ตอนที่ 2017 : ค้นพบ
หากเสี่ยวซีได้ตัวซือหมิงมาแล้ว วินและทอมก็คงพอใจอย่างสมากแต่คตำถามคือ เสี่ยวซีมีความสามารถพอรึไม่ ?
เมื่อพบท่าทีสบายใจของเสี่ยวซี วินและทอมต่างก็ไม่มั่นใจอะไรมากนัก
แม่ทัพของเผ่าเทียนนั้นวินและทอมจดจำได้ดี แม้ว่าจะไม่เคยเห็นกับตาตัวเองแต่ก็ได้ยินชื่อเสียงแม่ทัพมาบ้าง ในหมู่พวกนี้ไม่มีเสี่ยวซีอยู่เลย มันหมายความว่าเสี่ยวซีน่าจะเพิ่งขึ้นเป็นแม่ทัพ แม่ทัพขั้นต้นนั้นเอาความมั่นใจมาจากไหนจะจัดการกับคนที่อาจจะขึ้นเป็นแม่ทัพอีกคนได้ ?
วินถึงกับใจสั่น เขาเริ่มรู้สึกไม่อยากติดตามเสี่ยวซีแล้วแต่เขาก็ไม่กล้าเปิดปากพูดออกมา เขาได้แต่สับสนกับตัวเอง
ทอมเองก็อยากพูดออกมาแต่ก็ไม่กล้าพอ
ในใจทั้งสองพากันสงสัยอย่างมาก นี่มันต่างจากแม่ทัพที่พวกเขาคิดเอาไว้
พวกเคิดว่าหลังจากที่ยอมรับใช้เสี่ยวซีแล้ว พวกเขาจะติดตามเสี่ยวซีและได้ความสุขสบายกลับมาแต่หากไม่ได้อะไรพิเศษ พวกเขาอาจจะต้องตกอยู่ในอันตรายถึงกับต้องตาย
นายท่าน ท่านหยุดคิดเรื่องนี้ก่อนได้รึไม่ ? วินพูดขึ้นมา
เสี่ยวซีคิ้วขมวดและมองไปที่วินด้วยสีหน้าไม่พอใจ เจ้าดูถูกข้ารึ ?
วินตัวสั่นด้วยความกลัว เขารีบส่ายหน้า ไม่ ไม่ ท่านแข็งแกร่งถึงขนาดนี้แน่นอนว่าข้าต้องเคารพท่าน ข้าจะกล้าดูถูกท่านได้ยังไง ? ความภักดีและความเคารพที่ข้ามีต่อท่านนั้นลึกซึ้งถึงแก่นชีวิต โปรดท่านรับรู้ด้วย !
ทอมรีบพยักหน้ายืนยัน ใช่ ใช่ ข้าเองก็อยากจะอยู่รับใช้ท่านไปตลอดกาล !
แม้ว่าเสี่ยวซีจะพูดเกินจริงไปบ้าง แต่ความแข็งแกร่งน่ะเป็นของจริง วินและทอมไม่กล้าทำให้เสี่ยวซีไม่พอใจ
ไม่ใกล้เคียงแม้แต่น้อย เสี่ยวซียักคิ้วก่อนจะเผยรอยยิ้มออกมา ดูเหมือนว่าพวกเจ้าจะรู้จักทำตัวดี ข้าชอบคนที่ซื่อสัตย์
หลังจากที่พูดจบ เสี่ยวซีก็หันกลับและบินไปมุ่งหน้าไปที่ส่วนหลักของเขตซีเหมิงพร้อมกับพูดขึ้นมา ตามราชาผู้นี้มา ราชจะให้พวกเจ้าเห็นถึงความแข็งแกร่งของราชา แค่นายพล ข้าไม่ต้องขยับตัวด้วยซ้ำ
วินและทอม มองหน้ากัน ทั้งสองต่างก็รู้สึกขมขื่นในใจ แม้ว่าจะไม่เต็มใจแต่ก็ได้แต่ต้องบินตาม เสี่ยวซี ไป การที่ต้องติดตาม เสี่ยวซี ไปครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริงๆ
พวกเขาพากันรู้สึกผิดในใจ พวกเขารู้ว่าพวกเขาได้พบกับแม่ทัพที่ไร้สมองเข้าแล้ว หากรู้แบบนี้พวกเขาพึ่งตัวเองซะจะดีกว่า
เฮ้อ ทั้งสองบินตามหลังเสี่ยวซีไปพร้อมกับถอนหายใจออกมา
สามวันต่อมา พวกเขาได้มาถึงส่วนหลักของเขตฉิวหวังความแข็งแกร่งของคนเผ่าเทียนที่นี่ชัดแล้วว่าแกร่งกว่าที่อื่น จำนวนก็มากกว่าเป็นสองเท่า มันมีคนระดับหัวหน้าทีมให้เห็นอยู่เรื่อยๆ
