ไม่มีเสียงตอบรับแต่อย่างใด
เมื่อเห็นชายคนนั้นเดินเข้าไปในห้องน้ำ เฉียวเมียนเมียนตะลึงไปสองสามวินาที ขณะที่ใบหน้าของเธอเริ่มร้อนผ่าวขึ้นเล็กน้อย
ใบหน้าเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อยอีกครั้ง
คงงั้น…
เมื่อเขามาหาเธอ เขาคงได้วางแผนไว้แล้วว่าจะอยู่ค้างคืนที่นี่?
ชายคนนี้… คงวางแผนไว้ตั้งแต่แรกแล้ว คืนนี้เขาจะนอนกับเธอไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม
ไฟห้องน้ำเปิดขึ้น
ไม่นานเธอก็ได้ยินเสียงน้ำไหล
ประตูทำด้วยกระจกฝ้าจึงมองไม่เห็นด้านในชัดเจนนัก
แต่เธอสามารถเห็นภาพพร่ามัวของเขาได้
เฉียวเมียนเมียนเงยหน้าขึ้นและเห็นเหมาเยซือผ่านกระจก ชายคนนี้ดูเหมือนว่ากำลังถอดเสื้อผ้า เผยให้เห็นรูปร่างที่น่าดึงดูด…
เมื่อเขายกแขนขึ้น เฉียวมเยนเมียนสามารถมองเห็นกล้ามเนื้อแขนที่กระชับได้
ร่างกายของผู้ชายในห้องน้ำ ถูกสร้างมาอย่างดี
เฉียวเมียนเมียนเฝ้าดูอัตราการเต้นของหัวใจตนเองที่เพิ่มขึ้น
จู่ ๆ เธอก็นึกถึงคืนที่วุ่นวาย
เธอพยายามลืมเรื่องนี้อย่างมีสติเพื่อที่ว่าคืนนั้นส่วนใหญ่จะไม่ชัดเจนขึ้นมาในความคิดของเธออีกต่อไป
คืนนั้นเธอค่อนข้างสับสนและหลงทาง ไม่ค่อยมีอะไรฝังอยู่ในใจของเธอ
แต่เธอจำภาพที่น่าประทับใจของชายที่ทำให้เธอ ไม่บริสุทธิ์ ได้ เธอเคยสัมผัสร่างกายนั้นมาก่อน
นอกจากกล้ามเนื้อหน้าอกแล้วเขายังมีกล้ามท้องด้วย เธอรู้สึกได้ถึงรูปทรงของร่างกายของเขา…
เสียงของเขามีสน่ห์มากเช่นกัน
ในความทรงจำที่ค่อนข้างพร่าเลือน เขากำลังเรียกเธอว่า “ที่รัก” ข้างหูหายใจแรงและเร่าร้อน…
ความคิดนั้นมันเพียงพอที่จะทำให้เฉียวเมียนเมียนต้องอับอาย
เธอจำน้ำเสียงที่แน่นอนของเขาไม่ได้อีกต่อไป
อย่างไรก็ตาม
ทุกครั้งที่เหมาเยซือเรียกเธอว่า “ที่รัก” เธอจะนึกถึงผู้ชายคนนั้น
เมื่อเฉียวเมียนเมียนรู้ว่าเธอเริ่มเชื่อมดยงเหมาเยซือกับผู้ชายคนที่พรากพรหมจารีของเธอไป เธอก็ขมวดคิ้วสั่นความคิดนั้น
เขาเป็นคนข่มขืนเธอได้ยังไง?
ผู้ชายที่มีสถานะเช่นนี้จะบังคับให้เกิดเรื่องเลวร้ายกับใครบางคนได้อย่างไร?
สิ่งนี้เป็นไปไม่ได้
เฉียวเมียนเมียนรีบมองไป
เธอกำลังจะแกะกระเป๋าเมื่อได้ยินเสียงเรียกเข้า
โทรศัพท์มือถือของเหมาเยซือดังขึ้น
ทันใดนั้นเสียงกริ๊งก็ทำให้เธอกลับสู่ความเป็นจริง
เธอได้ยินมันดำเนินต่อไปสองสามวินาที ขณะที่เธอลังเลที่จะรับสาย โทรศัพท์มือถืออยู่ข้างเตียง เธอหยิบมันขึ้นมาและเห็นว่าคำว่า หยาง เชาชิง บนหน้าจอ
เธอจำได้ว่าเหมาเยซือบอกเธอว่า คุณชายตะกูลหยาง เป็นเพื่อนของเขา
อาจเป็นชายคนนี้ ที่ชื่อ หยาง เชาชิง
เฉียวเมียนเมียนเคยได้ยินเกี่ยวกับครอบครัวหยาง
พวกเขาเป็นหนึ่งในตระกูลที่ร่ำรวยและมีอำนาจมากที่สุดในเมืองหยุนเฉิงเช่นเดียวกับตระกูลเหมา
โทรศัพท์มือถือยังคงดังอยู่ เธอยังคงได้ยินเสียงน้ำไหลจากห้องน้ำจึงตัดสินใจหยิบขึ้นมา
เธอได้ยินชายคนหนึ่งบ่นทันที
“พี่รอง ไหนพี่ไม่ได้บอกเหรอว่าจะพาพี่สะใภ้มาพบพวกเรา ทำไมยังไม่มาสักที? พี่บอกว่าเธอขี้อายหรือพี่กังวลว่าฉันและเพื่อนคนอื่น ๆ จะทำให้เธอตกใจกันแน่ เราไล่ผู้หญิงคนอื่นออกไปเพื่อต้อนรับเธอเลยนะ พี่รู้ไหมว่ามันน่าเบื่อแค่ไหน สำหรับกลุ่มผู้ชายที่ต้องมาดื่มและรออยู่ด้วยกันเนี้ย? อย่าบอกนะว่าพี่จะไม่มาแล้ว”
