ระบบศัลยเเพทย์…ในยุคสิ้นโลก – ตอนที่ 83

การผูกปมไหมผ่าตัดด้วยมือเดียวหรือ [One Hand Tie] มันแตกต่างจากชื่อ ‘มือเดียว’ ที่เขียนเอาไว้อย่างมาก!

ที่จริงการผูกเงื่อนปมไหมผ่าตัดเเบบมือเดียวนั้นไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด! จริงๆ เเล้วการผูกปมชนิดนี้จำเป็นต้องใช้ทั้งสองมือช่วยกันเเละประสานงานกันเป็นอย่างดี มือข้างที่ไม่ถนัดจะจับที่ปลายด้านหนึ่งของเชือก ในขณะที่มือข้างที่ถนัดจะทำการผูกปม

มือที่ถนัดโดดเด่นของกู้จวิน ก็คือมือขวาของเขา ด้วยเหตุนี้มือซ้ายของเขาจึงจับปลายด้านหนึ่งของเชือก และสอดเชือกเข้าไปใต้แถบยางยืดสีแดงคู่ขนาน 2 เส้น จากนั้นเชือกอีกด้านหนึ่งที่มือขวาของเขาถืออยู่ก็ดึงมันขึ้นอย่างว่องไว

กู้จวินหายใจเข้าลึก ๆ เขารู้สึกถึงอัตราการเต้นของหัวใจที่ค่อยๆ สงบลงและเขาสามารถตั้งสมาธิได้มากขึ้น ความตื่นตระหนกทั้งหมดได้ค่อยๆ จางหายไปเเล้ว ความมุ่งมั่นเเละสมาธิได้ปรากฎขึ้นอย่างเเจ่มชัด ชั่ววินาทีนั้นสมองของกู้จวินก็พลันเเจ่มใสเเละเต็มไปความสงบ

ในความคิดของกู้จวิน ภาพของพี่ชายเฉียงที่แสดงขั้นตอนการผูกปมผ่าตัดเเบบการผูกมือเดียวได้ค่อยๆ ปรากฎอีกครั้ง ภาพทั้งหมดถูกเล่นติดต่อกันราวกับวีดีโอภาพยนตร์คุณภาพระดับ HD มันถูกฉายซ้ำแล้วซ้ำเล่าเป็นพันรอบในความคิดของกู้จวิน มันราวกับว่าแค่เขามองดูวีดีโอเหล่านั้น ความเข้าใจทั้งหมดก็พลันเกิดขึ้นในสมอง

เเละด้วยคุณภาพของวีดีโอในสมองเมื่อรวมกับทักษะมือแห่งความชำนาญระดับ 2 เขาสามารถควบคุมทุกเส้นประสาทในมือได้อย่างแม่นยำตามจังหวะและท่าทางที่ปรากฎในวีดีโอภาพยนตร์อันนั้น

กู้จวินไม่สนใจอะไรทั้งนั้น มือขวาของเขาค่อยๆผูกปมแบบโอเวอร์แฮนด์อย่างนุ่มนวลและมั่นคง เขาผูกอีกอันหนึ่งอย่างราบรื่นเเล้วพลิกเป็นปมสี่เหลี่ยมอย่างรวดเร็ว เพียงชั่วครู่ปมที่สมบูรณ์ก็เสร็จอย่างไร้ที่ติ

ขณะที่มือของเขาสะบัดไปสะบัดมาผ่านอากาศ ราวกับนักบัลเลต์ที่กำลังร่ายรำบนเวทีการเเสดงระดับโลก กู้จวินรู้สึกถึงความงดงามที่อธิบายไม่ได้

การสะบัดมือเพื่อผูกปมเพียงครั้งเดียวอาจดูแปลก แต่เมื่อผูกปมติดต่อกันจนเสร็จสมบูรณ์ ความเข้มข้นแสงในห้องเรียนและการเคลื่อนไหวตามจังหวะจะโคลนที่ลงตัวก็หลอมรวมเข้าด้วยกันจนกลายเป็นการเต้นรำที่งดงามและมีเสน่ห์เฉพาะอย่างยิ่งใหญ่

