รักซ่อนร้าย นายซาตานรักผิดคน – ตอนที่ 34: ไม่มีความรู้สึกกับเธอ

ภายใต้สายตาแบบนี้ หวังอี้หลินกระวนกระวายใจสุดๆ

หรือว่าตัวเองแต่งหน้าได้ไม่สวย? ชุดไม่สวย หรือว่าเลือกกลิ่นน้ำหอมได้ไม่ดี…….

คนมีตังค์แต่ไหนแต่ไรก็มีความต้องการที่สูงมาก ยิ่งผู้ชายที่รวยสุดๆอย่างคุณชายฉู่ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ดูท่าครั้งหน้าตัวเองต้องงดงามและละเอียดอ่อนกว่านี้ถึงจะได้

พอคิดแบบนี้ เธอปกปิดความกระวนกระวายใจไว้ ฝืนฉีกรอยยิ้มออกมามองไปที่เขา

นาทีนี้ ฉู่หลินเฉินสำรวจผู้หญิงที่อยู่ฝั่งตรงข้าม ใจเย็นจนแม้แต่เขาเองก็รู้สึกคาดไม่ถึง

ก่อนมา เขาได้เตรียมพร้อมทุกอย่าง ในใจเต็มไปด้วยความคาดหวังและตั้งหน้าตั้งตารอ

แต่พอหวังอี้หลินโผล่อยู่ที่ตรงหน้าเขา เขากลับพบว่าตัวเองไม่ค่อยเซอร์ไพรส์สักเท่าไหร่

ถึงขั้นตอนที่เธอยื่นมืออยากมาสัมผัสตัวเอง ได้กลิ่นน้ำหอมฉุนจัดที่โชยมาจากบนตัวเธอ ปฏิกิริยาแรกของเขาคืออยากหลีกหนี

เขาชอบกลิ่นสมุนไพรหอมคืนนั้นของเธอมากกว่า เรียบหรูมีรสนิยม

อาจจะเพราะเวลาที่ทั้งสองรู้จักกันสั้นเกินไป เรื่องแต่งงานก็ตัดสินใจอย่างปุ๊บปั๊บเกิน  ขาดช่วงปรับตัวเข้าหากัน

ใจคิดแบบนี้ สีหน้าของฉู่หลินเฉินผ่อนคลายลงตั้งเยอะ เขาพูดว่า: “ที่นี่ไม่มีคนนอก คุณไม่ต้องเรียกห่างเหินขนาดนี้หรอกครับ”

หวังอี้หลินได้ยินแล้ว นอกจากเซอร์ไพรส์ ยังแฝงด้วยความเขินและกลัว เธอเปิดปากพูด: “งั้นฉันเรียกคุณหลินเฉิน ได้มั้ยคะ?”

“อืม” เขาตอบเรียบเฉยคำนึง

เห็นฉู่หลินเฉินไม่พูด หวังอี้หลินก็ได้แต่แกล้งรักนวลสงวนตัว แต่แค่เงยหน้ามองเขาอยู่เป็นพักๆ แววตาลึกๆเผยความบ้าผู้ชายออกมา

ทานข้าวมื้อนี้ ทำให้ฉู่หลินเฉินรู้สึก……..เบื่อ

จู่ๆเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

ในที่สุดฉู่หลินเฉินก็นั่งไม่ติด หยิบมือถือลุกขึ้นแล้วพูด: “ผมยังมีธุระนิดหน่อย วันนี้แค่นี้ก่อนครับ”

ต่อมา เขาได้เก็บมือถือ และพูดกับหวังอี้หลินท่าทีสงบนิ่ง และสามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้: “คุณค่อยๆทานนะครับ เดี๋ยวผมให้คนไปส่งคุณกลับบ้าน”

“ไม่ต้องเป็นห่วงฉันค่ะ คุณไปทำธุระของคุณเถอะค่ะ”หวังอี้หลินแกล้งพูดอย่างเอาอกเอาใจ

มองดูผู้ชายจากไปอย่างไม่หันกลับมา สีหน้าเธอเย็นชาลงมาทันที ใช้แรงกรีดสเต็กเนื้อในจานจนเละ

การออกเดทครั้งนี้ เธอรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าฉู่หลินเฉินไม่มีความรู้สึกกับเธอเลย!

เป็นไปไม่ได้ เขากำหนดอย่างชัดเจนแล้วว่าคนที่ช่วยเขาในคืนนั้นคือเธอ และสัญญาว่าจะแต่งงานกับเธอ ถ้าไม่มีความรู้สึกกับเธอ แล้วจะชวนเธอออกมาทานข้าวได้ยังไง?

