“ แน่นอนว่าทำได้” จางลู่ยิ้มออกมา “ แล้วคนอื่นล่ะ ?”
ซื่อเซียวตอบกลับ “ นี่…อาจจะต้องรบกวนพวกท่านอีกรอบ พวกนั้นยังอยู่ในดินแดนตัวเองไม่กล้าออกมา”
จางลู่พูดขึ้นมา “ พวกเขากลัวจักรพรรดิกุยหลิงรึ ?”
ซื่อเซียวพยักหน้า “ จักรพรรดิกุยหลิงนั้นรับรู้คลื่นพลังของจักรพรรดิได้ เมื่อออกมาจากอาณาเขตแล้ว พวกเขาก็จะโดนหมายหัวทันที ”
ยิ่งวิกฤตเท่าไหร่ พวกเขาก็ยิ่งไม่อาจจะประมาทได้เท่านั้น
เมื่อเห็นว่าพวกเขาสามารถพำนักในทะเลบรรพกาลได้และไม่ต้องกังวลเรื่องจักรพรรดิกุยหลิงอีก หากมีปัญหาเกิดขึ้นระหว่างนี้ เดาว่าพวกเขาคงรู้สึกผิดอย่างมาก แน่นอนว่าจักรพรรดิเผ่าเทียนนั้นมีความกล้ามากกว่าพวกเขา ยังไงซะพวกนั้นก็ไม่ได้โดนจักรพรรดิกุยหลิงกำจัดมาก่อน
หากไม่เคยรับรู้ด้วยตัวเองแล้ว งั้นคงไม่เข้าใจกับการเผชิญหน้ากับจักรพรรดิกุยหลิงว่ามันจะน่ากลัวขนาดไหนกัน
“ เมื่อไม่มีใครมาที่นี่ แล้วเราจะส่งพวกเขาเข้าไปในทะเลบรรพกาลได้ยังไง ? ” จางลู่คิ้วขมวด
ซื่อเซียวพูดขึ้นมาด้วยท่าทีเขินอาย “ คงต้องรบกวนให้พวกท่านเดินทางไปหาพวกเขา หากให้พวกเขาเดินทางมากันเอง ข้าเดาว่าพวกเขาคงไม่กล้า”
“ เราต้องเดินทางไปเองรึ ?” จางลู่คิ้วขมวด “ เราจะไปที่นั่นได้ยังไง ?”
เขาจำได้ว่าข้างๆเขตซื่อเซียวนี้เป็นอาณาเขตของฉิวหวัง หากพวกเขาเข้าไป ถ้าฉิวหวังไม่ลงมือฆ่าพวกเขาก็ถือว่าดีแล้ว ฉิวหวังจะอนุญาตให้พวกเขาเดินทางผ่านอาณาเขตตัวเองได้ยังไง “ ท่านตรงไปยังแก่นกำเนิดได้” ซื่อเซียวพูดขึ้น “ แหล่งต้นกำเนิดคือจุดรวมของจักรพรรดิทุกคน มันคือแก่นของทะเลโกลาหล มันคือมิติพิเศษ มันใหญ่ยิ่งกว่าเขตซื่อเซียวสองเท่า เชื่อมต่อกับโกลาหลของจักรพรรดิคนอื่นๆ นี่คือแก่นของทะเลโกลาหล เราจึงเรียกมันว่าแก่นกำเนิด”
หลังจากนั้นสักพักซื่อเซียวก็พูดขึ้นต่อ “ แก่นกำเนิดนั้นมีพลังจิตอันน่าทึ่ง พลังจิตนี้รุนแรงอย่างมาก มันไม่ได้อยู่ภายใต้การควบคุมของผู้ใด มันเป็นที่ที่ลึกลับและพิเศษที่สุดในทะเลโกลาหล แม้แต่จักรพรรดิทั้งเก้าก็เข้าใจมันได้จำกัด ในอดีตเราได้เดินทางเข้าไปในแก่นกำเนิด สุดท้ายเราก็ได้ขึ้นมาเป็นจักรพรรดิ”
แก่นกำเนิด ?
