บทที่ 28 เมื่อหมาดูถูกคนก็ต้องโดนตบสั่งสอน
“เจียเจีย ผู้จัดการบอกเราว่าให้พวกเราดูแลเธอดีๆ แต่เราเองก็ไม่มีโอกาสนั้นสักเท่าไหร่ แต่ในตอนนี้พวกเรามีโอกาสแล้ว”
ในตอนนี้เอง หญิงที่ชื่อเม่ยได้ชี้ไปที่เจียงฮ่าวและพูดออกมา
“ดูนั่น คนๆนั้นสมควรจะเป็นนายน้อยจากตระกูลที่ร่ำรวย รีบไปต้อนรับเขาซะ”
เป็นตอนนี้เองที่ซิวเจียได้มองเห็นเจียงฮ่าวได้ชัดถนัดถนี่
“….ก็ได้ค่ะ ต้องขอบคุณพี่สาวเม่ยจริงๆค่ะที่ให้โอกาส”
พอนึกถึงว่าเธอนั้นเป็นคนใหม่ที่เข้ามา แต่เธอเองนั้นก็ไม่ได้ตาบอด แค่มองเจียงห่าวแวบเดียวก็รู้แล้วว่าไม่ใช่นายน้อยร่ำรวยอย่างแน่นอน
อย่างไรก็ตาม เธอก็ยังคงก้าวเดินไปหาเจียงฮ่าวเพื่อต้อนรับ เพราะนี่คืองานของเธอ
อีกอย่างหนึ่ง ต่อให้ชายคนนี้ไม่ใช่นายน้อยที่ร่ำรวย แต่ก็ถือซะว่าเป็นการฝึกไปในตัว
อีกด้านหนึ่งนั้น เหล่าสาวๆที่ขับไล่เธอให้มาต้อนรับนี้อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาไล่หลังเมื่อเธอเห็นว่าซิวเจียนั้นเดินไปต้อนรับจริงๆ
“เหอะ ก็แค่เด็กน้อยล่ะนะ”
“นั่นนะสิ โง่ขนาดนี้ไม่มีทางแย่งลูกค้าไปจากเราได้หรอก”
“หยุดพูดได้แล้วน่า ใครจะรู้ ไอ้เด็กนั่นอาจจะเป็นลูกคนรวยจริงๆก็ได้ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า..”
“….”
เจียงฮ่าวที่ได้ยินได้เห็นก็ทำเพียงอมยิ้มและไม่ได้พูดอะไรออกมา
เขาเองได้จ้องมองไปยังหญิงสาวคนที่เดินเข้ามาอย่างรู้ความหมายว่าคือเจ้าหน้าที่ดูแล
ซิวเจียเองก็ได้จ้องมองไปยังเจียงฮ่าวอย่างรู้ความหมายว่าต้องการดูแลเช่นเดียวกัน
“สวัสดีค่ะ ฉัน ซิวเจีย จะเรียกฉันว่าเสี่ยวเจียก็ได้ มีอะไรให้ฉันรับใช้ไหมคะ”
“สวัสดี ผมต้องการดูบ้านน่ะ”
“โอ้ ขอทราบชื่อได้รึเปล่าครับ”
“สกุลเจียงก็พอ”
“อ้อ ค่ะ คุณเจียง ไม่ทราบว่าคุณเจียงต้องการบ้านแบบไหนคะ พอจะบอกความต้องการให้ทราบได้รึเปล่า”
ซิวเจียได้ถามออกมาด้วยท่าทีจริงจัง
เจียงฮ่าวที่เห็นนั้นก็นิ่งคิดไปพักหนึ่ง นั่นก็เพราะตัวเขานั้นยังไม่รู้เหมือนกันว่าควรจะเลือกบ้านแบบไหนดี
“เอาเป็นขอดูบ้านที่มีราคาประมาณห้าล้านหยวนก่อนแล้วกัน”
เจียงฮ่าวพูดออกมาอย่างไม่ใส่ใจ
