บทที่ 22 คนที่คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิด ก็เปรียบได้ดั่งหมูเมื่ออยู่ต่อหน้าชาวบ้านที่พระเจ้าส่งเสริม
ซ่งหว่านเอ๋อขมวดคิ้วในทันทีที่ได้ยิน เธอหันไปพูดกับคนที่เอ่ยปากถามอย่างไม่มีความสุข
“ฉินโชว ฉันบอกนายว่าให้เรียกฉันว่าคุณซ่งหรือไม่ก็เพื่อนซ่ง อยากมาเรียกชื่อฉันแบบนี้ ฉันไม่ได้สนิทกับนายจนให้เรียกชื่อห้วนๆได้”
ซ่งหว่านเอ๋อพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาและใบหน้าที่ขุ่นเคือง
“พรู๊ดดด”
เมื่อเจียงฮ่าวได้ยินคำพูดของซ่งหว่านเอ๋อนั้นอดที่จะนึกถึงคำๆหนึ่งขึ้นมาไม่ได้ “นก” เมื่อนึกได้ดังนั้นก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
เขาเองก็เคยเห็นตัวละครในนิยายบางตัวเหมือนกันที่มีชื่อเรียกว่านก แต่เขานั้นไม่เคยได้ยินคนในเรื่องจริงๆที่มีชื่อแบบนี้มาก่อน
รอยยิ้มของเจียงฮ่าวนั้นได้ทำให้ฉินโชวที่สะดุ้งเฮือกไปกับท่าทีของซ่งหว่านเอ๋อนั้นกลับมมาจ้องมองเจียงฮ่าวอย่างด้วยสายตาเย็นชาอีกครั้ง
เจียงฮ่าวเองที่รู้ตัวแล้วก็ได้พยายามหยุดหัวเราะและกล่าวขอโทษในทันที
“โทษทีโทษที ฉันเสียมารยาทไปหน่อย”
เป็นตอนนี้เองที่ฉินโชวกลับสู่ความสุขุมอีกครั้ง มันพูดออกมาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าก่อนที่จ้องมองไปยังเจียงฮ่าวและพูดออกมา
“ไม่เป็นไร เป็นชื่อของฉันเองที่ทำให้ผู้คนเข้าใจผิดล่ะนะ ฉันเองก็เคยเจอแบบนี้มาหลายครั้ง แต่ในเมื่อเป็นชื่อที่ผู้อาวุโสของตระกูลตั้งให้เลยไม่มีทางเลือก”
“ว่าแต่พี่ชายท่านนี้ฉันขอทราบชื่อได้หรือไม่”
“ฉันชื่อเจียงฮ่าว เป็นเพื่อนร่วมชั้นของคุณหว่านเอ๋อน่ะ”
“โอ้ เป็นเพื่อนร่วมชั้นของคุณซ่งเหรอ ฉันเองก็เรียนอยู่ห้องเดียวกับเธอน่ะ เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้พบเพื่อนร่วมชั้นเดียวกันในงานนี้”
ฉินโชวได้จ้องมองเจียงฮ่าวและและพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม
แต่เจียงฮ่าวเองก็สังเกตุได้ว่ารอยยิ้มที่ปรากฎออกมานั้นเป็นรอยยิ้มเย้ยหยัน
และเป็นไปดั่งที่คาด ฉินโชวเมื่อเห็นกล่องของขวัญเล็กๆในมือของซ่งหว่านเอ๋อก็ได้พูดออกมาในทันที
“นี่คงเป็นของขวัญที่เพื่อนนักเรียนเจียงฮ่าวมอบให้คุณซ่งสินะ ของขวัญที่คุณซ่งได้รับมาจากเจียงฮ่าวต้องเป็นของดีแน่ๆใช่รึเปล่า ถ้าไม่ว่าอะไรล่ะก็ช่วยเปิดให้ดูหน่อยได้ไหม”
ด้วยการที่ฉินโชวนั้นกลัวว่าซ่งหว่านเอ๋อจะปฏิเสธ มันจึงได้เพิ่มน้ำหนักเสียงออกมาให้ดังขึ้น ถึงแม้ว่าคำพูดนั้นจะดูธรรมดา แต่นั่นก็เพียงพอที่จะให้คนในงานหันมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
เมื่อได้เห็นฉินโชว ซ่งหว่านเอ๋อ และเจียงฮ่าวพูดถึงดูแปลกแตกต่างสายตานั้นทำให้ทุกคนในงานจับกลุ่มพูดคุยกันในทันที
