ตอนที่ 12 ฝีมือการทำอาหารระดับมาสเตอร์
เมื่อตื่นขึ้นมาในตอนเช้าวันต่อมา หลินฟ่าน ก็เลือกที่จะลงชื่อเข้าใช้ทันที โดยไม่รู้ว่าวันนี้จะมีอะไรดีๆเข้ามาได้
“ติ๊ง!! การลงชื่อเข้าใช้สำเร็จแล้ว”
“ขอแสดงความยินดีกับผู้ใช้งานระบบที่ได้รับ โปรแกรม มาสเตอร์ คุ๊กกิ้ง พร้อมสูตรอาหารต่างๆโดยอัตโนมัติ ไม่ว่าจะเป็นเมนูประเภทไหนก็ตาม ทุกจานจะอยู่ในระดับมาสเตอร์”
เสียงของระบบดังขึ้นและความสุขของ หลินฟ่าน ก็ปรากฏขึ้นอีก
การทำอาหารระดับมาสเตอร์นั้น จะมีประโยชน์แค่สำหรับเขามาก
ทักษะการทำอาหารของ หลินฟ่าน นั้นอยู่ในระดับปานกลางซึ่งเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ธุรกิจร้านอาหารของเขาไม่ค่อยเป็นที่รู้จัก และก็มีแต่ เซี่ยหว่านชิว เป็นคนเดียวที่ได้ชิมทุกเมนูที่เขาทำมาตลอด
หลังจากเปิดร้านไปซักสองสามชั่วโมงและมีลูกค้าเพียงไม่กี่คน แต่เขาก็เริ่มรู้สึกว่ามันดีขึ้นกว่าเดิม
“รูปหล่อทำกับข้าวได้อร่อยมากเลย”
“ฉันเอา มันฝรั่งทอดกรอบ กับข้าวผัดไข่ ไข่เยี่ยวม้า ปีกไก่ทอด มันบดมะเขือเทศ หมูเปรี้ยวหวานและปลานึ่งซีอิ้ว หัวปลาหม้อไฟ ” หญิงอ้วนมองไปที่หลินฟ่าน แล้วสั่งอาหารเพิ่ม
หลังจากเธอเพิ่งลองกินข้าวผัดไข่ รสชาติดีอย่างน่าประหลาดใจ มันอร่อยกว่าทุกครั้ง
“และฉันเคยมากินร้านนี้ นี่แหละที่เห็นว่าเจ้าของร้านหล่อแบบนี้”
แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนเดิม มันทำให้เธอได้รับประสบการณ์ที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง หลินฟ่านไม่เพียง แต่หล่อเหลา แต่อาหารที่เขาทำก็อร่อยมากด้วย
นับตั้งแต่นั้นหญิงอ้วนก็สั่งอาหารมา แล้วเธอก็วางเงิน หนึ่งพันหยวน ลงบนโต๊ะด้วยมือใหญ่ของเธอบ่งบอกว่า เธอพอใจกับอาหารวันนี้มาก
หลินฟ่าน ต้องมีความสุขเป็นธรรมดาที่ได้เห็นผลลัพธ์ เขามีความสามารถในที่จะหาเงินจริงๆแล้ว
” อาหารที่คุณทำอร่อยมาก คุณอยากไปทำงานเป็นพ่อครัวที่บ้านฉันไหม ฉันจะจ่ายให้คุณเดือนละ 20,000 หยวน” หญิงอ้วนพูดพร้อมกับมองไปที่หลินฟ่าน
“ ขอโทษนะครับ ผมไม่มีความคิดอยากจะเป็นพ่อครัวที่บ้านใคร” หลินฟ่าน ปฏิเสธข้อเสนออย่างเด็ดขาด
“ แล้วคุณยังเปิดร้านอาหารเล็ก ๆ ที่นี่ งั้นเหรอและฉันไม่ค่อยเห็นลูกค้าที่นี่เลย” หญิงอ้วนพูดต่อไปด้วยความพากเพียร
“ผมเปิดร้านอาหารเล็ก ๆนี้ เพราะผมมีความสุขกับมันไม่ใช่แค่เอาไว้เพื่อหาเงินน่ะครับ” หลินฟ่าน ยิ้มเบา ๆ และยังคงเก็บข้าวของไปด้วย
“งั้น สามหมื่น!” หญิงอ้วนเสนอค่าแรงที่สูงขึ้น
“ไม่ใช่อย่านั้นครับพี่สาว การทำอาหารของผมไม่สามารถวัดได้ด้วยเงินหรอกครับ” หลินฟ่าน กล่าว
