนเป็นคนระดับสูง คนอื่นกับพ่อของเขาก็คนละชั้นกัน ฉินหลั่งไม่ถึงขนาดนั้น อนาคตอาจมีพลังสะเทือนไปทั้งปฐพี แต่ตอนนี้ยังไม่ถึงขนาดนั้น
แค่นี้ก็น่าตกใจพอแล้ว ไม่ใช่ ไม่ใช่แน่นอน คนที่ยุ่งกับตระกูลซ่ง นั่นคงเป็นคนระดับสูงสุดในเมืองเย็นจีนเลยนะ
ดังนั้นคนเมื่อถึงคราวเคราะห์ก็เจอแต่เรื่องซวยๆ ต่งเต๋อเผยเปรียบเสมือนอุทาหรณ์ที่มีชีวิต หลู่เหม่ยเฉินคิดเช่นนี้
ขณะนั้นเองฉินหลั่งก็ยิ้มออกมา：“คุณไม่ต้องกังวล น้าเขยไม่สนคุณ ตอนนี้เขาแค่อยากฆ่าคุณ”
“แต่ถึงให้เข้ามาช่วยก็ช่วยไม่ได้หรอก”ฉินหลั่งยักไหล่อย่างผ่อนคลาย
“อวดดี แกนี่อวดดีเกินไปแล้ว น้าเขยฉันเป็นใคร จัดการแกไม่ได้งั้นเหรอ？ฮ่าๆๆ แกนี่มันอวดดีสุดๆ……”ต่งเต๋อเผยไม่เชื่อ กัดฟันพลางกดอีกเบอร์หนึ่ง
“น้าฉัน ฉันจะโทรหาเธอ แกรอได้เลย”
ต่งเต๋อเผยกดเบอร์อย่างเด็ดเดี่ยว แม้กระทั่งเปิดลำโพง น้าดีกับเขามาก เกิดเรื่องใหญ่แบบนี้เธอต้องโน้มน้าวให้สามีเธอยื่นมือมาช่วยแน่
ต่งเต๋อเผยมั่นใจในตัวเองมาก หลังจากกดโทรแล้วก็จงใจเปิดลำโพง ทว่าแปลกมาก เขาโทรไปตั้ง18สาย แต่อีกฝ่ายกลับปิดเครื่อง ราวกับน้าไม่รู้ว่าเกิดเรื่องใหญ่แบบนี้ขึ้นกับBaipin Media
ที่จริงตอนนี้คนวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างหนัก น้าน่าจะเห็นข่าวแล้วเป็นฝ่ายโทรมาถามเขาก่อนด้วยซ้ำ！
ผิดปกติ ทุกอย่างผิดปกติมาก！
เหมือนน้ากำลังบอกว่า ช่วยตัวเองเถอะ
ต่งเต๋อเผยยังคงไม่เชื่อ จากนั้นก็กดเบอร์ซ่งเสี้ยวหยู่ แล้วโทรออกอย่างรอไม่ไหว
ตู๊ด……
ต่งเต๋อเผยใจชื้นขึ้นมาที่โทรติด ถ้าซ่งเสี้ยวหยู่พูดกับพ่อแม่เขาได้ ต้องไปช่วยตามคำขอเขาแน่
ตู๊ด……หลังจากสายเรียกอยู่7-8ครั้ง ปลายสายกลับไม่รับ ต่งเต๋อเผยทำใจให้สงบ รออย่างใจจดใจจ่อ เขาตั้งใจว่าครั้งนี้ต้องเล่าทุกอย่างอย่างใจเย็น ให้ซ่งเสี้ยวหยู่หาวิธีช่วยตน
ตู๊ด……ปลายสายตัดสายทิ้งไปตอนที่เสียงเรียกครั้งที่9 ต่งเต๋อเผยหน้าเปลี่ยนสีทันที
เขาโทรไปอีกรอบ รอบนี้รอสายแค่ตู๊ดเดียวปลายสายก็กดตัดสายไป
“แม่งเอ้ย！”ต่งเต๋อเผยด่าอย่างเดือดจัด จากนั้นโทรต่อ ทว่าครั้งนี้ยังคงโทรไม่ติด อีกฝ่ายปิดเครื่องไปแล้ว
