ตอนที่ 10 คนรวยแบบหลินฟ่าน
แน่นอนว่าแม้ว่า เซี่ยหรานหราน จะชอบผู้ชายที่หล่อเหลาและมีเงิน แต่เธอก็ยังรู้ช่องว่างระหว่างตัวเองกับลูกค้าของวิลล่าอย่าง หลินฟ่าน
หลินฟ่านไม่ได้สนใจเธอ แล้วเธอกล้าที่จะคิดอะไรได้อย่างไร
“ เป็นคนรวยขนาดนี้แถมยังหล่อขนาดนี้ถ้าฉันจะคบกับคนแบบนี้ได้ ฉันก็จะได้ไม่ต้องทำงานหาเงินอีกแล้ว แต่คนอื่นจะคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงที่เห็นแก่เงินล่ะ?” เซี่ยหรานหราน รู้สึกกังวลเล็กน้อยหากจะเข้าหา หลินฟ่าน
หลังจากลังเลอยู่นาน เซี่ยหรานหราน ก็ต้องยอมแพ้ เพราะเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่เห็นแก่เงิน
บางทีสักวัน หลินฟ่าน จะค้นพบความดีและความสวยของเธอและเขาจะเป็นฝ่ายที่เข้าหาเธอเอง
แน่นอนว่า หลินฟ่านไม่ใช่คนแบบนั้น เขาถ่อมตัวเสมอ ดั้งนั้นเป็นเรื่องยากที่เขาจะจีบผู้หญิงซักคน
…… ที่ประตูชุมชน ลานโบ๋หว่าน
เสี่ยวซื่อหยิน มาที่ประตูชุมชนพร้อมกับถุงช๊อปปิ้งมากมาย
พนักงานบางคนประหม่าบางคนก็เขินและบางคนก็ตะลึงกับการมาที่ชุมชน ลานโบ๋หว่าน แห่งนี้
ส่งของพวกนี้ที่ชุมชน ลานโบ๋หว่าน จริงๆหรือ?
ชุมชนที่นี่ดูไฮโซสุดๆ หลินฟ่าน อาศัยอยู่ที่แบบนี้จริงๆเหรอ? เสี่ยวซื่อหยินคิดในใจ
ครอบครัวของ เสี่ยวซื่อหยิน เป็นคนชนบทไม่ได้ร่ำรวยอะไรเธอจึงเรียนหนักมาก หลังจากน้องชายของเธอล้มป่วยเธอก็หางานพาร์ทไทม์เพื่อหาเงินเพื่อใช้เป็นค่ารักษา
เสี่ยวซื่อหยิน มองไปที่ ที่อยู่จัดส่ง ที่ผู้จัดการมอบให้เธอ “เลขที่ 583 ถนนเฟิ่งเดวี่ยน เลค วิลล่า ในชุมชน ลานโบ๋หว่าน เจ้าของคือหลินฟ่าน”
“เลค วิลล่า หลินฟ่าน อาศัยอยู่ในวิลล่า ที่นี่งั้นเหรอ?” เสี่ยวซื่อหยิน เกาหัวด้วยความงง เธอรู้พื้นเพครอบครัวของ หลินฟ่าน ดี
แต่หลังจากเรียนจบเพียงสามปี หลินฟ่าน จะมีเงินซื้อวิลล่าแพงขนาดนี้เลยหรือ?
เมื่อเปิดโทรศัพท์และค้นหาคำว่า เลค วิลล่า เสี่ยวซื่อหยิน ก็ตกใจ
ชุมชน ลานโบ๋หว่าน ซึ่งเป็นบ้านพักตากอากาศใจกลางทะเลสาบ ถูกซื้อโดยเศรษฐีลึกลับในราคา 200 ล้านหยวน
จะเป็นไปได้ไหมว่าชายผู้ลึกลับคนนี้คือ หลินฟ่าน?
