บทที่ 19: ต้าหลี่อยู่ยงคงกระพัน
ไม่ว่าเขาจะทําอะไรหลิวหมิงเฉิงก็เพียงแค่ต้องการจะทําท่าจะชกใส่หงต้าหลี่ให้หวาดกลัวเท่านั้น แต่หงต้าหลี่นั้นเป็นที่รู้จักกันดีว่าเป็นคนที่อ่อนแอและขี้โรคซึ่งพ่อแม่ของเขาก็คอยจับตามองดูเขาตลอด ใครก็ตามที่กล้าทําร้ายหงต้าหลี่ไม่นานนักคนพวกนั้นคงจะกลายเป็นผุยผง
แม้ว่าด้วยฐานะของตระกูลหลิวหมิงเฉิงเกือบจะอยู่ในระดับเดียวกับตระกูลหงต้าหลี่ แต่การทําร้ายเขาจะทําให้ทั้งสองตระกูลประกาศสงครามกันอย่างเปิดเผยแน่ ๆ ตระกูลหงหรือหงเหว่ยกู(พ่อของต้าหลี่)และภรรยาของเขาจะไม่ลังเลที่จะใช้ประโยชน์จากอิทธิพลของพวกเขาในการต่อสู้กับตระกูลหลิวอย่างแน่นอน
ส่วนหลิวหมิงเฉิงไม่ใช่ลูกชายคนเดียวของตระกูลหลิวถ้าเขาทําให้ตระกูลขายขี้หน้า เขาคงโดนไล่ออกจากตระกูลแน่ดังนั้นเมื่อหงต้าหลี่ทรุดตัวลงทุกคนจึงได้แต่ตกใจกัน
ดูซีรีย์
“ เร็ว ดูนั้น! ท่านนายน้อยต้าหลี่เป็นลม หลิวหมิงเฉิงซวย
แล้ว ”
เพื่อนร่วมชั้นบางคน พูดว่า “ โอ้ ใช่ ท่านนายน้อยต้าหลี่ เป็นที่รู้กันดีว่าขี้โรค หากมีอะไรเกิดขึ้นกับเขาพ่อของเขาคงจะฆ่าหลิวหมิงเฉิงตายแน่! ”
เพื่อนร่วมชั้นคนที่สามพูดต่อ “ แต่ฉันไม่เห็นว่าหลิวหมิงเฉิงจะแตะต้องอะไรหงต้าหลี่เลยนะทําไมเขาถึงล้มละ? ”
คนที่สี่กล่าวว่า “ เราทุกคนรู้ดีว่าท่านนายน้อยต้าหลี่อ่อนแอและขี้โรค หลังจากหลิวหมิงเฉิงยกกําปั้นขึ้นแล้ว ท่านนายน้อยต้าหลี่คงต้องกลัวมากแน่ ๆ เขาเลยเป็นลมล้มไป ”
เพื่อนร่วมห้องคนที่ห้า พูดว่า “ อืม..คงจะเป็นอย่างนั้นหลิวหมิงเฉิงคงจะกําลังกังวลมากแน่ ๆ
หลิวหมิงเฉิงตื่นตระหนก “ หงต้าหลี่ ฉันแค่ล้อเล่น นาย นายไม่กลัวเลยใช่มั้ย นายเป็นอะไรไป? เร็ว พูดอะไรสักอย่างสิ! พูดอะไรสักอย่าง…”
หงต้าหลี่นอนอยู่บนพื้นตัวสั่นและจับหน้าอกของเขา ” หัวใจฉัน นายทําให้ฉันกลัวจนจะตาย! หลิวหมิงเฉิงถ้าเกิดครอบครัวของนายรู้เข้าล่ะก็ นายนี้มันเลวเหลือเกิน … “
เมื่อหงต้าหลี่ได้พูดแบบนั้น ในที่สุดหลิวหมิงเฉิงก็สงบลงถ้าหงต้าหลี่เป็นลมจริง ๆ เขาคงต้องเก็บข้าวของและโดนไล่ออกจากตระกูลหลิวแน่ ” ต้าหลี่ฉันยอมแล้ว มันเป็นความผิดของฉันนาย..โอเคมั้ย? “ เขาได้แต่ขอร้อง
หงต้าหลี่ตัวสั่นพร้อมกับ ตอบว่า “ ร่างกายของฉันมัน…. หลีกทางให้ฉันที่ นายกําลังจะฆ่าฉัน…”
หลิวหมิงเฉิงกลัวจนเกือบจะน้ําตาไหล ” ไปตรวจดูสิดูว่าเขาโอเคไหม? เจ็บตรงไหนหรือเปล่า? รีบๆ ลุกขึ้นสิ! “ หงต้าหลี่เป็นที่รู้จักกันดีว่าตัวเขานั้นอ่อนแอเมื่อเขาล้มลงเช่นนี้ เขาก็คงทําอะไรไม่ได้แล้ว