จางลู่มองไปที่ซื่อเซียวด้วยความแปลกใจ มันเป็นครั้งแรกที่เขาได้รู้เรื่องแก่นกำเนิด
นอกจากนี้แล้วมันยังอยู่ในทะเลโกลาหลอีกรึ ? เขาจำได้ว่าในโลกตันเถียนนั้นเหมือนจะไม่มีที่แบบนี้อยู่
ทะเลบรรพกาลและทะเลโกลาหลนั้นเหมือนจะต่างกันเล็กน้อย แก่นกำเนิดนั้นในทะเลบรรพกาลไม่มีอย่างแน่นอน
ในฐานะจ้าวแห่งทะเลบรรพกาลแล้ว จางลู่มั่นใจเรื่องนี้อย่างมาก
“ แก่นกำเนิดคือต้นกำเนิดของทุกสิ่ง มิติภายในนั้นแกร่งกว่าเขตซื่อเซียวเป็นสองเท่า แม้ด้วยความแข็งแกร่งของจักรพรรดิแล้วก็ไม่อาจจะทำอะไรมันได้ แก่นกำเนิดเต็มไปด้วยพลังปั่นป่วน จิตอันแข็งแกร่ง พลังจิตที่แกร่งกว่าพลังจิตของจักรพรรดิ แม้แต่จักรพรรดิกุยหลิงก็ไม่กล้าเข้าไปที่นั่น จักรพรรดิกุยหลิงเหมือนจะกลัวพลังจิตนั้น ปกติแล้วมันไม่คิดจะเข้าใกล้แก่นกำเนิดเว้นแต่ว่าจะรับรู้ได้ถึงจักรพรรดิ”
“ พูดโดยทั่วไปแล้วจ้าวโกลาหลทั่วไปไม่อาจจะรอดในแก่นกำเนิดได้เพราะพลังจิตนั้นรุนแรงและเป็นภัยต่อชีวิตพวกเขาได้ แม้แต่จ้าสวโกลาหลระดับสูงก็ยังต้องระวังตัว “
“ แก่นกำเนิดเป็นทางเดียวในการหลีกเลี่ยงฉิวหวังไปยังเขตของ เย่าหยาง, หว่านเก่อและ อู่หมิง ได้โดยตรง มันจะเป็นการประหยัดเวลาอย่างมาก สำหรับจ้าวโกลาหลทั่วไปแล้ว มันต้องใช้เวลาเป็นร้อยล้านปีที่จะเดินทางจากที่นี่ไปยังทางตะวันออกแต่หากเดินทางผ่านแก่นกำเนิดแล้ว มันจะใช้เวลาแค่หมื่นปีเท่านั้น ”
หากเป็นหัวหน้าทีม, หัวหน้าหน่วย, หัวหน้ากองรึแม่ทัพก็จะใช้เวลาน้อยกว่านั้น
แม่ทัพใช้เวลาไม่ถึง 1 ปี !
“ แล้วมิติภายนอกคืออะไร ?” จางลู่ถามขึ้นมา “ มันอยู่ที่ไหนกัน ?”
“ ท่านไม่รู้ว่ามันคืออะไรรึ ? ”
จางลู่ส่ายหน้า “ ข้าไม่รู้ ”
“ พวกท่านไม่รู้จริงๆรึ ? มันไม่มีมิติภายนอกในทะเลบรรพกาลรึ ?” ซื่อเซียวแสดงท่าทีสับสนออกมา “ ทะเลบรรพกาลก็คือทะเลบรรพกาล มันไม่ได้มีแก่นกำเนิดรึมิติภายนอก” จางลู่ตอบกลับอย่างใจเย็น
เรื่องแบบนี้ไม่จำเป็นต้องโกหก อีกไม่นานพวกนี้ก็จะรู้เองอยู่ดี
“ แปลก” ซื่อเซียวสับสนแต่ก็ยังอธิบายออกมา “ มิติภายนอกถือว่าเป็นอีกด้านของมิติของโกลาหลที่จักรพรรดิได้สร้างขึ้นมา มีแค่จิตที่อาศัยอยู่ได้ หากเอาโกลาหลซื่อเซียวเป็นตัวอย่าง มิติภายนอกก็แทนถึงจิต ทั้งสองรวมกันถึงจะเป็นโกลาหลซื่อเซียวที่สมบูรณ์ ก็คลายกัน พื้นที่ของคนอื่นๆเองก็มีมิติภายนอกเช่นกัน”
“ มิติภายนอกแบกรับได้แค่จิต ไม่มีใครเข้าไปในมิติภายนอกได้ยกเว้นแค่จักรพรรดิ มีแค่จิตของจักรพรรดิเท่านั้นที่สามารถทำให้ทุกอย่างเป็นจริงขึ้นมาได้ด้วยพลังจิต พวกที่ต่ำกว่าจักรพรรดินั้นได้แต่คิดเท่านั้น”
จางลู่คิดตาม “ เจ้าหมายความว่าตอนที่จักรพรรดิสร้างโกลาหลขึ้นมาก็กำเนิดมิติภายนอกด้วยรึ”
ซื่อเซียวพยักหน้าและถามขึ้นมา “ ในทะเลบรรพกาลไม่ได้เป็นแบบนั้นรึ ?”
