รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 656 ยิ่งใหญ่มาก

บทที่ 656 ยิ่งใหญ่มาก
“อืม ถ้าคุณไม่ทำ งั้นเดี๋ยวผมช่วย”ฉินหลั่งสายตาเยือกเย็น มือไขว้หลัง น้ำเสียงเรียบๆน่าเกรงขาม แต่ทำให้คนรู้สึกหวาดกลัว
ต่งเต๋อเผยครุ่นคิดทันที คนที่สามารถทำให้คนอย่างซ่งซื่อหยูนก้มหัวให้ได้ จะเป็นใครกัน เขาต้องเป็นคนที่เตะต้องไม่ได้แน่นอน
อำนาจใน5นาที ไม่ใช่สิ่งที่เขาจะไปยุ่งได้
ทันใดนั้นเขาก็ปิดตาพลางอ้าปาก คุกเข่าลงไปกับพื้นอย่างแรง จากนั้นตบหน้าตัวเองไปมาอย่างแรง
“เพี๊ยะ！”
“เพี๊ยะ！”
“เพี๊ยะ！……”
หลู่เหม่ยเฉินเห็นแล้วตกใจมาก น่าจะเจ็บมาก เหมือนนั่นไม่ใช่หน้าของตัวเอง แต่เป็นอะไรที่บุบสลายอย่างไรอย่างนั้น
ต่งเต๋อเผยตบหน้าตัวเองจนครบ มุมปากมีเลือดไหล เขาโผไปหยิบมีดตัดกระดาษที่อยู่บนโต๊ะ โดนไม่เช็ดเลือดออกแม้แต่น้อย จ้องนิ้วตัวเองอยู่นานสองนาน
เขารู้ดีกว่าใคร ถ้าว่านี้ไม่ทำตามที่ฉินหลั่งบอก อีกเดี๋ยวต้องโดนตำรวจพาตัวไปแน่ ใช้ชีวิตที่เหลือกับเหล่านักโทษ ส่วนบริษัทไม่มีหวังที่จะกลับมาดังเดิมได้อีกแล้ว
นี่ยังเป็นเรื่องรองลงมา เกรงว่าเรื่องอันตรายกว่านี้จะทยอยมาอย่างไม่ขาดสาย
เพราะBaipin Mediaของต่งเต๋อเผย ได้สะสมความเกลียดชังอย่างมาก จากการแบล็กเมล์ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา มีคนอยากแก้แค้นมากมาย และเกรงว่าหากจัดการอย่างไม่ยุติธรรม อาจนำมาซึ่งการแก้แค้นที่ไม่อาจหยุดยั้งได้
ลังเล ลังเล เวลาค่อยๆผ่านไป
“แค่นิ้วนิ้วเดียวก็ทำไม่ได้ เป็นพวกไม่มีเหตุผลได้ยังไง？”ฉินหลั่งขมวดคิ้ว：“คุณไม่มีคุณสมบัติพอที่จะถูกขนานนามเป็นพวกไม่มีเหตุผล ผมให้เวลาคุณ10วินาที หลังจาก10วินาทีนี้ก็ไม่ต้องตัดนิ้วแล้ว”
“ไม่มีเวลาแล้ว”ฉินหลั่งพูดพลางยกมือขึ้นทั้งสองข้าง มองฝ่ายตรงข้าม
ต่งเต๋อเผยตกใจมาก ไม่ต้องตัดนิ้วแล้ว？10นาทีให้หลัง？หมายความว่าไง？ดูจากท่าทางของฉินหลั่ง มันไม่เหมือนจะยกโทษให้เลย แต่เหมือนจะมีการฆ่าเกิดขึ้นแน่นอน
“ลูกพี่ ผมถือว่าเป็นคนมีชื่อเสียงในเย็นจีน ผม ไม่อยากกลายเป็นคนพิการ……”ต่งเต๋อเผยพูดน่าสงสาร ทว่าสายตาจ้องนาฬิกาที่อยู่บนข้อมือ ใกล้ครบ10วินาทีแล้ว
ต่งเต๋อเผยรีบหยิบมีดตัดกระดาษ แล้วตัดนิ้วตัวเองอย่างรวดเร็วปานสายฟ้า
