ตอนที่ 22 แล้วชอบฉันไหม?
“เหมียวๆ ~~” เสียงของ เซี่ยหว่านชิว ดังขึ้นจ้องมองไปที่ หลินฟ่าน
“มาแล้วเหรอ” หลินฟ่าน ยิ้มแล้วหันไปมอง
“หึ!”
“ฉันมาที่นี่ทำให้นายไม่มีความสุขเหรอ” เซี่ยหว่านชิว กระซิบเบา ๆ มองไปที่ หลินฟ่าน ทำตาเศร้า ให้หลินฟ่านรู้สึกว่าเธอกำลังผิดหวัง
หลินฟ่าน หันกลับมาและมองไปที่หญิงสาวตรงหน้าเขา
เธอยังคงสวมหมวกหูแมว สวมกางเกงขาสั้นและมีขาเรียวยาว และเธอสวยโดยไม่ต้องแต่งหน้า
เธอยังคงน่ารัก เหมือนเดิม หลินฟ่าน ต้องการแกล้ง เซี่ยหว่านชิว แต่ตอนนี้ เซี่ยหว่านชิว มีอาการแบบนี้ทำให้เขาทำตัวไม่ถูก
“มีความสุขสิ” หลินฟ่านบอกกับเธอ
“หืม….กลิ่นเหล้า หลินฟ่านนายคงมีความสุขมากสินะ” เซี่ยหว่านชิว ถอดหมวกหูแมวออก หลินฟ่าน มองไปที่ เซี่ยหว่านชิว ด้วยความเขินเล็กน้อยในขณะที่
เซี่ยหว่านชิว หน้าตาดีกว่าคนอย่าง จ้าวลี่ลี่และซื่อหยู่ถงมาก
เธอยังเป็นดาราดัง รูปร่างของเธอดูดีมาโดยตลอดและผิวพรรณของเธอได้รับการดูแลอย่างดีซึ่งไม่มีใครเทียบได้
“นายกำลังมองอะไรอยู่? ไร้ยางอาย” เซี่ยหว่านชิว ก้าวถอยหลังและมองไปที่ หลินฟ่าน อย่างระมัดระวัง
“โธ่..มันไม่เห็นมีอะไรให้ดูเลย” หลินฟ่าน
” อีกแล้วนะ” เซี่ยหวานชิว กระทืบเท้าของเธอและจ้องไปที่ หลินฟ่าน เธอยืดหลังและยืนตรงหน้า หลินฟ่าน
“หลินฟ่าน บอกมานายกำลังมองหาอะไร” เซี่ยหว่านชิว มองไปที่หลินฟ่าน โดยปกติแล้วผู้คนจะยกย่องเธอในเรื่องความสวยของเธอโดยเฉพาะหน้าอกที่ใหญ่ของเธอ …
มีเพียงหลินฟ่าน ที่กล้าพูดเช่นนั้น
“ อันที่จริงถ้ามองใกล้ ๆ มันค่อนข้างใหญ่เหมือนกันนะ” หลินฟ่านยิ้ม
เซี่ยหว่านชิวเริ่เสียความมั่นใจ
“หลินฟ่านนายมันไร้ยางอาย!”
