รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 823 เลื่อนครึ่งขั้น

“ผู้อาวุโสไม่ช่วยผมต่อกรกับเขาหรอครับ?” โอลินถามอย่างระวัง เพราะก่อนหน้านี้ใช้คำผิด ส่งผลให้ตอนนี้เขาไม่กล้าพูดแล้ว
“ตลก! ฉันเป็นใคร ก่อนหน้านี้ได้ออกโรงต่อสู้กับเขาไปแล้วหนึ่งครั้งก็งามหน้ามากพอแล้ว ในเมื่อเขาไม่ตาย แล้วฉันจะออกโรงอีกเป็นครั้งที่สองได้ไงกัน?” ท่านนักพรตเต้าฝ่าจ้องไปที่โอลิน กล่าวอย่างไม่พอใจ
“มีบางสิ่งแกต้องรับผิดชอบเอง ไม่ใช่คิดแต่จะให้คนอื่นช่วย ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้ฉันมีเรื่องต้องทำ ไม่มีเวลาช่วยแกจัดการเขาหรอกนะ แกคิดหาวิธีเองก็แล้วกัน ฉันไปล่ะ”
พูดยังไม่ทันจบ ร่างกายของท่านนักพรตเต้าฝ่าก็หายไป มีเพียงเสียงของเขาที่ยังดังอยู่……
ในขณะเดียวกันนี้เอง ผู้คนที่อยู่ขนปากเหวเห็นในเลวมีลูกแสงสีทองสาดส่องออกมา ในลูกบอลประกายมีคนกำลังนั่งอยู่
คนที่อยู่บนปากเหวเห็นคนที่นั่งอยู่ในลูกบอลประกาย พบว่าเป็นฉินหลั่งที่ตกลงไปในเหวนั้น!
จ๊อคส่งเสียงตกใจ ทำไมคนนี้มันเก่งกาจได้ขนาดนี้ หล่นลงไปจากปากเหวแล้วไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ แต่ทว่าเทียบกับเมื่อก่อนกลับดูแข็งแกร่งขึ้นอย่างมาก ฉินหลั่งที่นั่งอยู่ในลูกบอลสีทองก็มองเห็นทุกคน แต่เขาไม่เห็นความตะลึงจากสายตาของทุกคน แต่มีความคิดไม่ถึงและไม่เชื่อปรากฏให้เห็น แต่เขารู้ว่านั่นเป็นความประหลาดใจกับเรื่องที่เขาตกลงไปแล้วไม่เป็นไร
เขาอยากรู้ว่าถ้าทุกคนเห็นปลาคุนนกเผิงที่เขานั่งมาแล้วจะมีปฏิกิริยาอย่างไร แต่เขากลับไม่เห็น
เขามองลงไปด้านล่างอย่างแปลกใจ กลับพบว่าตัวเองนั่งบนลูกบอลสีทอง แต่สัตว์ในตำนานปลาคุนนกเผิงที่อยู่ด้านล่างของเขาหลับไม่มีแม้แต่ร่องรอย
เกิดอะไรขึ้น? หรือทั้งหมดนั่นเป็นเพียงภาพลวงตา? หรือฉันเป็นอะไร? ฉินหลั่งพูดในใจ
แต่เขานึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ไม่เหมือนอยู่ในจินตนาการเลยแต่อย่างใด ถ้าบอกว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นก่อนหน้านั้นสามารถลวงตาขึ้นมาได้ แล้วทำไมตอนนี้เขาอยู่ในบอลประกายได้ล่ะ ทำไมบาดแผลได้สมานแล้ว ทำไมพลังเพิ่มขึ้น!
ใช่ พลังของเขาเพิ่มขึ้นอีกขั้น พูดได้ว่าตอนนี้เป็นขั้นสูงของระดับเจ็ดดาวแดนนักพรตจินตาน พูดได้ว่าเป็นสมดุลย์!
