รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 776 หยางจ้างกั๋วตกใจแทบบ้า

บทที่ 776 หยางจ้างกั๋วตกใจแทบบ้า
แต่เขากลัวที่จะทำร้ายคนถึงตาย จึงยิงเข้าไปที่ท่อนขาของฉินหลั่ง แต่สิ่งที่ทำให้ทุกคนต้องตะลึงพรึงเพริดก็คือ กระสุนลูกนั้นอยู่ห่างจากฉินหลั่งเพียงไม่กี่เมตร ก็ไปชนกระทบเข้ากับลำแสงที่แผ่ คลุมสีเขียวชั้นหนึ่ง ทำให้ลูกกระสุนลอยเคว้งคว้างอยู่ในอากาศ ไม่ได้ทำอันตรายใด ๆ ต่อฉินหลั่งเลยแม้แต่น้อย
“พระเจ้า! ”
นักฆ่าภูตผีตกใจและรีบทิ้งปืนลงทันที จ้องมองไปด้วยความตะลึง
“ฟู่”
ลูกไฟสีทองก้อนหนึ่งพุ่งออกมาจากร่างกายของฉินหลั่ง และลุกลามไปทั่วชุดอำพรางภายนอกที่ฉินหลั่งสวมใส่ เปลวไฟเผาไหม้อย่างรวดเร็วจนกลายเป็นผงเถ้า ด้านในปรากฏชุดสีดำขึ้น เส้นผมที่ดกดำราวกับน้ำหมึก สยายปลิวพลิ้วไหวอยู่ท่ามกลางสายลม
ฉินหลั่งอยู่ในชุดสีดำมีผมดกดำและมีลูกตาดำ อยู่ภายในวงล้อมปกคลุมของเปลวไฟสีทอง ราวกับเป็นเทพแห่งดวงอาทิตย์ อพอลโล
ทุกก้าวเดินของเขา ภายใต้เท้าจะมีรอยเปลวไฟที่เผาไหม้ปรากฏออกมา ตลอดเส้นทางที่เดินมา มีร่องรอยของเปลวไฟหลงเหลืออยู่เป็นแนวยาว ลากยาวเข้าไปใกล้กับนักฆ่าภูตผีเหล่านั้น
เบื้องหน้าของนักฆ่าภูตผีนับหมื่นคน และทุกคนต่างกำลังจับจ้อง นั่นคือฉินหลั่งที่ร่างกายปกคลุมล้อมรอบไปด้วยเปลวไฟ เขาก้าวเดินไปพร้อมกับเปลวไฟ ทีละก้าวทีละก้าว ราวกับเทพลงมาจุติยังโลกมนุษย์
“พระเจ้า……นี่มันคือตัวประหลาดอะไรกัน! ”
พวกตัวประหลาดถอนหายใจเมื่อพบเจอกับตัวประหลาด นี่มันคือเรื่องที่น่าแปลกใจเป็นอย่างมาก!
“เขาคือศัตรู รีบยิงปืนเข้าใส่ ฆ่าเขาให้ตาย อย่าให้เขาเข้ามาใกล้กับค่ายกองกำลังของพวกเราเด็ดขาด! ”
เป็นคำเตือนของนักฆ่าภูตผีระดับสูงคนหนึ่ง นักฆ่าภูตผีคนอื่นต่างก็มีปฏิกิริยาตอบสนองอย่างรวดเร็ว
ทั้งกองทัพทหารนักฆ่าภูตผี เหมือนกับถูกปลุกตื่นขึ้นมาจากความหลับใหล ขยับปากกระบอกปืนกลเข้าที่ เคลื่อนย้ายกระบอกปืนใหญ่ของรถถัง ติดตั้งปืนครกแต่ละแบบ และเครื่องยิงจรวดขึ้นอย่างรวดเร็ว
“ตูมตูมตูม! ”
เริ่มต้นที่กลุ่มนักฆ่าภูตผีที่อยู่ใกล้กับฉินหลั่ง ที่ถือปืนไรเฟิลและปืนกลได้เริ่มยิงเข้าใส่แล้ว ในเวลานี้ฉินหลั่งอยู่ห่างจากขบวนกองทัพ ประมาณสามกิโลเมตร ปืนไรเฟิลส่วนใหญ่แม้จะสามารถยิงมาถึงในระยะนี้ แต่ก็ยิงไม่ตรงตามเป้าหมายที่เล็งไว้แล้ว แต่ทว่าคนนับพันยิงปืนพร้อมกัน ฝนกระสุนราวกับมีดเคียวที่ตะลุยฟันเข้ามา ต่อให้เป็นเพียงยุงก็ไม่สามารถหลบหลีกไปได้
