ตอนที่ 127 เราต้องการความช่วยเหลือจากคุณ
หลังจากซักถามกู้จวินจนหนําใจแล้ว หวังเค่อก็ออกไปโทรศัพท์ที่ด้านนอกโดยให้คนที่เหลือนั่งจ้องหน้ากู้จวิน เมื่อเขากลับมาเขาให้กู้จวินจดคําศัพท์ภาษาต่างโลกทั้งหมดที่เขารู้และบอกความหมายบอก
“………….” กู้จวินมองหน้าหวังเค่อแล้วพูดอะไรไม่ออกอีก บอกตามตรง ณ จุดๆนี้เขาสามารถหวังอะไรได้บ้าง!! เขาแค่ต้องการความช่วยเหลืออย่างจริงใจ ตอนนี้เขาสองจิตสองใจแบบสุดๆ
ลัทธิหลังความตายเองก็น่ากลัว แถมค่อยๆบุกมาหาเขาทีละนิดด้วย… ดูจากข้อความแล้วก็รู้ว่าพวกมันรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน และด้วยพลังของมันเป็นไปได้ว่ามันอาจจะตามมาฆ่าเขาถึงที่ได้
และสาเหตุการตายของเขามันคงจะน่าอนาถ เขาอาจจะตายเพียงเพราะรู้ภาษาต่างโลกเท่านั้นเอง!
มันน่าเศร้าไปไหมชีวิตชายหนุ่มที่เต็มไปด้วยอนาคตและเส้นทางแห่งการแพทย์กําลังเปิดรอรับเขาอยู่ แต่ก็ตายเพราะเรื่องโง่ๆเรื่องหนึ่ง
แล้วนี่ยังไม่นับเฟคต้าที่จ้องหน้าเขาตาเป็นมันอีก พวกนั้นพยายามที่จะเอาความลับจากตัวเขา…. แต่ว่ากู้จวินไม่มีสิทธิ์เลือก ถ้าเกิดเขาปฏิเสธไม่ให้หรือปิดบังจนน่าเกลียดจนเกินไป ความปลอดภัยที่เขาหวังในชีวิตไว้อาจจะพังทลายภายในไม่กี่วินาทีได้..ซึ่งเขาไม่มีทางเลือกเลย ถึงจะบอกว่าขอความร่วมมือแต่จริงๆแล้วมันก็คือการขู่เข็ญบังคับ
ท้ายที่สุดเขาต้องคํานึงถึงความปลอดภัยของตัวเองไว้ก่อน!
ดังนั้นจากภาษาต่างโลกที่เขารู้ห้าร้อยคํา แต่เขาเขียนเพียงร้อยห้าสิบคําเท่านั้น มีแต่คําทั่วไปและคําศัพท์เฉพาะอื่น ๆ ที่ไร้ค่า อาทิ หมา แมว สุนัข… ฝน… และโคตรของโคตรอภิม หาคําทั่วไป มันเป็นคําที่พูดกันในประโยคพื้นฐาน และหาง่ายที่สุด ด้วยเวลาเพียง 10 วินาที กู้จวินสามารถคํานวณได้ว่าคําใดที่ให้ไปและไม่เป็นอันตรายต่อเขา และเขาก็จัดคําพวกนั้นให้ได้ให้ครบ 150 คํา ก่อนที่จะเขียนใส่กระดาษไปด้วยท่าทางที่ภูมิใจ ในขณะที่คําอันตรายและคําเฉพาะจริงๆ เขาเก็บเอาไว้ในใจโดยที่ไม่เปิดเผยให้คนพวกนี้รู้แม้แต่นิด… ท้ายที่สุดแล้วกู้จวินก็ไม่เชื่อใครหรอก สิ่งที่เขาเชื่อมีเพียงแต่ตัวเอง!
เขาบอกกับหวังเค่อทันทีหลังจากเขียนเสร็จ “ หัวหน้าหวัง…นับตั้งแต่การประเมินค่า S เสร็จสิ้น ฉันจําคําศัพท์ภาษาต่างโลกได้สองสามคําทุกวัน…และนี่คือทั้งหมดที่ฉันพอจะนึกได้”
เหตุผลที่กู้จวินทําเช่นนี้เพื่อให้แน่ใจว่าเขาไม่สามารถถูกแทนที่ได้ !
รู้ไหมคนประเภทไหนที่คู่ควรแก่การมีชีวิตอยู่มากที่สุด คําตอบก็คือคนที่มีประโยชน์อย่างไรล่ะ!
