บทที่ 53 เทพจนโค้ชยังมาหา
หลังจากการแข่งขันบาสเก็ตบอลระหว่างห้องแปดและทีมนักกีฬาโรงเรียนเสร็จสิ้น ด้วยท่วงท่าการเล่นอันไหลลื่นระดับชั้นฟ้าที่แสดงออกมาในสนามแข่ง ทำให้มีคนถ่ายวิดีโอเก็บไว้และนำไปโพสต์บนโลกอินเตอร์เน็ต
และนี่เป็นช่วงเวลาที่ทำให้โลกอินเตอร์เน็ตนั้นเต็มไปด้วยความตกตะลึง
จำนวนยอดกดไลค์วิดีโอนี้พุ่งสูงขึ้นอย่างต่อเนื่องจนน่ากลัว
ฉากที่เจียงฮ่าวนั้นบุกไปยังฝั่งตรงข้ามได้อย่างไหลลื่นในทันทีที่ได้ครองบอลนั้นทำให้เหล่าแฟนๆกีฬาบาสเก็ตบอลทั้งหลายตื่นตะลึงจนแทบคลั่ง นั่นก็เพราะเทคนิคของเขานั้นเทียบได้กับนักกีฬาที่แข่งในระดับนานาชาติไปแล้วจริงๆ
ทั้งๆที่โลกภายนอกกำลังตื่นตะลึงกันอย่างบ้าคลั่งและฉุดไม่อยู่อยู่นั้น เจียงฮ่าวและพวกได้กลับไปยังห้องเรียนของตนนั้นไม่ได้รู้สึกดีเลยแม้แต่น้อย
เหตุการณ์นี้สำหรับเด็กในห้องแปดแล้วเป็นเพียงการทำให้พวกเขานั้นยอมรับในตัวเจียงฮ่าวมากขึ้นเท่านั้นเอง
และเหตุการณ์ภายในห้องก็ยังเป็นไปตามปกติเหมือนในทุกๆวันจนหนึ่งวันผ่านไปในชั่วพริบตา
หนึ่งวันถัดมา เจียงฮ่าวยังคงเข้าเรียนตามปกติ
ในขณะที่เจียงฮ่าวก้าวเข้าไปในห้องเรียนนั้น หวูเหวินเถาได้วิ่งมาหาเจียงฮ่าวด้วยท่าทีตื่นเต้นอย่างออกนอกหน้า
“เจียงฮ่าว เจียงฮ่าว นายสุดยอดไปเลยว่ะ สุดยอดจริงๆ”
เจียงฮ่าวที่ได้ยินก็ต้องนิ่งอึ้งไปในทันที
“เกิดอะไรขึ้น นี่นายพูดเรื่องอะไรเนี่ย”
เจียงฮ่าวถามออกมาด้วยท่าทีงงงวย
เมื่อได้เห็นท่าทางของเจียงฮ่าวแล้วทำให้หวูเหวินเถานิ่งอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนที่จะรีบถามออกมา
“นาย….ยังไม่รู้…เหรอ”
เจียงฮ่าวยิ่งงงหนักเข้าไปใหญ่
“เรื่อง?”
“เอ่ออออ คุณพี่ครับ โปรดเล่าแจ้งแถลงไขสักนิสนึงก็ยังดี”
เจียงฮ่าวในตอนนี้เขาตามไม่ทันจริง
เป็นตอนนี้ที่หวู่เหวินเถามั่นใจแล้วว่าเจียงฮ่าวนั้นยังไม่รู้เรื่องจริง
เขาจึงได้รีบล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าและเปิดวิดีโอหนึ่งขึ้นมาพร้อมใบหน้าที่แสดงออกถึงความตื่นเต้นแบบสุดๆ พร้อมพูดอธิบายวิดีโอนี้ออกมาราวกับอยู่ในเหตุการณ์
เจียงฮ่าวเองที่ได้ยินแล้วแต่ก็ยังไม่รู้ว่าเป็นวิดีโออะไรก็ได้ยื่นหน้าเข้าไปดูใกล้ๆ
“ห้ะ นี่มันที่ฉันแข่งบาสกับไอ้พวกนักกีฬาโรงเรียนไม่ใช่เรอะ”
หลังจากได้ยินคำอธิบายเพิ่มเติมจากหวู่เหวินถังจึงทำให้เขาเข้าใจได้แล้วว่ามีใครบางคนได้อัดวิดีโอการแข่งขันเมื่อวานเอาไว้แล้วนำไปอัพโหลดลงบนโลกอินเตอร์เน็ต