“งั้น ห้าหมื่น! ห้าหมื่น มาบ้านฉันเพื่อทำอาหาวันละสามมื้อ รายได้ห้าหมื่นหยวนเธอทำเงินได้มากกว่าเปิดร้านอาหารเล็ก ๆ แบบนี้” หญิงอ้วนกล่าว
“ พี่สาวครับ มันเป็นธุรกิจของผมเอง แม้ว่าผมจะเปิดร้านอาหารเล็ก ๆ เพื่อสร้างรายได้เหตุผลหลักก็คือผมไม่อยากไปเป็นพ่อครัวให้ใคร”
“ นอกจากนี้ผมไม่ได้ขาดแคลนเงิน” หลินฟ่าน กล่าว
ต้องมีเหตุผลที่ดีกว่านี้และเหมาะสมสำหรับที่เขาจะเป็นพ่อครัวส่วนตัวให้ใคร
เช่น หากอีกฝ่ายเป็นแฟนหรือสมาชิกในครอบครัวของเขาก็ลองพิจารณาดู
ช่วงเวลาที่เหลือ หลินฟ่าน ต้องการทำในสิ่งที่เขาอยากทำเท่านั้น
“ คุณนี่จริงๆเลย! สมัยนี้ยังมีคนที่ไม่อยากเกาะผู้หญิงรวยๆอยู่อีกเหรอ… ” หญิงอ้วนกล่าว
เมื่อมีเสียงโทรศัพท์ ดังขึ้น
หลินฟ่าน ก็รับสายและอีกฝ่ายคือ เซี่ยหรานหราน
“คุณหลิน มีคนต้องการเช่าห้องในเขตการศึกษาของคุณ ที่ไห่ถัง ฉันให้ข้อมูลติดต่อของคุณกับอีกฝ่ายแล้วประมาณบ่ายโมง พวกเขาจะติดต่อคุณ “
หลินฟ่าน พยักหน้า” อืมมันเป็นเรื่องใหญ่ ต้องคุยอีกทีครับ “
หลังจากเขา วางสายแล้ว หญิงอ้วนที่แอบฟังอยู่ก็ตะลึงอยู่ข้างๆ
ไห่ถัง! บีโกเนีย การ์เด้น? ที่อยู่ในเขตการศึกษา?
ราคาต่ำสุดสำหรับห้องเขตนี้สูงมากกว่าสิบล้าน!
กล่าวอีกนัยหนึ่งแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะซื้อที่อยู่อาศัยในเขตการศึกษาโดยไม่มีทรัพย์สินหลายสิบล้าน
หลินฟ่าน เป็นเจ้าของบ้านในเขตโรงเรียนที่ บีโกเนีย การ์เด้นท์ ซึ่งหมายความว่าทรัพย์สินของครอบครัว หลินฟ่าน มีมากกว่า 10 ล้านหยวน!
ไม่น่าแปลกใจที่ หลินฟ่าน บอกว่าเขาไม่สนใจเงิน
สรุปว่าเขาคือพวกทายาทเศรษฐีเหรอ?
“บีโกเนียการ์เด้น …. ห้องประจำเขตการศึกษาที่นั่นราคาสูงเสียดฟ้า”
คุณคงรวยมากเลยนะ
อ่า … เป็นไปได้ไหมว่า บูกัทติ ที่จอดข้างนอกนั้นก็เป็นของคุณด้วย “หญิงอ้วนถาม
หลินฟ่าน พยักหน้าและกล่าวว่า” มันเป็นแค่รถที่เอาไว้ใช้ไปไหนมาไหนน่ะครับ” “
ผู้หญิงอ้วนอึ้งกับคำตอบ
เธอรู้จักสินค้ายานยนต์ ที่เรียกว่า บูกัทติ ลาโวชู นั่วของ หลินฟ่าน ดี ว่ามันมีมูลค่าหลายร้อยล้าน! ในสายตาของ หลินฟ่าน รถสปอร์ตที่มีราคาหลายร้อยล้าน เป็นแค่รถ?
สำหรับคนรวยทั่วไปแล้วนี่คือสัญลักษณ์ของฐานะเกียรติยศและด้วยรถสปอร์ตคันละหลายร้อยล้านนี้สำหรับพวกเขามีความสำคัญ แม้ในการเลือกคู่ครอง แต่ หลินฟ่าน ไม่สนใจเลยและเขาไม่ต้องการความสำคัญใด ๆ ในการเลือกคู่ครองเดินบนถนน ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ผู้หญิงหลงเสน่ห์
อีกอย่างหนึ่งภูมิหลังของ หลินฟ่าน นั้นไม่มีใครรู้มาก่อน!
ด้วยรถสปอร์ตหลายร้อยล้าน หลินฟ่าน ควรมีเงินมากเท่าไหร่?