ทว่าการเปลี่ยนแปลงของพลังมือของตนเอง และความเร็วที่มากเกินทำให้เขางุนงงโดยไม่รู้ตัว มันราวกับเขาเพิ่งได้รับของที่สั่งมาใหม่ เเละพบว่าสิ่งของที่สั่งมานั้นมมีคุณภาพดีเกินจนน่าตกใจ กู้จวินก็เลยยังปรับตัวเข้ากับมันไม่ได้ เเต่ความเชี่ยวชาญในการใช้มือของเขาก็เพิ่มขึ้นเล็กน้อยเเละรู้สึกว่าใช้คล่องขึ้น

เมื่อใช้วิธีผูกมือเดียวเสร็จแล้ว กู้จวินก็ใช้วิธีผูกสองมือบ้าง จากนั้นเขาก็เริ่มผูกปมบนอุปกรณ์เเบบจำลองที่ได้รับมา

การลงมือของเขา ถ้าจะให้เปรียบเทียบ มันก็นิ่งสงบเเละต่อเนื่องเช่นเดียวกับสายน้ำไหลที่ไม่หยุดหย่อน กู้จวินแสดงวิธีการทำทุกขั้นตอนที่ปรากฎในการสาธิตของพี่ชายเฉียง ตอนนี้กู้จวินเหมือนเด็กที่เพิ่งได้รับของเล่นใหม่ เขาเล่นมันเเละเต้นรำอย่างมีความสุข

“ฮะ?” มือของโจวเฉียงวางลงบนแก้มที่มีเเต่สิวและรอยเเผลจากสิวที่เป็นหลุมเป็นบ่อ มือของเขาจับเเก้มตนเองเเละข่วนเบาๆด้วยความไม่อยากจะเชื่อ!! ภาพเบื้องหน้าที่เขาเห็นมันเหลือเชื่อเกินไป

 ด้วยความตื่นตะหนก โจวเจียเฉียก็ได้เเต่พิสูจน์ภาพที่เห็นเบื้องหน้าด้วยตัวของตนเอง เขาค่อยๆ กลืนน้ำลายเเล้วเดินเข้าไปหากู้จวินเพื่อดูการทำปมใกล้ ๆ

เมื่อสายตาของเขาจับจ้องไปที่นิ้วที่คล่องแคล่วของกู้จวิน เขาก็อยากจะพูดเเนะนำกู้จวินสักหลายๆ รอบเพื่อเเสดงภูมิเหมือนกับที่ทำกับเด็กคนอื่น อย่างไรก็ตาม…ภาพเบื้องหน้าที่สุดเเสนจะเหลือเชื่อนั้น ทำให้เขาต้องกลืนคำพูดทั้งหมดของเขาไป สุดท้ายโจวเจียเฉียงได้เเต่นั่งมองเเละไม่กล้าที่จะเอ่ยปากขัดจังหวะกู้จวินเลยเเม้เเต่นิด

ทางด้านเหล่านักศึกที่เหลือในห้องก็เช่นเดียวกัน ภาพเบื้องหน้าที่ยิ่งใหญ่ราวกับผลงานที่พระเจ้าลงมือสรรสร้างทำให้พวกเขาไม่เเม้เเต่จะกล้าละสายตาออกไปด้วยซ้ำ!

นักศึกษาทั้ง 4 คนรอบ ๆ กู้จวินพวกเขาวางอุปกรณ์ของตนเองลง เเละทุกคนก็จ้องไปที่กู้จวินด้วยความหวาดกลัว ความรู้สึกพ่ายแพ้อย่างย่อยยับปรากฎขึ้นในจิตใจของซุนอี้เหิง บีบบังคับให้เด็กหนุ่มอันดับหนึ่งจากชิงหยุนต้องยอมเเพ้ไปโดยที่ไม่ได้ทำอะไร!

โลกนี้มันยังไงกันเเน่!!

เหตุใดกู้จวินจึงเรียนรู้เร็วขนาดนี้!

หวังรั่วเซียงจ้องมองภาพเบื้องหน้าทั้งหมดด้วยความไม่อยากจะเชื่อ โลกใบนี้เกิดอะไรขึ้นกันเเน่? หรือเป็นเพราะพี่ชายเฉียงสั่งให้กู้จวินทำการสาธิตครั้งที่ 2 ให้พวกเธอดูหรือ? เเล้วเขาทำมันเหมือนกับพี่ชายเฉียงเป๊ะๆได้อย่างไรกัน? กู้จวิน…เขาสำเร็จวิชา“ ทักษะดูดดาว” เเล้วลงเขามาท่องยุทธภพเพื่อขโมยวิชาจากคนอื่นใช่หรือไม่??”

