“เขาเป็นบ้าไปแล้วจริง ๆ” เซินโยวกล่าวว่า
“เขาไม่ได้บอกครอบครัวของเขาเรื่องสําคัญอย่างเรื่องแต่งงานหรอกเหรอ?”
“โยวโยว” หยางเขาชิงเรียกเธอด้วยน้ําเสียงจริงจัง
“อาซือไม่เหมือนพวกเรา เขาเป็นคนที่วางแผนชีวิตของตนเองอย่างชัดเจน เขาไม่เคยทําอะไร โดยไม่ได้ไตร่ตรองไว้ล่วงหน้าหรอก ผมเชื่อว่าเขาคิดเรื่องนี้ไว้แล้ว”
“และ…” หยางเขาชิงเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดอีกครั้ง
“ผมรู้สึกได้ว่า ผู้หญิงคนนี้มีความหมายกับอาซือมาก ถ้าพรุ่งนี้คุณเจอเธอแล้วไม่ชอบเธอก็ไม่ควรแสดงออกมา”
เซินโยวเม้มริมฝีปากของเธอด้วยความโกรธ
หยางเชาชิงถอนหายใจ “ผมเคยบอกคุณไปแล้วนี่ ว่าถ้าคุณอยากให้อาชื่อเป็นความสําคัญของคุณก็ควรจะบอกความรู้สึกของตัวเองกับเขา ตอนนี้เขาแต่งงานแล้ว คุณคิดว่าไงล่ะ”
เซินโยวรู้สึกปวดใจเมื่อเธอได้ยินเสียงถอนหายใจของหยางเชาชิง
ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยหมอกและไม่มีคําพูดใดที่จะออกมาจากปากของเธอ
มันสายไปแล้วหรือเปล่า?
เธอชอบเขามา 20 ปีแล้ว
ตั้งแต่วินาทีแรกที่เธอได้พบกับเขา
เธอชอบเขามากและกลัวที่จะสูญเสียเขาไป
เธอกลัวว่าถ้าสารภาพมันออกไป เธอจะเสียเขาไปในฐานะเพื่อนด้วยเช่นกัน
แต่ตอนนี้
เธอสูญเสียโอกาสนั้นอย่างสิ้นเชิง เธอได้สูญเสียความรักครั้งนี้ไปแล้ว
เฉียวเมียนเมียนคิดว่าเธอจะมีปัญหาในการนอนกับเขาในห้อง
แต่เธอก็หลับไปอย่างรวดเร็ว
ไฟถูกปิดและรอบข้างมืดลง
ในความมืดมิด เสียงหายใจของพวกเขาก็ดังขึ้น
เธอนอนบนเตียงรู้สึกปลอดภัยเพราะลมหายใจสม่ําเสมอจากเขา
เธอรู้สึกดีมากกว่าปกติ
แต่ความคิดที่ให้เขานอนบนพื้น ทําให้เธอรู้สึกผิดไม่น้อย
เธอคิดว่านี่อาจเป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขานอนบนพื้น
จะนอนสบายไหม..
แม้จะเป็นฤดูร้อน ทําให้การนอนพื้นไม่ได้เลวร้ายอะไรนัก แต่เขาเป็นถึงประธานเหมา มันจะเหมาะสมหรือ?
“เหมาเยซื้อ”
เธอโน้มตัวไปข้างเตียงและกระซิบถามเขาเบาๆว่า “คุณหลับหรือยัง…”
ชายคนนั้นตอบทันทีว่า “ยังไม่หลับ”
เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก
หลังจากนั้น ไม่นานชายคนนั้นก็ถามขึ้น “ที่รัก คุณเป็นอะไรไหม?”
เฉียวเมียนเมียน ตอบทันทีเช่นกัน “เปล่าคะ”
เหมาเยซื้อถามอย่างเงียบๆว่า “คุณมีอะไรจะพูดกับผมไหม”
เฉียวเมียนเมียนคว้าผ้าห่มของเธอ และลังเลอยู่พักหนึ่ง
“ตรงนั้นอึดอัดรึเปล่า คุณคงไม่ชินกับการนอนพื้นใช่ไหม?”
เขาไม่ตอบ
หลังจากเงียบไปสักครู่ เขาก็พูดว่า “อืม ผมก็ไม่เคยนอนแบบนี้มาก่อนหรอกนะ”
เฉียวเมียนเมียนผงะเล็กน้อย
เธอรู้ดี
เธอกัดริมฝีปากและถามว่า “นี่เป็นครั้งแรกที่คุณนอนบนพื้นใช่ไหม”
“อืม”
แม้ว่าเธอจะคาดเดาได้ แต่การตอบสนองของเขาทําให้เธอรู้สึกแย่
“ที่จริงฉันนอนบนโซฟาก็ได้”
โซฟาตัวเล็กในห้องนั่งเล่นไม่เหมาะกับเขาแต่พอเหมาะกับเธอ