หลู่เหม่ยเฉินปิดตาเล็กน้อยไม่กล้ามอง ทว่าเสียงดังฉับนั่นทำให้เธอตกใจตามไปด้วย
ต่งเต๋อเผยเหงื่อไหลไคลย้อย อาจเพราะตัดนิ้วเร็วไปหน่อยเขาเลยไม่ร้องออกมา นิ้วทั้งสิบเชื่อมต่อกับหัวใจ ต่งเต๋อเผยเต็มไปด้วยเหงื่อเพราะความเจ็บปวดแล่นเข้ามา หน้าตาบิดเบี้ยวไม่เป็นรูปเป็นร่าง
ทว่าในที่สุดต่งเต๋อเผยก็อดทนไว้ได้ เหงื่อก็ยังไหลทั่วตัวอยู่ดี แต่กดฟันไม่ร้องออกมา แสดงให้เห็นถึงจิตวิญญาณของพวกไม่มีเหตุผล
บางทีเลือดที่อยู่บนพื้นอาจกระตุ้นความอาจหาญของต่งเต๋อเผย ต่งเต๋อเผยไม่พันปิดไว้ แต่หยิบนิ้วที่ขาดนั่นขึ้น พลางโยนมีดลงบนโต๊ะ：“โอเคยัง？”
เสียงปรบมือ ฉินหลั่งปรบมือให้ แต่สีหน้ายังคงเย็นชาเหมือนเดิม：“ดี ยังถือว่าคุณรู้อะไรควรไม่ควร งั้นผมจะปล่อยคุณไป ตอนแรกคุณต้องตายสถานเดียวเท่านั้น แต่ผมคิดวิธีที่จะไว้ชีวิตคุณได้”
ต่งเต๋อเผยโล่งใจ ตราบใดที่มีชีวิตรอดอนาคตก็ยังมีความหวัง เหมือนจะมีช่องทางแล้ว
“ขนอิฐเหรอ？”ต่งเต๋อเผยทนเจ็บถามขึ้น สีหน้าซีดเผือด แต่ยังยิ้มประจบที่ดูไม่ได้ออกมา
ขนอิฐ เมื่อครู่ฉินหลั่งต้องการให้เขาหมดหนทาง แล้วไปขนอิฐไม่ใช่เหรอ？ถ้าไปขนอิฐเขาต้องเหนื่อยตายแน่ๆ เพราะตั้งแต่เล็กจนโต เขาไม่เคยทำงานที่ต้องใช้กำลังร่างกายเลย เชื่อว่าสุดท้ายต้องป่วยจากการโหมทำงานหนักแน่ ตายในไซต์งานอย่างเป็นเกียรติ……
แต่เหมือนจะไม่มีทางอื่นแล้ว คำพูดของฉินหลั่งเขาไม่กล้าขัด ภูมิหลังยิ่งใหญ่เกินไปไม่อาจยั่วโมโหได้
“ไม่ต้อง มือแบบนั้นของคุณให้มาขนอิฐค่อนข้างเปลืองแรง”ฉินหลั่งสะบัดมือออกมา：
“ไสหัวไป！”
ต่งเต๋อเผยโล่งอก รีบออกไปด้านนอกทันที ร้อนรนเหมือนสุนัขไร้บ้าน แทบอยากให้พอแม่มอบขามาให้มากกว่านี้
“กลับมา！”ฉินหลั่งพูดเสียงดัง
ต่งเต๋อเผยตกใจหยุดทันที แต่ไม่ทันระวังชนกับของประตู ปึง！หน้าผากปูดแดงขึ้นมา จากนั้นก็เป็นรอยเหมือนซองอั่งเปา ดูไปดูมาเหมือนตือโป๊ยก่ายในไซอิ๋ว ที่โดนแมงป่องต่อยอย่างไรอย่างนั้น
“ลูกพี่ฉิน คุณคงไม่กลับคำหรอกใช่ไหม？”ต่งเต๋อเผยหวาดผวา
“ทำให้พวกข้างนอกนั่นกลับไป สิ่งควรจัดการก็จัดการให้เรียบร้อย คุณจะไปทั้งแบบนี้งั้นเหรอ？”ฉินหลั่งพูดเสียงดัง
“ใช่ๆๆ ผมเข้าใจแล้ว ผมจะจัดการให้เรียบร้อย จะเช็ดให้เรียบ”ต่งเต๋อเผยรีบตอบ ก้มหัวโค้งคำนับพลางพูด
