ตอนที่ 46 คำตอบของคนที่มีแฟนแล้ว
หลังจากทำงานยุ่งตลอดทั้งช่วงบ่ายนี้ หลินฟ่าน ก็ยืดหลังคล้ายว่ากำลังบิดขี้เกียจเพื่อผ่อนคลาย
หลังจากที่เขามีความสามารถในการเขียนระดับปรมาจารย์และความสามารถในการเขียนบทแล้ว เขาก็เข้าใจความหมายและความเป็นไปในการดำเนินเรื่องราวในบทที่เขาจะเขียนอย่างละเอียด
กำลังจะมีบทละครที่ยอดเยี่ยมเรื่องหนึ่งต่อจากนี้ เมื่อหลินฟ่าน ได้เริ่มเขียนลงไปอย่างตั้งใจ
ไม่มีเหตุผลใดในการเขียนบทครั้งนี้ แต่บทนี้ หลินฟ่าน เขียนสำหรับ เซี่ยหว่านชิว โดยเฉพาะ
หากไม่มีบทที่ดี แม้ว่า เซี่ยหว่านชิว จะได้รับความนิยมมากแค่ไหน แต่ในที่สุดเธอก็จะหายไปจากแวดวงบันเทิงและมีใครบางคนเข้ามาแทนที่
แต่กับหลินฟ่าน เขาจะสามารถแก้ปัญหาเรื่องการรับงานแสดงให้เธอได้
ในเวลาเดียวกันนี้ หลินฟ่าน ได้รับโทรศัพท์จากฝ่ายนิติบุคคลของ ลานโบ๋หว่าน ดิสทริค, เซี่ยหรานหราน
“สวัสดีครับ” หลินฟ่าน รับโทรศัพท์
“คุณ หลินฟ่าน … ขอโทษค่ะ ไม่ทราบว่าคุณสามารถจ่ายค่าธรรมเนียมทรัพย์สินส่วนกลางได้เลยหรือไม่ รวมเป็นเงิน 23,825 หยวน” เสียงของ เซี่ยหรานหราน
หลังจากที่ หลินฟ่าน เข้ามาอยู่ในวิลล่าที่ดีเช่นนี้และเป็นธรรมดากับการจ่ายค่าธรรมเนียมทรัพย์สินส่วนกลาง แต่ก็ไม่น้อยเลยสำหรับการจ่ายครั้งนี้
“ได้ครับ” หลินฟ่าน กล่าว ส่วนเซี่ยหรานหราน เธอรู้สึกดีกับเขาจากการปฏิบัติต่อผู้อื่นอย่างสุภาพ
หลังจาก หลินฟ่าน รับสาย ใบหน้าของ เซี่ยหรานหราน เปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความดีใจ
เธอรวบรวมความกล้าที่จะโทรหา หลินฟ่าน ในครั้งนี้ เพราะหลินฟ่านทั้งหล่อและเก่งขนาดนี้ผู้หญิงคนไหนจะไม่ชอบบ้าง
ตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่เธอแยกจากกับ หลินฟ่าน เธอรู้สึกว่าเธอค่อยๆมีความรู้สึกบางอย่างกับ หลินฟ่าน เธอคิดถึงเขาและอยากเจอหน้าเขาทุกวัน
เธอไม่มีข้ออ้างจะติดต่อกับ หลินฟ่าน ได้ด้วยเรื่องอะไรนอกจากเรื่องนี้
“มีอะไรอีกหรือไม่ครับ” หลินฟ่าน ถามด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย
“คุณหลินฟ่านคะ ฉันอยากถามคำถามคุณเป็นการส่วนตัวซักเรื่องหนึ่ง คุณจะสามารถตอบฉันอย่างจริงจังได้หรือไม่” เซี่ยหรานหราน ถามอย่างจริงจังและหน้าสวย ๆ ของเธอแดงขึ้น
” คุณ … มีแฟนหรือยังคะ?” เซี่ยหรานหรานถามด้วยความเขินอาย
แม้ว่าเธอจะคุยโทรศัพท์ แต่เธอก็ยังทำให้หลินฟ่าน รู้สึกกังวลได้เล็กน้อย
