เฉียวอันซินสวยขึ้นมาก ยิ่งไปกว่านั้นเธอยังกลายเป็นดาราที่มีชื่อเสียงโด่งดัง ใคร ๆ ก็อยากจะควงเธอออกงานกันทั้งนั้น แม้ว่าครอบครัวเฉียวจะไม่ได้ร่ำรวยเหมือนแต่ก่อน
แต่เฉียวอันซินเองก็ทำผลงานออกมาได้ดีในวงการบันเทิง ตอนนี้เธอกลายเป็นดาราดังไปแล้ว คนในครอบครัวจึงไม่มีใครจะคัดค้านอะไรเธอ
“เหรอ งั้นก็เอาซิ” ซูเจ๋อเห็นหน้าตาปนอิจฉาของพนักงาน จึงลำพองใจใหญ่
“จะเอาชุดอื่นเพิ่มอีกไหมล่ะ หากคุณชอบก็เลือกได้เลย”
“ว้าว” เฉียวอันซินมีความสุขที่ได้ยินเช่นนั้น เธอเขย่งตัวพร้อมกับจิกริมฝีปากลงแก้มเขา
“พี่ซู ดีกับฉันที่สุดเลย” พนักงานคนอื่น ๆ ต่างมาร่วมวงมองหล่อนด้วยความอิจฉา
เฉียวอันซินเป็นผู้ชนะในชีวิตจริง เธอไม่เพียงแต่เกิดมาพร้อมกับหน้าตาที่สะสวย เธอยังไปได้ดีกับอาชีพนักแสดงของเธอ แล้วไหนจะมีแฟนหนุ่มที่ทั้งใจดีและดูแลเธอเป็นอย่างดีอีกด้วย
ชุดนี้ราคาไม่กี่หมื่นวอนก็จริง แต่เขาก็ตกลงที่จะซื้อให้เธอในทันที
โอ้ย โอ้ย ทำไมพวกเธอถึงไม่โชคดีได้เจอกับผู้ชายหล่อและร่ำรวยอย่างเขาบ้างนะ…
เฉียวอันซินยังคงมองไปรอบ ๆ เพื่อเลือกเสื้อผ้าเพิ่ม
ในขณะที่ซูเจ๋อถูกพาไปผักที่จุดรับรอง แต่ขณะที่เขาหันหลังกลับ เขาก็พบกับร่างบาง ๆ ที่คุ้นเคย
“เมียนเมียน” เขาอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะย่นคิ้วขึ้น
“คุณมาทำอะไรที่นี่?” เขาถามราวกับว่าสถานที่นี้ไม่เหมาะที่เฉียวเมียนเมียนจะมายืนอยู่กระนั้น
เฉียวอันซินได้ยินเสียงบางอย่าง จึงรีบหันหลังกลับอย่างรวดเร็ว
เธอตกใจเมื่อพบกับเฉียวเมียนเมียน และหันไปดูปฏิกิริยาของซูเจ๋าอย่างไม่รีรอ
เมื่อเห็นซูเจ๋อมองเฉียวเมียนเมียนโดยไม่กระพริบตา สีหน้าของเธอเคร่งขึ้น
เฉียวเมียนเมียนอยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาว กางเกงสามส่วนสีน้ำเงินซีด และสวมรองเท้าสีขาว ผมดำขลำของเธอถูกปล่อยลงมาอย่างเป็นธรรมชาติ เธอแต่งหน้าเบา ๆ แต่นั้นกลับทำให้ใบหน้านั้นดูสะอาดและสดชื่น
แม้เธอจะแต่งตัวเรียบง่าย แต่รูปลักษณ์ที่สวยงามของเธอค่อนข้างสะดุดตา
ความหึงหวงของเฉียวอันซินเริ่มทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ เฉียวเมียนเมียนผู้ไร้ยางอายคนนี้ ตั้งใจปรากฏตัวออกมาเพื่อยั่วยวนซูเจ๋อของเธอรึเปล่านะ
“พี่คะ มาทำอะไรที่นี่เหรอ?” เฉียวอันซินปรากฏกายตรงหน้าซูเจ๋อ ราวกับกำลังปกป้องเขาจากเธอผู้เป็นศัตรูตัวอันตรายก็ไม่ปาน
เฉียวเมียนเมียนมองการกระทำของเธอดั่งเรื่องตลกและไร้สาระสิ้นดี ดูเหมือนมือที่สามอย่างเธอที่กลายมาเป็นเจ้าของเขา จะลืมไปแล้วว่า เป็นเธอเองไม่ใช่เหรอที่แย่งของไปจากหล่อน
เธอแทบไม่คุยด้วยกับคู่รักที่ปรากฏกายต่อหน้าเสียด้วยซ้ำ เธอกวาดสายตามองผ่านพวกเขาทั้งสองคนอย่างไร้ความรู้สึก แล้วเดินจากไป
“พี่คะ!”
เฉียวอันซินโทรหาเธอพร้อมกับถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“ก็เห็นมาซื้อของ ทำไมออกไปทั้ง ๆ ที่ไม่ได้อะไรติดไม้ติดมือเลยล่ะคะ”
ก่อนที่เฉียวเมียนเมียนจะตอบกลับ เธอยังแสร้งพูดจากกระแหนะกระแหนต่อ
“อ้อ ฉันจำได้แล้วล่ะ การเปิดตัวหนังที่พี่เล่นเมื่อเร็ว ๆ ผลตอบรับไม่ค่อยดีด้วยสิ รายได้จากตัวประกอบก็คงไม่ได้มากมายนัก ไหนเฉียวเฉินก็ต้องรักษาตัวในโรงพยาบาลอีก คงมีภาระที่ต้องใช้จ่ายไม่ใช่น้อย ๆ”
เมื่อได้ยินว่าเฉียวเมียนเมียนเป็นเพียงนักแสดงประกอบ พนักงานที่อยู่รอบ ๆ พากันมองเธอด้วยท่าทีที่เปลี่ยนไป อาจเพราะการแต่งตัวที่เรียบง่ายจึงทำให้เธอดูจน พอได้ยินเฉียวอันซินเรียกเธอว่า “พี่” พวกเขาก็ยิ่งพากันดูหมิ่นเธอมากขึ้น
