บทที่ 46 ของขวัญจากสองพี่น้องของครอบครัวที่อบอุ่น
เจียงฮ่าวเช้าใจในความคิดของผู้เป็นพ่อของตนในทันที เพราะยังไงซะตัวเขาก่อนหน้านี้ก็ทำตัวแย่มาโดยตลอด
“พ่อ พ่อก็รู้จักเบอร์โทรของอาจารย์ผมนี่ ถ้าพ่อไม่เชื่อก็ลองโทรไปถามได้นา….”
คำพูดของเจียงฮ่าวนั้นได้สลายความเคลือบแครงสงสัยของคนในครอบครัวไปในทันที
ต่อให้เจียงฮ่าวนั้นเคยเรียนไม่ดีมาก่อน แต่ที่เขาแน่ใจมากที่สุดก็คือลูกของตนนั้นไม่เคยโกหก
“ดี…ดี…ดี………………”
ในตอนนี้เอง พ่อของเจียงฮ่าวนั้นได้พูดคำว่าดีออกมาถึงสามครั้งด้วยความสุขอย่างที่สุด ใบหน้าของเขานั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มกว้าง แม้แต่แม่ของเขาเองที่อยู่ข้างๆก็ยิ้มกว้างไม่แพ้กัน
ในตอนนี้เอง เจียงฮ่าวได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงชวนพิศวง
“พ่อ อันนี้เป็นแค่ของเล็กๆน้อยๆที่อยากให้พ่อประหลาดใจเฉยๆ ของขวัญจริงๆอยู่ข้างล่างนั่นต่างหาก”
พ่อของเจียงฮ่าวที่ยิ้มกว้างในตอนนี้ได้พูดกับเจียงฮ่าวอย่างมีความสุข
“ฮ่าฮ๋าฮ่า พ่อว่าแค่ใบผลการเรียนนี่ก็เป็นของขวัญที่ใหญ่พออยู่แล้วนะ พ่อไม่สนใจของอย่างอื่นหรอก”
อย่างไรก็ตาม เมื่อพ่อของเจียงฮ่าวที่ได้มองไปยังใบผลการเรียนอยู่นั้น ได้เริ่มมองไปรอบๆกล่องก็ได้เห็นสิ่งอื่นที่อยู่ในกล่องนั้นแล้ว
เขารู้สึกสับสนไปเล็กน้อยเมื่อได้เห็นหนังสือสีแดงที่มีคำๆหนึ่งเขียนไว้
แม่ของเจียงฮ่าวและน้องสาวก็ริ่มสังเกตุเห็นด้วยเช่นกัน
“ใบ….เอ่อ…ใบถือครองทรัยพ์สิน…เหรอ ฮ่าว นี่มันใบถือครองของบ้านเราไม่ใช่เหรอ แล้วลูกเอาออกมาทำไมกันล่ะ”
แม่ของเจียงฮ่าวถามออกมาด้วยความสงสัย
ทุกคนในตอนนี้ได้หันไปมองเจียงฮ่าวด้วยสายตาฉงนสนเท่ห์
เจียงฮ่าวได้ยิ้มอย่างมีเลศนัยและพูดออกมา
“จะว่าใช่มันก็ใช่ จะว่าไม่ใช่มันก็ไม่ใช่ล่ะนะ แค่ลองเปิดดูก่อนเดี๋ยวก็รู้เองน่า”
เมื่อได้ยินดังนั้น พ่อของเจียงฮ่าวก็ได้ค่อยๆเปิดหนังสือสีแดงออกมา เมื่อได้เห็นแล้วก็ต้องสับสนและมึนงงในทันที
นั่นก็เพราะชื่อที่เขียนอยู่หน้าแรกเป็นชื่อของตน
ยิ่งไปกว่านั้นที่น่าตกใจยิ่งกว่าก็คือสถานที่ต้อง
“เลขที่ 333 ถนนหมายเลขสองเมืองเทียนเหอ สามชั้น….สามชั้นเลยเหรอ”
“นี่….. ครอบครัวของเรานี่ไม่ได้ซื้อบ้านไว้ที่จิงไท่นี่นา ยิ่ง…ยิ่งไปกว่านั้น จิ่งไท่นี่ไม่ใช่ย่านคนรวยหรอกเหรอ แล้วพวกเราจะไปมีปัญญาซื้อได้ยังไงกัน”
พ่อของเจียงฮ่าวราวกับกำลังคิดเพื่อหาคำตอบอะไรบางอย่าง
หลังจากนั้น ทั้งสามคนต่างหันไปมองหน้าเจียงฮ่าวพร้อมกัน ราวกับบ่งบอกให้เจียงฮ่าวนั้นให้เล่าแจ้งแถลงไขออกมา