ซิวเจียที่ได้ยินเธอก็นิ่งอึ้งไปพักหนึ่ง แต่เธอก็ยังยินดีที่จะทำตามเพราะเธอนั้นมีคติประจำใจว่า ลูกค้าคือพระเจ้า
หลังจากนั้น ซิวเจียได้พาเจียงฮ่าวไปดูแคตตาลอกบ้านจำนวนหนึ่งที่มีราคาประมาณสักห้าล้านถึงหกล้านหยวน
ซิวเจียเองก็ทำการบ้านเกี่ยวกับบ้านพวกนี้มาดีเยี่ยม และเธอได้อธิบายเกี่ยวกับบ้านเหล่านี้อย่างละเอียดละออ
จนในที่สุด หลังจากที่เขาได้ยินซิวเจียอธิบายข้อดี ข้อเสีย และข้อควรเลือกต่างๆเกี่ยวกับบ้าน นี่ทำให้เขานั้นรู้สึกถูกใจบ้านหลังหนึ่ง เมื่อหยุดมอง ซิวเจียก็ได้ทำการอธิบายเพิ่มเติมเกี่ยวกับบ้านหลังนี้
“เอาหลังนี้แล้วกัน”
เขาหันไปหาซิวเจียที่กำลังอธิบายยังไม่เสร็จดี นี่ทำให้เธอนั้นนิ่งอึ้งไปในทันทีที่ได้ยิน
อย่างไรก็ตาม เธอเองก็รีบตอบสนองอย่างรวดเร็ว
“คุณเจียง บ้านหลังนี้มูลค่าห้าล้านหนึ่งแสนหกหมื่นหยวน คุณจะซื้อจริงๆเหรอคะ”
เจียงฮ่าวได้หันไปหาและมองไปยังซิวเจียในทันที พร้อมกับพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม
“ทำไมล่ะ หรือเธอกลัวว่าฉันไม่มีเงินซื้อ”
ทันทีที่พูดจบ เขาได้หยิบบัตรกดเงินระดับเพชรส่งให้กับซิวเจียในทันที
หลังจากนั้น เขาได้หันหลังกลับและเดินออกไปพร้อมพูดว่า
“รีบไปเอาสัญญากับกุญแจบ้านมาเร็วๆเข้า ฉันจะรออยู่ด้านนอก”
ในตอนนี้ ใบหน้าของซิวเจียบ่งบอกถึงความตกตะลึง
เธอนั้นจ้องมองไปยังบัตรสีเท่าในมือของตน ถ้าเธอไม่ได้มองผิดไปล่ะก็บัตรนี้คือบัตรระดับเพชรที่เป็นบัตรสำหรับลูกค้าพิเศษระดับสูงสุดของธนาคาร
ในตอนนี้เธอนั้นราวกับว่าอยู่ๆก็มีพายหล่นลงมาจากไหนไม่รู้มาตกบนหัวเธอ
แต่ไม่นาน เธอก็ได้ตื่นจากการตกตะลึงและรีบตอบรับด้วยความดีใจว่า
“ได้ค่ะคุณเจียง”
หลังจากนั้นเธอได้รีบวิ่งกลับมาและตรงไปนำกุญแจและสัญญาไปในทันที
หญิงสาวที่ชื่อเม่ยได้มองการกระทำของซิวเจียและจียงฮ่าวตลอดเวลา เธอเยาะเย้ยในทันทีที่เห็นซิวเจียวิ่งตามไปอย่างมีความสุข
“อยากรู้จริงจริ้งว่านายน้อยผู้รับรวยคนนั้นไปพูดอะไรกับเจียเจียถึงได้ดีใจซะขนาดนั้น”
“นั่นสินะ คงไม่ใช่ว่านายกระยาจกนั่นตัดสินใจซื้อบ้านหลังจากได้ยินการอธิบายจากเจียเจียหรอกนะ ฮ่าฮ่าฮ่า”
“….”