“เฮ้ ไม่ใช่ว่านั้นคือนายน้อยตระกูลฉินไม่ใช่เหรอ” “เกิดอะไรขึ้นกันนะ”
“โอ้ ดูเหมือนว่าจะมีใครบางคนมอบของขวัญให้คุณหนูซ่งจนไปสะกิดใจนายน้อยฉินเข้าน่ะ ฉันล่ะอยากได้รับประสบการณ์แบบนั้นบ้างจัง”
“คุณหนูซ่งเปิดของขวัญให้พวกเราดูหน่อยสิ”
“พี่ฉิน พี่ชายท่านนั้นให้ของขวัญอะไรจนทำให้คุณสนใจซะขนาดนั้นกัน”
“นั่นสิ อาจจะเป็นของที่แม้แต่พี่ฉินไม่สามารถมอบให้ได้ แล้วอย่างนี้ของขวัญของพวกเราจะไปเทียบอะไรได้กัน”
“……”
ในตอนนี้เอง ใบหน้าของซ่งหว่านเอ๋อได้กระตุกไปเล็กน้อย เธอจะไม่รู้ได้ยังไงว่าฉินโชวกำลังหาเรื่องเจียงฮ่าว
ลุงไฮ่เองได้บอกเธอเกี่ยวกับปูมหลังของเจียงฮ่าวแล้วทำให้เธอเข้าใจถึงสถานการณ์ของครอบครัวเจียงฮ่าวในตอนนี้ดี และนี่เองทำให้เธอมั่นใจว่าของขวัญของเจียงฮ่าวนั้นไม่ได้มีมูลค่าสูงแต่อย่างใด
ถึงกระนั้น ในตอนแรกที่ได้รับของขวัญมา เธอก็ตั้งใจที่จะเก็บรักษาไว้อย่างดีไม่ว่าจะแพงหรือไม่ตราบใดแค่เป็นของที่เธอชอบก็พอ
แต่สถานการณ์ในตอนนี้กลับทำให้เธอต้องจิตตกลงไป
ในขณะเดียวกัน เจียงฮ่าวที่อยู่ตรงหน้าซ่งหว่านเอ๋อนั้นไม่ได้มีท่าทีร้อนรนแต่อย่างใดเมื่อได้ยินคำพูดของฉินโชว เขายังดูสุขุมและผ่อนคลาย
แต่ตัวตนของเขาในห้วงจิตสำนักนั้นกำลังกระโดดโลดเต้นดีใจ
“ฉันกำลังคิดอยู่เลยว่าจะจัดการเรื่องนี้ยังไงดี ไม่คิดเลยว่าไอ้เวรนี้จะเข้ามาซะได้ นี่ต้องเป็นพระเจ้าที่ส่งน้องสัตว์(นก)ตัวนี้เข้ามาช่วยฉันสินะ ต้องขอบคุณท่านจริงๆ”
ในตอนนี้เอง ฉินโชวที่ไม่รู้ว่าเจียงฮ่าวนั้นกำลังมีความสุขมากมายขนาดไหนกับการกระทำของมัน มันได้มองเจียงฮ่าวด้วยรอยยิ้มของผู้ชนะไปเรียบร้อยแล้ว
“พี่เจียง ในเมื่อทุกคนต้องการจะดูสมบัติชั้นฟ้าของพี่ ถ้าไม่ว่าอะไรล่ะก็ พี่เจียงพอจะเปิดให้พวกเราดูหน่อยได้รึเปล่า”
เมื่อเจียงฮ่าวได้ยินดังนั้น รอยยิ้มอันสุขุมก็ได้ยิ้มกว้างขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่จะพูดตอบไปหนึ่งที
“สมบัติชั้นฟ้าอะไรกัน นี่ก็แค่ของเล็กๆน้อยๆเท่านั้นน่า”
หลังจากพูดจับ เขาก็ได้หันไปทางซ่งหว่านเอ๋อและพูดขึ้นมา
“ในเมื่อทุกคนอยากจะเห็นของข้างในนักล่ะก็ คุณหนูหว่านเอ๋อก็ลองเปิดดูเลยแล้วกัน อย่างน้อยๆฉันก็ยังหวังว่าเธอจะชอบของขวัญของฉันนะ”
เมื่อได้ยินคำพูดของเจียงฮ่าวแล้ว ซ่งหว่านเอ๋อรู้ในทันทีว่าเรื่องในครั้งนี้คงไม่อาจหลีกเลี่ยงได้เลย ถึงแม้ว่าใจจริงของเธอนั้นอยากจะไปแอบเปิดดูทีหลังก็ตาม
“….ก็ได้”
ซ่งหว่านเอ๋อในตอนนี้ทำได้เพียงรับคำของเจียงฮ่าวอย่างไม่มีทางเลือก ในตอนนี้เธอตั้งใจว่าหลังจากเสร็จงานเธอจะไปขอโทษเจียงฮ่าวในทันทีที่ทันได้
ซ่งหว่านเอ๋อได้ถือกล่องไว้ในมือหนึ่งและใช้อีกมือหนึ่งทำการแกะห่อของขวัญ
ผู้คนโดยรอบเองที่อยากรู้อยากเห็นก็ได้เริ่มก้าวเข้ามามุงดูใกล้ๆ
