บทที่001 ช่วยชีวิตหมาป่างั้นเหรอ
คืนในฤดูร้อน ในภูเขานั้นอากาศทั้งชื้นและร้อน
ฉินซูตามหาสมุนไพรทั้งวัน เหน็ดเหนื่อยเป็นอย่างมาก ฝ่าเท้าเต็มไปด้วยจ้ำเลือด
เธอถอดถุงเท้าและรองเท้าออก แล้วก็จุ่มเท้าลงไปในแม่น้ำ
ตอนที่กำลังเพลิดเพลินกับความเย็นของแม่น้ำนั้น จู่ๆก็มีเสียงดังก้องมาจากด้านหลัง จากไกลก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
เฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่งบินมาในแนวเฉียง ต่ำลงมาเรื่อยๆ ในที่สุดก็เหมือนกับจะไถลลงมาในพื้นหญ้า
ปีกเครื่องพัดกระพือจนเกิดพายุลมหมุน ลมรุนแรงมาก พัดใบหญ้าจนเกิดเสียงดังกรอบแกรบ
ฉินซูถูกลมพัดแรงจนไม่สามารถลืมตาได้
ปัง ——
เสียงดังขึ้น เฮลิคอปเตอร์ตกลงต่อหน้าเธอประมาณ20-30เมตร
ฉินซูลืมตาขึ้นอย่างลังเล แล้วก็อึ้งไปชั่วขณะ
เครื่องตกยังงั้นเหรอ?
เธอตั้งสติกลับมา แล้วก็มองไปที่เฮลิคอปเตอร์ที่ล้มเหลวในการบังคับการลงจอด——
มีคนอยู่ในนั้น!
ภายใต้แสงที่มืดสลัว เธอเห็นร่างหนึ่งอยู่ตรงที่นั่งข้างคนขับ
เฮลิคอปเตอร์มีควันโขมง อีกเดี๋ยวอาจจะเกิดเหตุระเบิดขึ้นก็ได้
ในฐานะที่เป็นแพทย์ฝึกหัดคนหนึ่ง ฉินซูไม่สามารถมองดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้!
แม้แต่รองเท้าเธอก็ไม่ทันจะใส่ วิ่งตรงเข้าไปหาเฮลิคอปเตอร์ลำนั้น
ในสมองของฉินซูตอนนี้มีเพียงแค่ความคิดเดียวเท่านั้น : ช่วยคนออกมา!
การกู้ภัยนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย เธอเป็นเพียงแค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่มีพละกำลังจำกัด
โชคดี ที่คนที่นั่งอยู่ในนั้นไม่ได้หมดสติ
ตอนที่ฉินซูกำลังทุบประตูที่ปิดสนิทอยู่อย่างบ้าคลั่งนั้น เสียงกึกก็ดังขึ้น ประตูถูกเปิดออกมาจากด้านใน
ฉินซูดีใจอย่างมาก รีบพุ่งเข้าไปลากคนนั้นออกจากที่นั่งคนขับ
จนถึงตอนนี้ เธอถึงได้รู้คนนั้นเป็นผู้ชาย รูปร่างสูงใหญ่
“หนักจังเลย!”
เมื่อร่างกายที่แข็งแรงของผู้ชายคนนั้นพาดอยู่ที่ไหล่ของเธอ ฉินซูก็ร้องโอดครวญ
กลิ่นน้ำมันลอยขึ้นในอากาศ
ฉินซูกังวลว่าจะเกิดระเบิดขึ้น จึงลากผู้ชายคนนั้นออกมาจากเฮลิคอปเตอร์
อีกฝ่ายไม่ได้พูดอะไรสักคำ หมวกปกคลุมใบหน้าของเขาจนเกือบหมด จากมุมมองของฉินซู เธอสามารถมองเห็นได้แค่คางที่มีเส้นชัดและเรียวคม และริมฝีปากบางที่เม้มจนแน่นของเขาเพียงเท่านั้น
แต่ว่าตอนนี้เธอไม่ได้มีกระจิตกระใจจะมาสนใจอะไรพวกนี้ เธอพยุงผู้ชายคนนี้ แล้วก็เดินโซซัดโซเซไปยังฝั่งแม่น้ำ
เดินออกมาไกลประมาณสิบเมตร ก็มีเสียงระเบิดดังขึ้นจากทางด้านหลัง
เฮลิคอปเตอร์ระเบิดอย่างที่คิดไว้จริงๆด้วย
เปลวไฟทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า เป็นคลื่นยักษ์ขนาดใหญ่
แรงระเบิดที่รุนแรงทำให้ ฉินซูกับผู้ชายที่อยู่ด้านหลังล้มลงสู่พื้นหญ้าพร้อมกัน
“อุ้ย!”