หลินฟ่าน ต้องเข้าใจเป็นธรรมดาว่า เซี่ยหรานหราน หมายถึงอะไร และในเวลานี้เขามีคำตอบสามข้อ
– อย่างแรกบอกว่าเขามีแฟนและปฏิเสธเธออย่างจริงจัง
-สองบอกเธอไปว่าเขายังไม่มีแฟน
-อย่างที่สามบอกว่าเธอเป็นคนดีแต่เขามีแฟนแล้ว
ขณะนี้ หลินฟ่าน ก็รู้สึกเกรงใจกับการตอบคำถามเธอ และ เซี่ยหรานหราน รอฟังคำตอบจาก หลินฟ่าน
ถ้า หลินฟ่าน บอกว่าเธอว่าไม่มีแฟน เซี่ยหราน หราน จะหาทางติดต่อกับ หลินฟ่าน และเธอคงจะไม่ยอมแพ้
นับตั้งแต่ หลินฟ่าน เกิดมานับไม่ถ้วนแล้ว ที่เขาถูกผู้หญิงถามด้วยทำถามแบบนี้
เซี่ยหรานหราน เป็นคนดีและเธอก็สวยมาก
แต่ … หลินฟ่าน มองไปที่ลูกแมวในบ้านของตัวเอง และเขาเองก็มีคำตอบในใจอยู่แล้ว
“ครับ ผมมีแฟนแล้ว” หลินฟ่าน ตอบด้วยรอยยิ้ม
“โอ้ … ฉันรู้แล้วว่า ทำไมคุณถึงไม่โกรธ ถิงถิง ที่ยกเลิกนัดบอดกับคุณ และฉันหวังว่าจะได้เห็นแฟนของคุณ เธอต้องสวยมากเลยใช่ไหมคะ” เซี่ยหรานหราน พูดเสียงสั่นๆ
“ครับ..เธอสวยมาก” หลินฟ่าน กล่าว
“ค่ะ..งั้นแค่นี้นะคะ และคุณอย่าลืมจ่ายค่าธรรมเนียมทรัพย์สินส่วงกลางนะคะ แต่ถ้าคุณไม่สะดวกมาด้วยตัวเอง ฉันจะเข้าไปเก็บที่บ้านคุณก็ได้ค่ะ” เซี่ยหรานหราน พูดด้วยรอยยิ้ม
หลินฟ่าน ไม่ได้รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ของ เซี่ยหรานหราน เพราะปกติ เซี่ยหรานหราน ไม่ได้แสดงออกว่าชอบหลินฟ่าน เธอเก็บอาการและความรู้สึกได้ดีมาก
แม้ว่าเขาจะยังไม่มีแฟน แต่ หลินฟ่าน ก็ไม่ต้องการล้อเล่นความรู้สึกของผู้หญิงคนอื่นด้วยการตอบแบบคลุมเครือ และเขาไม่ต้องการให้ความหวังกับผู้หญิงคนอื่นที่เขาไม่ได้รักเธอ
นี่คือการตอบที่ดีที่สุด
“เป็นไง..ฉันตอบเธอไปแบบนี้ดีไหม ชิวฉิว” หลินฟ่าน สัมผัสลูกแมวที่กำลังนอนอยู่ที่โต๊ะคอมพิวเตอร์
“เหมียว ~~” ลูกแมวร้องและคลานเข้าไปในอ้อมแขนของ หลินฟ่าน
หลินฟ่าน มองไปที่หน้าจอในคอมพิวเตอร์ด้านในเป็นสคริปต์บทละครที่เขากำลังแก้ไขและวอลเปเปอร์เป็นรูปถ่ายของ เซี่ยหว่านชิว ที่สวมชุดกระโปรง มันเป็นรูปที่เธอสวยมาก
เซี่ยหว่านชิว ในภาพนี้เต็มไปด้วยความสวยงามและภาพนี้เป็นภาพที่ถ่ายโดย หลินฟ่าน เมื่อ ตอนที่ เซี่ยหว่านชิว กำลังเผลอในคืนที่เต็มไปด้วยดวงดาวบนท้องฟ้า
ในกลางดึก หลินฟ่าน กำลังทำงานเขียนและจู่ๆก็ได้รับข้อความ วีแชท จาก เซี่ยหว่านชิว
[เซี่ยหว่านชิว: “~~~”]
[หลินฟ่าน: “???”]
