บทที่ 140 ฮัม ก็ถูกดีนะ
“พี่ฮ่าว… เด็กนี่ดุร้ายเหลือเกิน”
“ฮือฮือฮือ…”
“น้องอยากได้ผลไม้เครื่องนั้นค่า…”
เจียงฮ่าวรู้สึกขนลุกไปทั่วทั้งร่างในทันทีที่ได้ยิน เขาได้มองด้วยสายตาแปลกๆไปยังคนน่าไม่อายทั้งสองที่กําลังกอดกันอยู่ในตอนนี้
ในตอนแรกนั้นเขาคิดว่าลุงวัยกลางคนผู้นี้เป็นพ่อของสาวสมองน้อยคนนี้ด้วยซ้ำ
ใครจะไปคิดว่าสองคนนี่มีความสัมพันธ์กันแบบนั้น
ในตอนนี้ แม้แต่พนักงานขายคนที่แนะนําสินค้าให้เจียงฮ่าวอยู่นั้นก็ยังมองไปยังคู่รักต่างวัยนี้ด้วยสายตาลาวกับมองตัวประหลาด
และเป็นตอนนี้ที่ชายวัยกลางคนหุ่นถังเบียร์ที่ถูกเรียกว่าพี่ฮาวโดยหญิงสมองน้อยก็ได้โอบเธอพร้อมตบหลังเบาๆพร้อมกับกล่าวปลอบโยน
“ไม่เป็นไรนะคะ ไม่เป็นไรนะคนดี น้องก็น่าจะรู้นี่นาว่าพวกคนจนนั้นเป็นยังไงนะ ไม่เป็นไรนะเดี๋ยวพี่ฮาวจะล้างแค้นให้เอง”
เมื่อพูดจบ พี่ฮ่าว ก็ได้ดึงหยูเจียหลงไปข้างๆอย่างนุ่มนวล ก่อนที่จะแสดงท่าทางอวดเก่งออกมา เขาได้ก้าวเข้าไปหาเจียงฮ่าวในทันที
“ไอ้ยาจก แกรนหาที่ตายแท้ๆ”
“อะไร เป็นใครกันแน่ที่หาเรื่องก่อน ที่ม ฮ่าวเจี๋ยน… ม้าเหรอ”
ด้วยการที่อ่าวเจี๋ยนคนนี้ค่อนข้างเตี้ย ถึงแม้เขานั้นจะดูตัวใหญ่กว่าเจียงฮ่าวอยู่บ้าง แต่เมื่อเทียบกับความสูงของเจียงฮาวที่สูงกว่า 1.8 เมตรแล้ว ทําให้ท่าทางใหญ่โตของเขานี้ดูด้อยลงไปพอสมควร
ส่วนหยูเจียหลงนั้นในตอนนี้ก็ได้มองฉากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและมองไปยังเจียงฮาวด้วยสายตาเย้ยหยัน
“ลูกค้าคะ ใจเย็นๆกันก่อนค่ะ”
“คุณคะ อย่าหุนหันไป เดี๋ยวฉันจะแนะนําโทรศัพท์ยี่ห้อผลไม้รุ่น9ให้เดี๋ยวนี้ค่ะ”
อย่างไรก็ตาม เมื่อพนักงานสาวได้ก้าวออกมาจากบูธโทรศัพท์เพื่อเข้าห้าม เธอก็ถูกสกัดเอาไว้ด้วยหญิงสาวสมองน้อยในทันที
เจียงฮาวที่กําลังก้มหน้ามองฮ่าวเจี๋ยนอยู่นั้นก็ได้ใช้ความคิดขึ้นมาในทันที
หลังจากนั้นเขาก็ได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“เอ่ออออ ความจริงยี่ห้อนั้นก็ไม่เลวนะ ก็มันถูกดีนี่นา”
เมื่อได้ยินดังนั้น พนักงานสาวก็ได้หัวเราะออกมาอย่างดัง
เมื่อฮ่าวเจี๋ยนได้ยินดังนั้นก็แสดงออกมาด้วยสีหน้าไม่พอใจ เขามองไปยังพนักงานสาวด้วยสายตาที่ดุร้ายและราวกับจะสาบแช่งให้ตายๆไปซะ