“ ข้าไม่รู้ ” จางลู่ส่ายหน้าและตอบกลับ
“ นี่….”
“ เพราะไม่มีจักรพรรดิที่สร้างโกลาหลในทะเลบรรพกาล ข้าจึงไม่รู้” จางลู่คิดตาม “ เรื่องนี้ข้าต้องบอกกับร่างหลัก เดาว่าร่างหลักคงอยากทดลองดู สำหรับว่าจะกำเนิดมิติภายนอกขึ้นมารึไม่นั้นข้าไม่อาจจะรู้ได้”
จางลู่ไม่ได้อธิบายอะไรออกมาและปล่อยให้ซื่อเซียวสับสนต่อไป
จักรพรรดิของทะเลบรรพกาลไม่ได้สร้างโกลาหลขึ้นมารึ ?
ต้องรู้ก่อนว่าการสร้างโกลาหลขึ้นมานั้นจะได้ประโยชน์อย่างมาก บอกได้ว่ามันมีข้อดีมากมาย จักรพรรดิของทะเลบรรพกาลไม่คิดจะสร้างโกลาหลขึ้นมาจริงๆรึ ?
จักรพรรดิของทะเลบรรพกาลนั้นยิ่งใหญ่จนไม่คิดจะสร้างโกลาหลหลักขึ้นมารึ ? รึว่าไม่เห็นข้อดีจากเรื่องนี้ ?
แต่เมื่อคิดจากทะเลบรรพกาลไม่ได้มีกุยหลิงรึจักรพรรดิกุยหลิง จักรพรรดิของทะเลบรรพกาลก็ไม่จำเป็นต้องใช้เวามากมายในการสร้างโกลาหลหลักขึ้นมา ยังไงซะจักรพรรดิของทะเลโกลาหลนั้นเพื่อจะต้านทานกุยหลิงก็ต้องเลือกที่จะเปิดโกลาหลหลักขึ้นมา หลังจากที่สร้างโกลาหลักขึ้นมาแล้ว พวกเขาถึงได้รู้ว่ามันมีประโยชน์มากมาย
“ ข้าแนะนำพวกท่านว่าควรสร้างโกลาหลหลักขึ้นมาโดยเร็วที่สุด “ ซื่อเซียว เตือนด้วยความหวังดี “ การสร้างโกลาหลหลักขึ้นมา
นั้นและด้วยจิตของชีวิตมากมายจะทำให้ความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นมาอย่างมาก “
เมื่อตั้งใจจะอยู่ในทะเลบรรพกาลในอนาคต ซื่อเซียวก็ไม่คิดพลาดโอกาสในการผูกมิตรกับจักรพรรดิคังเฉียงเอาไว้
“ ขอบคุณที่เตือน ข้าจะบอกเรื่องนี้กับร่างหลัก” จางลู่พยักหน้า จางลู่ได้กลับมาที่เรื่องเดิมต่อ “ ใช่สิ เราจะปั้แก่นกำเนิดได้ยังไง ? เราจะไปยังเขตเย่าหยางได้ยังไง ?”