ต่งเต๋อเผยตกตะลึงจนแทบไม่สามารถหาคำไหนมาเปรียบได้ แย่แล้ว ในช่วงนาทีสำคัญ ภายในหนึ่งชั่วโมงหลังจากห้านาทีนั้น ไม่มีใครสนใจว่าเขาจะเป็นตายร้ายดียังไง แม้แต่โทรมาปลอบใจยังไม่มีสักสาย
โลกนี้ช่างหนาวเหน็บจนน่ากลัว หนาบเหน็บจนมืดสลัว ความสัมพันธ์ที่ถักทอมาหลายปี ช่างเปราะบางและเยือกเย็นเช่นนี้
ต่งเต๋อเผยเงยหน้าขึ้น เพ่งมองใบหน้าฉินหลั่ง ใบหน้าอันหล่อเหลานั้น ช่างเย็นชา สงบดั่งน้ำ โดยเฉพาะสายตา ที่เหมือนอยู่บนตำแหน่งมานาน เพียงแต่คนทั่วไปมองไม่เห็นก็เท่านั้น
เขามันโง่จริงๆ น่าจะรู้ว่าคนตรงหน้าที่เสิร์ฟน้ำและสาดชาลงบนศีรษะตน ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปแน่นอน
เพราะฉินหลั่งเป็นคนโทรเอง แม้หลู่เหม่ยเฉินจะคอยบงการ แต่ใช่ว่าฉินหลั่งจะไม่สำคัญ เพราะเขาเป็นคนออกคำสั่ง คนออกคำสั่งให้โจมตีที่ไหนเป็นคนธรรมดาๆกัน
เห้อโดนเสื้อผ้าชุดนั้นหลอกเข้าแล้ว เดิมทีเขาคิดว่าจะจัดการบริษัทอุตสาหกรรมไวน์เหม่ยเฉินได้อยู่หมัด หารู้ไม่พอเข้ามาแล้วจะจนมุมแบบนี้ ที่พูดไปเมื่อครู่นั้นดีใจเกินไป จนลืมคิดไปว่าพอเข้ามาแล้วตายสถานเดียว
ตายอย่างอนาถมาก
พลังน่ากลัวถึงขั้นทำให้คนเดือดดาลได้ ไม่ใช่คนที่คนระดับเขาสามารถเดาได้
ต่งเต๋อเผยหลับตาลง พลางกลับไปคิดถึงเรื่องเมื่อครู่ จากนั้นปรับอารมณ์ใหม่ ฝืนพูดออกไป：“ประธานหลู่ ผมขอโทษ ผมไม่ควรดูถูกผู้หญิง ผมขอโทษ คุณมีเมตตา ยกโทษให้ผมด้วย ผมสมควรตาย สมควรตายจริงๆ！”
หลู่เหม่ยเฉินตาไม่กะพริบ ริมฝีปากแดงเปิดออก：“คำพูดพวกนี้ คุณบอกเขาดีกว่า”หลู่เหม่ยเฉินพูดพลางผายมือไปทางฉินหลั่งความสามารถของฉินหลั่ง เก็บไว้เชยชมคนเดียวไม่ได้นะ
ต่งเต๋อเผยรีบหันไปพลางพูดกับฉินหลั่ง：“พี่ พี่ครับ ผมผิดไปแล้ว ผมมีตาหามีแววไม่ ผมโง่เขลา คุณยกโทษให้ผม ยกโทษให้ผมด้วย ผมจะจำไว้ ยกโทษให้ผมด้วย”
เสียงขอความเมตตาดังครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่มีความอวดดีแม้แต่น้อย กลับกัน มีแต่ความต่ำต้อยสุดขีด ถึงขนาดลดลงไปตัวเลย
ฉินหลั่งสีหน้ายากที่จะคาดเดา เขามองนิ้วมือตัวเอง พลิกไปพลิกมา ไม่รู้ว่ามีอะไรน่ามอง
“อ้อๆ ใช่แล้ว ประธานหลู่ ลูกพี่ครับ ผมจะชดใช้ความผิด ผมจะจัดการพวกชั่วด้านนอกนั่นให้ พวกมันแค่อิจฉาความสำเร็จของบริษัทอุตสาหกรรมไวน์เหม่ยเฉิน อยากได้ผลประโยชน์ด้วย แต่ผมไม่ต้องการสักแดงเดียว ผมจะจัดการพวกมันให้เชื่องเลย ให้คนที่อยู่เบื้องหลังรับผลกรรมที่สาสม”