แต่ที่เกินความคาดหมายของทุกคนก็คือ
กระสุนจำนวนมากที่ยิงเข้าไปที่ร่างกายของฉินหลั่ง คาดไม่ถึงว่าในช่วงระยะห่างเพียงไม่กี่เมตร กระสุนเหล่านั้นได้ถูกเปลวไฟรอบกายของฉินหลั่งเผาไหม้ย่อยยับ ไม่ถูกปะทะเข้าที่ตัวฉินหลั่งแม้แต่น้อย ฉินหลั่งยังคงเดินหน้าเข้ามาทีละก้าวทีละก้าว มองผิวเผินนึกว่าเดินอย่างเชื่องช้าแต่ที่จริงนั้นเดินพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว
“เป็นไปได้อย่างไรกัน? ”
นักฆ่าภูตผีต่างตะลึงจนถึงกับอ้าปากค้าง
มีเพียงนาตาชา ที่สองมือกำหมัดแน่น และมองไปที่ฉินหลั่งด้วยความตื่นเต้น
……
3 กิโลเมตร
2.9 กิโลเมตร
2.8 กิโลเมตร……
ฉินหลั่งเขยิบเข้ามาใกล้พวกเขามากขึ้นทุกที
“ยิงปืนใหญ่! ใช้ปืนยิงไม่ตาย ไม่คิดที่จะใช้ปืนใหญ่กันเหรอ? เป้าหมายใหญ่ขนาดนี้ รถถังล่ะ? เครื่องยิงจรวดล่ะ? ปืนครกล่ะ? มือปืนซุ่มยิงล่ะ? ”
หยางจ้างกั๋วตะโกนพูดใส่วิทยุสื่อสารอย่างบ้าคลั่ง
เขายืนสั่งการอยู่ที่ป้อมสั่งการ มองเห็นฉินหลั่งที่เดินฝ่าดงปืนฝนกระสุนเข้ามาทีละก้าวทีละก้าว ม่านตาหดตัวลง โดยเฉพาะเมื่อเห็นรูปร่างหน้าตาของฉินหลั่ง ยิ่งทำให้เขาตกตะลึงขึ้นไปอีก
เขาไม่ใช่ว่าตายไปเพราะถูกระเบิดปรมาณูแล้วอย่างงั้นเหรอ?
หยางจ้างกั๋วเกิดความสงสัย
และในเวลานี้ อาวุธหนักเริ่มได้ต้นใช้งานแล้ว รถถังกว่าร้อยคัน โดยมีฉินหลั่งเป็นเป้าหมายจุดศูนย์กลาง ขยับหมุนป้อมปืน เล็งเป้าหมายแม่นยำ ส่วนเครื่องยิงจรวดที่อยู่ด้านหลังของขบวนกองทัพ ก็ได้เริ่มยิงเข้าใส่ก่อนแล้ว
“เฟี้ยวเฟี้ยวเฟี้ยว! ”
ปืนจรวดนับสิบลำที่ร่วงตกลงมา ครอบคลุมไปทั่วพื้นที่ประมาณเกือบร้อยเมตรที่ฉินหลั่งยืนอยู่ ตูมตูมตูม ลูกไฟจำนวนนับไม่ถ้วนระเบิดขึ้นจากพื้นดิน ทำให้เกิดเป็นดินโคลนสิบกว่าตัน ทั่วทั้งบริเวณปกคลุมไปด้วยหมอกควัน เปลวเพลิงที่เผาไหม้ สะเก็ดระเบิดกระจายไปทั่วทุกทิศ การถูกบอมบ์โดยปืนจรวดในครั้งนี้ ต่อให้เป็นทหารหนึ่งกองทัพ ก็ต้องบาดเจ็บล้มตายอย่างน่าอนาจ
ยังไม่ทันได้ยินเสียงของการแสดงความยินดีโห่ร้องของนักฆ่าภูตผี ในหมอกควันดำ มีเงาร่างสีทองเดินออกมาอย่างเด็ดเดี่ยว
ฉินหลั่งยังคงอยู่ภายในวงล้อมปกคลุมของเปลวไฟสีทอง เพลิงไหม้ หมอกควัน สะเก็ดระเบิดนับไม่ถ้วนที่โหมกระหน่ำเข้าใส่ เหมือนว่าจะทำอันตรายอะไรกับเขาไม่ได้เลยแม้แต่น้อย