อูฐที่ผอมแห้งก็ยังตัวใหญ่กว่าม้าอยู่ดี เสี่ยวซีพอใจอย่างมาก แม้ว่าเขตซีเหมิงจะโดนทำลายไปและจ้าวโกลาหลส่วนมากโดนกินไปโดย จักรพรรดิฉิวหวังแต่ก็ยังมีจ้าวโกลาหลหลายคนที่รอดมาได้…ข้าไม่รู้ว่าพวกระดับหัวหน้านั้นเหลืออยู่กี่คนกัน ข้าหวังว่ามันจะไม่ทำให้ราชาผู้นี้ผิดหวัง
วินและทอมตามเสี่ยวซีไปโดยไม่กล้าพูดอะไรออกมา
ยังไงซะสิ่งที่เสี่ยวซีจะทำต่อไปก็ค่อนข้างน่ากลัว พวกเขาไม่อาจจะโยนความรับผิดชอบเรื่องนี้ได้เมื่อมากับเสี่ยวซี
ไม่นานเสี่ยวซีก็รับรู้ได้ถึงนายพล เขายิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มที่น่ากลัว ไม่เลว มันมีนายพลอีกคน
เมื่อพูดจบเสี่ยวซีก็เร่งความเร็วทันที ไม่นานก็ได้ปรากฏตัวตรงหน้านายพลคนนหั้น
ด้านหน้าเป็นพื้นที่หวงห้าม หากเจ้าไม่อยากตายก็หันหลังกลับไปเสีย นายพลเห็นเสี่ยวซีก็ได้ด่าออกมาโดยไม่สนฐานของเสี่ยวซีแม้แต่น้อย
เสี่ยวซียักคิ้วและพูดขึ้นมา พวกเจ้าไม่เห็นราชามารึไง ? เจ้ายังไม่รีบคุกเข่าทำความเคารพอีก !
ทันทีที่ได้ยินแบบนั้นนายพลก็หงุดหงิดขึ้นมาทันที เจ้าหมานี่ ! หาที่ตาย !
เป็นแค่หมาแต่กลับกล้าให้นายพลผู้นี้คุกเข่าให้ คำพูดของเสี่ยวซีทำให้อีกฝ่ายโกรธ
นายพลไม่ลังเลและใช้พลังโกลาหลอัดเข้าใส่เสี่ยวซี ระหว่างที่ตบนั้นพลังโกลาหลก็เปลี่ยนเป็นฝ่ามือขนาดใหญ่ตบเข้าใส่เสี่ยวซีอย่างแรง
กล้าดีนัก ถึงกับกล้าลงมือกับราชาผู้นี้ ! เสี่ยวซีฮึดฮํดออกมาอย่างเย็นชา ไฟนรกบนตัวเผาไม้พร้อมกับพลังอันน่ากลัวปะทุออกมา ไฟได้ลามไปยังนายพล ในพริบตาฝ่ามือของนายพลก็ราวกับอัดเข้ากับกำแพงและสลายไปทันที ไฟไม่ได้หยุดแค่นั้นและยังลามต่อไปก่อนจะไปถึงตัวนายพลในพริบตา
อ๊า ! ร่างของนายพลได้เปลี่ยนเป็นเถ้าไปในทันที ความคิดของเขาก็หายไปด้วย
หลังจากที่ความคิดของนายพลหายไป 3 วินาทีต่อมาจิตของเขาก็หายไปด้วย
วินและทอมพากันขนลุก
แม้ว่าแม่ทัพผู้นี้จะดูโง่แต่ความแข็งแกร่งน่ะเป็นของจริง !
นายพลถึงกับทนได้ไม่ถึง 5 วินาที !
พวกเขารู้สึกดีใจขึ้นมา พวกเขารู้สึกว่าโชคดีที่ยอมรับใช้ เสี่ยวซี ไม่งั้นแล้วพวกเขาคงมีจุดจบไม่ต่างอะไรจากนายพลคนนี้
เมื่อเห็นนายพลโดนเผาเป็นเถ้าในพริบตา วินก็กลืนน้ำลายและพูดขึ้นมาด้วยเสียงที่สั่น ราชายิ่งใหญ่จริงๆ ! ทอมพูดออกมาด้วยเสียงที่แหบแห้ง ราชาไร้เทียมทานจริงๆ !
แม้ว่าพวกเขาจะไม่คิดแบบนั้นแต่ก็ต้องชมเสี่ยวซีอย่างน้อยก็ดีกว่าต้องตามรอยนายพลคนนั้นไป
เสี่ยวซียิ้มออกมา สีหน้าดูดีขึ้นมาเล็กน้อย เรื่องแข็งแกร่งและไร้เทียมทานน่ะราชารู้ดีอยู่แล้ว พวกเจ้าจำเป็นต้องพูดอยู่อีกรึ?
