ระบบใช้จ่าย – ตอนที่ 16

บทที่ 16: โลกแห่งความร่ำรวย

หงต้าหลี่กลับไปที่ห้องของเขาหลังจากอาบน้ำเสร็จ โดยปกติเขาจะเข้านอนเลย แต่วันนี้มันไม่ใช่ ตอนนี้เขาต้องทำบางอย่างที่สำคัญมากกว่าการนอนหลับ

เขาเปิดคอมพิวเตอร์และเริ่มค้นหาบนอินเทอร์เน็ต

คอมพิวเตอร์เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดในตอนนี้อย่างแน่นอน แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเครื่องมือค้นหาในโลกนี้เป็น Google หรือ Du Niang แต่มันก็เป็นเรื่องง่ายสำหรับเขา เพราะเขาแค่เปิดเบราว์เซอร์และในไม่ช้าก็พบสิ่งที่เขากำลังมองหา

เครื่องมือค้นหาที่ใหญ่ที่สุดคือ Sangle หงต้าหลี่ทำการค้นหาไม่กี่ครั้งและถึงกับผงะ เมื่อรู้ว่าเครื่องมือค้นหา Sangle เป็นของตระกูลหง นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้ตระกูลหงร่ำรวย พวกเขาผูกขาดกับเครื่องมือค้นหาที่ใหญ่ที่สุดนี้ ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจเลยที่พวกเขาจะร่ำรวย

สิ่งที่สำคัญที่สุด คือการค้นหาเกี่ยวกับโลกนี้ที่เขาอยู่ หงต้าหลี่รู้เพียงว่าสถานที่นี้คล้ายกับโลกก่อนหน้านี้ที่เขาอยู่ แต่เขาต้องการค้นหาว่าอะไรคือสิ่งที่เหมือนกันและอะไรคือสิ่งที่แตกต่างกัน เขาต้องการข้อมูลบางอย่าง

หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมง หงต้าหลี่ก็ถอนหายใจยาวๆ ในที่สุดเขาก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

ดูเหมือนว่าโลกนี้ก้าวหน้าไปมากเหมือนกับโลกที่เขาเคยอยู่ ประเทศต่าง ๆ ยังคงเหมือนเดิม เช่นเดียวกับเรื่องเวลา ถึงแม้ว่าประวัติศาสตร์จะยังคงเหมือนเดิม แต่ก็มีความแตกต่างกันเมื่ออยู่ในเวลาเดียวกัน

ในประเทศจีน ตามลำดับของราชวงศ์ คือ ถัง ซ่ง หมิงและชิง แต่ก็ยังมีความแตกต่างกันในโลกนี้เช่น ราชวงศ์ชิงไม่ได้มีอยู่อีก หลังจากผ่านไปไม่นานก็มีราชวงศ์หมิง – ราชวงศ์ฮั่วได้ขึ้นครองราชย์ต่อไป ราชวงศ์ฮั่วพังทลายลง เกือบ 250 ปีแล้ว หลังจากนั้นก็ถึงยุคปัจจุบัน หง-วู เป็นรัฐพันธมิตรทูตสวรรค์ หรือที่เรียกว่า รัฐสวรรค์ เมืองเทียนจิงเป็นเมืองหลวง เทียบเท่ากับเมืองปักกิ่งบนโลกนี้

หง-วู หรือ หง-วู รัฐพันธมิตรทูตสวรรค์ ได้กล่าวถึงบรรพบุรุษผู้ก่อตั้งว่า: ตระกูลหงจุนและตระกูลวูซวงเหวินของตระกูลหง

ครอบครัวหงเป็นลูกหลานของพ่อหงจุนซึ่งเป็นผู้ก่อตั้ง เนื่องจากสงครามในช่วงหลายปีที่ผ่านมาในระหว่างการก่อตั้งประเทศนั้นได้มีประชากรของพื้นที่นี้ลดลงอย่างมาก การวางแผนครอบครัวจึงไม่เป็นหลักเป็นแหล่ง มีผู้คนมากมายจากตระกูลหงและตระกูลวูที่ยังเหลืออยู่ จึงทำให้พวกเขากลายเป็นสองตระกูลที่ยิ่งใหญ่ที่สุด และตระกูลของเขาอยู่ในตระกูลหง

หลังจาก 150 ปีแห่งการพัฒนาได้ผ่านมา โลกก็ได้เปลี่ยนไป มีเพียงห้าครอบครัวเท่านั้นที่เป็นของตระกูลหง และตระกูลหงต้าหลี่มีอำนาจมากที่สุดในบรรดาห้าครอบครัว พ่อของเขาสร้าง Sangle ซึ่งได้ทำให้หงต้าหลี่ได้เรียนรู้เกี่ยวกับครอบครัวของเขาเอง พ่อของเขาชื่อ หงเหว่ยกู และเป็นครอบครัวที่สาม ชื่อยายของเขาคือ หลานรูซี และเธอเป็นลูกสาวที่รักของตระกูลร่ำรวยอีกคนหนึ่ง นั้นคือตระกูลหลาน

