ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ – บทที่ 520 ชะตากรรมเดียวกัน สาปแช่งอย่างบ้าคลั่ง

บทที่ 520 ชะตากรรมเดียวกัน สาปแช่งอย่างบ้าคลั่ง

“ขับไล่เขาออกจากมรรคาสวรรค์หรือ คงเป็นไปได้ยาก”

อริยะจินอันขมวดคิ้วพลางกล่าว สีหน้าเปลี่ยนเป็นอึมครึม

เขาเองก็อยากจะกำจัดหานเจวี๋ยเช่นกัน ทว่าสัญชาตญาณบอกเขาว่า การจัดการหานเจวี๋ยนั้นไม่ง่ายเลย!

บางทีอาจจะยากกว่าการจัดการหลี่มู่อีเสียด้วยซ้ำ!

เงาในกระจกกล่าวว่า “แม้จะยากเย็นก็ต้องทำ มิฉะนั้นเจ้าก็อย่าได้หวังจะก้าวข้ามมรรคาสวรรค์ จงเป็นหุ่นเชิดของมรรคาสวรรค์ต่อไปตลอดกาลเถิด”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ใบหน้าของอริยะจินอันก็พลันบิดเบี้ยว

เขาทำได้เพียงกัดฟันยอมรับ

…

หลังจากสิ้นสุดการแสดงธรรมหนึ่งร้อยปี หานเจวี๋ยก็ลุกขึ้นและจากไปอย่างเงียบเชียบ

ธรรมของอริยะ ให้ผลลัพธ์เหนือกว่าที่ผ่านมา ศิษย์ส่วนใหญ่ต่างทะลวงระดับได้ในขณะสดับมรรค

หานเจวี๋ยนั่งอยู่บนบัวดำล้างโลกสามสิบหกวัฏจักร เขาหยิบหนังสือแห่งความโชคร้ายออกมา เริ่มสาปแช่งฉิวซีไหล

เจ้าหมอนี่บังอาจขัดขวางการพิสูจน์มรรคของข้า ต้องสั่งสอนสักหน่อย!

หานเจวี๋ยสาปแช่งไปพลาง อ่านจดหมายไปพลาง

[จี้เซียนเสินสหายของท่านก้าวสู่แม่น้ำโชคชะตา]

[ฟางเหลียงศิษย์หลานของท่านวิญญาณข้ามสู่บรรพกาล ถูกเจ้าแห่งมหาเคราะห์โบราณกำราบ ได้รับบาดเจ็บสาหัส]

[หวงจุนเทียนสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากผู้บำเพ็ญนิกายเจี๋ย] x7829

[หานทั่วบุตรชายของท่านได้รับคำชี้แนะจากจั้งกูซิงสหายของท่าน พลังมรรคเพิ่มขึ้นฉับพลัน]

[หลี่เต้าคงสหายของท่านบรรลุพลังวิเศษขณะสดับมรรค พลังมรรคเพิ่มขึ้นฉับพลัน]

[อริยะเจ็ดวิถีเข้าฝันโจวฝานลูกศิษย์ของท่าน ความสามารถในการเข้าใจเพิ่มพูน]

[จิ่งเทียนกงสหายของท่านก้าวสู่ระดับครึ่งอริยะ]

…

หานเจวี๋ยอ่านจดหมายด้วยความเพลิดเพลิน ฟางเหลียงเทียวไปเทียวมาที่กาลบรรพกาล สุดท้ายก็ถูกลงโทษจนได้ ทว่าขอแค่ไม่ตายก็พอแล้ว

เจ้าแห่งมหาเคราะห์โบราณที่ว่านี้เป็นใครกันแน่

หานเจวี๋ยตัดสินใจว่าหลังสาปแช่งเสร็จจะลองคำนวณดูสักครั้ง

หานทั่วได้พบกับจั้งกูซิง เรื่องนี้ทำให้หานเจวี๋ยรู้สึกอาลัยอาวรณ์อย่างยิ่ง

เขาพลันนึกถึงอดีตขึ้นมา

คิดไม่ถึงว่าพ่อลูกจะมีชะตากรรมเดียวกัน

หานเจวี๋ยไม่กังวลว่าจะเกิดเรื่องกับหานทั่ว ต่อให้มีเรื่องจริงๆ เขาก็สามารถคำนวณได้ ไม่ว่าจะอยู่ห่างไกลเพียงใด เขาก็ยื่นมือเข้าไปช่วยได้เสมอ

ตราบใดที่ไม่เป็นอันตรายต่อจิตวิญญาณ ต่อให้ตัวตาย หานเจวี๋ยก็จะไม่เข้าไปยุ่ง

อยากเป็นผู้แข็งแกร่งที่แท้จริงก็ต้องพึ่งพาตัวเองเท่านั้น!