ทั้งหมดนี้พูดได้ว่า เมื่อกี๊ที่เจอมาไม่ใช่ความฝัน แต่เป็นสิ่งที่มีอยู่จริง แล้วสัตว์ในตำนานนั้น น่าจะกลับไปแล้ว จากการเดาของเขาก่อนหน้านี้
ฉินหลั่งมองไปที่ผู้คน แน่นอนว่าต้องเห็นโอลินที่อยู่นอกจากฝูงชน เขาก็ได้เห็นบาดแผลที่อยู่บนตัวของโอลินได้สมานเข้าแล้วเช่นกัน แม้เขาจะประหลาดใจ แต่ก็รู้ว่าต้องเกี่ยวข้องกับท่านนักพรตเต้าฝ่า
มีความเกี่ยวข้องกับยอดฝีมือฝีมือระดับนี้ได้ ไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน
ฉินหลั่งเลื่อนบอลประกายทองมายังปากเหว จากนั้นก็ต่อยเบาๆ เห็นรอยแตกบนบอลสีทองอย่างชัดเจน
จากนั้นก็มีเสียงแตกดังขึ้น บอลสีทองแตกออก แต่กลับไม่ทำร้ายใคร แล้วกลายเป็นพลังที่โปร่งใส สลายไปบนอากาศในที่สุด
ฉินหลั่งไม่มีทางพลาดโอกาสดีๆแบบนี้ไปแน่นอน เริ่มไหลเวียนพลังที่เขาฝึกฝกมาทั้งหมด ฉวยโอกาสนี้ดูดพลังบางอย่าง เพื่อให้ตัวเองได้เป็นสมดุลย์เร็วขึ้น
พลังบนโลกในตอนนี้ขาดแคลน ถ้าจะฉวยโอกาสตอนนี้ดูดพลังไปบ้างก็ไม่เป็นไร
แม้ตอนนี้ฉินหลั่งจะเป็นแดนสมดุลย์แล้ว ถ้าจะเลื่อนแดนให้สูงขึ้นจะใช้แค่พลังไม่ได้ แต่ต้องมีโชค มีแรงบันดาลใจ
แต่การจะเสียพลังไปเปล่าๆแบบนี้ ไม่ใช่นิสัยของฉินหลั่ง
ผู้คนรอบๆเห็นพลังรอบๆตัวฉินหลั่งก็เริ่มตาแดงก่ำขึ้นมา อยากเข้าไปแย่ง แต่กลับหวาดระแวงกับฝีมือของฉินหลั่ง ในสถานการณ์ที่ทุกคนกำลังสับสนนั้น พวกเขาทำได้เพียงมองดูพลังจำนวนมากหายไป และจำนวนน้อยที่เข้าไปในร่างของฉินหลั่ง
หยุดการไหลเวียนวิชาบู๊ฟ้าดินอย่างช้าๆ ฉินหลั่งลืมตาขึ้นมา ทันใดนั้นก็มีแสงสาดส่องออกไปจากตาของฉินหลั่ง ฉินหลั่งทำความเข้าใจกับร่างกายตัวเองอย่างละเอียด ถ้าตอนนี้เขาเข้าใจถึงแก่นแท้ของโลก เข้าจะต้องเลื่อนขั้นเป็นแดนสมดุลย์แน่นอน
นี่เป็นแดนในฝันที่เขาต้องการจะเป็นให้ได้!