“ มันมีที่ที่เชื่อมต่อระหว่างเขตซื่อเซียวกับแก่นกำเนิดอยู่ที่หมู่บ้านข้างๆเมืองซื่อเซียว มันคือใจกลางของเขตซื่อเซียวจริงๆ แต่เดิมแล้วข้าพักอยู่ที่นั่นแต่เพราะมันเป็นช่องทางการเดินทาง แม้แต่หมู่บ้านก็พัฒนาขึ้นมาอย่างรวดเร็ว มันได้กลายเป็นเมืองแรกในเขตซื่อเซียว”
เมื่อพูดจบหวังเย่าก็ได้สร้างแผนที่จำลองขึ้นมาและพูดขึ้น “ นี่คือแผนที่ของแก่นกำเนิด แผนที่นี้มีเส้นกำกับไว้ 8 เส้น นี่แสดงถึงเขตของจักรพรรดิทั้ง 8 แก่นกำเนิดเกิดการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอด ข้าไม่อาจจะวาดแผนที่ที่ละเอียดได้ พวกท่านเดินทางตามสามทางนี้ก็จะไปถึงเขตเย่าหยาง, หว่านเก่อและอู่หมิงได้สำหรับอีก 5 เส้นทางที่เหลือนั้น มันคือเส้นทางไปยังอาณาเขตของ ฉิวหวังและคนอื่นๆ”
ซื่อเซียวมองไปที่จางลู่และคนอื่นๆ “ ด้วยความแข็งแกร่งของพวกท่านแล้ว มันน่าจะง่ายที่จะเดินทางผ่านแก่นกำเนิด ข้าจะไม่พูดไร้สาระอะไรมาก”
จางลู่จดจำแผนที่แล้วพยักหน้า “ พวกที่อยู่ที่นั่นคงไม่คิดจะหยุดไม่ให้เราเข้าไปหรอกนะ ?”
มันน่าตลกหากพวกเขาโดนจับโดยคนในโกลาหลนี้
“ นี่คือตราของข้า” ซื่อเซียวสร้างตราที่แฝงไปด้วยจิตของเขาส่งให้กับจางลู่และพูดขึ้น “ ตราบใดที่เป็นดินแดนของข้า งั้นมันก็ไม่มีใครกล้าขวางทางพวกท่าน ” ตรานี้ซื่อเซียวไม่เคยให้มันกับใครมาก่อน พวกต่ำกว่าจักรพรรดิทั้งสี่นั้นมีแค่ 3 คนที่มีตรานี่
ตรานี่คือตัวแทนของจักรพรรดิ !
ในเขตซื่อเซียวซื่อเซียว ไม่เชื่อใจใครและไม่ได้ให้ตรานี่กับใคร
แต่สำหรับจางลู่และคนอื่นๆแล้ว ซื่อเซียวไม่กล้าจะใจแคบ แค่ตราจักรพรรดิทำไมต้องเก็บไว้ด้วย ?
หลังจากที่ได้รับตราจักรพรรดิ จางลู่ก็พูดขึ้นมา “ เข้าใจแล้ว ”
ซื่อเซียวตอบกลับ “ นี่…อาจจะต้องรบกวนพวกท่านอีกรอบ พวกนั้นยังอยู่ในดินแดนตัวเองไม่กล้าออกมา”
จางลู่พูดขึ้นมา “ พวกเขากลัวจักรพรรดิกุยหลิงรึ ?”
ซื่อเซียวพยักหน้า “ จักรพรรดิกุยหลิงนั้นรับรู้คลื่นพลังของจักรพรรดิได้ เมื่อออกมาจากอาณาเขตแล้ว พวกเขาก็จะโดนหมายหัวทันที ”
ยิ่งวิกฤตเท่าไหร่ พวกเขาก็ยิ่งไม่อาจจะประมาทได้เท่านั้น
เมื่อเห็นว่าพวกเขาสามารถพำนักในทะเลบรรพกาลได้และไม่ต้องกังวลเรื่องจักรพรรดิกุยหลิงอีก หากมีปัญหาเกิดขึ้นระหว่างนี้ เดาว่าพวกเขาคงรู้สึกผิดอย่างมาก แน่นอนว่าจักรพรรดิเผ่าเทียนนั้นมีความกล้ามากกว่าพวกเขา ยังไงซะพวกนั้นก็ไม่ได้โดนจักรพรรดิกุยหลิงกำจัดมาก่อน
หากไม่เคยรับรู้ด้วยตัวเองแล้ว งั้นคงไม่เข้าใจกับการเผชิญหน้ากับจักรพรรดิกุยหลิงว่ามันจะน่ากลัวขนาดไหนกัน
“ เมื่อไม่มีใครมาที่นี่ แล้วเราจะส่งพวกเขาเข้าไปในทะเลบรรพกาลได้ยังไง ? ” จางลู่คิ้วขมวด
ซื่อเซียวพูดขึ้นมาด้วยท่าทีเขินอาย “ คงต้องรบกวนให้พวกท่านเดินทางไปหาพวกเขา หากให้พวกเขาเดินทางมากันเอง ข้าเดาว่าพวกเขาคงไม่กล้า”
“ เราต้องเดินทางไปเองรึ ?” จางลู่คิ้วขมวด “ เราจะไปที่นั่นได้ยังไง ?”