จากนั้นต่งเต๋อเผยก็ออกไปอย่างจนตรอก ทว่า3นาทีต่อมาหยูฉิงก็เข้ามา ทำความสะอาดห้องทำงานประธานใหม่ จนห้องสะอาดหมดจด
จากนั้นหยูฉิงปิดประตูออกไปด้วยสีหน้าชื่นใจ โดยไม่พูดอะไรสักคำ
และในเวลาแค่15นาที ผู้คนเสียงดังเอะอะที่สำนักงานใหญ่บริษัทอุตสาหกรรมไวน์เหม่ยเฉิน ก็แยกย้ายออกไปอย่างกับนกแตกรัง แม้แต่เสาธงและป้ายคำขวัญที่ถูกเหยียบย่ำบนพื้นก่อนหน้านี้ ก็โดนเก็บกวาดซะเกลี้ยง
หลู่เหม่ยเฉินเข้าใจขึ้นมาทันที เบื้องหลังที่ลอบทำอย่างลับๆ Baipin Mediaมีอำนาจในการจัดระบบมาก ไม่รู้ว่าต่งเต๋อเผยที่ชั่วช้าจะจัดการกับพนักงานที่บาดเจ็บยังไง แล้วก็พนักงานหญิงที่ถูกเหยียดหยามพวกนั้นด้วย
คิดเช่นนั้นหลู่เหม่ยเฉินก็รู้สึกว่าต่งเต๋อเผยไม่ได้เสียเปรียบแม้แต่น้อย เขาไม่ได้รับกรรม สวรรค์ก็ทนไม่ได้
จากที่ได้เผชิญอุปสรรคมาในช่วงนี้ หลู่เหม่ยเฉินจึงได้รู้จักฉินหลั่งมากขึ้น ตอนนี้เธอไม่รู้จะชมฉินหลั่งยังไงแล้ว ไม่รู้ทำไม หลู่เหม่ยเฉินรู้สึกชื่นชมฉินหลั่งมากๆ เพียงแค่ได้อยู่กับฉินหลั่ง เธอก็จะรู้สึกปลอดภัยมากกว่าพ่อของเธอซะอีก
ความรู้สึกเล็กๆนี้ค่อยๆก่อตัวขึ้น แน่นอนว่าเธอไม่ให้ฉินหลั่งรู้หรอกว่าเธอมีความรู้สึกแบบนี้
“คุณยิ่งใหญ่มากจริงๆ”หลู่เหม่ยเฉินถือชาพลางนั่งลงบนโซฟา ในที่สุดการโต้แย้งที่ยืดเยื้อนี้ก็จบลงซักที เธอโล่งใจมาก
“ฮ่าๆ ไม่ต้องชมผมหรอก วันนี้คุณเชิญผมมาได้ ที่จริงก็ไม่ใช่เพราะเงิน125ล้านนั่นของคุณ และไม่ใช่เพื่อแก้ไขปัญหาเมื่อครู่นั่น”ฉินหลั่งเย็นชา
หลู่เหม่ยเฉินชินแล้ว ฉินหลั่งเป็นแบบนี้แหละ ไม่ปล่อยให้เธอจินตนาการไปไกล เธอจึงทำได้แค่ถาม：“งั้นอะไรล่ะ？”
“ผมไม่เอาเงิน125ล้านของคุณเปล่าๆหรอก ผมมาเจรจาธุรกิจ เลยจัดการพวกแมลงสาบชั่วพวกนั้นออกไปก่อน เพื่อไม่ให้มีเสียงดังโวยวาย”ฉินหลั่งพูดพลางหยิบขวดผงขาวหยุนเซียนออกมา
“บังคับโดยชีวิต คุยแค่เรื่องความร่วมมือเท่านั้น”ฉินหลั่งวางผงขาวหยุนเซียนลงบนโต๊ะ “ผมต้องการยืมใช้บริษัท กำลังคน แหล่งทรัพยากร และโรงงานของคุณ สิ่งเหล่านี่มันมีอยู่แล้ว และคุณมีประสบการณ์ในการผลิตตัวยา นี่เป็นข้อได้เปรียบของคุณ”
“ที่สำคัญคุณยังสาว บริษัทคุณก็ไม่ใหญ่มาก นี่เป็นเหตุผลที่ผมเลือกบริษัทอุตสาหกรรมไวน์เหม่ยเฉิน”ฉินหลั่งพูดอย่างเรียบๆ