ปากของวินและทอมกระตุกไปตาม พวกเขาได้แต่พยักหน้าพร้อมเหงื่อตก ใช่ ใช่ ราชาพูดถูก !
เจ้าบ้านี่หยิ่งทะนงเกินไป เขากล้าดูหมิ่นราชา ราชาอยากจะรับตัวเขาไว้แต่เขาโง่เองและสมควรโดนข้าลบไปซะ เสี่ยวซีไม่ได้แสดงสนใจแม้แต่น้อย ถึงจะเป็นนายพลแต่ก็ไม่ควรทำตัวหยิ่งทะนงไม่ใช่รึ ? ความแข็งแกร่งเพียงเท่านี้แต่กลับทำตัวหยิ่งยโส มันไม่เท่ากับหาที่ตายรึไง ?
วินปาดเหงื่อ ใช่ ใช่ เสี่ยวซีหันกลับมาและพูดขึ้น ช่างเถอะ ข้าว่าข้าควรไปพบกับ เด็กน้อยซือหมิงเลยดีก่วา
ทั้งสามคนเดินหน้ากันต่อ ไม่นานสุดท้ายเสี่ยวซีก็เผยรอยยิ้มออกมา
เห็นแล้ว เสี่ยวซียิ้มออกมา แน่นอนว่าเด็กนั่นต้องเป็นคนของข้า
มันไม่ลืมตอนที่ซือหมิงสู้กับทีมคังเฉียง ด้วยตัวคนเดียวแต่ก็ยังรับมือกับทีมคังเฉียงได้จนเสียหายทั้งสองฝ่าย แม้ว่าจะไม่ได้บาดเจ็บหนักแต่ เสี่ยวซี ก็ยังบาดเจ็บพอตัว ความแค้นนี้เขาจดจำได้เสมอ เมื่อพบกับซือหมิงอีกครั้งมันก็จะได้ระบายความแค้นในใจสักที
เมื่อได้ยินคำพูดของเสี่ยวซี วินและทอมก็สีหน้าเปลี่ยนไป พวกเขาพกันถอยกลับมาเพราะความกลัวก่อนจะมองไปรอบๆ ที่ไหน ? ท่านซือหมิง อยู่ที่ไหนกัน ?
เสี่ยวซีฮึดฮัดออกมา ยังอยู่อีกไกล พวกเจ้าจะรับรู้ตัวตนของเขาได้ด้วยการรับรู้ของเจ้าได้ยังไง ? ไปกันเถอะ เดินหน้าต่อแล้วพวกเจ้าจะเห็นเขาเอง
ท่านรับรู้ถึงท่านซือหมิงได้แล้วรึ ? วินถามขึ้นมา ท่านซือหมิง ขึ้นเป็นแม่ทัพแล้วรึ ?
ข่าวลือเป็นจริง เสี่ยวซีพยักหน้า ซือหมิงนั้นขึ้นเป็นแม่ทัพแล้ว ดูเหมือนว่าจะเพิ่งทะลวงผ่านมาได้ คลื่นพลังยังไม่มั่นคง มันจึงง่ายที่จะรับรู้ตัวตนของเขา
นี่.. วินและทอมพากันกลัวยิ่งกว่าเก่า
กลัวรึ ? เสี่ยวซีฮึดฮัดออกมา ไม่ใช่แค่แม่ทัพรึไง ? พวกเจ้ากลัวอะไรกัน …
หลังจากที่เงียบไป เสี่ยวซี ก็พูดขึ้นต่อ สบายใจได้ ด้วยการที่ราชาอยู่ที่นี่ด้วยก็ไม่มีใครทำร้ายพวกเจ้าได้ หากมีใครกล้าทำร้ายพวกเจ้า ราชาผู้นี้จะให้พวกนั้นอยากตายแทนที่จะมีชีวิตอยู่…ยังไงซะพวกเจ้าก็เป็นคนที่ข้าชื่นชมมากที่สุด
วินและทอมหัวเราะแห้งๆออกมา พวกเขาไม่คิดว่ามันเป็นเกียรติที่ถูกชมโดย เสี่ยวซี หากไม่ใช่เพราะกลัวว่าจะทำให้เสี่ยวซีไม่พอใจ หากไม่ใช่เพื่อชีวิตตัวเองแล้ว ใครจะไปทำให้เสี่ยวซีไม่พอใจกัน ?ต้องรู้ก่อนว่าพวกเขาเป็นคนหาเรื่องใส่ตัวเอง