คนที่มีประโยชน์ที่ว่าไม่ได้หมายความว่าเป็นคนเก่ง แต่เป็นคนที่สามารถทําประโยชน์ให้แก่คนอื่นได้ และคนที่สามารถทําประโยชน์ให้แก่คนอื่นได้นั้นก็จะมีชีวิตยืนยาวตราบเท่าที่คนอื่นอยากจะให้มีชีวิต!
ดังนั้นแล้วด้วยความคิดนี้เขาจึงมั่นใจว่าต่อให้สถานการณ์เปลี่ยนแปลงอย่างไรอย่างน้อยเฟคต้าก็ต้องทําทุกวิถีทางเพื่อให้เขามีชีวิตอยู่รอดต่อไปแน่ๆ
มันมีอยู่เยอะเหลือเกินไอ้พวกที่ว่ามีประโยชน์แล้วถูกฆ่าเมื่อไร้ประโยชน์ ดังนั้นกู้จวินจึงพยายามทําตัวให้มีประโยชน์อยู่ตลอดเวลา เพื่อป้องกันองค์การเฟคต้านี้ตลบหลังลอบฆ่าเขาที่หลังเหมือนกัน
ก็อย่างที่บอกองค์กรของรัฐบาลนั้นทําเพื่อประเทศ แต่ถ้าใครมีแนวโน้มว่าจะเป็นอันตรายต่อประเทศหรือหมดประโยชน์ต่อประเทศในระดับที่ว่าแม้แต่หายใจยังเปลืองออกซิเจนก็เป็นไปได้ว่าต้องถูกกําจัด!!
และกู้จวินไม่อยากเป็นแบบนั้น!
เขาจําเป็นต้องมีชีวิตอยู่! แม้ว่าเฟคต้าจะมองเข้าไปในความทรงจําของเขาก็ตาม! และนี่ก็เป็นวิธีการป้องกันตัวของเขา ท้ายที่สุดเขาไม่ได้โกหกในทางเทคนิคสักหน่อย เขาอุตส่าห์เลือกใช้คําพูดจากความจริงที่ว่าเขาจะจําคําศัพท์ภาษาต่างประเทศได้วันละหลายร้อย เหลือวันละคําสองคํา และเขายังเน้นว่าบางทีก็สามวันหนึ่งคํา…. เพราะยังไงการมีประโยชน์มากเกินไปมันก็ไม่ดี เขาไม่อยากมีชีวิตเพียงเพื่อเป็นเครื่องมือของคนอื่น
หลังจากโทรไปรายงานใครก็ไม่รู้อีกครั้ง หัวหน้าหวังเค่อก็ให้เช่าอี้ชงพาเขาไปยังห้องที่อยู่ติดกันเพื่อพักผ่อนนอนหลับก่อน เพราะอย่างน้อยพวกเขาก็ฉลาดเพียงพอที่จะรู้ว่ากู้จวินยังต้องการการหลับนอนเพื่อฟื้นฟูพลัง
ตอนนี้นั้นเป็นเวลาประมาณตี 4 ภายในห้องที่เขาไปนอนนั้นมีหน้าต่างบานเล็ก เขาพยายามมองผ่านหน้าต่าง และเขาก็เห็นท้องฟ้ายังคงมืดมิด
“วุ้ย” กูจุนพลิกตัวอยู่บนเตียง อันที่จริงตอนที่เขากําลังตรวจสอบสภาพแวดล้อมที่เบาบางของเขาเขาสังเกตเห็นว่าไม่มีกล้องถ่ายรูป หลังจากหันไปสองสามครั้งเขาก็มองออกไปนอกหน้าต่างด้วยความคิดมากมาย
“ลัทธิชีวิตหลังความตายรู้แล้วว่าฉันอยู่ในเฟคต้า พวกเขาทั้งสามประโยคนี้ไว้ให้ฉันแปล พวกเขาคํานวณล่วงหน้าไปไกลแค่ไหนแล้ว?