เมื่อมองดูภาพรวมแล้ว เขาเกิดมาบนช้อนเงินช้อนทอง มันคงจะน่าเสียดาย ถ้าเขาไม่ใช้เงินให้สมกับฐานะแบบนี้

แม้จะต้องพยายามจัดการแต่ละประเทศ ไม่ว่าจะเป็นทางการเมือง และการทำงานอย่างหนัก เพื่อพัฒนาการเงินของพวกเขา แต่ยูโรปาก็ยังคงอยู่ในเกณฑ์ต่ำเสมอ ความขัดแย้งเล็กน้อยระหว่างรัฐบาลจาบันของภาคตะวันออกและรัฐสวรรค์ไม่เคยหยุดนิ่ง รัฐเมริกาของภาคเหนือยังคงจับตามองหวังหุบรัฐอื่น ๆ อยู่ นี่เป็นข้อมูลโดยรวมซึ่งไม่เกี่ยวข้องกับหงต้าหลี่มากนัก เขานั้นแค่อยากจะเข้าใจเรื่องทั่ว ๆ ไปเท่านั้น

ส่วนเรื่องกลยุทธ์ทางทหาร กองทัพรัฐสวรรค์มีทหารที่แข็งแกร่งที่สุด ยูโรปาและเมริกาก็มีกำลังพลที่แข็งแกร่งด้วยเทคโนโลยีของพวกเขา Copycat Jaban ซึ่งทำให้ผิวหนังหนาแกร่งมาก

หงต้าหลี่รู้เรื่องที่สำคัญที่สุดและเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆแล้ว สิ่งที่แตกต่างจากโลก คือ แหล่งของความบันเทิง ภาพยนตร์ เกมและดนตรี มันถูกละเลยอย่างมาก ในทางตรงกันข้าม กีฬากลับเป็นที่นิยมที่สุด รัฐสวรรค์เป็นที่รู้จักกันดีสำหรับเรื่องการเล่นกีฬาทุกประเภท แม้กระทั่งฟุตบอล

นี่เป็นสาเหตุที่คนส่วนใหญ่ไม่ชอบหงต้าหลี่ เพราะเขาเป็นผู้ที่มีร่างกายอ่อนแอและไม่เคยทำงานเลย ทุกวันที่เขาทำคือการใช้จ่ายอย่างสุรุ่ยสร่าย

” โดยรวมแล้ว ทุกอย่างก็ดูโอเค ” หงต้าหลี่พึมพำกับตัวเอง ในขณะที่เขาจ้องดูข้อมูลบนหน้าจอของเขา ” ไม่มีอะไรแตกต่างจากสิ่งที่ฉันจินตนาการ ในเมื่อเกิดมาในครอบครัวแบบนี้ จะไม่ใช้เงินฟุ่มเฟือยได้ยังไงกัน นี่คือเหตุผลว่าทำไมเพลงที่ไนท์คลับใหญ่อย่างเฟเกนท์ถึงห่วยสินะ แต่การใช้เงินมันสามารถสร้างความสนุกและทำให้มีชีวิตที่ดีขึ้นได้ หากมีโอกาสที่ฉันจะได้โลดแล่นในวงการภาพยนตร์หรือดนตรี  ด้วยวิธีนี้ฉันก็จะยังสามารถใช้ชีวิตอย่างสะดวกสบายมากขึ้นได้และในเวลาเดียวกัน ฉันก็ยังจะได้รับคะแนนสถานะมากขึ้นด้วย ฮ่าฮ่าฮ่า

” อืม ฉันง่วงนอนมากแล้วแฮะ ” หงต้าหลี่มองดูเวลา มันเป็นเวลาตี 1 แล้ว เขาก็ได้หาวขึ้นมา   ” นอน นอน นอน พรุ่งนี้ฉันยังต้องไปโรงเรียน ฉันสงสัยจริง ๆ ว่าหน้าตาโรงเรียนจะเป็นยังไง ฉันคงจะต้องระมัดระวังมากขึ้นสินะ “

ทั้งคืนนั้นเงียบสงัด

ในวันถัดมา หลิงเสี่ยวหยี่เคาะประตูห้องของหงต้าหลี่ เธอสวมชุดคนรับใช้ที่แสนจะสวยงาม และทันใดนั้นเธอก็ตะโกนออกมาเบา ๆ ว่า  ” ท่านนายน้อย ถึงเวลาตื่นแล้วค่ะ “

