ระบบใช้จ่าย – ตอนที่ 17

บทที่ 17: อาหารเช้าของอาเสี่ย

คนรับใช้ในบ้านพักทุกคนถึงกับเป็นประสาท เมื่อพวกเขาได้ยินว่าท่านนายน้อยต้าหลี่ต้องการนมถั่วเหลืองเป็นอาหารมื้อเช้า

” ท่านนายน้อยต้องการนมถั่วเหลือง ตอนนี้นายน้อยต้าหลี่กําลังล้างหน้า ฉันจะให้เวลาคุณห้านาที เพื่อไปซื้อนมถั่วเหลืองร้อนๆ คุณเข้าใจไหม? ” แม่บ้านอาวุโสได้ขยับแว่นของเธอ เธออายุหกสิบปีเศษ แต่เธอยืนหลังตรงเหมือนลูกธนูในตอนที่เธอได้สั่งคนใช้ ” คนที่มีทักษะการขับขี่ที่ดีที่สุดให้ออกเดินทางเดี๋ยวนี้เลย ส่วนที่เหลือเตรียมสิ่งที่ท่านนายน้อยต้องการสําหรับการไปโรงเรียน: ชุดเครื่องแบบ โทรศัพท์มือถือ กระเป๋านักเรียน และรองเท้าหนังของเขา หากฉันเห็นฝุ่นแม้แต่จุดเดียวบนสิ่งของพวกนี้ พวกคุณเตรียมตัวเก็บของและออกไปได้เลย รีบๆ เดี๋ยวนี้!”

ด้วยคําสั่งของแม่บ้านอาวุโส คนรับใช้อย่างน้อยสิบคนเริ่มเตรียมทุกอย่างที่หงต้าหลี่ต้องเตรียมตัวไปโรงเรียน ยูนิฟอร์มของวันนี้ทําด้วยฝีมือของช่างตัดเสื้อที่ดีที่สุด โดยชุดจําลองจากชุดนักเรียนที่หรูหรา ถุงเท้าของเขามาจากแบรนด์ Sheraten และทําจากผ้าฝ้ายธรรมชาติที่ดีที่สุด สิ่งที่ต้องพูดถึง คือ รองเท้าหนังของเขาทําจากหนังจระเข้จาก XXX รองเท้ากีฬา Jorden หนึ่งคู่ ก็ถูกเตรียมไว้สําหรับท่านนายน้อยต้าหลี่เช่นกัน รองเท้าคู่สีดําที่ดูเรียบง่ายนี้มีราคาถึง 14,500 หยวน

โทรศัพท์มือถือในปัจจุบันคือ Pear Phone สีขาวนวลและประดับด้วยเพชร มันเป็นโทรศัพท์มือถือรุ่นลิมิเต็ดเอดิชั่น 1 ใน 50 ชิ้น ที่มีอยู่ในโลก คนใช้ถอนหายใจขณะที่กําลังเตรียมโทรศัพท์นี้ให้หงต้าหลี่ หากนายน้อยต้าหลี่อารมณ์ไม่ดี ชะตากรรมของโทรศัพท์มือถือ 12,500 หยวนนี้ก็คงจะถูกปาทิ้งราวกับมันเป็นของไร้ค่า

ซึ่งก็ไม่ได้กล่าวเกินจริงเลย เพราะการแต่งกายและของใช้ต่าง ๆของหงต้าหลี่เป็นสินค้าที่หรูหราตั้งแต่หัวจรดเท้า มันอาจดูเรียบ ๆ เมื่อมองดูภายนอก แต่มีเพียงมืออาชีพเท่านั้นที่สามารถบอกได้ว่าค่าใช้จ่ายทั้งหมดของที่อยู่บนตัวเขาเป็นจํานวนเงินเท่าใด จํานวนเงินที่คนปกติได้รับหลังจากการทํางานค่าแรงหนึ่งเดือนก็คงจะเพียงพอแค่ราคาถุงเท้าข้างเดียวของเขาเท่านั้น

ส่วนนมถั่วเหลืองที่เขาต้องการดื่มมาก ๆ ต่างหากที่ดูจะเป็นสินค้าที่ดูฟุ่มเฟือยอย่างแท้จริง

คนรับใช้ที่มีทักษะในการขับขี่ที่ดีที่สุด ขับรถลีมูซีนที่มีตัวรถยึดยาวและมีค่าถึง 4 ล้านหยวน มันเป็นรถแบรนด์โซแองเจิ้ล ซึ่งเป็นรถที่มีราคาแพงกว่ารถแองเจิ้ลเพลย์ คนรับใช้ออกเดินทางจากบ้านพักไปยังสี่แยกวงเวียนภายในเมืองเทียนจิงห่างจากบ้านพัก 7 กิโลเมตร เขาซื้อนมถั่วเหลืองหนึ่งถ้วยจากร้านอาหารเช้าที่ดีที่สุด ซึ่งคิดเป็นเงิน 1 หยวน