ส่วนหงต้าหลี่นั้นไม่สามารถลุกขึ้นได้เขาร้องครวญครางนอนอยู่บนพื้น ” ข้อศอกของฉัน … กระดูกสะโพกของฉัน … หัวเข่าของฉัน … “ หงต้าหลี่แสดงว่าตัวเองนั่นบาดเจ็บมากเพราะเขาพูดและส่งเสียงพึมพําทุกครั้งที่เขาสัมผัส ทุกครั้งที่เขาคร่ําครวญหลิวหมิงเฉิงจะทําหน้านิ่วคิ้วขมวดดูเหมือนว่าจะเป็นหงต้าหลี่ที่ทําร้ายตัวเอง แต่หลิวหมิงเฉิงจะต้องเป็นคนที่มีปัญหาแทน
เพื่อนร่วมชั้นโดยรอบต่างตกใจ มันดูเหมือนจริงมาก เมื่อพ่อแม่ของเขาพบเข้า พวกเขาคงหัวใจวายที่ได้เห็นลูกนอนร้องครวญครางอยู่บนพื้นแบบนี้ แล้วนี้พวกเขาจะต้องเข้าเรียนแล้วในไม่กี่นาที
หลังจากหงต้าหลี่คร่ําครวญโอดครวญออกมาในที่สุดเขาก็พูดว่า
” ฮ่ามันไม่เจ็บเลยสักนิดแฮะ …”
“ แล้วทําไมนายถึงร้องครวญครางอย่างนั้นล่ะถ้ามันไม่เจ็บ! ” ในที่สุดหลิวหมิงเฉิงก็รู้สึกโล่งอก มันเหมือนกับว่าเขาเพิ่งขึ้นรถไฟเหาะ หัวใจของเขาเต้นเร็วมาก “ หยุดครวญครางถ้ามันไม่เจ็บสิรีบ ลุกขึ้น! ลองขยับดูหน่อยจะได้ไหม? ”
“ ทําไมต้องขยับ? ” หงต้าหลี่หมุนแขนของเขาไปมาโดยใช้ไหล่ซ้ายของเขา
“ ฉันก็ .. ขยับได้ปกติ ..”
หลิวหมิงเฉิงโมโหจนใกล้จะระเบิด ” ฉันถามนายหน่อยทําไมไม่ลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปสักที ทําไมต้องขยับไปมาบนพื้นแบบนี้ ฉันขอร้องล่ะ ยืนขึ้นเถอะนะ ฉันยอมรับว่าฉันผิดก็ได้ นายจะลุกขึ้นก่อนได้ไหม? ”
จิจือยั่วที่ยืนอยู่ด้านหลังหงต้าหลี่ ทนไม่ได้อีกต่อไป ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนนี้เห็นได้ชัดว่าอยู่ฝั่งเดียวกับหงต้าหลี่ เธอยีนอยู่หน้าหงต้าหลี่เพื่อปกป้องเขา และตะโกนว่า: “ รีบร้อนอะไร? นายไม่รู้หรอว่าท่านนายน้อยต้าหลี่นั้นมีร่างกายอ่อนแอ? หลังจากที่เขาล้มลงแบบนี้ เขาจะลุกขึ้นอย่างรวดเร็วได้ยังไงกัน? นายจะต้องรับผิดชอบนะ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเขาเพราะเขาลุกขึ้นเร็วเกินไปล่ะ? ”
ใช้ได้ หงต้าหลี่ครวญครางขณะที่นอนอยู่บนพื้น เขาเงยหน้าขึ้นมองและอื่ม ขาวจัด ๆ
ผู้หญิงคนนี้กล้าปกป้องเขาในเวลาแบบนี้ ไม่เลวเลย
หงต้าหลี่ยังคงพูดต่อไปว่า “ ฉันสามารถเดินได้ แต่ทําไมกระดูกสะโพกของฉันเริ่มเจ็บ? อัยยา มันเจ็บมาก…”
หลิวหมิงเฉิงแทบจะเป็นบ้าแล้ว “ มันซ้ําหรอ? ทั้ง ๆ ที่นอนอยู่แค่บนพื้นเนี่ยนะ!”