โอ้! พระเจ้า การเคลื่อนไหวของกู้จวินนั้นรวดเร็วและเด็ดขาด

ตรงกันข้ามกับท่าทางราวกับโลกจะเเตกดับของเหล่าเพื่อนๆ ไช่ฉีซวนเเละเจียงปันเซี่ยเชื่อมั่นอย่างเต็มที่ในความสามารถอันล้นเหลือของกู้จวิน ไม่ไม่ใช่แค่นั้น!! พวกเขาพร้อมที่จะก้มหัวต่อหน้าอัจฉริยะด้วยตนเองโดยที่ไม่มีใครต้องสั่ง!

บัดนี้กู้จวินเเทบจะกลายเป็นฟองน้ำเปิดอัลติเมท…เขาดูดซึมความรู้เเละเทคนิคการผูกปมอย่างละเอียดละออ เเละตอนนี้เขากำลังลองฝึกผูกปมโดยใช้เทคนิคการผูกเงื่อนซับซ้อน เเละปมชนิดนี้มักจะถูกใช้เพื่อกำหนดเป้าหมายไปที่หลอดเลือดที่สำคัญซึ่งฝังอยู่ในร่างกายมนุษย์เสียมากกว่า

เเน่นอนว่าทุกกระบวนท่า เขาลอกเลียนเเบบมาจากการผูกปมทุกชนิดของพี่ชายเฉียง เขาถือปลายด้านหนึ่งของด้ายด้วยคีม และดันมันเข้าไปในส่วนที่ลึกที่สุดของเเบบจำลองที่ได้มาฟรีๆ ของเขาอย่างระมัดระวัง

จากนั้นเขาก็ทำห่วงรอบ ๆ คีมอีกคู่หนึ่งซึ่งยึดเข้ากับเส้นเลือด สุดท้ายกู้จวินผูกปมอย่างมืออาชีพด้วยวิธีการมัด 2 มือ โดยใช้คีมเป็นส่วนขยายของนิ้วมือของเขาให้กว้างเเละผูกสะดวกมากยิ่งขึ้น

ในขณะที่เขาขันปมให้แน่น เขาก็ใช้นิ้วชี้ขวาดันปมไปยังที่จุดเริ่มต้นของการผูกปม จากนั้นเขาก็ทำให้ปมมั่นคงโดยการดึงเบา ๆ ในทิศทางตรงกันข้ามด้วยมือซ้าย

“ หืม?” โจวเจียเฉียงรู้สึกมึนงงอย่างสิ้นเชิง กู้จวิน…เขาคุ้นเคยกับการผูกปมเชิงลึกได้อย่างไรกัน? เขาเพิ่งสอนเเบบผ่านๆ เเละสาธิตให้ดูไปครั้งเดียวไม่ใช่เหรอ? เเถมในวิชาเรียนภาคปกติก็ไม่น่าจะสอนลึกถึงขนาดนั้นนี่

หลังจากรอเพียงชั่วครู่กู้จวินก็หยุดฝึกในที่สุด

โจวเจี๋ยเฉียงเห็นกู้จวินฝึกเสร็จเเล้ว เขาก็อุทานด้วยอาการที่ชื่นชมอย่างจริงใจ

“ อาจวิ้น! นี่มันยอดเยี่ยมมาก! นายเคยเรียนรู้สิ่งนี้มาก่อนเหรอ? ที่มหาวิทยาลัยเคยสอนมาหรือไง?”