“แม้แต่ปืนจรวดก็ยังฆ่าเขาไม่ตายอย่างงั้นเหรอ? ”
เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้แล้ว คนจำนวนมากที่คาบบุหรี่อยู่ที่ปาก เสียงดังแปะแปะบุหรี่ก็ร่วงตกหล่นลงสู่พื้น
เวลานี้ รถถังจำนวนมากก็ได้เริ่มระดมยิงเข้าใส่แล้ว
“บูม”
เสียงดังทุ้มราวกับค้อนปอนด์หนักทุบตีลงไปยังพื้น ลูกระเบิดล่องลอยผ่านอากาศไปเป็นแถว เห็นเป็นรอยควันสีขาวลากเป็นแนวยาว คล้ายกับมีดเคียวของพญามัจจุราช พุ่งตรงจู่โจมไปยังฉินหลั่งด้วยความเร็วในจำนวนที่นับไม่ถ้วน ส่วนภายในกองทัพ ปืนใหญ่อัตตาจรที่ได้ติดตั้งขึ้นนั้น ก็ทยอยยิงใส่เช่นกัน โดยมีฉินหลั่งเป็นเป้าหมายจุดศูนย์กลาง ลูกปืนกระหน่ำตกลงมาทันที
“ตูมตูมตูม! ”
ราวกับฟ้าดินแยกแตกสลาย
“โป้งโป้งโป้ง!”
หลังการระดมยิงหนึ่งรอบผ่านไป นักฆ่าภูตผีรีบถอยกลับ เพื่อบรรจุกระสุนชุดใหม่ และระดมยิงอีกครั้ง พื้นที่ด้านหน้าของกองทัพที่ห่างออกไปประมาณ 2.5 กิโลเมตร เส้นกั้นตรงจุดนั้น ได้ถูกนักฆ่าภูตผีกำหนดไว้ให้เป็นเส้นแห่งความตาย โดยเส้นแห่งความตายนี้ ยาวนับหลายร้อยเมตร ซึ่งเต็มไปด้วยกระสุนปืนใหญ่
รอบที่หนึ่ง
รอบที่สอง
รอบที่สาม
ในเวลาเพียงหนึ่งนาที นักฆ่าภูตผีระดมยิงใส่ถึงสามรอบ กระสุนปืนใหญ่ที่ยิงออกไปนั้นมีน้ำหนักรวมกันหลายตัน สามารถที่จะถล่มภูเขาให้ราบเรียบได้ สำหรับรถถังและปืนใหญ่อัตตาจรจำนวนนับร้อย กระบอกปืนที่ใช้ยิงนั้นต่างร้อนไหม้ขึ้นหมดแล้ว
“คงจะตายแล้วล่ะ”
ทุกคนต่างตึงเครียดและเดินเข้าไปสำรวจยังเส้นแห่งความตายนั้น ท่ามกลางการถูกกระหน่ำยิงของปืนใหญ่อย่างดุเดือด ต่อให้เป็นรถถังที่สร้างขึ้นแบบพิเศษ คาดว่าคงจะถูกยิงระเบิดจนกลายเป็นซากเหล็กไปแล้ว คนเพียงคนเดียวจะสามารถรับมือกับการจู่โจมระดมยิงของปืนใหญ่ได้อย่างไรกัน?
นาตาชาปิดตาแนบสนิท ตัวสั่นไปทั้งร่างกาย ไม่กล้าที่จะมอง
แต่ว่าขณะนี้ เหตุการณ์ที่ทำให้ทุกคนถึงกับตะลึงก็ได้ปรากฏขึ้น ท่ามกลางสมรภูมิรบที่วุ่นวาย เงาร่างหนึ่ง ได้เดินออกมาอย่างเด็ดเดี่ยว ตัวของเขามีเปลวไฟสีทองลุกไหม้ท่วมท้น รอบกายของเขาเปล่งแสงรุ่งโรจน์โชติช่วง กระสุนปืนขนาดใหญ่แต่ละนัดต่างร่วงตกลงพื้นบริเวณข้างกายของเขา ซึ่งไม่ได้ทำอันตรายให้เขาบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย
คาดไม่ถึงว่าฉินหลั่งจะมีชีวิตรอดออกมาจากเส้นแห่งความตาย อีกทั้งยังไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย!