“ อ่า….ดูท่าจะจริงแฮะ…” หงต้าหลี่ครวญครางตัวสั่นเทา “อัยยา วันนี้ฉันโดนหนักจริงๆ ทําไมฉัน ฉันถึงยืนไม่ได้กัน? อัยยาฉันเริ่มรู้สึกมึนหัวแล้ว …”
“ แก! หยุดได้แล้ว แกเริ่มทําให้ฉันกลัวแล้วนะ! ฉันจะต้องรีบพานายไปโรงพยาบาลอย่างนั้นหรอ? “ หลิวหมิง เฉิงแสดงความไม่พอใจอย่างชัดเจน ” ขอร้องละ นายบอกฉันมาเลยว่านายต้องการให้ฉันทําอะไร? ฉันจะทําทุกอย่างตามที่นายขอเลย ” ถึงมู่หินอาจมีความสําคัญกับเขามากก็จริงแต่สิ่ง สิ่งสําคัญกว่าคือเขาจะต้องรักษาตําแหน่งของเขาไว้ ในฐานะนายน้อยคนที่สองของตระกูลหลิวแล้ว หากไม่มีสถานะนี้เขา ก็จะไม่มีสิ่งใดที่เขาสามารถทําได้ในอนาคต
“ งั้นเหรอ? อะไรดีน้าา? “ หงต้าหลี่ยังคงครวญครางนอนตัวสั่นอยู่บนพื้น ทําให้ทุกคนเริ่มกลัว
“ อะไรก็ได้ ขอมาเถอะ! “ หลิวหมิงเฉิงรู้สึกหมดหวัง
“ รีบลุกขึ้นสิ พี่ใหญ่ต้าหลี่! ฉันจะปฏิบัติต่อนายในฐานะพี่ชายของฉันด้วยเลย จะเอายังไงก็ว่ามาสิ “
“ ฉันไม่มีอะไรจะที่ต้องการแฮะ…” หงต้าหลี่ได้ก้มหัวลงแขนของเขาจับที่กระเป๋ากางเกง
“ อัยยา ฉันรีบมาโรงเรียนไป เช้านี้ฉันลืมเอาเงินติดกระเป๋ามาด้วย วันนี้ฉันไม่มีเงินที่จะใช้จ่ายเลย …….”
“ ฉันจะให้เงินนายก็ได้! “ หลิวหมิงเฉิงรีบหยิบบัตรออกมาจากกระเป๋าของเขา ” นี่คือเงินค่าขนมของฉันสําหรับสัปดาห์นี้ มีอยู่ประมาณ 500,000 หยวน รหัสผ่านคือ 123456 ฉันจะให้บัตรเครดิตใบนี้แก่นาย ”
“ งั้นหรอ..? นายจะมอบให้ฉันอะนะ? ” หงต้าหลี่ส่งสัญญาณให้จิจือยั่ว เพื่อรับบัตรไป
* ตอนนี้ฉันรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว แม้ว่าขาของฉันจะชาไปบ้างเออจริงสิ ฉันได้ยินมาว่า รถที่นายขับมาค่อนข้างดีเลยทีเดียว
หลิวหมิงเฉิงควักกุญแจรถของเขาออกมา“ ฉันจะให้นายใช้รถด้วยเลยถ้านายต้องการจะใช้พี่ใหญ่ต้าหลี่พี่ชายที่แสนดีของฉันได้โปรดลุกขึ้นเถิด ฉันขอร้อง! “ ถ้าหงต้าหลี่ยังคงนอนบนพื้นต่อไป ถ้าข่าวไปถึงพ่อแม่ของหงต้าหลี่เขาก็จะจบเห่
“ อ๊ะ จริงหรอ? ขอบคุณ .. “ หงต้าหลีโบกมือให้จิจือยั่ว” จิจือยั่ว เธอช่วยฉันหน่อยได้มั้ย? และก็…”
“ อ-อืม ระวังหน่อยนะ … “ จิรือยั่วดึงหงต้าหลี่ขึ้นมาด้ว ยมือที่แสนอ่อนนุ่มของเธอ หลิวหมิงเฉิงไม่สนใจเพื่อนรอบ ๆ ที่น้อยลงในขณะนี้และก็รีบเข้าไปช่วยหงต้าหลี่
เมื่อหงต้าหลี่ยืนขึ้น เขาก็พูดว่า “ อัยยา โอเค ฉันคิดว่าฉัน โอเคแล้ว…”
“ ดี ดี แค่นายโอเคมันก็ดีแล้ว! ” หลิวหมิงเฉิงรีบใช้ความสามารถพิเศษของเขาในการวิ่งและเขาก็ได้วิ่งหนีไปอย่างรวดเร็วเลย
เมื่อเห็นเขาวิ่งออกไปแล้ว หงต้าหลี่ก็ถอนหายใจออกมา และปัดฝุ่นออกจากตัวเขา เขาในตอนนี้ดีใจมาก “ คิดจะสู้ กับฉันงั้นหรอ? แม้ว่าแกจะขับรถยี่ห้อเพ้นทซ์มาด้วย แต่ฉันจะ ไม่เหลืออะไรให้แกแน่นอน! ”