หานเจวี๋ยไม่อยากให้หานทั่วเอาแต่คิดถึงเขาในยามที่เจอกับปัญหา

หานเจวี๋ยชื่นชอบหานทั่วมากทีเดียว หวังว่าเขาจะเติบโตขึ้นอย่างดี หากวันหน้าสามารถกลายเป็นผู้สืบทอดสำนักซ่อนเร้นได้ นั่นก็เป็นเรื่องที่ดี

หานเจวี๋ยสังเกตเห็นว่าอริยะเจ็ดวิถีมาเข้าฝันโจวฝาน เรื่องนี้คงต้องจับตามองกันสักหน่อย

อริยะเจ็ดวิถีอยู่ในระดับเดียวกันกับปรมาจารย์ลัญจกรสรวง ไม่อาจประมาทได้

ห้าวันต่อมา หานเจวี๋ยวางหนังสือแห่งความโชคร้ายลง

เขาคำนวณหาตัวตนของเจ้าแห่งมหาเคราะห์โบราณก่อนว่าอีกฝ่ายเป็นใครกันแน่

[จำเป็นต้องหักต้องหักอายุขัยสี่พันล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]

สี่พันล้านปี?

นี่มันค่าตัวของหลี่มู่อีเลยนี่นา!

หานเจวี๋ยขมวดคิ้ว และเลือกดำเนินการต่ออย่างเงียบๆ

ในสมองของเขาปรากฏเงาร่างสายหนึ่งขึ้นมา พร้อมกับคำบรรยายหนึ่งแถว

[จิ้นเสิน: ครึ่งอริยะระยะสมบูรณ์ เจ้าแห่งมหาเคราะห์โบราณ ครอบครองดวงชะตามรรคาสวรรค์ มีหน้าที่เปิดฉากมหาเคราะห์ ตบะของเขาเกินระดับครึ่งอริยะ แต่เนื่องจากตำแหน่งของอริยะมรรคาสวรรค์เต็มแล้ว จึงไม่อาจพิสูจน์มรรคเป็นอริยะได้ หลบซ่อนตัวอยู่แดนต้องห้ามอนธการมานานแรมปี เฝ้าสอดแนมแดนเซียน]

จิ้นเสิน?

เหตุใดถึงไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อน

ที่แท้ก็เป็นบุคคลที่ทำหน้าที่เปิดฉากมหาเคราะห์นี่เอง เก่งกาจไม่ใช่ย่อยเลย

ทันใดนั้น หานเจวี๋ยก็เริ่มคำนวณถึงอริยะเจ็ดวิถี

‘เหตุใดอริยะเจ็ดวิถีถึงมุ่งเป้าไปที่โจวฝาน’

[จำเป็นต้องหักอายุขัยหนึ่งแสนสี่หมื่นล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]

สูงขนาดนั้นเชียว!

หนังตาของหานเจวี๋ยกระตุกอย่างบ้าคลั่ง ทำได้เพียงเลือกดำเนินการต่อ

[อริยะเจ็ดวิถีกำลังเตรียมตัวฝ่าด่านเคราะห์ ไม่เพียงแต่มุ่งเป้าไปที่โจวฝาน เขายังไม่มีแผนการร้ายต่อท่านในขณะนี้]

ฝ่าด่านเคราะห์?

คนระดับนั้นยังต้องฝ่าเคราะห์อันใดอีก?

ในใจของหานเจวี๋ยเต็มไปด้วยความสงสัย ทว่าอริยะเจ็ดวิถีไม่มีความคิดจะทำร้ายเขา เช่นนั้นก็เลิกสนใจดีกว่า

หลังจากพักผ่อนไปหลายวัน หานเจวี๋ยก็หยิบหนังสือแห่งความโชคร้ายออกมาอีกครั้ง จากนั้นเริ่มสาปแช่งอริยะจินอัน

ความเกลียดชังของอริยะจินอันที่มีต่อเขาอยู่ในระดับห้าดาว แทบจะเรียกได้ว่าไม่ตายไม่เลิกรา

หานเจวี๋ยคร้านจะคำนวณหาถึงสาเหตุ อย่างไรเสียเจ้าหมอนี่ก็ไม่สามารถใช้พลังวิเศษทำลายมรรคาได้อยู่แล้ว รีบชิงฆ่าเขาก่อนที่เขาจะเคลื่อนไหวดีกว่า!