ในขณะที่ขับรถกลับ ตัวถังรถถูกขูดด้วยหินที่ลอยขึ้นจากถนน จากอุบัติเหตุที่เกิดขึ้น ค่าเสียหายจะมีราคาอย่างน้อย 10,000 หยวน เพื่อทาสีรถใหม่ และในที่สุดหงต้าหลี่ก็ได้ยิ้มแย้มแจ่มใส ขณะที่เขาดื่มนมถั่วเหลืองที่มีราคา 10,001 หยวนและกินผักดองที่ปรุงโดยพ่อครัวชั้นยอด

เขาพึงพอใจอย่างมากและโน้มน้าวผู้อื่นให้เชื่อว่าเขาสมควรที่จะเป็นอาเสี่ยจริง ๆ

หลังจากหงต้าหลี่รับประทานอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาก็เตรียมตัวเข้าโรงเรียนด้วยความช่วยเหลือของหลิงเสี่ยวหยี่ เขาเดินอย่างภาคภูมิใจไปที่รถหรูที่เตรียมไว้และหักนิ้วของเขาเล่น ๆ ” ไปกัน! “ เขายังไม่ลืมที่จะบอกลาพ่อแม่ของเขาในตอนที่ส่งเขาขึ้นรถด้วย” ผมไปโรงเรียนก่อนนะ!” 

” ต้าหลี่ อ่า ระวังตัวด้วยนะที่โรงเรียน อย่าหกล้มล่ะ ” แม่ของหงต้าหลี่ปัดชุดเครื่องแบบของเขาเบา ๆ และพูดว่า “ โอเค ไปเถอะ ”

หงต้าหลี่กําลังเริ่มชีวิตในโรงเรียน เขาน่ะเป็นถึงอาเสี่ยที่ฟุ่มเฟือยที่สุดในประวัติศาสตร์เชียวนะ

ระหว่างทาง ในใจของหงต้าหลี่ก็กําลังคิดเรื่องที่โรงเรียน เขาสั่งให้ผู้ติดตามไปหาชั้นเรียนที่เขาอยู่ ก่อนที่เขาจะออกจากบ้าน ดังนั้นจึงมีรถแองเจิ้ลเพลย์แค่สองคันที่เหลืออยู่ จากทั้งหมดสามคันที่นําทาง แน่นอนว่าการจัดแถวคันรถไปส่งหงต้าหลี่ก็เพียงพอที่จะทําให้คนหันมามองแล้วบางคนถึงกับพูดขึ้นว่า ” รีบมองดูนั้นสิ! ผู้อาเสี่ยจากตระกูลหงที่ถลุงเงินอย่างมหาศาลมาแล้ว!”

” ใช่ๆ เขาคงเป็นสุดยอดอาเสี่ยคนนั้นสินะ พระเจ้า ฉันจะต้องตาบอดเพราะแสงพวกนั้นแน่ๆ”

” เราทุกคนอยู่ในโลกเดียวกัน แต่พวกเราทําไมถึงแตกต่างกันมากขนาดนี้ ”

” เราจะเทียบเท่ากับเขาได้ยังไงกันล่ะ ”

รถสามคันขับไปตามทางประมาณสิบนาที่ก่อนหยุดที่ประตูหลักของวิทยาลัยขุนนางชั้นสูงของเมืองเทียนจิง

วิทยาลัยขุนนางชั้นสูงของเมืองเทียนจิงนั้น มีชื่อเสียงในด้านรูปแบบใหม่และรสนิยมที่แสนหรูหรา

“รูปแบบใหม่” ในที่นี้ หมายถึง วิธีการที่แสดงถึงการปฏิบัติตามกฎหมายการศึกษาอย่างเต็มรูปแบบ จากนั้นก็เป็นมาตรฐานกฎหมายทางการตลาด

“รูปแบบใหม่” คือ การสร้างความแตกต่างให้ตัวเองและผู้ที่ยังคงมีมาตรฐาน และการสอบที่เข้มงวดจะเป็นสิ่งสุดท้าย

“รสนิยมที่แสนหรูหรา” หมายถึง คุณภาพสูง มาตรฐานที่สูง และประสิทธิภาพ บ่งบอกถึงความรักระดับการบริการที่ดี เกรดที่เหนือกว่า เทคโนโลยีที่มีคุณภาพสามารถปรับตัวได้สูง ส่งออกสู่ตลาด และมีบุคลิกภาพที่แข็งแกร่ง