ผู้ชายคนนั้นล้มลงทับด้านหลังของฉินซูโดยบังเอิญ เธอเกือบหายใจไม่ออกแล้ว
ฉินซูค่อยดันเขา พยายามพลิกตัวจะลุกขึ้น หนักจะตายอยู่แล้ว!
แต่ว่าผู้ชายคนนั้นไม่ขยับเลย
ฉินซูขมวดคิ้ว แล้วก็พยายามออกแรงขึ้นอีก
ทันใดนั้น ตรงเอวก็รู้สึกแน่นขึ้นมา
ฉินซูตะลึงไป
ร่างกายของผู้ชายที่อยู่ด้านหลังมีความร้อนสูงที่ผิดปกติ
“อย่าขยับ!”เสียงที่ต่ำและแหบแห้งของเขาดังขึ้นที่ด้านหลังศีรษะของเธอ
ในฐานะที่เป็นนักศึกษาแพทย์ ฉินซูรู้ทันทีว่ามันหมายถึงอะไร และก็รู้ว่าในสถานการณ์ตอนนี้ มันไม่ดีกับตัวเธอเอง
นี่เธอเสี่ยงชีวิต เพื่อช่วยหมาป่าหรอเนี่ย?
ฉินซูสีหน้ามืดมนทันที น้ำเสียงเย็นชา “นี่คุณ！ เมื่อกี้ฉันช่วยชีวิตคุณนะ ถ้าคุณทำตัววุ่นวายล่ะก็ ฉันจะแจ้งตำรวจ!”
ผ่านไปขณะหนึ่ง ชายคนนั้นไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่ว่าแขนเขากระชับแน่นขึ้นเรื่อยๆ
ฉินซูรู้สึกมีอะไรบางอย่างผิดปกติ
คนปกติที่พึ่งรอดจากความตายมา จะมาทำเรื่องซี้ซั้วตรงนี้ได้ยังไง
ไม่ว่าเขาจะสมัครใจหรือถูกกระตุ้นก็ตาม
เพราะว่า เธอมีแฟนแล้ว! เธอรักษาความบริสุทธิ์มาตั้ง 20ปี และเตรียมจะมอบให้เขาในวันแต่งงาน!
“ มึ่งฟาน มึ่งฟาน！”ฉินซูเรียกชื่อของแฟนเธอ ทันใดนั้นก็ออกแรงทั้งหมดที่มี ดิ้นหลุดออกมาจากอ้อมแขนของผู้ชายคนนั้นทันที
เธอวิ่งหนี แต่ทว่ามีมือหนึ่งจับข้อเท้าของเธอไว้!
เธอเหมือนเป็นกระต่ายที่ตกอยู่ในกรงเล็บของนกอินทรี
“ปล่อยฉัน ——”ฉินซูตะโกนออกมาด้วยเสียงแหบแห้ง พยายามกระตุ้นสติของอีกฝ่าย
“ฉันจะตอบแทนเธอ!” ช่วงเวลาสุดท้ายก่อนที่จะหมดสติไป เขาก็พูดออกมา
เธอต่อสู้จนหมดท่า แต่ก็ไร้เรี่ยวแรง
ฉินซูมองไปที่ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวที่สวยงามเหนือศีรษะของเธอ เธอก็ไม่สามารถควบคุมน้ำตาของตัวเองได้อีกต่อไป
“มึ่งฟาน ฉันขอโทษ”
ผู้ชายที่ได้กินจนอิ่มหนำโน้มตัวลงอย่างลำบาก เขาจูบซับน้ำตาจากดวงตาของเธอ แล้วก็ถอนหายใจออกมา “ขอโทษนะ”
ฉินซูเหนื่อยจนไม่มีแรงจะโต้กลับได้แม้แต่นิด
เธอเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น เธอไม่ควรช่วยผู้ชายเลวๆแบบนี้เลย!