เขาจำได้ว่าข้างๆเขตซื่อเซียวนี้เป็นอาณาเขตของฉิวหวัง หากพวกเขาเข้าไป ถ้าฉิวหวังไม่ลงมือฆ่าพวกเขาก็ถือว่าดีแล้ว ฉิวหวังจะอนุญาตให้พวกเขาเดินทางผ่านอาณาเขตตัวเองได้ยังไง “ ท่านตรงไปยังแก่นกำเนิดได้” ซื่อเซียวพูดขึ้น “ แหล่งต้นกำเนิดคือจุดรวมของจักรพรรดิทุกคน มันคือแก่นของทะเลโกลาหล มันคือมิติพิเศษ มันใหญ่ยิ่งกว่าเขตซื่อเซียวสองเท่า เชื่อมต่อกับโกลาหลของจักรพรรดิคนอื่นๆ นี่คือแก่นของทะเลโกลาหล เราจึงเรียกมันว่าแก่นกำเนิด”
หลังจากนั้นสักพักซื่อเซียวก็พูดขึ้นต่อ “ แก่นกำเนิดนั้นมีพลังจิตอันน่าทึ่ง พลังจิตนี้รุนแรงอย่างมาก มันไม่ได้อยู่ภายใต้การควบคุมของผู้ใด มันเป็นที่ที่ลึกลับและพิเศษที่สุดในทะเลโกลาหล แม้แต่จักรพรรดิทั้งเก้าก็เข้าใจมันได้จำกัด ในอดีตเราได้เดินทางเข้าไปในแก่นกำเนิด สุดท้ายเราก็ได้ขึ้นมาเป็นจักรพรรดิ”
แก่นกำเนิด ?
จางลู่มองไปที่ซื่อเซียวด้วยความแปลกใจ มันเป็นครั้งแรกที่เขาได้รู้เรื่องแก่นกำเนิด
นอกจากนี้แล้วมันยังอยู่ในทะเลโกลาหลอีกรึ ? เขาจำได้ว่าในโลกตันเถียนนั้นเหมือนจะไม่มีที่แบบนี้อยู่
ทะเลบรรพกาลและทะเลโกลาหลนั้นเหมือนจะต่างกันเล็กน้อย แก่นกำเนิดนั้นในทะเลบรรพกาลไม่มีอย่างแน่นอน
ในฐานะจ้าวแห่งทะเลบรรพกาลแล้ว จางลู่มั่นใจเรื่องนี้อย่างมาก
“ แก่นกำเนิดคือต้นกำเนิดของทุกสิ่ง มิติภายในนั้นแกร่งกว่าเขตซื่อเซียวเป็นสองเท่า แม้ด้วยความแข็งแกร่งของจักรพรรดิแล้วก็ไม่อาจจะทำอะไรมันได้ แก่นกำเนิดเต็มไปด้วยพลังปั่นป่วน จิตอันแข็งแกร่ง พลังจิตที่แกร่งกว่าพลังจิตของจักรพรรดิ แม้แต่จักรพรรดิกุยหลิงก็ไม่กล้าเข้าไปที่นั่น จักรพรรดิกุยหลิงเหมือนจะกลัวพลังจิตนั้น ปกติแล้วมันไม่คิดจะเข้าใกล้แก่นกำเนิดเว้นแต่ว่าจะรับรู้ได้ถึงจักรพรรดิ”
“ พูดโดยทั่วไปแล้วจ้าวโกลาหลทั่วไปไม่อาจจะรอดในแก่นกำเนิดได้เพราะพลังจิตนั้นรุนแรงและเป็นภัยต่อชีวิตพวกเขาได้ แม้แต่จ้าสวโกลาหลระดับสูงก็ยังต้องระวังตัว “
“ แก่นกำเนิดเป็นทางเดียวในการหลีกเลี่ยงฉิวหวังไปยังเขตของ เย่าหยาง, หว่านเก่อและ อู่หมิง ได้โดยตรง มันจะเป็นการประหยัดเวลาอย่างมาก สำหรับจ้าวโกลาหลทั่วไปแล้ว มันต้องใช้เวลาเป็นร้อยล้านปีที่จะเดินทางจากที่นี่ไปยังทางตะวันออกแต่หากเดินทางผ่านแก่นกำเนิดแล้ว มันจะใช้เวลาแค่หมื่นปีเท่านั้น ”
หากเป็นหัวหน้าทีม, หัวหน้าหน่วย, หัวหน้ากองรึแม่ทัพก็จะใช้เวลาน้อยกว่านั้น
แม่ทัพใช้เวลาไม่ถึง 1 ปี !
