บทที่ 148 แจ้งเหตุว่ามีคนลักเด็กอยู่ข้างๆ
ยิ่งคิดเรื่องนี้ เจียงฮ่าวได้กัดฟันแน่นจนเริ่มปวด
“เอายังไงดี”
เจียงฮ่าวถามตัวเองขึ้นมาในทันที
หากว่าเขาทําอะไรประเดประเจ้อ เขาอาจเสียโอกาสที่จะนําตัวเด็กน้อยคนนี้มาจากโจรลักเด็กคนนี้ก็ได้
ยิ่งไปกว่านั้นคือเขาอาจจะโดนเข้าใจผิดและนี่จะทําให้เรื่องวุ่นวายมากกว่าเดิม
“ดูเหมือนว่าถ้าฉันไม่เหลือทางเลือกจริงๆแล้วคงจะไม่สามารถแย่งตัวเด็กออกจากผู้หญิงคนนี้ได้ ยังไงก็ตาม ตอนนี้ฉันอยู่ข้างๆโจร ต้องไม่ทําอะไรให้โจรแตกตื่น”
เมื่อคิดได้ดังนั้น เขาจึงเริ่มคิดหาวิธี
ในตอนนี้ ในขณะที่รถกําลังจะผ่านไฟแดงอยู่นั้น เขาก็ได้เห็นทหารคู่หนึ่งกําลังปฏิบัติงานอยู่
เมื่อเห็นทหารหมู่หนึ่ง เขาได้หรี่ตาลงมองในทันที
ราวกับจังหวะเป็นใจ ไฟแดงได้กระพริบขึ้นมา ทําให้รถที่เจียงฮ่าวนั่งมานี้ต้องหยุดรถจอดรอไฟเขียว
ในตอนนี้ รถที่เจียงฮ่าวนั่งอยู่ห่างจากทหารที่กําลังปฏิบัติหน้าที่อยู่เพียงหกสิบไม่ก็เจ็ดสิบเมตรเท่านั้น
โจรลักพาตัวสาวเองที่อย่างข้างๆเจียงฮ่าว เมื่อได้เห็นทหารทั้งสองคนก็แสดงท่าทีหวาดวิตกขึ้นมา
เจียงฮ่าวที่ในตอนนี้กําลังจ้องมองโจรลักพาตัวสาวอยู่นี้ก็ได้เปิดใช้งานทักษะถ่ายทอดเสียงในทันที
ในทันที คลื่นเสียงพิเศษได้ถูกส่งออกไปจากปากของเจียงฮ่าว และส่งตรงไปยังทหารที่กําลังปฏิบัติหน้า
ซุนจี้คือคนที่กําลังนําทหารของตนปฏิบัติหน้าที่อย่างแข็งขันอยู่ในตอนนี้
เป็นตอนนี้เองที่เขานั้นได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้นในหัว
“คุณทหาร มีโจรลักพาตัวหญิงอยู่บนรถบัสที่อยู่ทางซ้ายของคุณ”
“เธอนั่งอยู่ที่นั่งแถวที่สามทางซ้ายมือ ตอนนี้กําลังอุ้มเด็กคนหนึ่งที่อายุประมาณสามถึงสี่ขวบ”
“เด็กคนนี้มีชื่อว่ายี่เสี่ยวเป่ย รีบๆมาจับคนลักเด็กนี่ไปเร็วๆเข้า”
“ใครกัน”
ซุนจี้ได้ถามออกไปในทันที
เขามองไปรอบๆราวกับหาอะไรบางอย่างแต่ก็ไม่พบสิ่งใด
เป็นตอนนั้นที่ซุนจี้ได้เห็นรสบัสจอดอยู่ไม่ไกล
ทหารที่อยู่หลังเขาเห็นว่าเขาแสดงสีหน้าที่แปลกประหลาดก็ได้พูดขึ้นมา
“หัวหน้าหมู่ หัวหน้าได้ยินด้วยเหรอครับ”
เป็นตอนนี้ที่หวังน้อยได้เปิดปากถามขึ้นมา ทุกๆคนก็ได้แสดงสีหน้าตกตะลึง