เซี่ยหว่านชิวเริ่มหาเรื่องหลินฟ่าน
“ วันนี้รวมตัวกันเป็นยังไงบ้างล่ะ?” เซี่ยหว่านชิวเปลี่ยนเรื่อง
หลินฟ่าน พยักหน้า “ก็สนุกนะมีสาว ๆ เยอะเลย” เซี่ยหว่านชิว มองไปที่ หลินฟ่าน
หลินฟ่านพูดต่ออีกว่า “ยังมีผู้หญิงอีกมากมายที่มาหาฉันเพื่อพูดคุยกัน ราวกับว่าพวกเธอกลับไปเรียนมัธยมปลายอีกครั้ง จ้าวลี่ลี่ และ ซื่อหยู่ถงเพิ่มวีแชท กับฉันหลังจากไม่เจอกันนานพวกเธอก็สวยขึ้นนะ “
เซี่ยหว่านชิวทำตาขวาง หลังจากที่ได้ฟัง หลินฟ่าน พูดเมื่อมองไปที่การแสดงออกที่น่ารักของ เซี่ยหว่านชิว หลินฟ่านก็ยิ้ม
“อยากกินอะไรสลัดผักใช่ไหม” หลินฟ่าน มองไปที่ เซี่ยหว่านชิว และแตะหัวของ เซี่ยหว่านชิว เบา ๆ
“ไม่กินแล้ว” เซี่ยหว่านชิว สบัดหน้าของเธอ
“หึงเหรอ” หลินฟ่าน ยิ้มและมองไปที่เซี่ยหว่านชิว
“น่าอิจฉาจริงๆเลยนะคงมีควาสุขมาก” เซี่ยหว่านชิว พูด
“อันที่จริงจริงๆแล้วพวกเขาไม่ได้สวยเท่าเธอเลย”หลินฟ่าน พูดพลางมองไปที่ เซี่ยหว่านชิว
“ทำเป็นพูดดี” เซี่ยหว่านชิวพูด
“ก็อยากกินเนื้อแต่ต้องกินสลัดผักเพราะกลัวจะอ้วน” เซี่ยหว่านชิว แตะที่หน้าท้องของเธอ ที่สำคัญคือหน้าท้องของเธอไม่มีไขมันเลยแม้แต่น้อย
“ไม่เป็นไรหรอก ค่อยออกกำลังกายก็ได้” หลินฟ่าน คิดสักพักและกล่าวว่า
“การออกกำลังกาย แบบเล่นกีฬาเหรอ?” เซี่ยหว่านชิว มองไปที่ หลินฟ่าน “ฉันไม่ออกกำลังกายกับใคร ฉันชอบออกกำลังกายคนเดียวเพื่อให้น้ำหนักลดเร็วขึ้น”
หลินฟ่าน เพิ่งเตรียมทำอาหาร แต่ปรากฎว่า ไฟดับ!
ร้านอาหารมีขนาดเล็กและไฟดับทั้งถนน
มันมืดไปทั่ว
“เอ่อ…. ” เซี่ยหว่านชิว กระซิบเบาๆดูเหมือนกลัวความมืด”
ทำสลัดต่อผักไม่ได้ “หลินฟ่าน เดินไปที่ด้านข้างของ เซี่ยหว่านชิว และยิ้ม
เซี่ยหว่านชิว กลัวความมืดตั้งแต่เธอยังเด็ก และเธอถูกล้อมรอบไปด้วยความมืดเธอซ่อนตัวอยู่ในอ้อมแขนของ หลินฟ่าน เหมือนกับตอนที่เธอเรียนมัธยมปลาย
“ คุณกลัวความมืดใช่ไหม? หลินฟ่าน ยิ้ม แต่เขารู้สึกว่าเขาอยู่ใกล้เซี่ยหว่านชิว มากเกินไปและร่างกายของเขาก็ร้อนขึ้นเล็กน้อย
“ก็ไม่เป็นไร” เซี่ยหว่านชิว พยักหน้า
“โทรศัพท์มีไฟฉาย” หลินฟ่าน กล่าว
“ แต่ฉัน … ก็ยังกลัวอยู่ “เสียงของ เซี่ยหว่านชิว แผ่วเบาและสั่นสะท้าน
” อยู่กับฉันไม่มีอะไรต้องกลัว ” หลินฟ่าน ยิ้มรอยยิ้มของเขาอ่อนโยนมาก
“แต่ฉันหิว” “เซี่ยหว่านชิว กล่าวอย่างเสียดาย เธอมาหา หลินฟ่าน แต่ก็ไม่ได้ทานอาหารเย็น
” หรือนายจะไปที่บ้านของฉันดี “เสียงของ เซี่ยหว่านชิว ดังขึ้น” ไม่มีใครอยู่ในบ้านของฉัน”
“ไปบ้านเธอเหรอ”หลินฟ่าน รู้สึกทนไม่ได้เล็กน้อยที่สำคัญคือ เซี่ยหว่านชิว สวยมาก
” ฉันอยากกินสลัดผัก “เซี่ยหว่านชิวกล่าวอีก