“ แล้วมิติภายนอกคืออะไร ?” จางลู่ถามขึ้นมา “ มันอยู่ที่ไหนกัน ?”
“ ท่านไม่รู้ว่ามันคืออะไรรึ ? ”
จางลู่ส่ายหน้า “ ข้าไม่รู้ ”
“ พวกท่านไม่รู้จริงๆรึ ? มันไม่มีมิติภายนอกในทะเลบรรพกาลรึ ?” ซื่อเซียวแสดงท่าทีสับสนออกมา “ ทะเลบรรพกาลก็คือทะเลบรรพกาล มันไม่ได้มีแก่นกำเนิดรึมิติภายนอก” จางลู่ตอบกลับอย่างใจเย็น
เรื่องแบบนี้ไม่จำเป็นต้องโกหก อีกไม่นานพวกนี้ก็จะรู้เองอยู่ดี
“ แปลก” ซื่อเซียวสับสนแต่ก็ยังอธิบายออกมา “ มิติภายนอกถือว่าเป็นอีกด้านของมิติของโกลาหลที่จักรพรรดิได้สร้างขึ้นมา มีแค่จิตที่อาศัยอยู่ได้ หากเอาโกลาหลซื่อเซียวเป็นตัวอย่าง มิติภายนอกก็แทนถึงจิต ทั้งสองรวมกันถึงจะเป็นโกลาหลซื่อเซียวที่สมบูรณ์ ก็คลายกัน พื้นที่ของคนอื่นๆเองก็มีมิติภายนอกเช่นกัน”
“ มิติภายนอกแบกรับได้แค่จิต ไม่มีใครเข้าไปในมิติภายนอกได้ยกเว้นแค่จักรพรรดิ มีแค่จิตของจักรพรรดิเท่านั้นที่สามารถทำให้ทุกอย่างเป็นจริงขึ้นมาได้ด้วยพลังจิต พวกที่ต่ำกว่าจักรพรรดินั้นได้แต่คิดเท่านั้น”
จางลู่คิดตาม “ เจ้าหมายความว่าตอนที่จักรพรรดิสร้างโกลาหลขึ้นมาก็กำเนิดมิติภายนอกด้วยรึ”
ซื่อเซียวพยักหน้าและถามขึ้นมา “ ในทะเลบรรพกาลไม่ได้เป็นแบบนั้นรึ ?”
“ ข้าไม่รู้ ” จางลู่ส่ายหน้าและตอบกลับ
“ นี่….”
“ เพราะไม่มีจักรพรรดิที่สร้างโกลาหลในทะเลบรรพกาล ข้าจึงไม่รู้” จางลู่คิดตาม “ เรื่องนี้ข้าต้องบอกกับร่างหลัก เดาว่าร่างหลักคงอยากทดลองดู สำหรับว่าจะกำเนิดมิติภายนอกขึ้นมารึไม่นั้นข้าไม่อาจจะรู้ได้”
จางลู่ไม่ได้อธิบายอะไรออกมาและปล่อยให้ซื่อเซียวสับสนต่อไป
จักรพรรดิของทะเลบรรพกาลไม่ได้สร้างโกลาหลขึ้นมารึ ?
ต้องรู้ก่อนว่าการสร้างโกลาหลขึ้นมานั้นจะได้ประโยชน์อย่างมาก บอกได้ว่ามันมีข้อดีมากมาย จักรพรรดิของทะเลบรรพกาลไม่คิดจะสร้างโกลาหลขึ้นมาจริงๆรึ ?
จักรพรรดิของทะเลบรรพกาลนั้นยิ่งใหญ่จนไม่คิดจะสร้างโกลาหลหลักขึ้นมารึ ? รึว่าไม่เห็นข้อดีจากเรื่องนี้ ?
