บทที่ 78 โดนเฉี่ยวแล้วเสียบให้ตาย
เจียงฮ่าวได้ล้มกลิ้งอยู่หลายตลบก่อนที่จะหยุดหมุนลง
ผู้คนโดยรอบกรีดร้องออกมาในทันทีที่เห็น
“เกิดอะไรขึ้น โอ้ฉิบ รถคันนั้นเกิดอุบัติเหตุ”
คนที่มีจิตใจดีงามบางคนเริ่มโทรเรียกรถพยาบาล
ในขณะเดียวกัน ผู้คนมากมายเองก็ได้มุงดูเหตุการณ์นี้จากสองข้างทาง
“เฮ้อออ เด็กคนนั้นโชคร้ายจริงๆ ยังหนุ่มยังแน่นอยู่เลย”
“เร็วเข้า รีบเข้าไปดูเด็กคนนั้นกันว่าเป็นอะไรรึเปล่า”
“หวังว่าเด็กคนนั้นจะไม่เป็นอะไรนะ”
“…”
ในตอนนี้เอง ชายวัยกลางคนคนหนึ่งที่ใส่เสื้อคลุมกีฬาและแว่นกันแดดได้จ้องมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นผ่านหน้าต่างบางหนึ่งในตึกที่อยู่ข้างทาง หลังจากเห็นเหตุการณ์นี้ มุมปากของมันก็ได้ยกขึ้นเล็กน้อย
“ฉินหมิง ต่อให้แกโดนจับฉันก็ยังรักษาสัญญาอยู่ สบายใจได้”
“ตอนนี้ในเมื่อภารกิจลุล่วงแล้ว ฉันเองก็สมควรจะกลับไปองค์กรสักที”
คนคนนี้คือหมายเลขสาม
ในตอนนี้เอง เจียงฮ่าวที่ล้มกลิ้งไปหลายตลบ อยู่ๆก็ได้ลุกขึ้นมาราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
นี่ทำให้ผู้คนโดยรอบสะดุ้งโหยงกันในทันที
“ไม่จริงน่า เด็กนั่นยังอยู่ดีจริงดิ”
ขณะเดียวกัน เมื่อหมายเลขสามได้เห็นฉากนี้ มันได้ยินนิ่งและจ้องมองเจียงฮ่าวที่ยืนขึ้นมาอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา
“เป็นไปได้ยังไง”
หลังจากนิ่งคิดไปพักหนึ่ง ใบหน้าของมันก็ได้ฉายแววอำมหิต
“ไอ้หนู ฉันไม่คิดเลยจริงๆว่าแกจะหนังเหนียวขนาดนี้”
“หึหึหึ ดูเหมือนว่าฉันคงต้องลงมือเองแล้วสินะ”
เมื่อพูดจบ มันได้หันหลังและเดินจากไปจากห้อง
ในขณะที่เจียงฮ่าวได้หันหลังไปดูซากรถด้วยใบหน้าหวาดหวั่นเล็กน้อยนั้น
ตอนนั้นเอง เขาก็รู้สึกได้ในทันทีว่ามีใครบางคนแอบดูอยู่จากตึกข้างๆ
โดยไม่มีท่าทีลังเล เขาหันไปยังทิศทางที่สัมผัสได้ว่ามีคนมองในทันที
ในตอนนี้เอง เขาได้เห็นหลังของชายวัยกลางคนที่สวมเสื้อคลุมกีฬาและหมวกจากตึกข้างๆ
ตอนแรกเขานั้นคิดว่าอาจจะเป็นเรื่องเข้าใจผิดจึงทำได้ส่ายศรีษะไปมาราวกับต้องการสลัดความติดนี้ไป ไม่นาน ตำรวจก็ได้มาถึง และด้วยการที่เจี่ยงฮ่าวแค่กลิ้งกระเด็นไปทำให้เขานั้นไม่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใด
ส่วนคนขับรถนั้นบาดเจ็บค่อนข้างสาหัสจึงถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลในทันที
เจียงฮ่าวไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องนี้ เพียงหันหลังและเดินจากไปเท่านั้น
หลังจากเจียงฮ่าวได้เข้าสู่เขตเทียนอานแล้ว ตอนนี้ไม่มีใครอยู่โดยรอบเลยสักคนเดียว เว้นแต่ตรงหน้าเจียงฮ่าวที่มีชายคนหนึ่งที่ใส่เสื้อคลุมกีฬาและสวมหมวกเดินตรงมาทางเขาเท่านั้น
เจียงฮ่าวเองที่เห็นคนๆนี้ก็รู้สึกคลับคล้ายคลับคลาอย่างบอกไม่ถูก ราวกับว่าเคยเห็นชายคนนี้ที่ไหนมาก่อน
แต่นั่นก็ยังไม่ได้ทำให้เขาใส่ใจแต่อย่างใด
อย่างไรก็ตาม เมื่อทั้งสองเดินเข้าใกล้กันมากขึ้นเรื่อยๆ เจียงฮ่าวรู้สึกถึงแรงกดดันขึ้นในใจมากขึ้นเรื่อยๆเช่นเดียวกัน
ในตอนนี้เองทั้งสองได้เผชิญหน้ากันในระยะประชิด
แทนที่ทั้งสองจะเดินสวนกันตามปกติ แต่ทั้งสองกับลงมือโจมตีพร้อมกันอย่างไม่ได้ตั้งใจ
ชายสวมแว่นในชุดคลุมกีฬาที่ก่อนหน้านี้ดูเหมือนจะไม่ได้ถืออะไรมา อยู่ๆในมือก็ได้ปรากฎมีดเล่มหนึ่งและมันได้พุ่งทุ่มแทงมายังอกของเจียงฮ่าวอย่างชัดเจน
เจียงฮ่าวเองก็ได้กัดฟันและปล่อยหมัดสวนกลับออกไปที่อกของฝั่งตรงข้าม
หมายเลขสามไม่คิดว่าเจียงฮ่าวจะรับรู้การกระทำของมันได้จึงไม่ได้ตั้งรับหมัดของเจียงฮ่าวเลยสักนิด มันทำได้เพียงโจมตีออกไปอย่างเดียวเพียงเท่านั้น พร้อมความรู้สึกตกใจที่ปรากฎขึ้นบนใบหน้า
ใช่แล้ว คนๆนี้คือนักฆ่าที่ถูกเรียกว่าหมายเลขสาม
ถึงแม้จะตกใจ แต่มันก็ยังใช้อีกมือหนึ่งส่งหมัดสวนกลับไปเช่นเดียวกัน
อย่างไรก็ตาม มันดูถูกเจียงฮ่าวมากเกินไป
ด้วยสถานการณ์เป็นตายแบบนี้ เจียงฮ่าวย่อมใช้พลังออกมาอย่างเต็มพิกัด
เมื่อทั้งสองหมัดปะทะกันก็บังเกิดเสียงแตกหักขึ้น
“ฮึ่มมม”
เสียงครางอย่างดุร้ายดังลั่นออกมาจากลำคอ ในขณะที่ตัวของหมายเลขสามได้ลอยละลิ่วกลับหลังพร้อมสายตาที่แสดงถึงความตกใจสุดขีด
หมายเลขสามลอยอัดเข้ากำแพงอย่างแรงจนประกฎรอยยุบของกำแพงเบื้องหลังมัน รอยนี้เป็นรอยบุ๋มและแตกร้าวราวกับใยแมงมุม