เสี่ยวซื่อหยิน ยืนอยู่ที่ประตูไม่กล้าเข้าไปเพราะกลัวว่าหลงทางในชุมชน เธอใช้ชีวิตเรียบง่ายมาตั้งแต่เด็ก แต่เธอไม่กล้าแม้แต่เข้าไปในร้านอาหารที่ตกแต่งหรูหราด้วยซ้ำ
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเห็นพนักงานสาวที่หน้าตาน่ารักบุคลิกดูสดใสรูปร่างสมบูรณ์แบบยืนอยู่ที่ประตูชุมชนนั่นแบบเกรงๆเธอดูกระวนกระวายเล็กน้อย จึงตรงเข้าไปหาเธอ
“สวัสดีครับคุณมาหาใครที่นี่หรือเปล่าครับ” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเดินมามองที่เสี่ยวซื่อหยิน และถาม
ใครๆเห็นเธอก็ชอบทั้งนั้น แม้แต่รปภ.ก็มองเธอด้วยความชื่นชมในความน่ารักของเธอ “หลินฟ่าน เขาอาศัยอยู่ที่นี่ใช่ไหมคะ” เสียงอันนุ่มนวลของ เสี่ยวซื่อหยิน พูดเสียงเบาเธอไม่กล้าที่จะพูดดัง ๆ เธอไม่เคยมาในที่หรูหราแบบนี้มาก่อน เธอเพิ่งเช่าเช่าห้องเล็กๆสิบตารางเมตรในตึกแถว เพื่อประหยัดค่าใช้จ่าย เธอต้องหาเงินเป็นค่ารักษาน้องชายที่ป่วย
“อ่อ..คุณหลิน ใช่ เขาเป็นเจ้าของวิลล่าหลังหนึ่งที่นี่ ” เมื่อรปภ. ได้ยินว่าเป็นหลินฟ่าน
ก็คิดเรื่องที่พวก รปภ. คุยกันขึ้นมาทันที
ที่บอกว่าหลายวันมานี้ไม่เคยเห็นหลินฟ่านพาสาวสวยคนไหนมาที่นี่เลย แต่วันนี้มีคนสวยมาถามหาเขาที่ประตูชุมชน
เขาคิดว่าเธออาจ เป็นแฟนของ หลินฟ่าน ก็ได้? หากเป็นเช่นนี้ก็จะละเลยเธอไม่ได้
“เขาอยู่ที่นี่จริงๆ … นั่นคือวิลล่าใจกลางทะเลสาบสองร้อยล้านเหรอ?” เสี่ยวซื่อหยิน เงยหน้าขึ้นและทำตาโตเหมือนเด็กน้อยที่อยากรู้อยากเห็นด้วยความตื่นเต้น
“ คุณหลินอาศัยอยู่ในวิลล่าที่หรูหราที่สุดในชุมชนของเรา และขับรถสปอร์ตราคาหลายร้อยล้าน” รปภ. พูดอย่างสบาย ๆ
“ รถสปอร์ตที่มีมูลค่าหลายร้อยล้านงั้นเหรอ?” เสี่ยวซื่อหยิน กระพริบตาเล็กน้อยเพราะสำหรับเธอแล้วมันเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อ
ใช่… หลายร้อยล้าน คนธรรมดาไม่สามารถหาเงินได้มากขนาดพวกเขา
ถึงฉันจะโง่แค่ไหน ฉันก็รู้ว่ามูลค่าของรถสปอร์ตและวิลล่ามูลค่าหลายร้อยล้าน คืออะไร หลินฟ่าน ไปร่ำรวยขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ? เสี่ยวซื่อหยินพูดกับตัวเองแบบเบาๆ
“คุณเป็นแฟนของ คุณหลิน หรือเปล่าครับ คุณหลินดูเป็นคนงายๆสบายๆมาก เลยนะครับ วันนี้เขาขี่รถสามล้อและออกไปข้างนอก มีเศรษฐีไม่กี่คนในชุมชนของเรา ที่ไม่ถือตัวแบบ คุณหลิน เขาเป็นกันเองและถ่อมตัว ส่วนมากแล้วคนรวยจะหยิ่งและวางอำนาจ
เสี่ยวซื่อหยิน หน้าแดงเมื่อเธอได้ยินคำว่า “เธอเป็นแฟนหลินฟ่าน” ก้มหน้าลงอย่างรวดเร็วและส่ายหัว “ไม่ใช่แฟนเขาค่ะเป็นแค่เพื่อนร่วมชั้นค่ะ … “