“หัวหน้าหมู่ ผมก็ได้ยินครับ”
“ผมได้ยินใครบางคนบอกว่ามีคนร้ายลักพาตัวกําลังลักเด็กอยู่บนรสบัสนั่น”
“เอายังไงดีครับ พวกเราจะลองไปดูดีรึเปล่า”
ซุนจี้นั้น หากเป็นก่อนหน้านี้เขาคงจะลังเล แต่ในเมื่อพี่น้องของเขามากมายได้ยินสิ่งเดียวกัน นี่แสดงให้เห็นว่าเขาไม่ได้หูแว่วไปเองอย่างแน่นอน
ที่สําคัญคือ จากน้ําเสียงที่จริงจังนี้ทําให้เขารู้สึกได้ว่านี่คือเรื่องจริง
แต่ไม่ว่าสิ่งที่ได้ยินนี้จะเป็นความจริงเหรือไม่ เขาจะต้องตรวจสอบเรื่องนี้ก่อนเป็นอันดับแรก เพราะไม่อย่างนั้นเขาคงจะอยู่ไม่สุขไปอีกนาน
เป็นตอนนี้ที่ซุนจี้ได้ออกคําสั่งออกมา
“หวังเชาเหริน”
“ครับ”
“เข้าควบคุมรถบัสคันนั้นแล้วทําการตรวจสอบ”
“รับครับสั่ง”
“ส่วนทุกคน ตามฉันมา”
“ครับผม”
ด้วยการที่เขานั้นเป็นครูฝึกที่ได้รับการยอมรับนับถือ และมีความสามารถในการฝึกทหารเป็นอย่างดี คําสั่งของเขานั้นไม่มีใครเลยที่จะคิดต้านทานแต่อย่างใด
หวังเชาเหรินในตอนนี้ได้วิ่งไปถึงหน้ารถบัส เขาได้ส่งสัญญาณให้รถบัสหยุดลงในทันที
ถึงแม้ว่าคนขับรถจะสับสนอยู่บ้างแต่เขาก็ทําตามแต่โดยดี
เมื่อเจียงฮ่าวได้เห็นฉากนี้ มุมปากของเขาก็ได้ยกขึ้นมาเล็กน้อย เขาได้ยินการสนทนาที่เกิดขึ้นระหว่างซุนจี้ และและหวังเชาเหรินอย่างถนัดชัด
ส่วนโจรลักพาตัวที่อยู่ข้างเจียงฮ่าวนั้น ในตอนนี้เมื่อเธอเห็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้น เธอมีท่าทีแข็งข้างและเริ่มแสดงความกระวนกระวายออกมา
ส่วนคนอื่นที่อยู่ในรถนั้นมีท่าทางที่แตกต่างกันไป บางคนรู้สึกว่าเรื่องนี้น่ารําคาญ บางคนประหลาดใจ บางคนสับสน เรียกได้ว่าแถบจะไม่ซ้ํากันเลยสักคน
เป็นตอนนี้เองที่ซุนจี้ได้นํากําลังคนมาที่ด้านหน้าและทําการเคาะประตู คนขับรถก็เข้าใจและได้เปิดประตูในทันที
ท่ามกลางสายตาที่สับสนของผู้คน ซุนจี้ก็ได้นํากําลังคนขึ้นมาบนรถ
“ต้องขอโทษด้วยครับ พวกเรากําลังปฏิบัติภารกิจ โปรดนําบัตรประชาชนออกมาให้ตรวจสอบด้วย”
นี่ยิ่งสร้างความสงสัยให้ทุกคนเข้าไปอีก ถึงจะเป็นแบบนั้นทุกคนก็รีบนําบัตรของตัวเองออกมา
ในทันที ทหารเริ่มทําการตรวจสอบทีละคน
คนที่ตรวจสอบฝั่งซ้ายก็คือซุนเหยาเตียน
