ตอนที่ 27 จุดประสงค์ในการเปิดร้านอาหารของหลินฟ่านนั่นก็เพื่อเธอ
หลังจากที่ หลินฟ่าน ดูบ้านเสร็จและออกมาพร้อมกับ เซี่ยหรานหราน
เซี่ยถิงถิง ก็ตั้งใจยืนอยู่ที่ประตูชุมชนเพื่อรอ หลินฟ่าน
“หลินฟ่าน คุณโกหก เอ้ย!ไม่ใช่สิ คือฉันหมายความว่าคุณโกหกฉัน โดยที่บอกว่าไม่มีรถและบ้าน” เซี่ยถิงถิง มองไปที่หลินฟ่านและพูด
“คุณ … เซี่ยถิงถิงใช่ไหม” หลินฟ่าน ถามขึ้นและมองไปที่หญิงสาวตรงหน้าเขา
“ใช่…ฉันขอโทษสำหรับการนัดของวันนี้ ฉันไม่ควรสายและไม่ควรบล็อกคุณใน วีแชท”
“ฉันต้องขอโทษจริงๆ หลินฟ่าน ไม่ใช่เพราะว่าคุณรวยมาก แต่ฉันคิดว่าไม่ควรทำเรื่องแย่แบบนั้นเลย คุณพอจะเข้าใจและยกโทษใหฉันได้ใช่ไหม “เซี่ยถิงถิง กล่าวขอโทษอย่างจริงใจต่อ หลินฟ่าน
” อ่อ…ฮ่าฮ่า..ผมโสดมานานแล้ว ผมจะอยากไปนัดบอดได้ยังไง ใช่ไหมล่ะ” หลินฟ่าน หัวเราะเบาๆและ ไม่สนใจว่าเซี่ยถิงถิง จะมาสายหรือไม่
ท้ายที่สุดเขาก็แค่อยากแกล้งเธอบนวีแชทเมื่อตอนนั้น
“ดีมากเลยแล้วคุณคิดอย่างไรกับ เซี่ยหรานหราน เพื่อนของฉัน” เซี่ยถิงถิง จับแขนของ เซี่ยหรานหรานไว้ และกระพริบตา
“ถิงถิง ทำไมเธอพูดแบบนี้ ” เซี่ยหรานหราน อายจนใบหน้าแดงก่ำ
“อ่อ..เธอดีมาก” หลินฟ่าน พยักหน้า
“ถ้าอย่างนั้นคุณก็ … ไปที่ห้องเดี๋ยวนี้ ฉันจะพา หรานหรานไปรอคุณ” เซี่ยถิงถิง ตั้งใจพูด
” ถิงถิงอย่าพูดเรื่องไร้สาระแบบนี้สิ”เซี่ยหรานหราน ก้มหน้าลง หน้าเธอแดงและหัวใจเต้นแรงมาก ที่เซี่ยถิงถิงพูดอย่างนี้ต่อหน้าหลินฟ่าน
“ผมเคยไปที่ห้องแล้วตอนนี้” หลินฟ่าน กล่าวโดยไม่รู้ว่า เซี่ยถิงถิง หมายถึงอะไร
“ตัดบทแบบนี้…น่าเบื่อจริงๆ” เซี่ยถิงถิง
” ฉันขอโทษอีกครั้งสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ แต่คุณสบายใจได้ จากนี้ฉันจะขอเป็นเพื่อนกับคุณ แต่ถ้าคุณไม่อนุญาต ก็ระวังฉันจะฟ้อง แม่ของคุณก็แล้วกันเพราะว่าแม่คุณเป็นเพื่อนกับแม่ของฉัน ” เซี่ยถิงถิง กล่าวราวกับข่มขู่
หลินฟ่าน รู้สึกตลกกับหญิงสาวตรงหน้าเขา คนนี้มาก แต่เขาก็พยักหน้าด้วยความเข้าใจตัวตนของเธอ
อย่างน้อย เซี่ยถิงถิง ก็เป็นคนที่โอเคเลยทีเดียวหากจะคบไว้เป็นเพื่อน
“ถ้าอย่างนั้น ยอมรับคำขอโทษของฉันใช่ไหม” เซี่ยถิงถิง กล่าวและมองไปที่ หลินฟ่าน
“คุณกล้าปฏิเสธนัดบอดและไม่ยอมรับผม ผมจะฟ้องแม่คุณด้วยเหมือนกัน” หลินฟ่าน ยิ้มและพูดติดตลก
หลินฟ่าน ฉันกำลังมองหาวิธีเอาชนะ เซี่ยถิงถิง โบกมือเล็ก ๆ ของเธอและอารมณ์ของเธอก็ร่าเริงมากขึ้นมาก
“เนื่องจากหลินฟ่าน ยอมรับคำขอโทษผู้หญิงคนนี้ ถ้าชวนคุณมาทานอาหารค่ำอีกครั้งคุณต้องมานะ” เซี่ยถิงถิง กล่าวอย่างเป็นมิตร
“แล้ว เซี่ยหรานหราน และฉันจะไปเดินเล่นที่บ้านของคุณได้เมื่อไหร่ล่ะ บ้านของคุณเป็นวิลล่าที่หรูหรามากนี่” เซี่ยถิงถิง จ้องหน้า หลินฟ่านเพื่อรอคำเชิญ
“ถ้าอย่างนั้นติดต่อผมเมื่อถึงคุณสะดวกจะมาและผมจะได้จัดเตรียมการต้อนรับพวกคุณ เมื่อถึงเวลานั้น” หลินฟ่าน ยิ้ม เซี่ยถิงถิง และ เซี่ยหรานหราน เริ่มเหมือนเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายของเขา ที่ต้องการไปเยี่ยมบ้านของเขา
“รับปากแล้วนะ คุณต้องนัดเรามาทันทีที่คุณพร้อม” เซี่ยถิงถิง พูดออกมาแล้วพา เซี่ยหรานหรานออกไป
และ หลินฟ่าน ขับรถ บูกัทติ และกลับบ้าน
อย่างไรก็ตามเป็นที่น่าสังเกตว่า หลินฟ่าน ยังจะเช่าบ้านหลังที่สองใน ไห่ถัง การ์เด้น
ค่าเช่าปีหนึ่งสูงถึง 1.2 ล้าน!