และด้วยเหตุนี้ทำให้ตัวเขานั้น อยู่ๆก็มีชื่อเสียงและมีแฟนคลับบนโลกอินเตอร์เน็ตอย่างล้นหลาม
แถมแฟนคลับเหล่านี้ยังตั้งตนและเรียกตัวเองว่ากองทัพครอบครัวฮ่าวซะอีก
เมื่อเห็นเรื่องนี้ทำให้เจียงฮ่าวต้องประหลาดใจไม่น้อยกับสิ่งที่ได้มาอย่างไม่คาดฝันนี้
แต่สำหรับเขาในตอนนี้แล้วดูเหมือนว่าจะมีไว้ทำไมเหมือนกัน
เจียงฮ่าวทำเพียงยิ้มและเพิกเฉยต่อเรื่องนี้ไปเฉยๆ
หลังจากนั้น เจียงฮ่าวก็ได้ตรงไปยังที่นั่งของตน และกำลังคิดเกี่ยวกับการใช้ชีวิตของตนในภายภาคหน้า
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก”
ในขณะที่เจียงฮ่าวกำลังคิดเกี่ยวกับการใช้ชีวิตของตนอยู่นั้น เขาก็ต้องตื่นจากภวังเพราะได้ยินเสียงคนมาเคาะโต๊ะ
เจียงฮ่าวขมวดคิ้วขึ้นมาในทันทีและหันไปดูว่าเป็นใคร
เขาพบกับคนแก่คนหนึ่งที่สวยแว่นตาและมีรอยยิ้มสดใสประดุจดั่งดอกเบญจมาส
“ห้ะ”
เจียงฮ่าวตกใจจนสะดุ้งและรีบกระโดดออกจากที่นั่งของตนในทันที
“คุณเป็นใคร”
เจียงฮ่าวถามออกมาด้วยความประหลาดใจ
“สวัสดี เธอคือนักเรียนเจียงฮ่าวสินะ”
“ขอแนะนำตัวเองก่อนแล้วกัน ฉัน หวังหยางหมิง เป็นโค๊ชของทีมนักกีฬาโรงเรียนเทียนเหอที่สองแห่งนี้”
ถึงแม้เจียงฮ่าวจะยังสับสนอยู่แต่เมื่อได้ยินแบบนั้นเขาก็รีบทำความเคารพในทันที
“อ้อ ครับอาจารย์หวัง”
“ว่าแต่…อาจารย์มีอะไรให้ผมช่วยหรือครับ”
ในตอนนี้ไม่เพียงแค่เจียงฮ่าวเท่านั้นที่สับสน เพื่อนร่วมห้องของเขานั้นยิ่งงงหนักกว่าเจียงฮ่าวมากมายหลายเท่านัก
“ห้ะ เมื่อกี้เขาว่าชื่ออาจารย์หวังรึเปล่า”
“ไม่ใช่ว่าเขาคืออาจารย์พละหรอกเหรอ แล้วเขามาหาเจียงฮ่าวทำไมกัน”
“ชิ ฉันว่าไอ้พวกทีมนักกีฬาโรงเรียนอับอายเพราะแพ้เจียงฮ่าวเมื่อวานเลยให้เขามาช่วยแก้แค้นแทนแน่ๆ”
“…”
ท่ามกลางเสียงซุบซิบนินทาของนักเรียนในห้องที่จ้องมองมายังเจียงฮ่าวและอาจารย์หวังเป็นระยะนั้น
ในตอนนี้เอง หวังหยางหมินได้จ้องมองไปยังเจียงฮ่าวที่แสดงออกถึงความเคารพเขาอย่างเห็นได้ชัดบนใบหน้าและก้มหัวให้เขานั้น ทำให้เขายิ้มออกมาอย่างเป็นมิตรแบบสุดๆและพูดออกมา
“เอิ่มมมม นักเรียนเจียงฮ่าว อาจาย์ได้ดูการแข่งเมื่อวานด้วยนะ มันทำให้ตัวอาจารย์นั้นรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก”
“แล้วก็ทักษะการเล่นบาสของเธอนั้นแม้แต่ผู้เล่นอาชีพบางคนยังสู้เธอไม่ได้เลย นี่ทำให้อาจารย์คาดหวังในตัวของเธอสูงมากและต้องการชวนเธอให้เข้าทีมบาสของโรงเรียนน่ะ”
“และหากว่าเธอนั้นสามารถผ่านการฝึกของอาจารย์ไปได้ อาจารย์จะเสนอชื่อของเธอให้แก่ทีมบาสเก็ตบอลของจังหวัด เธอคิดว่ายังไงบ้าง”
