“เร็วไปไหม”
เหมาเยซือนิ่งเงียบไปสักครู่ ก่อนจะพูดต่อว่า
“คุณไม่พาเพื่อน ๆ ของคุณมาเล่นกับพวกเราล่ะ”
“อา?” เฉียวเมียนเมียนตัวแข็ง
“เล่นกับพวกคุณเหรอ?”
“ตอนนี้ผมอยู่ร้านอาหารนั้นแหละ ผมจะไปรับคุณทันทีเลยไ
เหมาเยซือพูดจบและวางสายก่อนที่เฉียวเมียนเมียนจะตอบกลับ
เฉียวเมียนเมียนยังคงถือโทรศัพท์ของเธอ ใบหน้าของเธอตกตะลึง
เธอ…ไม่เห็นด้วย
เจียงหลัวลี่มองไปที่ท่าทีของหล่อนแล้วถามขึ้นอย่างสงสัย
“เป็นอะไรไป?”
เฉียวเมียนเมียนมองไปที่เธอและลังเลก่อนที่จะพูดขึ้นว่า
“เจ้าชายของเธอ บอกว่าเขาอยู่ใกล้ ๆ ร้านนี้น่ะ เขาอยากให้เราไปเที่ยวเล่นกับพวกเขา เธออยากจะไปไหม?”
“สายที่เธอเพิ่งคุยด้วย คือเจ้าชายของฉันใช่ไหม?”
“อืม”
“เขาบอกให้เราออกไปเที่ยวกับพวกเขา”
“อืม”
“แล้วตอนนี้เจ้าชายกับเพื่อน ๆ ของเขาอยู่หรือเปล่า”
“อืม”
“ไปกันเถอะ”
เจียงหลัวลี่กล่าวด้วยความตื่นเต้น
“การรวมตัวกันของหนุ่มหล่อ เจ้าชายของฉัน ยอดไปเลย เพื่อน ๆ ของเขาต้องเป็นกลุ่มหนุ่มหล่อสุดฮอตด้วยใช่ไหม? อ่าแค่คิดว่าจะได้เจอหนุ่มหล่อมากมายเร็ว ๆ ฉันก็รู้สึกเหมือนบินได้เลยล่ะ”
เฉียวเมียนเมียนเงียบไป
จริง ๆ แล้ว เธอกังวลว่าเจียงหลัวลี่จะไม่ชอบสถานที่ที่มีคนแปลกหน้ามากเกินไป
ดูเหมือนเธอจะกังวลไปเอง
การปรากฏตัวเป็นพลัง!
**
ทั้งสองกำลังรอเหมาเยซืออยู่ในห้องรับรองของแผนกต้อนรับของห้องจัดเลี้ยง
หลังจากนั้นไม่กี่นาที เฉียวเมียนเมียนก้ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยที่มักจะทำให้ประหลาดใจและตื่นเต้นอยู่เล็กน้อย
“เมียนเมียน?”
เฉียวเมียนเมียนเลิกคิ้วขึ้น
เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นใบหน้าที่เธอไม่ต้องการเห็น
ชายสวมเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงขายาวสีดำและเน็คไทสีเข้ม เขาสูง 1.83 เมตรและดูเหมือนจะเรียวมาก รูปลักษณ์ที่หล่อเหลาและอ่อนโยนของเขายังดึงดูดเพศตรงข้ามได้เป็นอย่างดี
พนักงานที่แผนกต้อนรับแอบมองเขาบ่อย ๆ ด้วยความชื่นชม
แม้ว่าเฉียวเมียนเมียนจะรังเกียจซูเจ๋อมาก แต่เธอก็ต้องยอมรับว่าในทุกแง่มุมเขาเป็นคนที่ยอดเยี่ยมในสายตาของเพศตรงข้าม
เขาเป็นคนห้าตาดี มีภูมิหลังครอบครัวที่ดี และยังเป็นหนุ่มอนาคตไกล ผู้หญิงคนไหนจะไม่ชอบผู้ชายแบบนี้?
ก่อนหน้านี้เฉียวเมียนเมียนก็ชอบผู้ชายประเภทนี้เช่นกัน
แต่หลังจากรู้ประวัติอันสกปรกของเขาและเฉียวอันซิน เธอก็รู้สึกรังเกียจเขาเท่านั้น
โดยเฉพาะอย่างยิ่งครั้งสุดท้าย หลังจากที่เขาเลือกที่จะเชื่อเฉียวอันซิน และคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ชั่วร้าย เธอก็ยอมตัดใจจากเขาโดยสิ้นเชิง
ฉะนั้นเธอรู้สึกว่าตัวเองตาบอดมาตลอดสิบปีที่ผ่านมา
ไม่อย่างนั้นจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าซูเจ๋อนั้นจอมปลอมแค่ไหน?
“เมียนเมียน นี่คุณจริง ๆ ด้วย มาทำอะไรที่นี่?”
ซูเจ๋อมองไปที่ใบหน้าเล็กสดใสและงดงามของเฉียวเมียนเมียน แล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย
ห้องจัดเลี้ยงไม่ใช่สถานที่ที่คนธรรมดาจะไปมาหาสู่กันได้
คนที่ไม่มีอำนาจหรือไม่ได้เป็นคนสำคัญ ไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะก้าวเข้ามาที่นี่
สำหรับตัวตนของเฉียวเมียนเมียน เธอไม่น่าจะมาที่นี่ได้เลย
ดังนั้นต้องมีคนอื่นพาเธอมา
ใบหน้าของซูเจ๋อจมลงเล็กน้อย เมื่อเขาจำได้ว่าเธอนั่งอยู่ในรถโรลส์รอยซ์ด้วยตาของตนเอง ชายชราที่ร่ำรวยที่เฉียวอันซินพูดถึง เธอคบกับผู้ชายเพราะหวังเงินงั้นหรือ?
“มันไม่ใช่ธุระของคุณ”
ดวงตาของเฉียวเมียนเมียนเย็นชา น้ำเสียงของเธอเย็นชา ความเย็นชาแผ่ออกมาทั่วร่างกายของเธอ