[หลินฟ่าน: “วันนี้มีคนสารภาพว่าชอบฉันและถามว่าฉันมีแฟนหรือยัง”]
[เซี่ยหว่านชิว: “เธอเป็นใคร?”]
[หลินฟ่าน “เธอทำงานอยู่ที่นี่ รู้จักกันได้ซักพัก “]
[เซี่ยหว่านชิว:” อืม..นายตอบยังไง “]
[หลินฟ่าน:” ฉันบอกว่ามีแฟนแล้วน่ะสิ ” “】
【 เซี่ยหว่านชิว:” เหรอ! ! ! “]
[เซี่ยหว่านชิว:” นาย… มีจริงๆเหรอ? “]
[หลินฟ่าน:” ยังไม่มีน่ะสิ แต่แม่ของฉันกำชับว่าต้องพาแฟนกลับบ้านไปด้วยให้ได้ ทำไมเธอไม่แกล้งเป็นแฟนของฉันให้หน่อยล่ะ และกลับบ้านกับฉัน เพื่อให้แม่ฉันสบายใจ “】
【 เซี่ยหว่านชิว:” ว่าไงนะ! หลินฟ่าน ใครจะแกล้งเป็นแฟนนาย? ฉันรู้ว่านายจะกลั่นแกล้งฉัน “]
หลินฟ่าน เพิ่งพูดจบ ก็ได้รับคำขอวิดีโอแชทของ เซี่ยหว่านชิว หลังจากที่เขา
คลิกยอมรับ หลินฟ่าน ก็เห็นหน้าของ เซี่ยหว่านชิว บนวีดีโอคอล
เธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จที่สวมชุดนอนด้วย และแม้แต่แมวที่นอนบนแขนของหลินฟ่าน ก็ตกตะลึงไปด้วย หลินฟ่าน เอาแต่มองจนเหม่อ
เซี่ยหว่านชิว แต่งหน้าแล้วเธอก็ดูสวยมากและนี่คือหนึ่งในเหตุผลที่เธอสามารถเป็นที่นิยมได้อย่างรวดเร็ว
[หลินฟ่าน: “เอิ่ม!!อะไรนะ? “]
[เซี่ยหว่านชิว ยิ้ม:” เหม่อ อะไร! “]
[หลินฟ่าน:” โทรผิดรึเปล่าคุณผู้หญิงดูเหมือน คุณจะยังไม่ยอมเป็นแฟนของผม ผมต้องวางสายก่อนนะครับ “]
[เซี่ยหว่านชิว เม้มปากของเธอและพูดว่า:” หืม..ถ้าอย่างนั้น ก็ลองดูสิ ” “]
[เซี่ยหว่านชิว:” หมุนกล้องพาฉันไปดูที่ห้องของนาย ~~ “]
หลินฟ่าน หยิบโทรศัพท์มือถือและเดินวนไปรอบ ๆ บ้านอย่างเงียบ ๆ
[เซี่ยหว่านชิว:” ทำได้ดีทีเดียว “]
[หลินฟ่าน:” ฉันรู้สึกว่ากำลังหลงกลเธอ…..งั้นให้ฉันดูห้องของเธอด้วย “】
【 เซี่ยหว่านชิว:” เหมียว ~~~ ไม่มีใครอยู่ในบ้านของฉันหรอก “】
【หลินฟ่าน:” ร้อนตัว “】
[หลินฟ่าน: “งั้นฉันจะไปที่บ้านของเธอ?”]
[เซี่ยหว่านชิว: “กล้าดียังไง !!!”]
