เฉียวเมียนเมียนนิ่งเงียบไป
หล่อนไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่าเฉียวเฉินจะมีปฏิกิริยาอย่างไร
“อะ…อะไรนะครับ?” เฉียวเฉินตกใจอีกครั้ง “คุณเป็นพี่เขยผมเหรอครับ?”
เขามองไปที่เฉียวเมียนเมียน ท่าทีเขาดังเด็กน้อยที่หลงทาง
“พี่ครับ เกิดอะไรขึ้นกันแน่? พี่เขยน่ะคือพี่ซูเจ๋อไม่ใช่เหรอ? เกิดอะไรขึ้น?”
เหมาเยซือแสดงออกทางสีหน้าเล็กน้อย เมื่อได้ยินเขาพูดถึงซูเจ๋อ ท่าทีเขาดูเคร่งขรึมและดูน่าเกรงขามขึ้น
เฉียวเฉินรีบขดตัวกลับทันที
เฉียวเมียนเมียนเห็นท่าทีตกใจกลัวของน้องชาย หล่อนรีบหันไปจ้องเหมาเยซือในทันที
“ทำไมคุณต้องทำให้เขากลัวด้วย เขาป่วยอยู่นะ”
ตอนนี้ เฉียวเฉิน เริ่มกลัวเหมาเยซือน้อยลง เมื่อเห็นว่าหล่อนเอ่ยปากปกป้องน้องชาย
เหมาเยซือจึงพูดขึ้น “เขาคงเป็นเด็กที่ขี้อายใช่ไหม?”
“คุณนั่นแหละน่ากลัวเกินไป” โดยธรรมชาติที่หล่อนต้องคอยปกป้องน้องชาย ทำให้เฉียวเมียนเมียนตอนนี้กลายเป็นคนกล้าหาญอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน หล่อนกลับมาพูดกับเขา
“เฉินเฉินไม่ใช่คนขี้อายแบบนี้หรอก”
บนเตียงคนป่วยของโรงพยาบาล เฉียวเฉินเพิ่งจะตกใจ
เขามองไปยังเฉียวเมียนเมียน จากนั้นก็หันไปมองเหมาเยซือที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอ สำหรับเขาแล้วมันยังยากที่จะยอมรับความจริงที่เกิดขึ้นตรงหน้า
“พี่ครับ เขาคือพี่เขยจริง ๆ ใช่ไหมครับ?”
เฉียวเมียนเมียนรู้สึกถึงรังสีจ้าที่พุ่งมาจากคำถามของเฉียวเฉิน
เธอเงียบไปชั่วขณะ ก่อนจะพยักหน้าแล้วตอบเขา “ใช่แล้วล่ะ”
เฉียวเฉินตะลึงในคำตอบของเธอ ก่อนจะเอ่ยถามต่อ
“ถ้าอย่างนั้น พี่กับพี่ซู…”
เหมาเยซือหันไปจ้องเขาด้วยสายตาเคร่งอีกครั้ง
เฉียวเฉินหยุดกลางประโยค และไม่กล้าเปิดปากพูดต่อ
เฉียวเมียนเมียนมองอย่างสงบแล้วอธิบายว่า “เขากับฉัน เลิกกันแล้ว”
เฉียวเฉินผงะ ก่อนเอ่ยปากถามขึ้น “ทำไมล่ะครับ?”
เขาจ้องมองไปยังเหมาเยซือ ทันใดนั้นก็คิดเดาถึงเหตุผลที่อาจจะเป็นไปได้ ทำให้เขาเริ่มรู้สึกอึดอัดใจขึ้น
เพราะพี่เขยคนนี้ เห็นได้ชัดว่าแตกต่างกับซูเจ๋อ
เขาทั้งหล่อกว่าซูเจ๋อ และให้ออร่าที่น่านับถือมากกว่าซูเจ๋อ แต่มันไม่ยุติธรรมเลยจริง ๆ หากจะเอาเรื่องเช่นนี้มาตัดสินซูเจ๋อ
แต่หากจะเปรียบเทียบผู้ชายที่อยู่ตรงหน้ากับซูเจ๋อ ความแตกต่างก็ช่างชัดเจนจริง ๆ
คนหนึ่งเป็นคุณชายในบ้านที่ร่ำรวย ขณะที่อีกคนดูน่าเกรงขามดั่งองค์รัชยาท ไม่มีช่องว่างให้เข้าใกล้ได้เลย
เฉียวเฉินจึงสงสัยว่าพี่สาวของเขาจะหลอกลวง เขาไม่ชอบใจเอาเสียเลยกับการกระทำที่ไม่ซื่อสัตย์เช่นนี้
แต่เฉียวเมียนเมียนเป็นพี่สาวแท้ ๆ ของเขา ถ้าเธอทำแบบนั้นจริง ๆ เขาจะทำอย่างไรดีล่ะ?
เฉียวเฉินกำลังครุ่นคิดไปต่าง ๆ นานา และสงสัยว่าตนเองจะสามารถยกโทษให้พี่สาวของเขาได้หรือไม่ เฉียวเมียนเมียนก็พูดขึ้นด้วยเสียงเย็นเรียบ ๆ “เขาคบหากับเฉียวอันซิน”
เฉียวเฉินนิ่งเงียบไปเพียงครู่ ก่อนจะเบิกตากว้างด้วยความตกใจและโกรธ “เขาหักหลัง? ตอนนี้เขายังอยู่กับเฉียวอันซินรึเปล่า? พวกเขาทำพี่แบบนี้ได้ยังไงกัน…”
เฉียวเมียนเมียนไม่แสดงทีท่าอะไร “ไม่ว่าจะเป็นยังไง ตอนนี้เขากับฉันจบกันแล้วล่ะ”
“ใช่แล้ว พี่สาวของคุณกับเขาเลิกกันแล้ว คนที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเธอในตอนนี้คือผม” เหมาเยซือก้าวสองสามก้าวไปยืนข้าง ๆ พร้อมกับวางมือบนไหล่ของเจ้าหล่อนเบา ๆ
เฉียวเมียนเมียนยังคงยืนนิ่งเงียบ ๆ
และเฉียวเฉินก็นิ่งเงียบไปด้วยอีกคน
…
