รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 797 นักบวชชราลัทธิเต๋าฆ่าคน

ขณะฉินหลั่งเตรียมกลับหลินอาน ณ หมู่บ้านที่ห่างไกลกับหลินอาน นักบวชลัทธิเต๋าชิงชุดสีฟ้าครามปรากฏตัวขึ้น เขาถามทางไปหลินอานกับคนรอบข้างอย่างไม่หยุดหย่อน！
“โยม ไม่ทราบว่าทางนี้ใช่ทางไปเมืองหลินอานไหม？”
นักบวชชราลัทธิเต๋ายิ้มๆ พลางชี้ไปทางถนนดินโคลนที่มีอยู่เส้นเดียวของหมู่บ้านเขตชานเมืองหลิ่ว ถามเด็กน้ำมูกย้อยและเลียอมยิ้มที่อยู่ในมือ
เด็กชายน่าจะอายุสัก7ขวบ มองนักบวชชราลัทธิเต๋าที่ยิ้มร่าอยู่ตรงหน้าอย่างงงๆ แล้วส่ายหน้าอย่างทำอะไรไม่ถูก จากนั้นก็พยักหน้าอีก
“ตกลงใช่ หรือไม่ใช่ล่ะ？”
พระสงฆ์ถามเหมือนพูดคนเดียวอีกครั้ง
เด็กชายพยักหน้า แล้วก็ส่ายหน้าอีก แสดงให้เห็นว่าไม่รู้
“เจ้าเด็กโง่ ทำอะไรน่ะ？
มีผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งเดินออกบ้านที่ทำด้วยก้อนอิฐ พลางเคาะชามข้าว ด่าทอเด็กชายอย่างโมโห：“เจ้าเด็กโง่ ยังไม่รีบกลับมากินข้าว ทำอะไรอยู่ตรงนั้นน่ะ？รีบกลับมากินข้าวเดี๋ยวนี้”
เด็กโง่สูดน้ำมูกที่เกือบไหลมาถึงปาก เลียอมยิ้มไปทีหนึ่ง แล้ววิ่งไปหาผู้หญิงวัยกลางคน
“เจ้าเด็กไม่รู้ความ เอาอมยิ้มมาจากไหน ไม่กินข้าว วันๆเอาแต่กินขนม ขโมยเงินฉันไปซื้อใช่ไหม？”
ผู้หญิงวัยกลางคนจ้องเด็กชายน้ำมูกย้อยตาเขม็ง พลางด่าทอ
“นักบวชชราลัทธิเต๋าให้ผม！”
เด็กชายชี้ไปที่นักบวชลัทธิเต๋า พลางหลบฝ่ามือผู้หญิงวัยกลางคนที่ง้างจะตี พลางตะโกน
ผู้หญิงวัยกลางคนมองนักบวชชราลัทธิเต๋าด้วยความระแวง แล้วมองอมยิ้มในมือเด็กโง่！
เธอด่าอย่างเดือดดาลขึ้นมาทันที：“หยุด หยุดเดี๋ยวนี้ เจ้าเด็กโง่นี่ ฉันเคยบอกแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าอย่ากินของที่คนอื่นให้มั่วซั่ว？เถ่จู้จื่อของบ้านจางเหล่าเย็นข้างๆ ก็โดนวางยาแล้วลักพาตัวไปเพราะแบบนี้เหมือนกัน แกลืมไปแล้วเหรอ？”
ขณะผู้หญิงวัยกลางคนพูดก็จับข้อมือเด็กชาย ขว้างอมยิ้มอันนั้นลงบนพื้น แล้วตีก้นเด็กชายไปสองที：“รีบกลับเดี๋ยวนี้”
เด็กชายโดนตี มองอมยิ้มที่อยู่บนพื้นด้วยความเสียดาย แล้วน้ำตาก็ไหลออกมาทันที
“นักบวชชราลัทธิเต๋าคนนี้เป็นคนให้อมยิ้มผม ไม่ใช่คนอื่น！”
เด็กชายเช็ดน้ำตาพลางพูดด้วยความรู้สึกไม่ยุติธรรม แล้ววิ่งไปหลบหลังนักบวชชราลัทธิเต๋า