ไฟดับก็มีประโยชน์เหมือนกัน
“ฉันขอยืมแขนเธอใช้ได้ไหม” หลินฟ่าน ถาม
“อะไรนะ?” เซี่ยหว่านชิว รู้สึกงุนงงเล็กน้อย
” ตามฉันมานะตกลงไหม ” หลินฟ่าน จับแขนของ เซี่ยหว่านชิว และเดินออกจากร้านอาหารพร้อมกับแสงจากโทรศัพท์มือถือของเธอและปิดประตู
ถ้ามีใครแอบถ่ายรูปตอนนี้ มันจะเป็นการค้นหาอันดับต้น ๆ บน เว่ยป๋อ
แต่ เซี่ยหว่านชิว ก็ไม่ได้กลัวใครเห็นแม้ว่า เธอเป็นดาราเธอก็ไม่ได้กังวลมากขนาดนั้นเมื่ออยู่กับหลินฟ่านและที่สำคัญญตอนนี้ไฟดับไม่มีใครเห็น
“ฉันเอารถมา “แก้มของ เซี่ยหว่านชิว แดงขึ้นและ หลินฟ่าน จับแขนของเธอทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้น
ทำไม หลินฟ่าน ถึงไม่จับมือกับเซี่ยหว่านชิว นั่นเพราะ เธอยังไม่ใช่แฟนดังนั้นเขาจะไม่เอาเปรียบผู้หญิง
หลังจากมาถึงบ้านของ เซี่ยหว่านชิว
หลินฟ่าน ก็พบว่าที่อยู่ของ เซี่ยหว่านชิว ไม่ใช่ชุมชนระดับไฮเอนด์แต่อย่างใด
ห้องไม่ใหญ่มากขนากประมาณเกิน 100 ตารางเมตร
เซี่ยหว่านชิว นั่งอยู่ที่นั่น มองดู หลินฟ่าน ที่กำลังยุ่งอยู่ในครัว
เธอและหลินฟ่าน มีความสัมพันธ์ที่ดีเสมอมาแม้ว่าเธอจะกลายเป็นดาราดังแต่ทุกอย่างก็ยังเป็นเรื่องดีๆระหว่างทั้วสอง
แม้แต่ดาราชายหลายคนในบริษัทของเธอพวกเขาก็ยังไม่ดีเท่า
หลังจากทำสลัดผัก หลินฟ่าน ก็ทำข้าวต้มดำซึ่งมีกลิ่นหอมมากให้เธอได้ทานด้วย
“ เป็นไงบ้าง อร่อยไหม” หลินฟ่าน ยิ้มขณะมองไปที่ เซี่ยหว่านชิว
“อืม..มันอร่อยมากจริงๆ”
“นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นนายทำสลัดผักได้อร่อยมากขนาดนี้” เซี่ยหว่านชิวชมฝีมือการทำอาหารของ หลินฟ่าน ว่ามันดีขึ้นขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?
“หลินฟ่าน การทำอาหารของนายดีขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่?” เซี่ยหว่านชิว ถาม
“ มันก็ดีมาตลอดนั่นแหละ” หลินฟ่าน ตบหน้าอกของเขา เพราะตอนนี้เขามี ระบบวิเศษเป็นตัวช่วยอยู่ แม้กระทั่งพ่อครัวระดับสูงบางคนอาหารก็อาจจะไม่อร่อยเท่าเขา
“ พาฉันมาที่บ้านของเธอแบบนี้ ถ้าใครรู้จะบอกเขาว่ายังไงดี”
“ ดูเหมือนว่านายกำลังเจ้าชู้นะ” ใบหน้าของ เซี่ยหว่านชิว แดงระเรื่อ
“ มันจะเป็นเรื่องได้ ถ้ามีคนอื่นมาพบ แต่ถ้ากินอาหารอยู่ที่ร้านนาย ถึงคนอื่นจะเห็นเข้ามันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่” เซี่ยหว่านชิว ยิ้ม
หลินฟ่าน เดินหลบไปและมองไปที่ เซี่ยหว่านชิว ที่กำลังกินสลัดผักและยิ้มเล็กน้อย “เธอชอบกินอาหารที่ฉันทำมาก แล้วเธอชอบฉันไหม”
เซี่ยหว่านชิว คาบสลัดคาไว้ที่ปากของเธอและจ้องไปที่ หลินฟ่าน ดูเหมือนว่าเธอกำลังตกใจกับคำถามของหลินฟ่าน