สำหรับบัญชีธนาคารปัจจุบันของ หลินฟ่าน นอกจาก 500,000 ที่ให้เขาให้พ่อแม่แล้ว เขายังมีเงินฝากอีก 1.6 ล้าน
วันรุ่งขึ้น หลินฟ่าน ตื่นขึ้นและได้ลงชื่อเข้าใช้ระบบ เฉินห่าว อีกครั้ง
“ติ๊ง! —— ขอแสดงความยินดีกับผู้ใช้ที่ลงชื่อเข้าใช้สำเร็จและได้คุณรับ เคอนิกเส็กก์!”
“รถและใบรับรองสิทธิ์ในทรัพย์สินที่เกี่ยวข้องได้นำเข้า ให้กับคลังสินค้าระบบแล้ว และสามารถเรียกใช้ได้ทุกเมื่อ” ระบบดังขึ้น
หลินฟ่าน ลงชื่อเข้าใช้แล้วได้รับรถสปอร์ตอีกหนึ่งคัน
หลินฟ่าน รีบทำการตรวจสอบออนไลน์ แต่ที่สำคัญหลังตรวจสอบข้อมูลของรถเสร็จ เขาก็ต้องตกใจเมื่อรู้ว่า
เคอนิกเส็กก์ วัน ไม่ใช่รถสปอร์ตทั่วไป มันคือไฮเปอร์คาร์ที่มีราคาหลายร้อยล้าน!
ตัวรถเป็นสีเงินที่ไล่ระดับมิติของเฉดสี
ล้อคาร์บอนไฟเบอร์ขนาด 19 นิ้วที่ด้านหน้าและ 20 นิ้วที่ด้านหลังและจับคู่กับยางมิชลินสี่เส้น สามารถให้ แรงยึดเกาะถนน เพียงพอสำหรับยานพาหนะที่มีความเร็วสูง
เคอนิกเส็กก์ ติดตั้งเครื่องยนต์ 5.0L V8 ทวินเทอร์โบเชนจ์ ให้กำลังสูงสุดถึง 1,400 แรงม้า! กำลังเร่งสูงสุดคือ 1371N · m และระบบส่งกำลังจับคู่กับกระปุกเกียร์คลัตช์คู่ 7 สปีด
โดยรวมแล้วเด็ดมาก! ไฮเอนด์!สุดๆ
และมีรถสปอร์ตนี้มี เพียงหกคันในโลก
และวันนี้ก็เหมาะ และไม่มีใครรบกวน หลินฟ่านถือโอกาสนี้เพื่อจะลองใช้รถคันใหม่
เมื่อกดปุ่ม ประตูทางด้านซ้ายและขวาของ
เคอนิกเส็กก์ วัน กางออกเหมือนปีกผีเสื้อที่งดงาม
หลินฟ่าน เข้าไปในรถและรู้สึกถึงพนักพิงที่สบายและเบาะสะดวกสบายสวยงาม
เขาเหยียบคันเร่งและขับไปบนถนนใน เมจิกซิตี้ ซึ่งสร้างความประหลาดใจอีกครั้งใก้ผู้คนที่สัญจรไปมาบนท้องถนน
“เฮ้ย… นี่ใช่ เคอนิกเส็กก์ วัน รึเปล่า มันเป็นรถสปอร์ตมูลค่าหลายร้อยล้านเลยนะ!”
