เฉียวเมียนเมียนหน้าแดงขึ้นมาทันที หลังจากยืนได้มั่นคงแล้ว เธอก็รีบเก็บมือกลับ แล้วผลักเขาออกห่างตัว
เธอเพิ่งได้พบว่า มันช่างน่าขายหน้าเหลือเกิน
เธอกัดมุมริมฝีปากของตนอย่างกังวลจนไม่กล้าเงยหน้ามองเขา เธอยังคงมีสีแดงระเรื่อแต้มอยู่ เอ่ยปากพูดขึ้น
“เมื่อกี้…ขอบคุณนะคะ”
“ขอบคุณเหรอ?”
เหมาเยซือหยุดเดิน
ชายคนนั้นหันกลับมา ร่างสูงเพรียวจ้องลงมองที่เธอ เงาขนาดใหญ่ของเขาปกคลุมร่างเล็กที่ยืนอยู่ตรงหน้า
เขาจ้องลงมองมาที่เธอ เธอเหลือบตาขึ้นมองดวงตาที่งดงามของเขา
“ทำไมคุณชอบพูดคำว่าขอบคุณกับผมนัก ในสายตาของคุณ ผมยังเป็นคนนอกอยู่หรือเปล่า”
เฉียวเมียนเมียนกระพริบตา “ฉัน…”
หลังจากพูดจบ ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเอื้อมมือออกแล้วดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนของตนอีกครั้ง
ท่อนแขนที่แข็งแรงของเขาโอบรัดรอบเอวของเธอไว้แน่น
มืออีกข้างของเขายกขึ้นจับคางของเธอ ก่อนจะบังคับคางเธอให้เงยหน้าขึ้นจ้องมองเขา
ดวงตาของเฉียวเมียนเมียนจ้องมองเข้าไปในดวงตาสีดำของเขา แสดงอาการตื่นตระหนกเล็กน้อย
“เหยาเยซือคะ…”
เหมาเยซือหรี่ตาจ้องมองริมฝีปากสีชมพูระเรื่อของเธอ
เขาพูดเสียงต่ำกับเธอ “เฉียวเมียนเมียน ผมเป็นสามีของคุณนะ คุณต้องพยายามทำความคุ้นเคยกับผมให้เร็วที่สุด ผมให้เวลาคุณหนึ่งสัปดาห์สำหรับการปรับตัว หากหนึ่งสัปดาห์คุณยังไม่สามารถปรับตัวได้อีก ผมจะจัดการให้ความสัมพันธ์ของแนบชิดขึ้นในแบบของผมเอง”
หลังจากที่เขาพูดจบ ลมหายใจของเขาค่อย ๆ เข้ามาใกล้ ดวงตาของเฉียวเมียนเมียนเปิดกว้าง เขาก้มศีรษะลงจูบที่ริมฝีปากของเธอ
ลมหายใจออกมาจากลำคอของเขาส่งผ่านระหว่างริมฝีปากและฟันแสดงออกถึงความพึงพอใจต่อการกระทำของตนเอง
ริมฝีปากของเธอหวานเหมือนในครั้งนั้นที่ยังตราตรึงในความทรงจำของเขา
เมื่อได้ลิ้มรสแล้วก็ชักจะเสพติด
ร่างกายของเฉียวเมียนเมียนเหมือนถูกแช่แข็ง ความว่างเปล่าเข้ามาแทนที่ทุกอย่างในห้วงความคิดของเธออย่างรวดเร็ว
เธอเบิกตากว้างมอบใบหน้าอันงดงามที่อยู่ตรงหน้า เพียงครู่ก็ทำให้มีอาการเวียนหัว
หัวใจเต้นเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ หน้าอกสั่นราวกับว่าหัวใจจะออกมาเต้นอยู่นอกหน้าอก
“เวลาที่ถูกจูบ ต้องหลับตาลงสิ” ฝ่ามือแห้งและอุ่นของชายตรงหน้าถูกยกขึ้นปิดตาของเธอ
เฉียวเมียนเมียนถูกจูบจนร่างกายอ่อนไหว แก้มของเธอแดงทั้งสองข้าง เหมาเยซือค่อย ๆ จูบเธออีกครั้งอย่างช้า ๆ เมื่อหญิงสาวเริ่มรู้สึกเหมือนจะหมดสติจากการขาดออกซิเจน
เขากัดริมฝีปากเธอเบา ๆ ก่อนจะจำใจปล่อยเธอ
เฉียวเมียนเมียนหายใจลึกช้า ๆ ภายใต้อ้อมแขนของเขา
เหมาเยซือจ้องมองเธอด้วยตาที่เปล่งประกาย เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ต่ำและแหบอย่างไม่น่าเชื่อ
“คุณไม่รู้วิธีหายใจขณะจูบรึไง อดีตคู่หมั้นของคุณเขาไม่ได้สอนเหรอ?”
เธอดูไร้ประสบการณ์เกินความคาดหมายของเขา
ไม่ว่าจะเป็นความไร้ประสบการณ์ในค่ำคืนนั้น หรือตอนนี้ ก็ทำให้เขาประหลาดใจ
เขาจำได้ว่าคืนนั้นเป็นครั้งแรกของเธอ
หลังจากอยู่กับซูเจ๋อมาหลายปี แต่ทำไมเธอยังไม่มีประสบการณ์ในเรื่องแบบนี้
เขายังรู้สึกทรมานที่ต้องพยายามห้ามตัวเองไม่ให้สัมผัสกับเธอ ดังนั้นเขาจึงไม่อยากจะเชื่อว่าซูเจ๋อจะควบคุมตัวเองได้ดีขนาดนี้