“ฉัน” “เอ่อคือ ฉัน”
ในขณะเดียวกัน เขาก็ใช้มือของตนง้างและตบไปที่หน้าของเจียงฮ่าว
เมื่อเฉากนี้ทําให้พนักหญิงตกใจจนต้องร้องออกมา
“อ๋า…”
“ระวังตัวค่ะ”
อย่างไรก็ตาม เจียงฮ่าวไม่ได้แสดงท่าทีว่าจะหลบแต่อย่างใด
เมื่อเห็นดังนั้น พนักงานสาวทนที่จะเห็นเจียงฮาวโดนทําร้ายโดยไม่มีท่าที่จะโต้ตอบไม่ไหวจึงได้เผลอหลับตาลง
หยุเจียหลงเองที่เห็นฉากนี้กลับจ้องมองด้วยความโปรดปราน
“ป้าบ”
หลังจากบังเกิดเสียงดังลั่นก็ได้มีบางอย่างปลิวรอยละล่องไป
“อ๊ากกกกก”
ตามมาด้วยเสียงกรีดร้องโหยหวนจนน่าขนลุก
ทุกๆคนในร้านได้หันมามองในทันที
พนักงานสาวที่ตอนนี้ได้หรี่ตาขึ้นมอง ก็ต้องถลึงตามองด้วยความตกตะลึงในสิ่งที่เห็น
เมื่อหยูเจียหลงได้เห็นกับตาตัวเองก็ได้มีท่าทีภูมิอกภูมิใจที่แข็งค้างไปแบบนั้น
ทําไมมันช่างต่างจากที่พวกเขาคิดซะเหลือเกิน
กลายเป็นว่าฉากที่พวกเขาเห็นนั้นก็คือเจียงฮ่าวที่ใครๆก็คิดว่าโดนตบหน้าก็ยังยืนอยู่แบบนั้น
ส่วนฮ่าวเจี๋ยนที่เป็นผู้เริ่มลงมือก่อนนั้น ในตอนนี้ได้ลงไปกองกับพื้นไม่ไกลมากนักพร้อมใบหน้าที่ราวกับจะจมไปในพื้น
หลังจากนิ่งไปนาน หยุจียหลงก็ได้ตอบโต้ออกมาได้
เธอชี้ไปที่เจียงฮ่าวพร้อมกับความกลัวที่ปรากฏขึ้นบนดวงตา
“แก แกจบแน่”
“แกกล้าดียังไงมาทําร้ายผอ.ฮ่าว”
เมื่อพูดจบ เธอได้รีบวิ่งเข้าไปหาฮ่าวเจี๋ยนที่ในตอนนี้กําลังนอนคว่ำลงไปกับพื้นอย่างไม่ไหวติงเพื่อช่วยเขา
“พี่ฮ่าว พี่ฮ่าว พี่เป็นอะไรรึเปล่า พี่ฮ่าว”
เป็นตอนนี้ที่พนักงานสาวเองได้รีบเดินมาหาเจียงฮ่าวและพูดออกมาด้วยท่าที่เป็นกังวล
“คุณลูกค้า คุณรีบออกจากที่นี่ไปดีกว่า ไม่อย่างนั้นคุณต้องมีปัญหาในภายหลังอย่างแน่นอน
เมื่อเจียงฮ่าวได้ยินดังนั้น เขามองไปยังพนักงานสาวด้วยความประหลาดใจ
อย่างไรก็ตาม เขาเองก็ไม่ได้มีท่าที่จะฟังเธอแม้แต่น้อย
นี่ยิ่งทําให้พนักงานสาวต้องร้อนรน
ในตอนนี้ฮ่าวเจี๋ยนที่ได้รับการช่วยเหลือจนพยุงตัวขึ้นมาได้นั้น เบาหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เขาได้ผลักหยูเจียหลงให้ออกไปไกล ส่วนอีกมือหนึ่งนั้นได้กุมแก้มของตนเอาไว้