ห้าวันต่อมา

อายุขัยของหานเจวี๋ยเริ่มลดฮวบ

อริยะจินอันที่อยู่ในอาณาเขตเต๋าที่ห่างไกลออกไปขมวดคิ้วแน่น

เขาเคยสงสัยว่าหานเจวี๋ยน่าจะเป็นเจ้าแดนต้องห้ามอันธการ แต่เขาไม่เคยทำร้ายหานเจวี๋ย เช่นนั้นแล้วหานเจวี๋ยจะทำร้ายเขาไปเพื่ออะไร

ดูจากสถานการณ์ปัจจุบัน หานเจวี๋ยดูหวาดกลัวต่อผลกรรม หวาดกลัวต่อความยุ่งยากยิ่งนัก

เช่นนั้นแล้วเจ้าแดนต้องห้ามอันธการน่าจะอยู่ในหมู่อริยะด้วยกัน

ครั้งนี้ เจ้าแดนต้องห้ามอันธการคุกคามเขาอย่างบ้าคลั่ง พลังคำสาปแช่งรุนแรงกว่าที่ผ่านมา

ก่อนหน้านี้อริยะจินอันก็เคยถูกสาปแช่งมาก่อน แต่ผลกระทบไม่หนักหนานัก จนเขาไม่กล้ายืนยันว่าเป็นคำสาปแช่งจากเจ้าแดนต้องห้ามอันธการ

ตอนนี้เขาลงทำนายดู ก็พบเพียงหนังสือเล่มหนึ่ง

“มีข่าวลือเล่ากันในแดนเซียนว่า เจ้าแดนต้องห้ามอันธการตัวจริงจะใช้หนังสือเล่มหนึ่ง หากทำนายไม่พบหนังสือเล่มนี้ เช่นนั้นก็แสดงว่าถูกคนอื่นสวมรอยสาปแช่ง ก่อนหน้านี้ที่เราถูกสาปแช่งก็ทำนายไม่พบหนังสือเล่มนี้ เช่นนั้นก็แสดงว่าอีกฝ่ายไม่ใช่เจ้าแดนต้องห้ามอันธการ ดูท่าทางไม่ว่าเจ้าแดนต้องห้ามอันธการจะเป็นใคร ในหมู่อริยะก็มีใครบางคนวางแผนชั่วร้ายอยู่ในเงามืดเป็นแน่”

อริยะจินอันดวงตาลุกโชน ในใจบังเกิดจิตสังหารขึ้น

เขาคิดว่าตนเองไม่เคยล่วงเกินใคร จนถึงกับต้องถูกอริยะสาปแช่ง เรียกได้ว่าถูกทำร้ายโดยที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่

เขารู้สึกโมโหเป็นอย่างมาก ในขณะเดียวกันก็พยายามอย่างหนักเพื่อเคลื่อนย้ายลมปราณต้านทานพลังคำสาปแช่ง

พลังคำสาปแช่งของเจ้าแดนต้องห้ามอันธการช่างน่าสะพรึงกลัว ทั้งยังทวีความรุนแรงขึ้นไม่หยุด

หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง อริยะจินอันก็ทนไม่ไหว เขาลุกพรวดขึ้นมา จากนั้นก็หายตัวไปจากพระราชวังทันที

เขาไปหาหลี่มู่อี

“ศิษย์พี่! มีคนสาปแช่งข้า!”

อริยะจินอันมาปรากฏตัวเบื้องหน้าของหลี่มู่อี กล่าวด้วยน้ำเสียงร้อนรน จากนั้นก็นั่งลงขัดสมาธิ พยายามเคลื่อนย้ายลมปราณต้านทานพลังคำสาปแช่งต่อ