“ลาก่อน! “หญิงอ้วนออกจากร้านไป ทั้งที่เธอต้องการจ้าง หลินฟ่าน มาดูแล แต่ หลินฟ่าน กลับร่ำรวยกว่าเธอด้วยซ้ำ
ขณะที่ หลินฟ่าน เข้าไปนั่งในรถ เสียงข้อความ วีแชท ก็ดังขึ้น
ที่รูปหัวของลูกแมวสีเทา มันเป็นข้อความของ เซี่ยหว่านชิว
[เซี่ยหว่านชิว: ” เหมี๊ยว”]
[หลินฟ่าน: ” ? ? ]
[เซี่ยหว่านชิว:” เหมี๊ยว “]
[หลินฟ่าน:” เมื่อไหร่จะมาที่ร้าน “】
【 เซี่ยหว่านชิว:” คืนนี้ “]
[หลินฟ่าน:” ไม่….ร้านปิดตอนกลางคืนนะ”]
[เซี่ยหว่านชิว:” ฉันไม่สน ฉันจะกัดแน่ ถ้านายไม่อยู่ที่ร้าน ” 】
【หลินฟ่าน:” แค่ครั้งนี้นะ “】
【เซี่ยหว่านชิว:” ~~~ “】
นี่เป็นวิธีการสื่อสารที่ไม่เหมือนใครระหว่าง เซี่ยหว่านชิว และ หลินฟ่าน เมื่อใดก็ตามที่ เซี่ยหว่านชิว อยากได้อาหารอร่อยเธอจะส่งข้อความหา หลินฟ่าน เพื่อมาที่ร้านอาหารเล็ก ๆ ของ หลินฟ่าน
เพื่อเก็บเป็นความลับ เซี่ยหว่านชิว จะเลือกมาในเวลาที่มีคนน้อย วันนี้พิเศษยิ่งกว่านั้นเธอมาหลังจากร้านปิดหลังจาก
“เซี่ยหว่านชิว ยัยผู้หญิงเอาแต่ใจ รอคืนนี้ คอยดูว่าฉันจะสอนบทเรียนให้เธอแม้ว่าเธอจะเป็นลูกค้าปะจำมาหลายปีแล้วก็ตาม เธอจะเข้าออกเหมือนบ้านตัวเองได้ไง” หลินฟ่าน บ่น
หลินฟ่าน ขับรถไปที่ บีโกเนียการ์เด้น
มีสามีภรรยาคู่หนึ่งกำลังรอ เขา อยู่ที่นั่นแล้ว
ทั้งคู่ขับ บีเอ็มดับเบิ้ลยู เมื่อพวกเขาเห็น หลินฟ่าน ขับ บูกัทติ มาพวกเขาถึงกับตะลึง
แน่นอนว่าคนที่ซื้อ ที่พักในเขตการศึกษา อย่าง บีโกเนีย การ์เด้นได้นั้นต้องไม่ใช่คนธรรมดา
“คุณคะ บูกัทติ คันนี้อย่างน้อยก็หลายล้านใช่ไหม” ผู้หญิงคนนั้นถามสามีของเธอ
“ใช่แล้วคุณนี่ บูกัทติ คันนี้เป็นรุ่นพิเศษมีจำนวน จำกัด สั่งประะกอบสำหรับเจ้าของรถมีจำนวน จำกัด เพียงคันเดียวทั่วโลกและมีมูลค่าหลายร้อยล้านดูเหมือนว่าเจ้าของบ้านที่เราจะเช่าไม่ใช่คนธรรมดา” ชายคนนั้นพูดพลางมองไปที่รถของ หลินฟ่าน เต็มไปด้วยคำชม.
ชายคนนี้มีชื่อว่า จ้าว ปิงฉี และผู้หญิงมีชื่อว่า หยางกง เป็นคู่สามีภรรยาที่ต้องการเช่าบ้านที่ บีโกเนีย การ์เด้น นี้
“สวัสดีครับ” หลินฟ่านยื่นมือออกมาหลังจากลงจากรถ
“สวัสดีครับ ผมไม่คิดว่าเจ้าของบ้านที่ผมอยากเช่าจะหล่อเหลาและยังหนุ่มแบบนี้” จ้าวปิงฉี จับมือ หลินฟ่าน
กงหยาง ยังคงตะลึง เธอคิดว่าคนที่สามารถมีทรัพย์สินหลายพันล้านได้ ก็เหมือนกับสามีของเธอสมัยหนุ่มๆ
แต่ หลินฟ่าน ยังเด็กและหล่อมาก เขาขับรถ บูกัทติ และมีบ้านในเขตการศึกษาที่ บีโกเนีย การ์เด้น เขายังคงเป็นเจ้าของอยู่ ถ้าเขาไม่มี รถ บูกัทติ และบ้านในเขตการศึกษาก็เป็นไปได้ยากที่จะเชื่อว่า หลินฟ่าน จะร่ำรวยขนาดนี้ เขาไม่ได้ใส่เสื้อผ้าแบรนด์ดังและทำตัวธรรมดามากด้วย มันเลยทำให้ดูเหมือนผ้าขี้ริ้วห่อทอง
หลินฟ่าน แสดงความสุภาพ เล็กน้อยหลังจากลงจากรถและท่าทีที่อ่อนน้อมถ่อมตนและเป็นมิตรของเขาทำให้ หยางกง และ จ้าวปิงฉี ยอมรับว่า …หลินฟ่านไม่ธรรมดา ๆ อย่างแน่นอน!