ยิ่งนึกถึงเรื่องนี้เขาก็ยิ่งรู้สึกหนาวสั่นไปถึงกระดูก เขารู้สึกเหมือนเบี้ยเหมือนตัวหมากที่ถูกเคลื่อนไปรอบ ๆ โดยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาคล้ายกับถูกควบคุมจากทุกทิศโดยที่ได้แต่คิดแล้วลงมือทําจริงไม่ได้
แต่เขาก็ตัดสินใจโยนความคิดที่น่ากลัวนั้นออกไปจากใจก่อน เพราะยังไงการพักผ่อนก็เป็นเรื่องสําคัญ อีกอย่างหนึ่งโทรศัพท์ของเขาไม่ได้ถูกยึดและสถานที่แห่งนี้มี Wi-Fi
Wi-Fi ท่ามกลางภูเขา สิ่งนี้ยอดเยี่ยมไปเลย! เขาไม่รู้เลยว่านี่เป็นกลลวงของเฟคต้าที่ทําแบบนี้เพื่อให้เขาเปิดเผยร่องรอยหรือว่ามันเป็นสวัสดิการของทหารในค่ายนี้ที่ควรได้รับอยู่แล้ว
แต่ในขณะที่มองดู Wi-Fi ที่กําลังค่อยๆทะยานขึ้นมา กู้จวินก็รู้สึกว่าเฟคต้าอาจกําลังตรวจจับกิจกรรมออนไลน์ของเขาอยู่
ก็เอาสิ…นอกจากใต้ผ้าห่มแล้ว กู้จวินไม่เคยทํากิจกรรมอะไรน่าสงสัยให้ชาวบ้านเห็นเลย ถ้าจับได้ก็มา!!
“มารดามันเถอะ! แน่จริงก็จับสิวะ!” กู้จวินบ่นแล้วเปิดโทรศัพท์ของเขา และนี่เป็นครั้งแรก เขาลงชื่อเข้าใช้ [Classified Chat [CG]]
[Classified Chat [CC]] เป็นแอปแชทโซเชียลภายในที่คิดค้นโดยฝ่ายวิจัยทางวิทยาศาสตร์ของเฟคต้า ชื่อค่อนข้างเชยเล็กน้อยและฟังก์ชั่นก็เรียบง่าย
กฎของการใช้ก็คือ ถ้าพวกเขาต้องการที่จะพูดคุยอะไรเกี่ยวกับเฟคต้า พวกเขาจําเป็นต้องทําด้วยตัวเองหรือพูดคุยปรึกษากันที่นี่ รวมถึงการพูดคุยทางธุรกิจและแบบสบาย ๆ ก็ต้องทําในแอปนี้เช่นกัน
จากนั้นเขาก็ได้เพิ่มเพื่อนใหม่สองสามคนในบัญชีของเขา โดยบัญชีของเขามีชื่อว่า “Med Student Gu, Gu Jun” ถูกสะกดเป็นภาษาอังกฤษเพื่อรองรับการอ่านในรูปแบบสากลและบัญชีของเหล่าผองเพื่อน…แน่นอนว่าทุกคนมาจากต่างแผนกและได้พบกันที่งานเลี้ยงละลายพฤติกรรมในวันนั้น! ในระหว่างที่สังสรรค์กันสนุกสนานสุดใจ.พวกเขาก็ได้แลกเบอร์และวิธีติดต่อกัน
ตั้งแต่คืนนั้นจนถึงตอนนี้ กู้จวินไม่ได้ลงชื่อเข้าใช้ CC เลย….เมื่อเขาเปิดขึ้นมา เขาก็สังเกตเห็นว่ามีข้อความใหม่มากมายที่เขายังไม่ได้อ่าน สามสิบเอ็ดข้อความมาจากหลี่เยี่ยรุ่ย โดยส่วนใหญ่เป็นอิโมจิมุขตลกและมีมที่ไร้จุดหมายตามนิสัยของเขา
“ ผู้ชายคนนี้เป็นยังไงบ้างนะ? นี่คือภารกิจของเขาหรืออะไร??” กู้จวินอดสงสัยไม่ได้เพราะตั้งแต่พวกเขาแลกเปลี่ยน ID กัน หลี่เยี่ยรุ่ยักจะส่งข้อความตลก ๆ ให้เขามากกว่าสิบข้อความทุกวัน ถ้านั่นไม่ใช่แผนกสันทนาการที่ช่วยให้เขาผ่อนคลายล่ะก็…เขาก็ไม่รู้ว่าอะไรคืออะไรแล้ว ต้องขอบคุณที่เขาส่งข้อความนี้มา มันทําให้จิตใจที่บอบช้ำของเขาและหัวใจที่เต็มไปด้วยความตึงเครียดได้รับการผ่อนคลาย… นึกไม่ถึงเลยว่าวันหนึ่งมันจะกลายเป็นสิ่งที่มีประโยชน์ และทันทีที่กลับไป เขาคงจะต้องแวะไปหาหลี่เยี่ยรุ่ยเพื่อกล่าวคําขอบคุณ
เขาปิดหน้าต่างแชทของหลี่เยี่ยรุ่ยแล้วหันไปหาคนอื่น ๆ ต่อ มีข้อความของศัลยแพทย์จ์และคนอื่น ๆ ที่ถามเกี่ยวกับเขา มีบางข้อความจากใช่ฉีซวนเช่นกัน
“เคสผ่าตัดของนายจบหรือยัง?? เมื่อไหร่จะกลับ…”
ต่อมาหลังจากที่เขารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาจึงเพิ่มบทกวีเพื่อปลอบขวัญ “ ไม่ว่าลมจะกระโจนจากทิศทางใด ฉันก็ยังคงแข็งแกร่งแม้ว่าจะโดนพัดหลายครั้งก็ตาม”
“สวัสดี?” แม้แต่หวังรั่วเซียงผู้แสนเย็นชาก็ส่งข้อความถึงเขา
“ ฉันได้ยินมาว่านายถูกกรมสอบสวนพาตัวไป อย่าบอกข้อมูลที่เป็นความลับใด ๆ กับฉัน ฉันไม่ต้องการให้สิ่งเดียวกันนี้เกิดขึ้นกับฉันนะ!”