ต่งเต๋อเผยเปลี่ยนหน้ามือเป็นหลังมือ อยากรับใช้บริษัทอุตสาหกรรมไวน์เหม่ยเฉิน เป็นหมารับใช้ที่ดุร้ายให้ นี่เป็นทางออกเดียวของเขาจนในตอนนี้
“ลูกพี่ ให้โอกาสผมสักครั้งเถอะ ถ้าคุณปล่อยผมไปผมสัญญาว่าจะจัดการให้อย่างดี คุณแค่ดูเฉยๆก็พอแล้ว คุณไม่ต้องเปลืองแรงแม้แต่น้อย”
ต่งเต๋อเผยพลิกแพลงเก่งจริงๆ จะสูงหรือต่ำ จะโหดหรือนุ่มนวลก็ทำได้ เปลี่ยนแปลงไปตามสถานการณ์ แสดงเป็นพวกไม่มีเหตุผลที่มีวัฒนธรรมออกมาได้ถึงอกถึงใจ
คำขอโทษของต่งเต๋อเผยทำให้หลู่เหม่ยเฉินแอบพอใจ ก่อเรื่องซะขนาดนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นต่งเต๋อเผยร้องขอความเมตตา ดีกว่าที่คาดเอาไว้ ว่าต้องสู้กันจนพังไปทั้งสองฝ่ายเป็นหมื่นเท่า มีความสุขจริงๆ
ฉินหลั่งโทรแค่กริ้งเดียวก็ทำลายต่งเต๋อเผยได้ เหลือเชื่อจริงๆ ทว่าหลู่เหม่ยเฉินไม่อยากแสดงออกต่อหน้าศัตรูว่าตนตกตะลึงก็แค่นั้นจะพูดว่าเธอไม่รู้อะไรเลยก็ไม่ได้นะ
แต่หลู่เหม่ยเฉินรู้สึกได้ว่าหน้าของตนร้อนผ่าน เพราะโชคของตนนั้นเหลือเชื่อจริงๆ ที่ได้เจอกับฉินหลั่งอย่างปาฏิหาริย์ น่าพิศวง แทบจะหาคำไหนมาพูดถึงฉินหลั่งได้
“ฉินหลั่ง……คุณว่า……”คำพูดของหลู่เหม่ยเฉินผ่อนคลายเล็กน้อย แค่ชนะก็พอแล้ว ให้ต่งเต๋อเผยรับของของตนกลับไป ที่จริงก็ดีเหมือนกัน มือตัวเองจะได้ไม่สกปรก
ฉินหลั่งกลับยังคงเป็นเช่นเดิม พูดด้วยสีหน้าแข็งทื่อ：“ผมเคยพูดว่า คุกเข่าลง ตบตัวเอง10ที แล้วตัดนิ้วตัวเอง1นิ้ว ”
“ลูกพี่！”ต่งเต๋อเผยหน้าเสีย：“ถึงผมจะมีความผิด แต่ผมก็โดนมวลชนจัดการไปแล้ว ไม่จำเป็นต้องทำร้ายตัวเองเพื่อแสดงความในใจหรอก？”
ต่งเต๋อเผยพูดทั้งรู้สึกไม่ยุติธรรม และโมโหเล็กน้อย ยังไงเขาก็เป็นคนชั้นสูงมาตั้งหลายปี ร่างกายล้ำค่าจนชินไปแล้ว จะให้เขาตัดนิ้วตัวเอง เขาไม่ยอมแน่นอน
“อย่าพูดไร้สาระ ทำตามที่ผมบอก”ฉินหลั่งเฉยชา ทว่าขมวดคิ้วเบาๆ เป็นการบอกว่าต่งเต๋อเผยพูดมากพอแล้ว
ต่งเต๋อเผยกัดฟันกรอดๆ เขาลดตัวขนาดนี้แล้ว ฝ่ายตรงข้ามยังไม่ซาบซึ้งอีก？แถมยังยืนยันให้ตัดนิ้ว？
งั้นเขาก็เป็นคนพิการน่ะสิ！
เขายืนขึ้นอย่างคับแค้น อยากฟาดโต๊ะ แล้วเดินเข้าไปตบจริงๆ