“ โอ้…ยังเช้าอยู่เลยนะ…” หงต้าหลี่มองไปที่นาฬิกาดิจิตอลทองคำสีขาวที่มีเพชรสลักอยู่ ดวงตาของเขาเปิดครึ่งหนึ่ง มันเป็นเวลา 6 โมงเช้า มันเช้าเกินไปสำหรับหงต้าหลี่ที่เพิ่งเข้านอนตอนตี 1  เขากอดหมีเท็ดดี้ตัวใหญ่แล้วพลิกตัวไปอีกด้านหนึ่ง “ขอให้ฉันนอนอีกหน่อย ฉันง่วงมาก … “

หลิงเสี่ยวหยี่ที่อยู่นอกประตู ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี เธอเคาะประตูเบา ๆ อีกครั้ง “ ท่านน้อยนายจะไปสายนะคะ ถ้าไม่ตื่นตอนนี้ “

” สายก็ช่างมัน … ” หงต้าหลี่ปิดหูของเขา ” ฉันจะตื่นก็ต่อเมื่อฉันรู้สึกว่าอยากจะใช้เงิน … “

“…” หลิงเสี่ยวหยี่ก็ได้แต่พยายามอีกครั้ง ” ท่านนายน้อยคะ มันคงแย่มาก ถ้าท่านนายน้อยไปสาย ท่านพ่อและท่านแม่พูดว่า หากท่านนายน้อยไม่ตื่นมาตรงเวลา ท่านจะไม่ได้รับเงินในวันนี้ “

” แล้วถ้าไม่มีเงิน … ” หงต้าหลี่พึมพำก่อนที่เขาจะรู้ว่ามีอะไรบางอย่างผิดไป ถ้าไม่มีเงินในกระเป๋างั้นเหรอ? หากไม่มีเงินในกระเป๋า เขาจะไม่สามารถใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายได้นะสิ หากเขาไม่ถลุงเงิน เขาก็จะไม่สามารถได้รับคะแนนสถานะใด ๆ หากไม่มีคะแนนสถานะ เขาก็จะไม่มีทางที่จะฟื้นพลังของเขา …

บ้าเอ้ย! วิกฤตชัดๆ

หงต้าหลี่กระโดดขึ้นจากเตียง “ ฉันกำลังไป ฉันกำลังจะไป ฉันไม่หลับแล้ว ฉันจะอยู่อย่างนี้ได้ยังไง? “

หลิงเสี่ยวหยี่พูดไม่ออก โชคดีที่หงต้าหลี่แต่งตัวเร็วมากและออกจากห้อง เมื่อเขาเดินออกมา เขาก็กระแทกกำแพง ขณะที่ตัวเซ ” อืม ฉันง่วงชะมัด ดวงอาทิตย์ยังไม่ขึ้นเลย พาฉันไปล้างหน้าทีและก็ โอ้ใช่สิ..ฉันต้องการดื่มนมถั่วเหลืองเป็นอาหารเช้า … “

หลังจากที่หลิงเสี่ยวหยี่ฝึกพิเศษ 10 นาทีเมื่อคืนที่ผ่านมา เธอก็จำได้ว่าห้องต่าง ๆ อยู่ตรงไหนของบ้านแห่งนี้ เธอเป็นผู้หญิงที่ฉลาดมาก ห้องต่าง ๆ ที่สำคัญและจำเป็นที่จะต้องจดจำที่สุด คือ ห้องสุขา ห้องครัวและห้องของท่านหงต้าหลี่ ส่วนห้องอื่น ๆ หลิงเสี่ยวหยี่ยังไม่รู้จะสอบถามอะไรเพิ่มเติม

พ่อของหงต้าหลี่ หงเหว่ยกู รู้สึกพึงพอใจอย่างมากกับวิธีคิดของหลิงเสี่ยวหยี่

ในขณะที่เดินไปที่ห้องสุขา หลิงเสี่ยวหยี่ก็พูดเบา ๆ ว่า ” ท่านผู้ชาย อาหารเช้าพร้อมแล้วค่ะ มีสามจานและชามซุปที่ปรุงโดยพ่อครัวชั้นนำของเมืองเทียนจิง แต่…ไม่มีนมถั่วเหลืองเลย ”

” ไม่มีนมถั่วเหลือง? ” หงต้าหลี่สูดจมูก ” ขอให้คนขับรถไปซื้อสิ “

“ แต่ว่า…เราอยู่ค่อนข้างไกลจากตัวเมืองนะค่ะ….”

” คนขับรถ ขับไปไม่ได้หรือ? ด้วยความที่ฉันเป็นอาเสี่ยแล้ว ก็แค่จ่ายเงิน 20 หยวนบวกกับค่าน้ำมันรถเพื่อไปซื้อนมถั่วเหลืองมันจะยากอะไร “

“…” หลิงเสี่ยวหยี่จ้องมองด้วยความสับสนและตอบอย่างช่วยไม่ได้

” โอ …โอเคค่ะ…”