ผู้หญิงวัยกลางคนมองนักบวชชราลัทธิเต๋าด้วยสายตาแปลกๆ คิดในใจว่านักบวชชราใช้มนต์ดำอะไรหรือเปล่า แค่พริบตาเดียวก็ทำเอาเด็กชายคลั่งไคล้ได้ขนาดนี้ เขาสองคนดูสนิทกันยิ่งกว่าพ่อของเด็กชายอีก มันผิดปกติแล้ว！
ในหมู่บ้านผู้หญิงวัยกลางคนชอบพูดไร้สาระ ช่วงเวลาสั้นที่เป็นผู้ปกครอง เคยได้ยินว่าพวกลักพาตัวเด็กไปขายนั้นเก่งกาจมาก แค่พูดสองสามคำก็ทำให้เด็กตามไปได้อย่างว่าง่าย
และเด็กหลายคนพวกนั้นถูกลักพาตัวไปขาย
แน่นอนว่าจุดจบของเด็กพวกมากนั้นน่าสลดมาก นั่นก็คือโดนตัดขา หรือทำให้พิการ แล้ววางบนแคร่เลื่อนพาออกไปขอเงิน โชคชะตาของเด็กเหล่านี้น่าเวทนามาก โดนคนอื่นทำร้ายทั้งวัน ทั้งทุบตีและด่าทอ แม้แต่อาหารอิ่มๆสักมื้อก็ไม่ได้กิน
ผู้หญิงวัยกลางคนคิดเช่นนั้น ก็รู้สึกว่านักบวชชราตรงหน้ายิ่งน่ากลัวขึ้นมาอีก หากลูกบ้านตนถูกตัดขา จนกลายเป็นขอทานผู้น่าสงสาร แล้วให้นักบวชชราลัทธิเต๋าเดินตามขอเงินอยู่ด้านหลัง นั่นมันหลอกคนไปได้ไม่น้อยเลย！
ผู้หญิงวัยกลางคนยิ้งคิดยิ่งร้อนใจ ด่าอย่างเดือดดาล：“แกรีบมาหาแม่เดี๋ยวนี้ รีบมาสิ！”
เธอทำให้เด็กชายตกใจกลัวมาก ไม่ยอมออกจากหลังนักบวชชราลัทธิเต๋าหรอก เด็กชายดึงชุดตัวโตของนักบวช พลางหลบไปด้านหลังตลอด
ยิ่งเขาหลบผู้หญิงวัยกลางคนก็ยิ่งร้อนใจ เธอเดินรุดเข้าไปแล้วจับตัวเด็กชาย
“เจ้าผู้หญิงมารยาคนนี้นี่ หยุดเดี๋ยวนี้！”
ผู้หญิงวัยกลางคนจะเข้าไปจับเด็กชาย แต่ก็รู้สึกเจ็บข้อมือเหมือนโดนอะไรดึง
พอก้มลงไปมอง เห็นผิวหนังอันนุ่มนวลโดนมือใหญ่สีน้ำตาลแก่บีบข้อมือเธอแน่นดั่งคีม
ผู้หญิงวัยกลางคนไม่เข้าใจ ว่าทำไมนักบวชชราลัทธิเต๋าที่หนวดและผมขาวโพลน อายุ60-70กว่าคนนี้ ผิวหนังถึงได้อ่อนนุ่มขนาดนี้ไม่มีกระของคนแก่เลยสักนิด
และน้ำเสียงของนักบวชชราลัทธิเต๋าก็ไม่ได้ฟังดูแก่ขนาดนั้น อีกทั้งยังดูมีเรี่ยวแรงเต็มเปี่ยม เหมือนชายวัยกลางคนอายุ40-50ปีอย่างไรอย่างนั้น
นี่ต้องเป็นนักบวชปลอมแน่ๆ ไม่งั้นไม่เป็นเช่นนี้หรอก
และฟังที่เขาพูด หญิงมารยา แกเรียกใครว่าหญิงมารยาห้ะ？
คิดเช่นนั้น ผู้หญิงวัยกลางคนก็เดือดจัด ตะโกนใส่นักบวช：“ปล่อยมือ ปล่อยเดี๋ยวนี้ ถ้ายังไม่ปล่อยฉันจะเรียกให้คนช่วย！”
ผู้หญิงวัยกลางคนไม่รอให้นักบวชชราลัทธิเต๋าปล่อยมือ เธอก็ร้องตะโกนออกมา：“ฟังทางนี้จ้า นักบวชชราลัทธิเต๋าหน้าไม่อาย ลวนลามผู้หญิง！”
“เจ้าค่าเอ้ย นักบวชชราลัทธิเต๋าลวนลามคนอื่น หน้าไม่อายจริงๆ！”