[เซี่ยหว่านชิว: “คิดว่าฉันไม่รู้เหรอ นายแค่อยากจะแกล้งฉัน”]
[หลินฟ่าน: “ยังไงก็ตามฉันก็นอนกับเธอสองคืนแล้ว ไม่เห็นเป็นไร”]
[เซี่ยหว่านชิว หน้าแดงและพูดว่า: “ใครนอนกับนายสองคืนนั้น มันเพราะความจำเป็น “]
[เซี่ยหว่านชิว:” หันไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ของนายซิ “]
[หลินฟ่าน:” เธอนี่มากเกินไปแล้ว ไม่มีอะไรในคอมพิวเตอร์ของฉัน ? “]
[เซี่ยหว่านชิว พึมพำ:” ใครจะรู้บางทีอาจมีสิ่งที่ไม่ดีอยู่ในคอมพิวเตอร์นายก็ได้ “]
[หลินฟ่าน กล่าวอย่างจริงจัง:” ฉันเป็นคนแบบนั้นหรือไงและถึงฉันจะดูสิ่งที่เธอบอกว่าไม่ดีนั่นในคอมพิวเตอร์จริงๆ แล้วเธอจะห้ามฉันในฐานะอะไร “]
หลินฟ่าน แกล้งไม่พอใจ แต่ เซี่ยหว่านชิว ไม่เชื่อเขา ดังนั้นเธอจึงยืนยันที่จะดูหน้าจอคอมพิวเตอร์ให้ได้
เพียงแค่มองไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ ก็มากเกินไปแล้ว มีรูปถ่ายของ เซี่ยหว่านชิว อยู่บนหน้าจอคอมพิวเตอร์
ถ้าเขาปล่อยให้เธอเห็นมันก็ไม่ได้หมายความว่าใครจะทำอะไรเธอได้?
[เซี่ยหว่านชิว กล่าวด้วยความเสียใจ: “หลินฟ่าน ฉันแค่ไม่อยากให้นายดูสิ่งที่ไม่ดีเหล่านั้น ฉัน ผิดด้วยเหรอ… นายต้องโกรธด้วยเหรอ”]
เซี่ยหว่านชิว รู้สึกเสียใจมากดูเหมือนว่าเธอจะเดาได้แล้วว่า หลินฟ่าน กำลังซ่อนอะไรบางอย่างบนคอมพิวเตอร์ เธอผิดหวังและแอบโกรธอยู่ในใจ เธอดูน่าสงสารและน่ารัก ทำราวกับว่ากำลังจะร้องไห้
เมื่อมองดู เซี่ยหว่านชิว หลินฟ่าน ก็ไม่มีทางปฏิเสธได้เลย
คงจะดีถ้าเขาและเธอมีโอกาสแบบนี้ในอนาคตและเขาไม่สามารถปล่อยให้ เซี่ยหว่านชิว สงสัยเขาได้ ด้วยนิสัยที่ตรงไปตรงมาของเขา เขาจึงยอมทำตามสิ่งที่เธอร้องขอ
[หลินฟ่าน: “ฉันไม่ได้ดูสิ่งที่ไม่ดีเหล่านั้นจริงๆ ถ้าเธอไม่เชื่อฉัน ฉันจะให้ดู เดสก์ทอป คอมพิวเตอร์ ของฉันก็ได้ “]
เซี่ยหว่านชิว เงยหน้าขึ้นมองดูการหันกล้องไปที่คอมพิวเตอร์ของ หลินฟ่าน
บนเดสก์ท็อปของคอมพิวเตอร์มีการเปิดเอกสารซึ่งเกี่ยวกับสคริปต์บทละคร
บนวอลเปเปอร์คอมพิวเตอร์ของ หลินฟ่าน เป็นภาพของ เซี่ยหว่านชิว ที่สวมชุดกระโปรง ภายใต้แสงดาวเธอเดินบนชายหาด โดยในภาพเธอมองขึ้นไปและยิ้มทุกสิ่งในโลก ดูเหมือนจะถูกเธอสะกดไว้
ก็ปรากฎว่า หลินฟ่าน ไม่ได้ดูสิ่งที่ไม่ดีตามที่เธอว่าแต่อย่างใด แต่กลับเป็นสิ่งที่หลินฟ่าน รักมากต่างหาก
ทั้งหมดนี้แค่เพียงเขาไม่ต้องการให้เธอเห็นวอลเปเปอร์ในคอมพิวเตอร์ เท่านั้นเอง
นี่เป็นเพราะก่อนหน้านี้หลินฟ่าน ไม่เคยคิดว่าเขาและ เซี่ยหว่านชิว จะมีอะไรที่เหมาะสมกันมาก่อนเลย
