รักลับ ๆ ของฉันกับท่านประธาน – ตอนที่ 10

มีโอกาสหาย 90% เหรอ?

เฉียวเมียนเมียนใจชื้นขึ้นอย่างมีความหวัง เธอโพล่งถามขึ้น

“อะไรนะคะ ผอ.รู้จักกับหมอท่านนั้นเหรอคะ”

“ไม่หรอกครับ” ลู่เยี่ยวว่าพล่างส่ายหน้า

“เขาเป็นนักธุรกิจ ไม่ได้อยู่ในวงการแพทย์มาหลายปีแล้ว เขาคงช่วยไม่ได้”

แสงแห่งความหวังที่ถูกจุดขึ้นมาจากก้นบึ้งภายในใจ ดับวูบลงอีกครั้ง

ไม่ได้เป็นหมอมาหลายปีแล้ว แล้วเขาจะผ่าตัดเฉียนเฉินได้อย่างงั้นเหรอ

แต่ว่า… แม้จะมีความหวังเพียงหนึ่งเปอร์เซ็น เธอก็จะไม่ยอมแพ้

เฉียวเฉินคือคนที่เธอรัก ที่เหลืออยู่บนโลกแห่งนี้ ไม่ว่าจะต้องใช้วิธีไหน เธอก็พร้อมที่จะฟันฝ่าเพื่อเขา

“ผอ. พอจะให้ข้อมูลติดต่อกับคนคนนั้นกับฉันได้ไหมคะ”

หลังจากครุ่นคิดเพียงครู่ เฉียวเมียนเมียนหันไปมองเขาอย่างอ้อนวอนและพูดออกมาอย่างประหม่า

“ฉันต้องการคุยกับท่านค่ะ”

ลู่เยี่ยวฉายความดีใจเป็นประกายผ่านแววตาออกมาอย่างรวดเร็ว แต่เขากลับแสร้างทำเป็นอิดออดลำบากใจ

หลังจากเงียบไปสักพักเขาก็พยักหน้าแล้วพูดขึ้นว่า

“ครับ ผมจะให้ข้อมูลติดต่อและที่อยู่ของเขาแก่คุณ แต่อย่าได้บอกเขานะครับว่าได้ข้อมูลมาจากผม”

ใบหน้าของหล่อนแสดงออกถึงความยินดีเป็นอย่างยิ่ง

“ขอบคุณค่ะ”

…

ณ หฤหาสน์เหมา

หญิงสาวมองดูอาคารสูงตระหง่านที่ตั้งอยู่เบื้องหน้า เธอยืนอยู่นอกประตูรั้ว ความรู้สึกประหม่าประเดประดังเข้ามา หากเพียงคิดถึงน้องชายขึ้นมา เธอพยายามรวบรวมความกล้าขึ้นมาอีกครั้ง

หลังจากหายใจเอาไปเต็มปอด เธอจึงก้าวเดินต่อไป

ทันทีที่ถึงหน้าประตู เธอต้องหยุดชะงัก เมื่อพบกับพนักงานต้อนรับสาวสวยรูปร่างดีในชุดยูนิฟอร์มพร้อมเครื่องประดับแบรนด์หรูสองคน

แวบแรกที่พนักงานหญิงทั้งสองเห็นเฉียวเมียนเมียน เจ้าหล่อนก็แสดงทีท่าที่ไม่เป็นมิตรออกมาเสียแล้ว เพียงเพราะเห็นว่าเธอแต่งตัวซอมซ่อ หล่อนจึงพูดอย่างหยิงผยองขึ้นว่า

“มาพบใครค่ะ ช่วยลงทะเบียนด้วยค่ะ”

เฉียวเมียนเมียนลังเลที่จะเอ่ยชื่อลู่เยี่ยว

“สวัสดีค่ะ ฉันมาพบคุณเหมาเยซือ ไม่ทราบว่าเขาอยู่ไหมคะ”

ทันทีที่เธอพูดจบ พนักงานทั้งสองกลับมีทีท่าไม่ต้อนรับ พร้อมกับจ้องมองมาที่เธอ

“คุณเป็นใครกัน กล้าดียังไงถึงเรียกท่านประธานด้วยชื่อแบบนี้ แล้วนัดไว้รึเปล่า ไม่รู้รึไงต้องนัดล่วงหน้าก่อน ถึงจะสามารถเข้าพบท่านได้”

ท่านประธานเหมา? เฉียวเมียนเมียนตกตะลึงที่ได้ฟังคำพูดของพนักงานต้อนรับสาว

ผู้ชายที่ชื่อเหมาเยซือเป็นผู้บริหารระดับสูงของบริษัทเหรอนี่?

เมื่อดูปฏิกิริยาของพนักงานต้อนรับทั้งสองแล้ว ตำแหน่งของเขาคงไม่ธรรมดาเป็นแน่

เธอตอบอย่างตรงไปตรงมา

“ฉันไม่ได้นัดไว้ค่ะ”

“ฮะ” พนักงานหญิงหัวเราะเยาะอย่างไม่ไยดี

“ท่านประธานเหมาไม่พบกับคนที่เดินสุ่ม ๆ เข้ามาบอกว่าอยากพบหรอกนะ ผู้หญิงหน้าด้านแบบเธอ อยากเข้าหามังกร ก็ต้องผ่านด่านนกฟินิกส์ให้ได้ก่อนล่ะนะ เธอคิดว่าเธอเป็นใคร จะสามารถเข้าใกล้กับท่านประธานเหมาได้ง่าย ๆ อย่างนั้นเหรอ”

เฉียวเมียนเมียนขมวดคิ้ว เธอพยายามอธิบายอย่างใจเย็นว่า

“ฉันคิดว่าพวกคุณคงเข้าใจอะไรผิด ฉันไม่ได้….”

ก่อนที่เธอจะพูดจบ พนักงานหญิงก็พูดขัดขึ้น

“พวกเราไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ฉันจะสรุปสั้น ๆ ให้คุณทราบว่า ท่านประธานเหมาไม่สะดวกพบถ้าไม่ได้นัดไว้ล่วงหน้า เชิญคุณกลับไปได้แล้วค่ะ”