หลี่มู่อีขมวดคิ้ว รีบเรียกเทพสูงสุดหนานจี๋ และเจ้านิกายเทียนเจวี๋ยมาทันที

เมื่อสองอริยะมาถึง ทั้งสองต่างก็ต้องขมวดคิ้วเมื่อได้เห็นสภาพของอริยะจินอัน

หลี่มู่อียืดตัวขึ้น พร้อมกับใช้พลังเวทของตนช่วยเหลืออริยะจินอัน

เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า “ตอนนี้สามารถกล่าวได้แล้วว่าเจ้าแดนต้องห้ามอันธการไม่ใช่หนึ่งในพวกเราอย่างแน่นอน พวกเราต้องละทิ้งความเคลือบแคลงใจในตัวของกันและกันไปเสีย”

เทพสูงสุดหนานจี๋ และเจ้านิกายเทียนเจวี๋ยมีสีหน้าบิดเบี้ยว ตกลงแล้วเจ้าแดนต้องห้ามอันธการเป็นใครกันแน่

หากหลี่มู่อีไม่เรียกพวกเขามา ภายหน้าพวกเขาต้องระแวงสงสัยกันเองเป็นแน่

จิตใจช่างโหดเหี้ยม!

อันตรายเกินไปแล้ว!

“แย่แล้ว พวกเจ้ารีบมาเร็วเข้า!”

สีหน้าของหลี่มู่อีเปลี่ยนไปอย่างมาก เขาตะโกนลั่นด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก

เห็นเพียงใบหน้าของอริยะจินอันเปลี่ยนเป็นสีดำ ร่างกายสั่นสะท้าน สามารถมองเห็นไอสีดำที่ลอยคละคลุ้งอยู่รอบกายของเขาด้วยตาเปล่า

เทพสูงสุดหนานจี๋ เจ้านิกายเทียนเจวี๋ยรีบเข้าไปช่วย สามอริยะร่วมมือกันช่วยอริยะจินอันต้านทานพลังคำสาปแช่ง

…

ภายในอารามเต๋า

ใบหน้าของหานเจวี๋ยบิดเบี้ยว

อายุขัยของเขาถูกผลาญไปแล้วกว่าสี่สิบล้านล้านปี!

ใกล้จะถึงระดับที่สามารถทำให้อริยะมิ่งจีเป็นบ้าแล้ว!

ประเด็นที่สำคัญคือวันนี้ตบะเพิ่มพูนขึ้นแล้ว หนังสือแห่งความโชคร้ายก็ถูกยกระดับขึ้นแล้ว แต่ก็ยังผลาญอายุขัยไปจำนวนมหาศาลอยู่ดี

หรือว่าอริยะจินอันจะแข็งแกร่งว่าอริยะมิ่งจี

ไม่ใช่!

ต้องมีอริยะคนอื่นคอยช่วยเหลืออยู่เป็นแน่

“ข้าไม่เชื่อในปีศาจ ครั้งนี้ต่อให้มรรคาสวรรค์ลงมาช่วย ข้าก็จะสาปแช่งให้เจ้าพิการไปครึ่งหนึ่งให้ได้!”

ดวงตาของหานเจวี๋ยแช็งกร้าว เขากลายเป็นอริยะแล้ว แต่อริยะจินอันก็ยังกล้าที่จะเกลียดชังเขา ความเกลียดชังระดับห้าดาวนั้นเป็นภัยคุกคามร้ายแรง หากให้โอกาสอริยะจินอัน เขาจะต้องตายอย่างแน่นอน

สี่สิบห้าล้านล้านปี!

ห้าสิบล้านล้านปี!

หกสิบล้านล้านปี!

[อริยะจินอันศัตรูคู่อาฆาตของท่าน อริยะจิตเกิดการแตกร้าวเนื่องจากคำสาปแช่งชองท่าน เคราะห์ดีที่หลี่มู่อีศัตรูคู่อาฆาตของท่านให้การช่วยเหลือ]

[อริยะจินอันศัตรูคู่อาฆาตของท่าน อริยะจิตเกิดการแตกร้าวเนื่องจากคำสาปแช่งชองท่าน เคราะห์ดีที่เจ้านิกายเทียนเจวี๋ยศัตรูคู่อาฆาตของท่านให้การช่วยเหลือ]

[อริยะจินอันศัตรูคู่อาฆาตของท่าน อริยะจิตเกิดการแตกร้าวเนื่องจากคำสาปแช่งชองท่าน เคราะห์ดีที่เทพสูงสุดหนานจี๋ศัตรูคู่อาฆาตของท่านให้การช่วยเหลือ]

แม้เห็นจดหมายสามฉบับข้างต้น หานเจวี๋ยก็ยังคงไม่หยุด

สาปแช่งต่อไป!

………………………………………………..