หรือจะเพราะ…….ฉินซู？

ดวงตาคู่สวยของหวังอี้หลินค่อยๆหรี่ขึ้นมา

พอพูดจบ ก็วิ่งไปอย่างไว

ฉินซูมองไปยังผู้ชายที่อยู่บนโซฟาอย่างจนปัญญา

ท่าทางเขาชิวๆ แขนยาววางพาดอยู่บนโซฟา เนคไทผูกไว้อย่างหละหลวมที่ทรวงอก เสื้อเชิ้ตได้ปลดกระดุมออกสามเม็ด เผยกล้ามเนื้อสีน้ำผึ้งออกมา  ซิกแพคเด่นชัด……..

ดูท่าจะเมาแล้วจริงๆ

ฉินซูค่อนข้างสงสัย ดูยังไงฉู่หลินเฉินก็ไม่เหมือนคนที่จะดื่มเหล้าเพื่อความสะใจนี่

นึกถึงเมื่อครู่ตอนที่เขาออกจากบ้านยังกระฉับกระเฉงและมีชีวิตชีวาอยู่เลย หรือว่า………จะเจอเรื่องกระทบกระเทือนจิตใจ?

“อืม……”

ระหว่างที่เธอกำลังครุ่นคิด ผู้ชายที่อยู่บนโซฟาส่งเสียงครวญอึดอัดออกมา

ฉินซูเดินไป กะจะเรียกเขาตื่น

เมื่อครู่ซีเหล่ยเปลืองแรงขนาดนั้นแบกเขาเข้ามา จะคาดหวังให้ตัวเองส่งเขาขึ้นชั้นบนคงไม่ได้มั้ง ดีที่สุดก็คือให้เขาตื่นขึ้นมา

มือของฉินซูยังไม่ได้ยื่นไป ผู้ชายที่หลับตาแน่นก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมา

เผยให้เห็นขนตาที่หนางอนยาวเหมือนพัดจีนที่ถูกคลี่ออก นัยน์ตาดำที่แผงไปด้วยก้นบึ้งอันหนาวเหน็บจับใจ และมีอารมณ์ที่อดกลั้นแต่ร้อนแรง กระเพื่อมอยู่ในนั้น

สติของฉู่หลินเฉินของค่อนข้างสับสน

ขณะนี้ กลิ่นหอมอ่อนๆโชยเข้าจมูก กลิ่นที่คุ้นเคย ทำให้เขาช็อก คว้าเธอเอาไว้ด้วยจิตใต้สำนึก

ข้อมือของฉินซูถูกรัดแน่น ไม่รอให้เธอดึงสติกลับมา คนทั้งคนก็ถูกกระชากไปในโซฟา

เธอถูกเขาทับไว้ที่ใต้ร่างตัวเอง

ฉู่หลินเฉินแบกช่วงบนตัวเองขึ้นมา หรี่ตาไว้เล็กน้อย มองเธออย่างครึ่งหลับครึ่งตื่น

ความอยากครอบครองในแววตา เด่นชัดจนน่าตกใจ!

ในแววตาที่หดตัวของฉินซู ใบหน้าอันชั่วร้ายเย็นชาของผู้ชายขยายใหญ่ขึ้นอย่างไม่หยุด

“เดี๋ยวก่อน——”

ทันใดนั้นเธอตระหนักได้ถึงอันตราย จึงต่อต้านด้วยจิตใต้สำนึก

เขาเหมือนภูเขาลูกใหญ่ ทับอยู่บนตัวเธอ จนขยับตัวไม่ได้

จู่ๆ เขากัดมาที่ไหปลาร้าของเธอทีนึง

“อ๊า!”

ฉินซูสั่นไปทั้งตัว ภาพของคืนนั้นแว๊บเข้าในหัวของเธอ สำหรับเธอแล้ว นั่นเป็นประสบการณ์ที่ชาตินี้ลืมยากและน่ากลัวที่สุด

เธอใช้แรงสุดฤทธ์ในการขัดขืน มือคว้าของชิ้นนึงได้อย่างมั่วซั่ว จากนั้นได้ใช้แรงทุบไปที่เขา

ผู้ชายสลบไปพร้อมเสียง

ฉินซูขัดขืนหลุดพ้นออกมาได้ หายใจหอบอย่างรุนแรง สายตาที่หวาดผวาจ้องมองใบหน้าของผู้ชายไว้