ฉินหลั่งมองไปยังผู้คนรอบๆ ผู้ที่ถูกสายตาของเขามองไปรู้สึกเหมือนโดนเข็มทิ่มแทง อดที่จะหลับตาลงไม่ได้ เมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้งก็รู้สึกว่าความรู้สึกนั้นได้หายไปแล้ว
ตอนที่เห็นโอลิน สายตาของฉินหลั่งดูเยือกเย็น ถ้าไม่ใช่เพราะคนนี้ ตนไม่มีทางหล่นลงไปในเหวแน่นอน แม้ตอนที่เขาอยู่ก้นเหวนั้นมีอะไรดีๆเกิดขึ้นกับเขา เข้าใจในบางสิ่ง แต่นี่ไม่ได้เป็นเหตุผลที่จะทำให้เขาปล่อยโอลินไว้
ถ้าตอนนั้นโชคเขาไม่ดี ไม่ได้เจอเข้ากับเทาเที่ยยักษ์ แต่เป็นปลาคุนนกเผิงสัตว์ปีก ตอนนี้เขาคงไม่มีโอกาสยืนอยู่ตรงนี้แล้วล่ะ
โอลินถูกฉินหลั่งมองอย่างไม่ละสายตา จู่ๆก็รู้สึกขึ้นมาว่าสิ่งที่ตัวเองกำลังเผชิญหน้าอยู่นั้นไม่ใช่คน แต่เป็นความตาย ความตายนี้กำลังเล่นงานมาที่เขา
นี่ทำให้เขาโมโหท่านนักพรตเต้าฝ่าเป็นอย่างมาก ถ้าไม่ใช่เพราะท่านนักพรตเต้าฝ่าออกโรง งั้นตอนนี้ฉินหลั่งก็ยังคงบาดเจ็บหนักอยู่อย่างแน่นอน แต่ไม่ใช่เหมือนตอนนี้ ที่ถูกเขามองอย่างเยือกเย็น
“โอลิน ฉันยังไม่ตาย แกรู้สึกสบายใจใช่มั้ย?” ฉินหลั่งกำลังมองโอลิน แล้วยิ้มอย่างเยาะเย้ย กล่าวอย่างช้าๆ
“เปล่า……เปล่านะ ฉันอยากให้แกตายได้ไงกัน?” โอลินเหงื่อตก กล่าวอย่างตัวสั่น
แม้ในใจของเขาผิดหวังที่ฉินหลั่งไม่ตายย่างมาก เกลียดแค้นที่สุด แต่ต่อหน้าไม่ว่าจะยังไงก็แสดงความรู้สึกนี้ออกมาไม่ได้ ไม่งั้นตัวเองจะต้องตายแน่นอน
“เหอะเหอะ ทำไมฉันมองนัยน์ตาแก ไม่ได้หมายความว่าอย่างนี้ล่ะ?” ฉินหลั่งสายตาเยือกเย็น ยิ่งบีบใจคนเข้าไปอีก!
“เปล่า……เปล่าเลย แกคิดมากไป จริงๆนะ” โอลินพูดโกหก
ไม่รู้ว่าทำไม ฉินหลั่งเห็นโอลินในตอนนี้ กลับไม่ได้อยากฆ่าสักเท่าไหร่
ดูๆแล้วโอลินถูกเขาต่อยจนขี้ขลาดไปแล้ว แล้วตอนนี้ในใจของเขาได้ถูกปลูกมารในใจ ถ้าไม่สามารถเอาชนะฉินหลั่งได้ อย่างนั้นมารในใจจะอยู่กับโอลินไปตลอดกาล ทำให้เราไม่สามารถเลื่อนขั้นใดๆได้อีก
“เหอะเหอะ ไอ้ขี้ขลาดตาขาว ก่อนหน้านี้ไม่ใช่ว่ายโสโอหังนักหรอ ตอนนี้ทำไมแม้แต่ความกล้าที่จะพูดกับฉันก้ไม่มีแล้วล่ะ”
“แกมันไอ้สวะ ผ่านมาหลายปีกลับกลายเป็นหมาไปได้”
ฉินหลั่งกล่าวอย่างไม่พอใจ ตอนนี้เขาได้เข้าไปในใจของโอลินแล้ว ปลูกมารในใจไว้ ตอนนี้สิ่งที่เข้าต้องทำคือปลูกมารในใจเพิ่มให้หนักขึ้น ให้โอลินรู้สึกว่าตัวเองเป็นไอ้สวะ
ความจริงฉินหลั่งไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ เขาสามารถฆ่าฉินหลั่งเลยได้ ทุกอย่างก็จบแล้ว จบทุกอย่าง
แต่ตอนนี้เขากลับไม่ทำแบบนั้น แต่คิดที่จะปลูกฝังมารในใจให้โอลินมากขึ้น