รักลับ ๆ ของฉันกับท่านประธาน – ตอนที่ 127

แม้แต่เจียงหลัวลี่ ยังตกตะลึงกับรูปลักษณ์ที่ดูดีของเขา

เฉียวเมียนเมียนมองเขาโดยไม่กระพริบตา

เหมาเยซือเหรอ?

เขามาทำอะไรที่นี่?

เขาไม่ได้บอกว่าจะมาตอนที่พวกเขาคุยโทรศัพท์กันเมื่อสักครู่

เมื่อเห็นว่าเธอดูสับสนและน่ารักเพียงใด เหมาเยซือก็ยิ้มและก้าวไปข้างหน้า ดึงเธอเข้าสู่อ้อมกอด

แขนของเขาโอบรอบเอวของเธอในขณะที่เขาพูดเบา ๆ ว่า

“ดีใจไหมที่ได้เจอผม”

เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก

หัวใจของเธอเต้นรัวอยางควบคุมไม่ได้ ขณะที่เธอเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหล่อเหล่าของเขา เธอกระพริบตาสองสามครั้งราวกับจะแน่ใจว่าเขาเป็นคนจริง ๆ”

“ทำไมคุณมาที่นี่ล่ะคะ”

“ผมคิดถึงคุณ”

ไม่มีเสียงตอบกลับใด ๆ

ผู้ชายคนนั้นตรงไปตรงมามาก ทำให้เธอหน้าแดง

พวกเขาห่างกันเพียงไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง

ราวกับเขาอ่านใจของเธอได้ เหมาเยซือหัวเราะเบา ๆ และวางมือไว้บนศีรษะของเธอ

“ที่รัก คุณต้องเข้าใจสิ ผมเป็นผู้ชายที่อยู่ในช่วงข้าวใหม่ปลามันนะ แม้แต่นาทีเดียวผมก็ไม่อยากห่างจากคุณ”

ไม่มีเสียงตอบกลับใด ๆ

เฉียวเมียนเมียนพบว่าหัวใจของเธอเต้นรัวเร็วขึ้น เจียงหลัวลี่เปลี่ยนเป็นหน้าแดงเช่นกัน เมื่อเธอได้ยินคำพูดของเขาของ

แทนที่จะอิจฉา เจียงหลัวลี่ยิ้มเหมือนแม่ที่มีความสุขกับลูกสาวของตนเอง

เธอดูตื้นตันและตื่นเต้นมากเสียจนเฉียวเมียนเมียนพบว่ามันแปลก

เหตุใดเจียงหลัวลี่ ถึงรู้สึกร้อนรนมากกว่าเธอ คนที่อยู่ในความสัมพันธ์นี้เสียอีก

“ว้าว เจ้าชายสุดหล่อ คุณมาที่เพื่อช่วยเมียนเมียนย้ายของใช่ไหมคะ เมียนเมียนโชคดีที่มี่แฟนที่รอบคอบนะ”

เจียงหลัวลี่เสียงดังขึ้นเล็กน้อย เพื่อให้เด็กผู้หญิงอีกสองคนในห้องได้ยินเสียงเธอ

พวกเขาเห็นเหมาเยซือยืนอยู่ที่ประตูด้วย

รูปลักษณ์และออร่าที่โดดเด่นของผู้ชายคนนี้รับรองว่าจะต้องทำให้ผู้หญิงทุกคนใจเต้นรัว

ไป๋เสี่ยวใจเต้นรัวเพิ่มขึ้นอย่างกะทันหัน

แต่เมื่อเธอเห็นเฉียวเมียนเมียนยืนพิงเขา เธอก็กัดฟันแน่นด้วยความอิจฉา

ผู้ชายที่น่าประทับใจแบบนี้จะตกหลุมรักผู้หญิงธรรมดา ๆ อย่างเฉียวเมียนเมียนได้อย่างไร?

ผู้ชายทุกคนเป็นคนผิวเผินที่สนใจเพียงรูปลักษณ์ไม่ใช่ความดีใช่หรือไม่?

ขณะที่ไป๋เสี่ยวจ้องมองเฉียวเมียนเมียนด้วยสายตาที่เกลียดชังเหล่านั้น เหมาเยซือก็หันกลับไปมองเธออย่างเย็นชา

หัวใจของไป๋เสี่ยวเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อเธอสบตากับเขา

ดวงตาของผู้ชายคนนั้นงดงามเกินไป

ไป๋เสี่ยวรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังมีความรัก เมื่อเขาสบตากับเธอ

เธอหวังว่าตนเองจะได้อยู่ในอ้อมแขนของเขาแทนเฉียวเมียนเมียน

อ้อมกอดดูอบอุ่นและมั่นคง มันต้องรู้สึกหวานและมีความสุขมากที่ได้อยู่กับเขาแบบนั้น

ขณะที่เธอกำลังคิดเรื่องนั้น ชายคนนั้นก็เดินเข้ามาในห้องโดยมีแขนของเขาโอบเอวเฉียวเมียนเมียน

สายตาของเขาเย็นชาเหลือเกิน

“คุณได้ยินชัดแล้วใช่ไหม ที่คนรักของผมได้พูดไป”

ไป๋เสี่ยตะลึง

“คุณ…”

เหมาเยซือตัดบทเธอ ราวกับคำพูดของเธอไม่มีความหาย

“ที่รักของผมพูดถูก เธอตั้งใจจะมีชีวิตที่ดี ด้วยใบหน้าสวย ๆ ของเธอ เธอถูกกำหนดให้ได้รับทุกสิ่งที่ต้องการ โดยไม่ต้องเหนื่อยทำงานอะไร”