เขาใช้เนื้อหนังของร่างกาย รับมือกับการกระหน่ำโจมตีของปืนใหญ่จำนวนนับร้อยอย่างซึ่งหน้า!
“นี่มันอะไรกันวะ! ”
หยางจ้างกั๋วแทบจะเป็นบ้าไปแล้ว!
ฉินหลั่งเดินทีละก้าวทีละก้าวออกมาจากสมรภูมิรบนั้น
ร่างกายของเขา ประดุจดั่งเพชรเคลือบสีเขียวสดใสแวววาว แข็งแกร่งทนทานหาที่เปรียบมิได้ และสามารถรับมือต่อกรกับปืนใหญ่ได้
ทุกคนเห็นภาพที่เกิดขึ้นนี้ ต่างพากันตกตะลึง แม้ว่าทหารที่กำลังบรรจุใส่กระสุนปืน ต่างก็หยุดตะลึงอยู่ตรงนั้นเช่นกัน ส่วนคนอื่นที่มองดูอยู่ด้านข้าง ต่างพากันกรีดร้องเสียงแหลมดังสนั่น เมือนกับว่าพวกเขากำลังเป็นสักขีพยานในเรื่องที่น่าอัศจรรย์
มีเพียงนาตาชา ที่ถอนหายใจอย่างยาว จิตใจที่ตึงเครียดจนไปถึงคอหอยก็ค่อย ๆ เบาใจลง ดวงตาสวยงามทั้งสองข้างจ้องมองไปที่ฉินหลั่ง เปล่งประกายแพรวพราวอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน
“แป๊กแป๊ก”
เวลานี้ บนรถบัญชาการ วิทยุสื่อสารตกหล่นลงมาจากมือของหยางจ้างกั๋ว เขาเบิกตาโพลง บ่นพึมพำขณะที่ปากสั่นไม่หยุด:
“คือเขา ใช่เขาจริงจริง เขากลับมาแล้ว! ”
เดิมทีเขาเชื่อมั่นในตัวของนักฆ่าภูตผีผู้ใต้บังคับบัญชาเป็นอย่างมาก
แต่ว่าตอนนี้ เขารู้สึกจะไม่ค่อยมีความมั่นใจสักเท่าไหร่ กับพวกนักฆ่าภูตผีระดับสูงเหล่านี้แล้ว
“เจ้านาย! เจ้านาย! กรุณาตอบกลับด้วย พวกเราจะจัดการอย่างไรต่อไป? ”
ที่วิทยุสื่อสาร มีเสียงที่เร่งด่วนของนักฆ่าภูตผีระดับสูงดังขึ้น
หยางจ้างกั๋วตื่นจากฝันร้ายขึ้นมาทันที รีบหยิบวิทยุสื่อสารขึ้น ตะโกนพูดใส่อย่างบ้าคลั่ง: “สั่งเคลื่อนกองกำลังทั้งรถถัง ปืนต่อต้านรถถัง รถหุ้มเกราะและเฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธ จัดการถล่มเข้าไปอย่างเต็มกำลังโดยไม่สนใจผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้น เพื่อสกัดกั้นเขาให้ได้! ”
“……รับทราบ เจ้านาย! ”
ในเวลานี้ ฉินหลั่งที่ยืนอยู่หน้าค่ายกองกำลัง ก็ขยับเขยื้อนโดยพลัน
เขาไม่ได้ที่จะเดินทีละก้าวทีละก้าวเข้ามาอย่างเดิมแล้ว แต่เริ่มที่จะเพิ่มความเร็ว โดยเดินเร็วก่อน แล้ววิ่งเหยาะ จากนั้นร่างกายก็ยิ่งรวดเร็วมากขึ้น สุดท้าย แทบจะเป็นลักษณะของเงาลวงตาที่ซับซ้อนไปมา
ท่ามกลางสายตาของทุกคน เขาราวกับว่าเป็นลำแสงสีทอง ที่มีเปลวเพลิงทอดยาว และพุ่งเข้าหาค่ายกองกำลังอย่างรวดเร็ว
ฉินหลั่งเพียงคนเดียว แต่ฝ่ายตรงข้ามของเขานั้น คือรถหุ้มเกราะนับร้อยคันที่จอดเรียงรายจนกลายเป็นกำแพงเหล็กที่แข็งแกร่ง
แต่ฉินหลั่งยังพุ่งเข้ามาอย่างเด็ดเดี่ยว
เขาคนเดียว พุ่งชนเข้ากับกำแพงเหล็กอย่างจัง!