ไป๋เสี่ยวที่กำลังเล่นอินเตอร์เน็ตอยู่ เธอกระแทกเมาส์ของเธอลองบนโต๊ะและจ้องไปที่เจียงหลัวลี่
จางอี้เว่ยที่อยู่ข้างเดียวกับเธอ พูดออกมาอย่างเย็นชาว่า
“เจียงหลัวลี่ เธอดูถูกไป๋เสี่ยวกับฉันอ้อม ๆ งั้นเหรอ? เธอควรจะพูดออกมาตรง ๆ เลย เธอเรียกใครว่าหน้าด้านหะ?”
“ทำไมมาหาเรื่องฉันล่ะ?”
เจียงหลัวลี่เป็นคนที่ไม่สนใจอะไรและโชคดีที่เธอแทบจะไม่กลัวใคร เธอเย้ยหยันไป๋เสี่ยว
“ฉันไม่ได้เอ่ยชื่อเธอเลยสักครั้ง ทำไมพวกเธอต้องอ่อนไหวและคิดว่าฉันหมายถึงเธอล่ะ หรือว่าคำพูดของฉันมันทิ่มแทงใจที่เปราะบางของเธอเข้า”
“เธอไม่ได้พูดชื่อออกมา เธอคิดว่าพวกเราโง่มากที่ไม่รู้ความหมายในสิ่งที่เธอกำลังพูดหรือไง”
ไป๋เสี่วกัดฟันแน่น
“เธอมันก็แค่ขี้ข้า มีสิทธิอะไรมาพูดกับพวกเราแบบนี้ ไม่ว่ายังไงพวกเราก็ดีกว่าขี้ข้าอย่างเธอเป็นร้อยเท่า”
“เธอเอาแต่พูดถึงเจ้าชายสุดหล่อของเธอตลอดเวลาอยู่นั่น คิดว่าเขาสนใจเธอเหรอ ฉันคิดว่าเธอนั่นแหละไร้ยางอาย เธอก็พยายามหลอกล่อคุณซูเจ๋ออยู่เหมือนกันนี่ แต่ตอนนั้นเขาก็ไม่ได้สนใจเธอ เลยเปลี่ยนเป้าหมายหรือไงหะ”
หลังจากพูดจบ พวกเขาก็หันไปมองที่เฉียวเมียนเมียนด้วยสีหน้าเย้ยหยัน
“เฉียวเมียนเมียน ฉันขอแนะนำให้เธออย่าได้ประมาท และระวังเพื่อนสนิทของตัวเองจะดีกว่า หล่อนดูมีเล่ห์เหลี่ยมมากกว่าที่เธอคิด อย่าได้มาเสียใจทีหลังตอนที่ผู้ชายของเธอทิ้งเธอไปอย่างกะทันหันล่ะกัน”
“ไป๋เสี่ยว หุบปากเน่า ๆ ของเธอเลยนะ!”
เจียงหลัวหลี่ยกมือให้ไป๋เสี่ยวในขณะที่เธอกำลังพูด
เธอเป็นคนหุนหันพลันแล่นมาโดยตลอด และแทบจะไม่สามารถทนต่อสิ่งที่ไป๋เสี่ยวพูดเกี่ยวกับเธอได้
ไป๋เสี่ยวเห็นหล่อนเดินเข้ามาใกล้ เธอก็พับแขนเสื้อขึ้นเช่นกัน
พวกเขาเริ่มตบตีกันทันที
เจียงหลัวลี่ไม่แข็งแกร่งเท่าไป๋เสี่ยว และถูกเธอตรึงไว้อย่างรวดเร็ว เธอจับผมของไป๋เสี่ยว และไป๋เสี่ยวก็ดึงผมเธอเช่นเดียวกัน
ทั้งคู่ต่างเจ็บด้วยกันทั้งหมด
เมื่อเห็นว่าเจียงหลัวลี่ไม่ได้มีความสามารถเหนือกว่าคู่ต่อสู้ เฉียวเมียนเมียนจึงไม่สามารถทนดูอยู่เฉยได้
เจียงหลัวลี่มีความขัดแย้งกับไป๋เสี่ยวก็เพราะเธอ
“ไป๋เสี่ยวหยุดเถอะ” เฉียวเมียนเมียนโกระและกังวลเมื่อเห็นรอยขีดข่วนบนใบหน้าของเจียงหลัวลี่ เธอกำหมัดแน่นเช่นกัน
จางอี้เว่ยเห็นว่าเฉียวเมียนเมียนกำลังจะเข้าไปช่วย จึงตัดสินใจเข้าร่วมทีมกับไป๋เสี่ยวด้วยง
การต่อสู้ของสองคนตอนนี้กลายเป็นสี่คน..
ความโกลาหลเต็มห้องของพวกเขา
**
ครึ่งชั่วโมงต่อ
การต่อสู้ของพวกเขาทั้งสี่คนก็รู้ไปถึงหูของผู้ดูแลและอาจารย์ที่ปรึกษา
“สาว ๆ พวกเธอนี่กล้าดีกันจริง ๆ! พวกคุณตบตีกันตอนกลางคืนนี่นะ คิดจะท้าทายฉันรึยัง”
อาจารย์ที่ปรึกษามองพวกเขาอย่างโกรธเกรี้ยว
“บอกฉันที ใครเป็นคนเริ่มก่อน พูดความจริงออกมา!”
ที่ปรึกษาตะโกนออกมา ทำให้เฉียวเมียนเมียนและเจียงหลัวลี่หวาดกลัว
ในขณะเดียวกันไป๋เสี่ยวและจางอี้เว่ยดูจะไม่พอใจ
การต่อต่อสู้กันทำให้พวกเขาแต่ละคนมีบาดแผลและรอยฟกช้ำ