แต่เมื่อคิดจากทะเลบรรพกาลไม่ได้มีกุยหลิงรึจักรพรรดิกุยหลิง จักรพรรดิของทะเลบรรพกาลก็ไม่จำเป็นต้องใช้เวามากมายในการสร้างโกลาหลหลักขึ้นมา ยังไงซะจักรพรรดิของทะเลโกลาหลนั้นเพื่อจะต้านทานกุยหลิงก็ต้องเลือกที่จะเปิดโกลาหลหลักขึ้นมา หลังจากที่สร้างโกลาหลักขึ้นมาแล้ว พวกเขาถึงได้รู้ว่ามันมีประโยชน์มากมาย
“ ข้าแนะนำพวกท่านว่าควรสร้างโกลาหลหลักขึ้นมาโดยเร็วที่สุด “ ซื่อเซียว เตือนด้วยความหวังดี “ การสร้างโกลาหลหลักขึ้นมา
นั้นและด้วยจิตของชีวิตมากมายจะทำให้ความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นมาอย่างมาก “
เมื่อตั้งใจจะอยู่ในทะเลบรรพกาลในอนาคต ซื่อเซียวก็ไม่คิดพลาดโอกาสในการผูกมิตรกับจักรพรรดิคังเฉียงเอาไว้
“ ขอบคุณที่เตือน ข้าจะบอกเรื่องนี้กับร่างหลัก” จางลู่พยักหน้า จางลู่ได้กลับมาที่เรื่องเดิมต่อ “ ใช่สิ เราจะปั้แก่นกำเนิดได้ยังไง ? เราจะไปยังเขตเย่าหยางได้ยังไง ?”
“ มันมีที่ที่เชื่อมต่อระหว่างเขตซื่อเซียวกับแก่นกำเนิดอยู่ที่หมู่บ้านข้างๆเมืองซื่อเซียว มันคือใจกลางของเขตซื่อเซียวจริงๆ แต่เดิมแล้วข้าพักอยู่ที่นั่นแต่เพราะมันเป็นช่องทางการเดินทาง แม้แต่หมู่บ้านก็พัฒนาขึ้นมาอย่างรวดเร็ว มันได้กลายเป็นเมืองแรกในเขตซื่อเซียว”
เมื่อพูดจบหวังเย่าก็ได้สร้างแผนที่จำลองขึ้นมาและพูดขึ้น “ นี่คือแผนที่ของแก่นกำเนิด แผนที่นี้มีเส้นกำกับไว้ 8 เส้น นี่แสดงถึงเขตของจักรพรรดิทั้ง 8 แก่นกำเนิดเกิดการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอด ข้าไม่อาจจะวาดแผนที่ที่ละเอียดได้ พวกท่านเดินทางตามสามทางนี้ก็จะไปถึงเขตเย่าหยาง, หว่านเก่อและอู่หมิงได้สำหรับอีก 5 เส้นทางที่เหลือนั้น มันคือเส้นทางไปยังอาณาเขตของ ฉิวหวังและคนอื่นๆ”
ซื่อเซียวมองไปที่จางลู่และคนอื่นๆ “ ด้วยความแข็งแกร่งของพวกท่านแล้ว มันน่าจะง่ายที่จะเดินทางผ่านแก่นกำเนิด ข้าจะไม่พูดไร้สาระอะไรมาก”
จางลู่จดจำแผนที่แล้วพยักหน้า “ พวกที่อยู่ที่นั่นคงไม่คิดจะหยุดไม่ให้เราเข้าไปหรอกนะ ?”
มันน่าตลกหากพวกเขาโดนจับโดยคนในโกลาหลนี้
“ นี่คือตราของข้า” ซื่อเซียวสร้างตราที่แฝงไปด้วยจิตของเขาส่งให้กับจางลู่และพูดขึ้น “ ตราบใดที่เป็นดินแดนของข้า งั้นมันก็ไม่มีใครกล้าขวางทางพวกท่าน ” ตรานี้ซื่อเซียวไม่เคยให้มันกับใครมาก่อน พวกต่ำกว่าจักรพรรดิทั้งสี่นั้นมีแค่ 3 คนที่มีตรานี่
ตรานี่คือตัวแทนของจักรพรรดิ !
ในเขตซื่อเซียวซื่อเซียว ไม่เชื่อใจใครและไม่ได้ให้ตรานี่กับใคร
แต่สำหรับจางลู่และคนอื่นๆแล้ว ซื่อเซียวไม่กล้าจะใจแคบ แค่ตราจักรพรรดิทำไมต้องเก็บไว้ด้วย ?
หลังจากที่ได้รับตราจักรพรรดิ จางลู่ก็พูดขึ้นมา “ เข้าใจแล้ว ”