เธอเคยวางแผนที่จะจีบและพยายามเข้าหา หลินฟ่าน เพราะหลินฟ่านหล่อมากและเป็นคนดีมาก แต่เมื่อหลินฟ่านรวยขนาดนี้เธอต้องถอดใจ เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่เห็นแก่เงิน เธอไม่อยากให้ใครๆมองเธอแบบนั้น
ตอนนี้ หลินฟ่าน ไม่ใช่คนที่เธอจะสามารถคิดอะไรด้วย ได้อีกต่อไป เธอคิดว่าฐานะของ หลินฟ่านกับเธอตอนนี้อยู่คนละระดับกัน
เธอไม่กล้าที่จะสู้หน้า หลินฟ่าน และเธอจะวางของไว้แล้วจากไป
เมื่อเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยได้ยินอย่างนี้เขายิ้ม หลินฟ่านไม่เหมือนพวกทายาทเศรษฐีที่เปลี่ยนผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าอย่างที่เขาเคยพบเจอ “รบกวนคุณส่งมอบสินค้าเหล่านี้ให้กับคุณหลินด้วยนะคะ ฉันต้องไปแล้วและช่วยเซนต์ใบรับสินค้านี้ให้ด้วยค่ะ” เสี่ยวซื่อหยิน กำลังจะไป
ในเวลาเดียวกันนี้ก็มีเสียงของเครื่องยนต์และรถสปอร์ตสีดำเท่ห์และโดดเด่นก็ขับผ่านไปอย่างรวดเร็ว
เวลาดูเหมือนจะหยุดนิ่งลงและ บูกัทติ ก็หยุดที่ประตูชุมชนพอดี
ประตูรถเปิดโดยอัตโนมัติเหมือนปีกและ หลินฟ่าน ก็ออกจากรถ
ดวงตาของ หลินฟ่าน สว่างขึ้นเมื่อเขาเห็น เสี่ยวซื่อหยิน
เขารู้ว่าเธอ มาที่นี่เพื่อจัดส่งเสื้อผ้ากว่า 50 ชิ้นที่เขาซื้อเมื่อวานนี้
“เสี่ยวซื่อหยิน เธอเองเหรอ”หลินฟ่านยิ้ม ยิ้มเมื่อเขาเห็นเธอ
“ ฉันรีบกลับมาเพราะคิดว่าจะมีพนักงานที่ร้านเอาเสื้อผ้ามาส่ง..แต่ไม่รู้ว่าเป็นเธอ..ทำไมไม่บอกฉันว่าเธอจะมาส่งเอง” หลินฟ่าน ยิ้ม
“อืม … ผู้จัดการขอให้ฉันมาน่ะ”
“นายมาก็ดีแล้วเสื้อผ้าที่นายซื้ออยู่นี่..ฉันไปก่อนนะ” แก้มของ เสี่ยวซื่อหยิน เป็นสีแดงและเธอกำลังจะกลับไป
เธอเห็นรถสปอร์ตของ หลินฟ่าน ขับรถแบบนี้ แล้วเธอคิดว่ามันเหมาะกับ หลินฟ่านมาก
ตอนนี้เธอรู้แล้วว่า หลินฟ่าน อยู่ที่วิลล่าหรูนี้จริงๆ
“ไม่ใช่เรื่องง่ายที่เราจะเจอกันแบบนี้ ไปที่บ้านฉัน ฉันจะดูแลเอง ขึ้นรถเถอะ” หลินฟ่าน ชวนโดย ไม่ได้คิดอะไรมากเพื่อนเก่าถึงประตูบ้านแล้วจะไม่ชวนเข้าไปได้อย่างไร
เสี่ยวซื่อหยิน เขิน หน้าแดง หลินฟ่าน อาจจะทำให้เธอเข้าใจผิดได้
“เธอจะเลี้ยงข้าวเย็นฉันนี่…งั้นไปที่บ้านฉันกัน” หลินฟ่าน พูด วันนี้เขาอารมณ์ดีมากหลังจากไปดูห้องที่เขตการศึกษามา
“ฉันเข้าไปได้เหรอ?” เสี่ยวซื่อหยิน เงยหน้าขึ้นมองสบตาหลินฟ่าน และปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเธอน่ารักมาก
“งั้น ไปกันเลย!ขึ้นรถสิ!” หลินฟ่านกล่าว
เสี่ยวซื่อหยิน พยักหน้าเธอยังอยากเห็นว่าวิลล่าของ หลินฟ่าน เป็นอย่างไรมันเป็นโลกที่หรูหราเธอไม่เคยสัมผัสมาก่อน
เธอยังคงมีความสุขและความคาดหวังเล็กน้อย ในใจว่า หลินฟ่าน อาจจะหันมามองเธอมากกว่าเพื่อนบ้าง
จากเด็กผู้ชายที่เธอเคยคิดถึงมาตลอด
แต่วันนี้เขาเปลี่ยนไปมากทุกอย่างในชีวิตเขาดีขึ้นอย่างคาดไม่ถึง