โดยธรรมชาติแล้วนั้น นี่เป็นเรื่องไร้สาระทั้งหมด เพราะมันก็ไม่เห็นจะเป็นอย่างที่พูดเลย แต่หากกล่าวรวม ๆ แล้ว นี่คือโรงเรียนที่ปลอดภัยและแพงที่สุดในเมืองเทียนจิง ไม่มีโรงเรียนอื่นที่เหมาะสมสําหรับหงต้าหลี่ไปมากกว่านี้อีกแล้ว

ดังนั้น หงต้าหลี่จึงได้ศึกษาอยู่ที่นี่

ในขณะที่คนขับรถได้เปิดประตูให้ หงต้าหลี่ก็ลูบจมูกในขณะที่เขาออกมาจากรถ เขาเงยหน้าขึ้นมองเห็นคําว่า ” วิทยาลัยเทียนจิง” ที่ประตูหลักของโรงเรียน “ มันไม่ใช่อักษรทองคํา ไม่เห็นน่าประทับใจเลยสักนิด! “ ทําไมมีเพียงสองคํา(เทียน-จิง) หรือเพราะว่าเป็นของคนทั่วไปกัน โรงเรียนเอกชนที่มีราคาแพงทั้งหมดต่างถูกสร้างขึ้นเพื่อลูกหลานของคนรวย มันควรจะแตกต่างกับโรงเรียนสําหรับคนธรรมดาสามัญให้มากกว่านี้สิ แต่มันก็คงเพราะมันเป็นโรงเรียนเอกชน สําหรับคนรวยนี้แหละ ก็เลยย่อชื่อโรงเรียนให้สั้นลงสินะ ตัวอย่างเช่น วิทยาลัยขุนนางชั้นสูงของเมืองเทียนจิงแห่งนี้เป็นที่รู้จักกันในชื่อวิทยาลัยเทียนจิง เพื่อแสดงให้เห็นว่าชนชั้นสูงเป็นอย่างไร

ในขณะนั้นเอง ผู้ติดตามที่ได้ถูกส่งไปตรวจสอบข้อมูลเกี่ยวกับชั้นเรียนของหงต้าหลี่นั้น ก็ได้วิ่งไปที่รถและกระซิบใส่หูของหงต้าหลี่ ว่า : ท่านนายน้อย มีคนตายอยู่ชั้นเรียนปีที่ 2 ชั้นที่ 14 หรือที่เรียกว่าชั้นที่แย่ที่สุดของโรงเรียน ในชั้นเรียนมี 42 คน มีชาย 18 คน และ หญิง 24 คน เนื่องจากพวกเขา เป็นเด็กที่อยู่ในครอบครัวที่ร่ำรวย จึงไม่มีอะไรที่จะทําให้จัดการได้เลย” หลังจากได้รับข้อความ เขาก็ไม่ลืมที่จะทําใบหน้ากังวล “ท่านนายน้อย ฉันไม่สามารถอยู่เคียงข้างท่านเพื่อปกป้องท่านในชั้นเรียนแบบนี้ได้ ตัวฉันกังวลจริงๆ ….”

มีอะไรต้องกังวล เกี่ยวกับเรื่องอะไร? มันเป็นเรื่องเล็กน้อยเอง ฉันน่ะมีชีวิตได้ตั้งสองชีวิตและได้เห็นทุกสิ่งมาแล้ว นี่คือเรื่องเด็ก ๆ เป็นอะไรที่ไม่จําเป็นต้องกังวลหรอก

หงต้าหลี่ก้าวเข้าสู่โรงเรียนของเขาพร้อมกับแผ่นหลังเหยียดตรงของเขา “ โอเค เธอต้องรอตรงนี้เพื่อฟังคําสั่งของฉัน ฉันจะขึ้นไปชั้นเรียน และจะบอกให้เธอทราบถ้าฉันต้องการอะไร “ จากนั้นเขาก็หันไปมองหลิงเสี่ยวหยี่ “ โอ้ ใช่ เสี่ยวหยี่ อย่าลืมซื้อสุนัขวันนี้ล่ะ ฉันต้องการที่จะเอามาให้สุนัขฉันคืนนี้ ”

” รับทราบค่ะ ท่านนายน้อย “ หลิงเสี่ยวหยี่คํานับให้หงต้าหลี่ ” ไม่ต้องห่วงค่ะ ”

” อืม ฉันไปก่อนนะ ” อา มันเป็นช่วงเวลานานมาแล้วนะ ตั้งแต่ฉันอยู่มัธยม ฉันกลับมาแล้ว! เพื่อนร่วมชั้นที่น่ารัก เตรียมตัวต้อนรับสุดยอดอาเสี่ยของโลกซะดี ๆ ว้าฮาฮ่า ๆ ๆ !