เหมือนเห็นว่าครอบครัวของตนนั้นตกอยู่ในสภาพตกตะลึงเขาเองก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้ แต่เขานั้นก็ได้กลับสู่สภาพปกติแล้วอธิบายออกมา
ในครั้งนี้เขาได้อธิบายไปว่าตัวเขานั้นได้เจออาจารย์คนหนึ่งที่เป็นปรมาจารย์ลึกลับและช่วยเขาทำงานสำเร็จเลยได้เงินเก้าล้านนี้มาเป็นรางวัล
หลังจากได้ฟังแล้ว ทุกคนต่างก็รู้สึกว่านี่มันจะเหมือนกับนิยายที่เจียงฮ่าวมากเกินไปแล้ว
แต่เจียงฮ่าว ก็ยังยืนยันคำเดิมว่านี่ไม่ใช่นิยายแต่เป็นความจริงทั้งหมด และเขาเองนั้นได้เงินนี้มาอย่างชอบด้วยกฎหมายและไม่ได้ทำเรื่องผิดศีลธรรมใดๆทั้งสิ้น จนในที่สุด ทั้งครอบครัวก็ยอมเชื่อ…เกือบทั้งหมด
พ่อเจียงฮ่าวที่ยอมเชื่อแล้ว แต่ถึงกระนั้นก็อดที่จะตำนิลูกของตนไม่ได้เหมือนกันที่ใช้จ่ายเงินอย่างบ้าคลั่งแบบนี้ แต่เจียงฮ่าวก็ไม่ได้โกรธอะไรเลยแม้แต่น้อยเพราะเขารู้ดีว่าที่พ่อเขาทำแบบนี้เป็นเพราะรักเขามากมายขนาดไหน
หลังจากเสร็จเรื่องของเจียงฮ๋าวแล้ว พ่อของเจียงฮ่าวก็ได้หันไปหาลูกสาวที่ในตอนนี้กำลังทำท่าราวกับอึดอัดใจพร้อมทั้งมองของขวัญเล็กๆในมือของเธอพร้อมพูดออกมาอย่างอบอุ่นว่า
“ไซหยวน ลูกก็เตรียมของขวัญให้พ่อด้วยสินะ”
เมื่อได้ยินดังนั้น เจียงไซหยวนได้รีบซ่อนของขวัญไว้ด้านหลังด้วยอารามตกใจ
“เปล่าค่ะพ่อ หนูลืมเตรียมมา”
เจียงไซหยวนได้โกหกแบบหน้าซื่อตาใสในทันที
เธอเองนั้นความจริงก็เตรียมของขวัญมาแล้วจริงๆเหมือนกัน แต่เมื่อเห็นว่าพี่ชายที่เธอคอยถากถางมาตลอดนั้นสุดยอดขนาดไหน ทำให้เธอนั้นไม่อยากที่จะนำออกมา
เธอเริ่มรู้สึกตัวในทันทีว่าเธอนั้นไม่น่าเตรียมมาเลย
พ่อของเจียงฮ่าวนั้นก็สังเกตได้จึงได้วางมือไปบนศรีษะของลูกสาวตนและลูบหัวไปมาอย่างอ่อนโยน
“ไซหยวน ไม่เป็นไรหรอกน่า ไม่ว่าของขวัญจะเป็นอะไรก็ตาม แต่นั่นก็มาจากลูกที่พ่อแม่รักทั้งสองคนนี่นา”
แม่ของเจียงฮ๋าวที่ยืนอยู่ไม่ไกลก็ได้พูดออกมาเพื่อปลอบใจเธอ
ในที่สุด ถึงแม้จะเคอะเขินอยู่บ้างแต่เธอก็ยอมเอาของขวัญออกมาให้
พ่อของเจียงฮ่าวก็ได้เปิดกล่องของขวัญออกมาในทันทีท่ามกลางความอยากรู้ของแม่ของเจียงฮ่าวและตัวของเจียงฮ่าวเอง
ในตอนนี้ พ่อของเจียงฮ่าวได้นำกรอบรูปออกมาจากกล่องของขวัญ
มันเป็นกรอบรูปที่ถูกประดับประดาอย่างสวยงาม ข้างในนั้นเป็นภาพของครอบครัวหรือก็คือคนทั้งสี่ที่แลดูอบอุ่น ทุกคนต่างก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข ยิ่งดูก็ยิ่งทำให้ทุกคนยิ้มได้ออกมา
หลังจากพ่อของเจียงฮ่าวได้เห็น เขาค่อยรูปหัวอย่างเบามือก่อนที่จะพูดกับเจียงไซหยวนที่ในตอนนี้กำลังก้มหน้าอยู่
“พ่อชอบรูปนี้จริงๆนะ เพราะนี่คือครอบครัวของพวกเรา”