จากนั้นก็ใช้คู่กับอีโมจิรูปสุนัขมาแปะท้ายราวกับเขาว่ากู้จวินจะอ่านไม่ตอบ มันทําให้กู้จวินต้องหัวเราะอีกครั้ง คนพวกนี้เนี่ย…”
แต่เขาไม่ได้ตอบกลับพวกเขาเลยเพราะเกรงว่าจะทําให้พวกเขาเดือดร้อน เหตุการณ์ที่เขาถูกพาตัวออกไปกําลังถูกพูดคุยกันในหลายกลุ่ม โซเชียลมีเดียทําให้โลกใบนี้เล็กลงทุกคนจึงรู้เรื่องนี้หัวหน้าไม่ได้ห้ามพวกเขาไม่ให้พูดถึงเรื่องนี้ แต่พี่ชายเฉียงแนะนําให้ทุกคนพักผ่อนและจดจ่อกับงานของพวกเขา โดยบอกว่ากู้จวินกําลังไปเที่ยวและเขาสบายดีอย่าเป็นห่วง
“พี่ชายเฉียง….นอกจากฉันจะไม่สบายดีแล้วยังจะไม่ได้ “ตายดี” อีก!” กู้จวินบ่นพึมพํากับตัวเองอย่างไม่พอใจ หลังจากอ่านข้อความเหล่านั้นทั้งหมด กู้จวินก็เข้าสู่อินเทอร์เน็ต มีข่าวเกี่ยวกับโรคต้นไทรที่ผิดรูปแบบทางอินเทอร์เน็ต แต่ไม่ใช่เพราะข่าวเกี่ยวกับโรคนี้รั่วไหลออกไป แต่ความจริงที่ว่าหมู่บ้านหลายแห่งในรัฐตะวันออกถูกปิดตายได้รับความสนใจจากสื่อมวลชน
แต่ในไม่ช้าบทความเหล่านั้นก็ถูกลบหรือถูกล้าง เหตุผลที่ให้ไว้ก็ได้แก่ การอพยพจํานวนมาก การค้นพบวัตถุโบราณและอื่น ๆ เมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรน่าสํารวจ ข่าวก็ไม่ได้รับความสนใจใด ๆ ในไม่ช้าความสนใจของสาธารณชนก็ถูกดึงไปโดยคนดังคนอื่น ๆ กรมประชาสัมพันธ์ก็ทํางานได้ดีมาโดยตลอด
กู้จวินมองข้ามผ่านเว็บไซต์ต่างๆก่อนที่เขาจะวางโทรศัพท์ เขาหลับตาและหลับไป..
ไม่มีความฝันอีกแล้ว…มีเพียงความมืดมิด เขาอาจจะหลับไปหลายชั่วโมงก่อนที่จะถูกปลุกด้วยเสียงฝีเท้าดังที่เดินเข้ามาใกล้ เขาเปิดตาที่พร่ามัวของเขาเพื่อมองไปราอบๆ และเขาก็รู้ว่ามันเป็นเวลากลางวันแล้ว
หมอกู้ได้เวลาตื่นแล้ว” เป็นหวังเค่อที่เดินเข้ามา เสียงของเขาดังขึ้นในห้องเล็ก ๆ จนทําให้กู้จวินต้องตื่น
“ เตรียมตัวให้พร้อม ผู้คนจาก “หน่วยปฏิบัติการเคลื่อนที่” อยู่ที่นี่แล้ว คุณจะต้องไปปฏิบัติภารกิจกับพวกเขา พวกเขาต้องการความเชี่ยวชาญของคุณ ทั้งด้านภาษาประหลาดและการสนับสนุนทางการแพทย์ของคุณ”