“ เอ่อ…” หลังจากเสร็จสิ้นการฝึก กู้จวินก็ผ่อนคลายสมาธิเเละจิตวิญญาณของเขาอย่างเเผ่วเบา จากนั้นเขาก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าคนอื่นๆ กำลังมองมาทางเขาด้วยสายตาอยากรู้อยากเห็น ดูสิ! สายตาของพวกเขาไม่ต่างอะไรจากหมาล่าเนื้อผู้หิวโหย

มิหนำซ้ำ! พี่ชายเฉียงก็กำลังจับจ้องเขาอยู่ เเละดูเหมือนเขาจะถามกู้จวินว่า ‘ อาจวิ้น! นี่มันยอดเยี่ยมมาก! นายเคยเรียนรู้สิ่งนี้มาก่อนเหรอ? ที่มหาวิทยาลัยเคยสอนมาหรือไง?’ ใช่ไหม? เขาควรตอบอะไรดี?

หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่งในสมอง กู้จวินก็ตัดใจว่าหากเขาเเสร้งทำราวกับว่าเขาได้เรียนรู้สิ่งนี้มาก่อน มันจะดูเป็นทางการมากเกินไป อีกอย่างหนึ่ง…เขายังมีคำถามอีกมายมายที่จะถามพี่ชายเฉียงอยู่ ดังนั้นกู้จวินจึงตอบตามจริง

“ ไม่นะครับ! ฉันเรียนรู้จากพี่ชายเฉียงเมื่อกี๊นี่เเหละครับ”

“อ้อ! เหรอ ฮ่า ฮ่า ดีมาก” โจวเจียเฉียงตกตะลึงจนพูดไม่ออก ดังนั้นเขาจึงไม่ได้พูดอะไรอีก จากนั้นความทรงจำเมื่อครั้งคุยกับเบื้องบนก็เด่นชัดขึ้นในสมองของเขาทันที เเละโจวเจียเฉียงได้ตัดสินใจว่า เขาจะต้อง ‘ขัดขา’ เด็กหนุ่มคนนี้ให้ได้! เอ่อ ! เขาไม่ได้เเกล้งนะ มันเป็นคำสั่งเบื้องบนให้จัดหนักเขาให้ดี

โจวเจียเฉียงเดินกลับไปที่โพเดียมเเล้วเริ่มสวมวิญญาณของอาจารย์ผู้เสียสละอีกรอบ หากเเต่ในใจของเขากำลังครุ่นคิดถึงเเผนการณ์ที่จะเล่นงานกู้จวินให้ติดจั๋งหนับ!

“ทุกคนคงเห็นเเล้วนะ ว่าวิธีการผูกปมของกู้จวินนั้นถูกต้องมากที่สุด ทุกคนคงสังเกตเห็นเเล้วว่าร่างกายของเขาในตอนนั้นอยู่ในสภาพผ่อนคลาย ทำให้รอยเย็บและการเคลื่อนไหวของนิ้วดูเหมือนปลาในน้ำที่ไหลเอื่อย ฉีซวนและปันเซี่ย….ความผิดพลาดของพวกเธอตอนนี้คือ พวกเธอกังวลเกินไป ส่วนรั่วเซียงเเละอี้เหิง พวกเธอกลั้นหายใจในระหว่างขั้นตอนเพื่ออะไร…เพื่อเพิ่มเเรงฮึดในการทำเหรอ ตอนแรกมันอาจจะไม่เป็นไร เเต่มันอาจจะใช้เวลานานมาก เเถมพวกเธอยังอาจประสบอุบัติเหตุระหว่างทำได้ทุกเมื่อ เเละแย่กว่านั้นคือมันเเก้ไขยาก”

จากนั้นพวกเขาวิเคราะห์ข้อผิดพลาดที่พบบ่อยในบรรดาการฝึกทั้งหมด ซึ่งผลที่ออกมาก็คือ ปมสลิป…นั่นเอง

ปมสลิปนั้นก็คือ การผูกปมที่ด้านล่างของห่วง…ซึ่งจะเเน่นหรือไม่เเน่นก็ขึ้นอยู่กับเทคนิคของผู้ผูกเอง….

โครงสร้างพื้นฐานของปมสลิปเเบบห่วง และปมเเบบสี่เหลี่ยมใช้หลักการเหมือนกัน ทั้งสองประกอบด้วยนอตเดี่ยวสองอันผูกในทิศทางตรงกันข้าม เนื่องจากการใช้เทคนิคที่ไม่เหมาะสม ทำให้เกิดปมขึ้นที่ด้านหนึ่งของห่วง เเละปมประเภทนี้หลุดออกไปเร็วมากจึงถูกเรียกว่าปมสลิป