“ผมจะรับผิดชอบคุณ ใส่มันไว้ ตั้งแต่นี้ไปคุณจะเป็นภรรยาของผม”
หลังจากสิ้นเสียงของผู้ชาย ฉินซูก็รู้สึกเย็นที่คอ มีอะไรบางอย่างถูกสวมไว้
มือหนาของชายยื่นมาจับที่แก้มของเธอ เหมือนกับว่าอยากจะปลอบเธออีกหน่อย
ฉินซูปัดมือของเขาออกด้วยความโมโห “อย่ามาแตะต้องตัวฉัน——”
เธอไม่ได้ใช้แรงอะไรมากมาย แต่ว่าผู้ชายคนนั้นกลับคร่ำครวญ และร่างกายก็ล้มลงไปด้านข้าง ไม่ขยับอีก
ฉินซูอึ้งไป
เธอรีบลุกขึ้น แล้วก็มองไปที่ผู้ชายคนนั้น ก็พบว่าที่ต้นขาของเขา มีรอยเลือดเป็นทางยาว เลือดไหลออกมาไม่น้อยเลย
ที่แท้เขาก็ได้รับบาดเจ็บหนัก
ฉินซูจ้องไปที่ชายที่หมดสติด้วยความโกรธ
ดูจากอาการบาดเจ็บนี้ ถ้าเกิดว่าไม่รีบห้ามเลือดให้ทันเวลา ต้องเสียชีวิตแน่นอน!
ชายคนนี้ ไม่ใช่คนดี ไม่จำเป็นต้องไปสงสารเขา
ฉินซูบังคับตัวเองให้ละทิ้งความใจดีที่ไม่ควรจะมี หันหน้าแล้วเดินจากไป
หลังจากเดินออกไปไม่กี่ก้าว เธอก็กำหมัดแน่น แล้วหันหน้ากลับมาด้วยความเอือมระอา
เธอไม่สามารถทนเห็นคนตายโดยที่ไม่ช่วยเหลือได้
การเป็นหมอ การช่วยเหลือและรักษาผู้คนคือหน้าที่ นี่เป็นความเชื่อที่สูงสุดในใจของเธอ
การเป็นหมอ ในสายตาก็มีแค่คนไข้และชีวิต ไม่มีศัตรู
ฉินซูพยายามเตือนตัวเองว่า ผู้ชายคนนี้เป็นเพราะโดนยา ก็เลยสติแตก เขาอาจจะเป็นคนดีก็ได้มั๊ง?
พอคิดแบบนี้ อารมณ์ของเธอก็ไม่ได้หดหู่มากแล้ว
เธอหยิบกล่องยาที่วางไว้ริมแม่น้ำขึ้นมา ในนั้นมีผ้าก๊อซ เข็มเย็บแผล และยาฆ่าเชื้อ
เธอจัดการกับบาดแผลที่ต้นขาของผู้ชายคนนั้นด้วยสีหน้าเรียบเฉย สายตาของฉินซูมองลงไปที่บางสิ่งบางอย่าง
ช่วยเขา ไม่ได้หมายความว่าเธอให้อภัยสิ่งที่เขาทำร้ายเธอ
ฉินซูหยิบเครื่องมือออกมาจากชั้นล่างสุดของกล่องเครื่องมือแพทย์
เป็นเข็มเงินที่คุณย่าของเธอมอบให้
เธอเรียนศัลยกรรมผ่าตัดในโรงเรียนแพทย์ และในขณะเดียวกันเธอก็ได้สืบทอดทักษะการรักษาการฝังเข็มจากคุณย่าของเธอ
ฉินซูหยิบเข็มออกมาอย่างชำนาญ หรี่ตาลง สายตาเย็นชา
เธอลงเข็มด้วยความเด็ดเดี่ยว ปฏิบัติอย่างผิวเผิน แทงเข็มลงไปที่จุดลมปราณบนร่างกายของผู้ชายคนนั้นอย่างแม่นยำ
“โอ๊ย!” ผู้ชายที่หมดสติอยู่ร้องโอดครวญออกมา
ฉินซูกระแอมอย่างเย็นชา แล้วก็ดึงเข็มกลับมา
ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป ผู้ชายคนนั้นจะไม่สามารถทำร้ายผู้หญิงคนไหนได้อีก
หลังจากทำเรื่องพวกนี้เสร็จ ฉินซูก็หยิบข้าวของขึ้นมาแล้วจากไป
เธอเดินอย่างเร่งรีบ ตั้งแต่ต้นจนจบก็ยังไม่เห็นใบหน้าของผู้ชายคนนั้น!