นักบวชชุดสีฟ้าครามเดือดขึ้นมาทันที เขาชอบใช้หมัดแทนคำพูด ไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงอย่างเช่นนี้มาก่อน
อีกทั้งสมัยรุ่นเขา ชายเป็นใหญ่ผู้หญิงถูกดูถูก ไม่เคยเจอผู้หญิงหยาบคายเช่นนี้ เขาก็พูดอย่างโกรธๆ：“คุณพูดไร้สาระอะไร ถ้ายังพูดมั่วซั่วอีกผมจะฆ่าคุณซะ！”
ผู้หญิงวัยกลางคนเป็นผู้หญิงปากร้ายที่มีชื่อเสียงในหมู่บ้าน ยอมให้ตัวเองได้รับความไม่เป็นธรรมซะที่ไหนกัน เมื่อได้ยินนักบวชชราลัทธิเต๋าตำหนิ ก็กอดแขนนักบวชชราลัทธิเต๋าทันที พลางร้องตะโกนอย่างเจ็บปวด：“นักบวชชราลัทธิเต๋าลวนลามผู้หญิง เจ้าค่าเอ้ย นักบวชชราลัทธิเต๋าหน้าไม่อาย！”
เสียงตะโกนดังลั่น ชาวบ้านในหมู่บ้านเล็กๆแห่งนี้ไม่ได้อยู่ไกลกันมาก ทุกคนได้ยินเสียงตะโกนก็พากันออกมาดู
ผู้คนในหมู่บ้านเล็กๆบนภูเขาแห่งนี้ล้วนกำยำ ชายชาตรีพากันออกมาดู เห็นนักบวชชราลัทธิเต๋าจับข้อมือผู้หญิงวัยกลางคนอยู่ ผู้หญิงวัยกลางคนก็ตะโกนลั่นไปทั่ว ชายชาตรีกลุ่มนี้เดือดขึ้นมาทันที หยิบไม้กันคนละอันแล้วกรูเข้าหานักบวชชราลัทธิเต๋า
“เป็นคนออกบวชแต่ลวนลามผู้หญิง อายบ้างไหมห้ะ？”
ชายชาตรีคนหนึ่งยกไม้ในมือ แล้วตีไปที่ศีรษะนักบวชชราลัทธิเต๋า
‘เพี๊ยะ……’
ไม้ฟาดไปที่ศีรษะนักบวชชราลัทธิเต๋า เสียงดังฟังชัด
ชายชาตรีเห็นไม้ในมือหักสองท่อนก็ตกตะลึงไปทันที！
ทุกคนตกตะลึง บางคนที่หยุดไม่ได้ก็ฟาดอาวุธต่างๆไปที่ท้ายทอย แขน และขาของนักบวชชราลัทธิเต๋า
‘เพี๊ยะๆๆ……’
ท่ามกลางเสียงดังระงม เก้าอี้ไผ่ตัวเล็กๆที่ฟาดไปที่ท้ายทอยแตกเป็นเสี่ยงๆ ส่วนท่อนเหล็กที่ตีไปตรงแขนของนักบวชชราลัทธิเต๋าก็โค้งงอไม่เป็นรูป
ที่โหดเหี้ยมที่สุดคือคราดฟันตะปู ฟันคราดหักไปเป็นแถว
“แม่ง！ตาแก่นี่มีวิชาหัวเหล็ก！”
“แกจะไปเข้าใจอะไร นี่คือวิชาระฆังทองคุ้มกาย วิชาภูษาเหล็ก！”
“วิชาชายบริสุทธิ์？”
ชายชาตรีกลุ่มนั้นถกเถียงกัน ไม่เชื่อเรื่องที่เกิดขึ้นตรงหน้า
แต่ความจริงทำให้พวกเขาต้องเชื่อ
พวกเขาตกใจมาก ทุกคนที่พุ่งไปหานักบวชชราลัทธิเต๋าล้วนไปอยู่บนพื้น ส่งเสียงร้องยาวออกมา！
เด็กชายที่หลบอยู่ด้านหลังมองนักบวชชราลัทธิเต๋าด้วยสายตาที่ศรัทธา
นักบวชคนนี้คือนักพรตอีซินที่มีชื่อเสียงในตอนนั้น
ตอนนี้นักพรตอีซินมองไปที่ผู้หญิงวัยกลางคน：“เมื่อครู่คุณด่าและดูถูกผม แถมยังพาคนมาทำร้ายผมเยอะขนาดนี้ ต้องตาย！”
นักบวชชราลัทธิเต๋าพูดพลางยื่นมือแตะระหว่างคิ้วผู้หญิงวัยกลางคน！
ปรากฏรูเลือดสีแดงขนาดใหญ่ แล้วผู้หญิงวัยกลางคนก็ตายคาที่