“โอ้พระเจ้า เขาคนนี้มีรถสปอร์ตสองคันเลยเหรอมูลค่าตั้งหลายร้อยล้าน เมื่อเร็ว ๆ นี้ หรือเขาเปลี่ยนมันแล้วเหรอ ตอนนี้รถสปอร์ตมูลค่าหลายร้อยล้านจะไร้ค่าขนาดนั้นเชียวหรือ สำหรับเขา ” เสียงใครสักคนพูดดังขึ้นมา
” ฉันคิดว่าผู้ชายคนนั้นยังหล่อมากด้วย เขาขับ บูกัทติ กับ เคอนิกเส็กก์ วัน คือคนเดียวกันงั้นเหรอ “
” นี่คือ คนรวยของจริงเลยล่ะ รถสปอร์ตทุกคันที่เขาขับมีราคาหลายร้อยล้านซึ่งหาที่เปรียบไม่ได้ ณ.ตอนนี้”
” คุณผู้ชายคะ รอสักครู่นะฉันขอถ่ายรูปหน่อย! “
หลินฟ่าน เริ่มคุ้นเคยกับชีวิตแบบนี้มากแล้ว
หลังจากมาถึงประตูชุมชนเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ประตูก็จ้องมองไปที่รถสปอร์ตของ หลินฟ่าน อย่างว่างเปล่า เขาไม่รู้ว่านี่คือรถใครที่กำลังเข้ามาที่ชุมชน
ไม่ต้องพูดถึงผู้สัญจรไปมา แม้แต่รปภ. ก็เริ่มตกใจนิดหน่อย
พวกเขาคุ้นเคยกับ หลินฟ่าน อยู่แล้ว แต่ หลินฟ่าน ขับรถสปอร์ตคันใหม่มาทำให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหล่านี้สงสัยเล็กน้อย
“คุณหลินฟ่าน ซื้อรถสปอร์ตคันใหม่อีกแล้วเหรอครับ ดูท่าทางคงจะแพงมาก”
” คุณรวยและขับรถสปอร์ต ที่ราคาสูงมาก แต่นิสัยก็ดีมากเช่นกัน แต่ทำไมผมไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนที่นั่งมาเป็นเพื่อน คุณหลิน เลยสักวันที่ผ่านมา “
” เฮ้อ….ผมไม่รู้ว่าผู้หญิงคนไหนที่โชคดีขนาดนี้ แต่ผมก็ไม่ได้ซีเรียสอะไร ผมก็ใช้ชีวิตผ่านไปวันๆ “
หลังจากนั้น หลินฟ่าน ขับรถสปอร์ตกลับมาที่บ้าน และเขาก็ขี่รถสามล้อออกไป
รปภ. สงสัยมากยิ่งขึ้น
ทั้งที่ หลินฟ่าน มีรถสปอร์ตถึงสองคันที่มีมูลค่าหลายร้อยล้าน แต่เขาทำไมยังขี่รถสามล้อเก่าๆเมื่อเขาออกไปข้างนอกชุมชน
พวกเขาไม่สามารถจินตนาการถึงชีวิตของคนที่ร่ำรวยแบบหลินฟ่านได้เลย
การขี่สามล้อส่วนใหญ่เป็นเพราะ หลินฟ่านต้องการเปิดร้านอาหาร เขาไม่สามารถใส่ปลากุ้งเนื้อสัตว์และของกระจุกกระจิกเข้าไปบนรถสปอร์ตได้
การใช้งานที่ค่อนข้างจะเสี่ยงต่อความเลอะเทอะแบบนี้ใช้สามล้อคงจะดีกว่าและสามล้อไม่ต้องกลัวจะสกปรก
นอกจากนี้ บูกัทติ และ เคอนิกเส็กก์ มันไม่มีความสะดวกสำหรับงานประเภทนี้
“ คุณหลิน จะไปที่ร้านอาหารอีกแล้วเหรอครับ”
“ ถ้าหากผมเป็นคุณผมจะขับรถสปอร์ตไปและเอาของพวกนี้ใส่ท้ายรถ ถึงตอนนั้นผมไม่รู้ว่าจะมีสาว ๆ กี่คน ที่จะวิ่งตาม และผมจะพาพวกเธอไปกินข้าวที่ร้านอาหารของคุณ “รปภ. พูด
“ ใช่ครับคุณหลิน ขับรถสปอร์ตเท่ห์ ๆ คุณคงไม่รู้หรอกว่ามันดึงดูดได้มากแค่ไหนแล้ว ธุรกิจร้านอาหารของคุณจะต้องเป็นที่นิยมมากแน่ๆ” รปภ. อีกคนกล่าว
หลินฟ่าน ยิ้มเล็กน้อยหลังจากได้ยินสิ่งที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองพูด
“จริงๆแล้วที่พวกคุณพูดก็ถูกครับ แต่ … “
“จุดประสงค์ของผมในการเปิดร้านอาหารนี้ไม่ใช่เพื่อหาเงินเท่านั้น”
“เป็นเพราะเธอคนนั้นคนเดียว..ไม่มีอะไรมากกว่านี้” หลินฟ่านพูดแล้วยิ้มทั้งสีหน้าและแววตา เมื่อกำลังพูดถึงเซี่ยหว่านชิว
